พอ่สายจันทร์เ้าก็ตื่นขึ้นเห็นเอิงเอยหายไปก็โมโหคิดว่าเอิงเอยหายไป แต่เปล่าเลยเธอเข้าไปแช่น้ำร้อนภายในอ่างอาบน้ำเผื่อผ่อนคลายร่างกายของตัวเองที่บอบช้ำไปทั้งตัว พร้อมทั้งจุดน้ำมันหอมระเหยเอาไว้ผ่อนคลายตัวเองและน้ำภายในอ่างก็ร้อนพอสมควร ถึงเธอจะยังมีไข้อยู่อ่อนๆ แต่ร่างกายก็เหนียวไปด้วยเหงื่อที่ออกทั้งคืนทำให้เธอนอนต่อไม่หลับถึงได้มาแช่น้ำหลังจากที่ถูกงูเหลือมรัดเอาไว้การจะคลายมือออก
เมื่อจันทร์เ้าไปกลิ่นน้ำมันหอมระเหยก็เดินเข้าไปดูเห็นเอิงเอยยังคงอยู่แค่นอนแช่น้ำและหลับตาอยู่ภายในอ่างก็คลายความโมโหและเดินตรงไปถอดเสื้อตามลงไปแช่ด้วยพร้อมทั้งดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้ทำให้เอิงเอยลืมตาตื่นและก็รู้ว่าคงโดนรังแกอย่างสาหัสอีกแน่ถ้าโดนดึงไปกอดแบบนี้เธอคงได้แต่ทนทรมาน่ล่างของเธอเพื่อทำให้จันทร์เ้าสงบลง
“จะเรียนว่าผัวจ๋าได้หรือยังเมียคนสวยของผัว”
“.....” เอิงเอยยังคงไม่ยอมเรียกเพราะเธอรู้ว่าถึงจะเรียกหรือไม่เรียกถ้าจันทร์เ้าประชิดตัวแบบนี้เธอก็ไม่รอดอยู่ดี เพราะตอนนี้จันทร์เ้าจัดร่องรักของพวกเธอเข้าหากันเรียบร้อยแล้วเหลือแต่บดขยี้เธอให้เจ็บแสบอีก
“จะเรียกมั้ยพี่เอย จันทร์ให้โอกาสสุดท้ายแล้วนะ”
“ไม่ ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกของพี่จริงๆ พี่จะไม่เรียกใครว่าผัวจ๋าเป็อันขาด รวมถึงเธอด้วย”
จันทร์เ้าแสยะยิ้มก่อนที่จะบดขยี้เธออย่างรุนแรงอีกครั้งทั้งๆ ที่รู้ว่าเอิงเอยยังไม่หายดี กับแค่คำว่า ผัวจ๋า จันทร์เ้าถึงอยากเอาชนะเอิงเอยให้ยอมเรียกกัน แต่เอิงเอยที่เจ็บช้ำใจยอมทนทรมานดีกว่ายอมเรียกจันทร์เ้าว่าผัวจ๋า ตราบใดที่จันทร์เ้ายังใช้กำลังยึดครองร่างกายของเธอแบบไร้หัวใจ เอิงเอยก็จะไม่มีวันยอมรับว่าเธอเป็เมียของจันทร์เ้า
“พี่จะไม่มีวันยอมรับเธอจันทร์เ้า เราจะเป็แค่คู่นอนกันไปแบบนี้ชั่วชีวิต พี่จะไม่มีวันเปิดใจรักเธออีก”
เอิงเอยพูดด้วยความน้อยใจ น้ำตาสักหยดก็ไม่มีให้จันทร์เ้าเห็นอีก หรือแม้แต่เสียงครางเพราะเธอโดนทรมานไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่น้อย ทำให้เธอต่อต้านจันทร์เ้าไปทุกส่วนของร่างกาย แม้แต่การจูบกัน เอิงเอยก็เริ่มที่จะไม่ยอมจูบต่อ ทำเอาจันทร์เ้าเริ่มหงุดหงิดไม่น้อย จากที่จะทรมานเอิงเอย กลายเป็เหมือนตัวเองกำลังถูกเอิงเอยทรมานมากกว่า ที่เอิงเอยไม่ตอบสนองกันเลย แข็งเหมือนตอไม้ตาย ทำให้จันทร์เ้าผลักเธอออกและดึงเอิงเอยขึ้นจากน้ำ เหวี่ยงเธอลงไปบนเตียงอย่างแรง จนเอิงเอยเจ็บแผลที่ถูกจันทร์เ้ากัดที่หลังอย่างแรงเมื่อคืนวาน ซึ่งจันทร์เ้าไม่ได้ตรวจดูจึงไม่ได้ทำแผลให้ยังคงบวมแดงอยู่และมีเืซึมไปติดบนผ้าปูเตียง พอจันทร์เ้าดึงเอิงเอยขึ้นมากอดรัดก็มองเห็นเืสดๆ ที่ผ้าปูนที่นอน จึงคลายอ้อมแขนออกและลุกไปด้านหลังเอิงเอย ก็เห็นรอยฟันของตัวเองที่ฝากฝังความเ็ปให้เอิงเอย จึงจูบลงไปเบาๆ เพื่อบอกขอโทษตามแบบจันทร์เ้าก่อนที่จะหยิบกระเป๋ามาทำแผลให้เธอ และกอดเอิงเอยเอาไว้ และถามอย่างอ่อนโยน
“แค่เรียกจันทร์ว่าผัวจ๋า ไม่ได้จริงๆ หรือคะพี่เอย จันทร์ยังเรียกที่เอยว่าเมียจ๋าเลย ทำไมแค่คำ คำเดียวถึงดื้อรั้นกับจันทร์ขนาดนี้”
“ถ้าคำเรียกมันสำคัญจริงๆ ทำไมถึงทำกับพี่เหมือนไม่ใช่เมีย ถ้าปากบอกว่าเรียกพี่ว่าเมียจ๋า แต่การกระทำกับตรงกันข้ามและไม่ได้ออกมาจากใจจริงก็อยากเรียกเลยจันทร์ เก็บมันเอาไว้เรียกคนที่จันทร์อยากให้เป็เมียจริงๆ ไม่ใช่นางบำเรอชั่วคราวแบบพี่ ที่มีแต่ความป่าเถื่อนและการขืนใจกัน”
“สักวันจันทร์จะทำให้พี่เอย ร้องเรียกจันทร์ว่าผัวจ๋าให้ได้ จันทร์ไม่มีวันยอมพี่เอย เมียจ๋าคนสวยของจันทร์เ้า”
จันทร์เ้าเมื่อทำแผลให้เอิงเอยเสร็จก็เริ่มบทรักให้เอิงเอยอีกครั้ง แต่ไม่รุนแรงมากจนทำให้เธอเจ็บแสบอีก แต่มันกลับทำให้เอิงเอยที่กำลังมีอารมณ์ร่วมแต่กลับกลั้นเสียงเอาไว้สุดชีวิตไม่ยอมครางออกมาให้จันทร์เ้าได้ยิน เพราะเธอไม่้าให้จันทร์เ้ารู้ว่าเธอเริ่มรู้สึกดีเหมือนครั้งแรกกับครั้งที่สองที่มีอะไรกัน จันทร์เ้าที่มีประสบการณ์มากก็ดูออกว่าเธอกลั้นเสียงเพราะร่างกายของเธอมันกลับมาตอบสนองกันขนาดนี้ จันทร์เ้าจึงปราบเธอให้เธอยอมครางเสียงหวานออกมาให้ได้ ด้วยการฝั่งหน้าลงไปดูดเลียจุดอ่อนไหวของเธอโดยที่ไม่แตะต้องช่องทางรักของเธอให้เจ็บแสบอีก จันทร์เ้าที่ชำนาญเื่การปราบผยศสาวๆ ก็บดขยี้จุดอ่อนไหวของเธอด้วยปลายลิ้นของตัวเอง ทำเอาเอิงเอยสุดจะทนไหวกริดร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเสียวสุดจะทนเมื่อถูกขยี้กันไม่หยุดด้วยปลายลิ้น ทำเอาเอิงเอยครางเสียงหวาน ทำให้จันทร์เ้าพอใจมาก ที่กลับมาได้ยินเสียงของเธออีกครั้งก่อนที่จะหยุดเอาซะดื้อๆ และกลับมาจัดร่องรักของพวกเธอเข้าหากันอีกรอบแต่คราวนี้จันทร์เ้ากลับมาถนอมเธออีกครั้ง เพราะไม่อยากทำให้ร่องรักของเธอต้องาเ็ไปมากกว่าเดิม แต่จันทร์เ้าเองก็อยากจะถูกปลดปล่อยเช่นกัน ถึงให้ร่างกายของเธอเข้ามาช่วยให้ตัวเองมีความสุขไปพร้อมกับเอิงเอย
ทำให้เอิงเอยนสับสนมากที่สุดให้อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของจันทร์เ้า พอจะร้ายก็ร้ายจนเธอหวาดกลัว พอดีก็ทำให้เธอแทบคลั้งตาย สรุปเธอจะร้ายหรือจะดีกันแน่จันทร์เ้า นั้นคือสิ่งที่เอิงเอยคิด สักพักเมื่อพวกเธอพักผ่อนจนพอ จันทร์เ้าก็ลุกขึ้น จับเธอฉีดยาลดไข้อีกเข็มเพราะเอิงเอยยังตัวร้อน ก่อนที่จะบอก
“แต่วตัวซะ จันทร์หิว แล้วเก็บกวาดในครัวที่ตัวเองทำพังเมื่อวานตอนเย็นด้วย จันทร์จะรออยู่บนนี้เสร็จแล้วก็ขึ้นมาบอกด้วยแล้วทำความสะอาดบ้านให้เรียบร้อยด้วยล่ะจันทร์หายใจไม่ออกพอลงไปฝุ่นทั้งนั้น แล้วนั้น ผ้าเอาไปซักด้วย ไม่มีเครื่องซักผ้านะ จะซักก็ไปซักที่ริมน้ำเอา ข้างบ้านนี้แหละ แล้วอย่าเทน้ำลงในลำธารละ เอาไปรดต้นไม้ เดียวน้ำจะสกปรก เราอยู่ต้นน้ำ อย่าให้คนปลายน้ำ สาปแช่งตามหลัง ว่าเราคนต้นน้ำเห็นแก่ตัวทำน้ำเสีย”
“มีอะไรจะสั่งอีกมั้ย พี่จะได้จำและทำตามที่เ้านายสั่ง”
“มี เสร็จแล้วมาเก็บกวาดบนห้องด้วย อับมาก จันทร์ไม่ชอบ แต่เดี๋ยวมานี้ก่อน มารับผิดชอบที่ตัวเองทำเอาไว้”
จันทร์เ้าส่งอุปกรณ์ทำแผลให้เอิงเอยทำแผลที่เท้าของตัวเองที่โดนมีดบาดเมื่อวาน
“ทำแผลให้จันทร์ซะ ปวดจะตายอยู่แล้ว ดีนะจันทร์ออกภาคสนามทุกวันถึงมียาติดเป้ไว้มากพอให้ใช้ได้เป็เดือน รีบๆ ทำ จันทร์หิวข้าว ไม่อยากเป็โรคกระเพาะเพราะเมียทำกับข้าวไม่ตรงเวลาหรอกนะ”
เอิงเอยบดกรามดังกรอบด้วยความหมั่นไส้จันทร์เ้า จึงแกล้งทำแผลให้จันทร์เ้าเจ็บแสบจนเืออก
“เจ็บ ทำอะไรนี้ จะฉีกแผลกันหรือไง ถึงได้ทำจนเืออก ไปหยิบกระเป๋ามาเลย ทำแผลเปิดขนาดนี้ มือคนหรือมือั์นี้ จันทร์ทำให้ ยังเบามือให้พี่เอยเลย รีบไปหยิบกระเป๋ามาสิคะ จะให้จันทร์เืออกจนหมดตัวหรือไง”
จันทร์เ้ายกขาตัวเองขึ้นมาดู ก็พอจะรู้เลยว่าโดนเอิงเอยเอาคืนฉีกแผลของจันทร์เ้าจนต้องเย็บ ถ้าไม่เย็บแผลคงฉีกมากกว่านี้เวลาเดิน
“ลงไปทำกับข้าวได้แล้ว ไม่ต้องทำแผลให้จันทร์แล้ว ถ้ามาฉีกแผลกันแบบนี้ ใจร้ายที่สุด”
“เราสองคนก็พอๆ กัน ร้ายมาก็ร้ายกลับ แผลของเธอแค่นี้มันเทียบกับแผลของพี่ไม่ได้หรอกจันทร์เ้า แผลของพี่ที่เธอสร้างมันอยู่ในนี้” เอิงเอยทุบลงกลางหน้าอกของตัวเอง
“มันบาดลึกอยู่ในใจของพี่ แล้วอย่าหวังว่าพี่จะกลับไปรักเธอได้เหมือนเดิมจันทร์เ้า เธอเป็คนที่เลวร้ายที่สุดสำหรับพี่ พี่จะอยู่กับเธอเพื่อลูกเท่านั้น เธออย่าได้บังอาจแตะต้องน้องอัยย์ ไม่งั้นคนที่จะต้องเสียใจจริงๆ ไม่ใช่พี่ แต่จะเป็ตัว”
เมื่อเอิงเอยพูดจบก็ลงไปทำตามที่จันทร์เ้าสั่ง //จันทร์จะไม่มีวันให้เป็แบบนั้น พี่เอยจะต้องกลับมารักจันทร์แบบเดิม จันทร์ไม่ยอมให้พี่เอยหมดรักจันทร์ไปง่ายๆ แต่ถึงจะหมดรักกันจริงๆ จันทร์ก็จะขออยู่ด้วยไปจนตาย จันทร์รักพี่เอยฝ่ายเดียวก็ได้ อย่าทิ้งจันทร์ไปอีกเลย อยู่กับจันทร์อยู่ที่บ้านสวนของเราสองคน//
จันทร์เ้าหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเพื่อจะเย็บแผลของตัวเอง แต่จันทร์เ้าไม่ยอมให้ยาชากับตัวเองเพราะมันมีน้อยจันทร์เ้าคิดว่าควรเก็บเอาไว้ใช่กับคนที่าเ็หนักดีกว่า จึงเย็บแผลของตัวเองแบบสดๆ ทำเอาจันทร์เ้าถึงกับมือสั่นกริดร้องด้วยความเ็ปดังลั่นห้องไปถึง สามรอบกันการลงเข็มแต่ละรอบ ทำเอาจันทร์เ้าถึงกับสลบไปในเข็มที่4 เมื่อเย็บเสร็จ
เอิงเอยย้อนกลับขึ้นมาเมื่อทำกับข้าวและเคลียร์ในครัวเสร็จก็เห็นจันทร์เ้าสงบไป และขวดยาชาก็ไม่ได้ถูกเปิดใช้ก็พอเข้าใจว่าเสียงกริดร้องถึง4 รอบมันเพราะอะไร ใจดำกับตัวเองถึงขนาดนี้ได้ ก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงใจดำกับเธอได้ เอิงเอยเอามือไปบีบที่แผลของจันทร์เ้าจนเืซึมออกมาทำเอาจันทร์เ้าสะดุ้งเพราะทั้งเจ็บและแสบที่โดนนิ้วของเอิงเอยบีบลงมาอย่างแรง จันทร์เ้ามองตาเอิงเอยอย่างเอาเื่ที่ยังไม่หยุดฉีกแผลของจันทร์เ้าทำเอาไหมที่พึ่งเย็บเสร็จใหม่ๆ ยังไม่ทันได้พันแผลก็หลุดออกไปสองเส้น ทำเอาจันทร์เ้าโมโหไม่น้อยแต่ก็ต้องทนแข็งใจอีกรอบเย็บแผลกลับเข้าไปใหม่อีกสองเข็มที่มันขาดไปก่อนที่จะดึงคนที่ฉีกแผลกันถึงสองรอบ มานั่งคร่อมลงบนตักของตัวเองแล้วกลั่นแกล้งเอิงเอยให้เ็ปร้าวร่างกายท่อนบนด้วยการขบกัดไปยังไหล่และหน้าอกของเอิงเอยแต่ไม่ได้ฝังเขี้ยวให้เธอาแจนได้เือีกก่อนที่จะปล่อยเธอให้เป็อิสระและฉีดยาฆ่าเชิญให้ตัวเอง
และนั้นคือเหตุผลที่จันทร์เ้าตามเอิงเอยลงไปข้างล่างไม่ไหว เพราะจันทร์เ้าปวดแผลที่ฝ่าเท้าของตัวเองยิ่งตอนนี้ปวดมากจนชาไปหมดแต่ก็ทนไม่ยอมใช้ยาแก้ปวดแต่กินยาเม็ดแทนแต่ไม่ฉีดยาแก้ปวด เพราะมันคือมอรฟินดีๆ นี้เองและจันทร์เ้าไม่ได้ทรมานถึงขั้นต้องใช้มันถึงยาเม็ดจะออกฤทธิ์ช้ากว่าฉีดเข้าเนจเืโดยตรงก็ตามแต่มันก็ได้ผลดีพอสมควรกับแผลของจันทร์เ้า
หลังจากที่จันทร์เ้าใช้ให้เอิงเอยเอาอาหารขึ้นมาให้ก็กินจนหมดไม่เหลือเหมือนทุกครั้งที่เอิงเอย
ทำให้กินทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะพรากจากกัน จันทร์เ้าก็ได้กินยาและหลับไป
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้