กระบี่พลังปราณสีฟ้าพุ่งฝ่ากระแสน้ำไหลเชี่ยวรุนแรงไปทางหลงโม่หรานอย่างรวดเร็ว
“ท่านผู้นำ!” ผู้ฝึกวรยุทธ์ที่มีฝีมือสูงสองคนจากตระกูลหลงะโออกมาด้วยความใทันที
พวกเขาต่างรู้ว่าตอนนี้หลงโม่หรานาเ็สาหัสบริเวณหน้าอก จึงยากที่เขาจะป้องกันกระบี่พลังปราณได้!
หลงโม่หรานยอมตายดีกว่าเสียหน้า หากเขาต้องหลบการโจมตีของคนที่อายุน้อยกว่า แบบนั้นมันไม่ดูอ่อนแอเกินไปหรือ? ฉะนั้นไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ชายวัยกลางคนรวบรวมพลังปราณไว้ที่กลางฝ่ามือทั้งสองข้างเพื่อใช้เพลงฝ่ามือเมฆาไร้มลทินกระบวนท่าที่หนึ่ง— ปลดปล่อยเมฆา! เขาปล่อยพลังลมปราณภายในออกมาเป็หมัดพลังปราณเพื่อเตรียมรับมือกระบี่พลังปราณสีฟ้า
ตูม!
เสียงะเิดังขึ้นพร้อมกับคลื่นที่ปะทุเป็ชั้นๆ มันเกิดขึ้นฉับพลันและรุนแรงไปทั่วทุกทิศ เป็เพราะหมัดพลังปราณและกระบี่พลังปราณปะทะกันจึงทำให้เกิดคลื่นน้ำที่รุนแรงเช่นนี้!
ตำแหน่งที่พลังของทั้งสองคนปะทะกันทำให้เกิดคลื่นน้ำที่รุนแรงมากกว่าเดิม จนกลายเป็คลื่นน้ำวนซึ่งพร้อมจะกลืนกินทุกสรรพสิ่ง!
เย่เฟิงไม่รอช้า รีบเคลื่อนกายไปข้างหน้าต่อทันที!
อย่างไรก็ตาม หลงโม่หรานและคนของตระกูลหลงอีกสามคนรีบปิดเครื่องใบพัดมอเตอร์ด้วยความลังเลเล็กน้อย เพราะตำแหน่งที่มีการปะทะระหว่างพลังชี่และพลังลมปราณภายในของทั้งสองคนเกิดคลื่นน้ำวนปั่นป่วนขึ้นมา พวกเขาจำเป็ต้องล้มเลิกการไล่ตามอีกฝ่าย เพราะหากโชคร้ายแล้วถูกดูดเข้าไปในน้ำวนที่ปั่นป่วนเช่นนี้ พวกเขาคงไม่มีชีวิตรอดกลับมาแน่นอน!
สิ่งกีดขวางที่เกิดขึ้นทำให้หลงโม่หรานและอีกสามคนไม่สามารถไล่ตามเย่เฟิงได้ และหากไม่มีเย่เฟิงเป็ผู้นำทาง แล้วพวกเขายืนกรานที่จะมุ่งหน้าลงใต้ทะเลเช่นนี้ มันเท่ากับว่าพวกเขากำลังรนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย
“กลับ แจ้งให้ทุกคนค้นหาตามแนวชายฝั่ง ฉันไม่เชื่อว่ามันจะอยู่ใต้ทะเลได้ตลอดไปโดยไม่โผล่ขึ้นมา!”
หลงโม่หรานเป็พวกเด็ดขาด เมื่อเห็นว่าไม่เป็ไปตามแผนที่วางไว้ ก็ตัดสินใจหาทางออกที่คิดว่าเป็ทางเลือกที่ดีที่สุด
ทั้งสามโค้งตัวให้ก่อนจากไป
พวกเขาต้องว่ายน้ำผ่านทะเลที่น่ากลัวเหมือนนรกอีกครั้ง ไม่นานก็ถึงชายฝั่งพร้อมกับตรวจสอบของที่ได้มาในครั้งนี้ ซึ่งเป็ปะการังต้นเล็กทั้งหมดเจ็ดต้น
น่าเสียดายที่หลงโม่หรานอยู่ในสภาพาเ็สาหัสจากหมัดของยอดฝีมือสำนักหมัดเทวาจนเืออกในช่องอก จากนั้นยังต้องป้องกันการพุ่งโจมตีของเย่เฟิง ทำให้อาการาเ็ภายในของเขารุนแรงยิ่งกว่าเดิม
เมื่อมองรอบๆ ก็พบว่าคนจำนวนมากกำลังขึ้นฝั่งอย่างต่อเนื่อง จากผู้ฝึกวรยุทธ์ที่มีฝีมือชั้นสูงทั้งหมดสิบสองคนลงทะเลไป ตอนนี้มีเพียงเจ็ดคนเท่านั้นที่รอดชีวิตกลับมา
ส่วนอีกห้าคนที่เหลือจมอยู่ใต้ทะเลลึกกันหมด อีกทั้งไม่ใช่แค่เพื่อแย่งชิงาาปะการัง เพราะบรรดาผู้ฝึกวรยุทธ์ที่ไม่พอใจกันก็ฉวยโอกาสครั้งนี้จัดการปัญหาขณะอยู่ในทะเล
ส่วนตระกูลหลงไม่ได้สูญเสียใครสักคน ถือว่าโชคดีมาก
“โม่หราน แล้วเ้าเด็กนั่นล่ะ?”
ชายชราเคราขาวขึ้นจากทะเลอย่างยากลำบาก เขาคือหมัดเทพแดนใต้แห่งสำนักหมัดเทวา สวีเซียวหยู่
“ตายแล้ว”
หลงโม่หรานตวัดสายตาเย็นเยียบมองสวีเซียวหยู่ ก่อนพาคนตระกูลหลงถอนตัวกลับ เนื่องจากเขาได้รับาเ็สาหัสจากผู้ฝึกวรยุทธ์ของสำนักหมัดเทวา แน่นอนว่าเขาไม่พอใจสวีเซียวหยู่เลยสักนิด
สวีเซียวหยู่มองตามแผ่นหลังของหลงโม่หรานพลางคิดในใจว่าาาปะการังไม่ได้อยู่กับคนคนนี้แน่นอน
หรือจะถูกฝังไปพร้อมกับชายสวมหน้ากากนั่น?
เขาหันกลับไปมองทะเลอีกรอบ คลื่นทะเลสูงและรุนแรงราวกับสภาพอากาศที่น่ากลัวจะยังอยู่ไปอีกนาน และไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับท้องทะเลกันแน่?
สวีเซียวหยู่มั่นใจ ขณะนี้สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติคงกำลังตรวจสอบเื่นี้เต็มที่ แต่ก็ดูเหมือนยังไม่คืบหน้าเท่าใดนัก
หรือเขาจะลองตรวจสอบด้วยดี?
ชายเคราขาวไตร่ตรองครู่หนึ่ง ก่อนหันตัวมุ่งไปทางทิศเหนือ เขา้ากลับไปใจกลางเมืองเซี่ยงซานเพื่อพักผ่อนก่อน จากนั้นค่อยคิดวางแผนต่อไป
สภาพอากาศทางทะเลตะวันออกยังคงเลวร้าย บางทีอาจมีสมบัติ์ถือกำเนิดขึ้นก็เป็ได้ และสมบัติ์ที่ว่าอาจมีค่ามากกว่าาาปะการังเสียอีก! หากไปสำรวจสักหน่อยแล้วได้มันมาไว้ในมือคงจะดีไม่น้อย
…………
หลังจากเย่เฟิงสลัดการไล่ล่าของหลงโม่หรานและคนตระกูลหลงอีกสามคน เขาก็เคลื่อนกายใต้น้ำอย่างต่อเนื่อง
เย่เฟิงมุ่งหน้าดำน้ำใต้ทะเลเพื่อตรวจสอบว่าสภาพอากาศเลวร้ายนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และมันคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้พบซูเฟยหยิ่งอีกแล้ว
ตอนนี้ไม่มีใครไล่ล่าเขาอีก เย่เฟิงจึงผ่อนคลายมากขึ้น เหลือเพียงสภาพแวดล้อมใต้ทะเลนี้ที่เขาไม่รู้จะจัดการอย่างไร แต่ตอนที่ยังอยู่ในโลกเทวะ ทั้งเขาและซูเฟยหยิ่งเคยเผชิญหน้ากับสภาพแวดล้อมที่อันตรายกว่านี้เป็ร้อยเท่ามานับไม่ถ้วน
ยิ่งชายหน่มลงทะเลไปลึกมากเท่าไร น้ำทะเลยิ่งหนาวเย็นมากขึ้นเท่านั้น ทั่วท้องทะเลถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง ขณะนี้ชิ้นส่วนน้ำแข็งชิ้นเล็กเริ่มปรากฏขึ้นมากมาย แม้เย่เฟิงจะมีััว่องไวขณะอยู่ใต้น้ำ แต่ก็ไม่อาจหลบชิ้นส่วนน้ำแข็งพวกนั้นได้ทั้งหมด จึงทำให้เขาาเ็ตามร่างกาย
มีครั้งหนึ่งที่น้ำแข็งขนาดใหญ่หลายชิ้นพุ่งใส่เขา เย่เฟิงจำเป็ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหลบหลีกก้อนน้ำแข็งพวกนั้นก่อนที่มันจะมาถึงตัว ขณะนั้นเองเขารับรู้ได้ว่า ชิ้นส่วนน้ำแข็งเล็กใหญ่จำนวนมากที่พุ่งเข้ามากลับแตกกระจายเป็ชิ้นๆ เพราะคลื่นน้ำวน ทำให้ตอนนี้ใต้ทะเลลึกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่แหลมคมเหมือนกับมีด จนเรียกสถานที่นี้ได้ว่าเป็สถานที่แห่งความตาย
เย่เฟิงมุ่งหน้าไปตามทางจนถูกเศษน้ำแข็งบาดหน้า สุดท้ายชายหนุ่มก็ใช้พลังชี่สร้างเกราะคุ้มกันร่างกายตัวเองเพื่อป้องกันการโจมตีจากเศษน้ำแข็ง แต่การทำเช่นนี้ใช้พลังชี่มหาศาล เขาจึงใช้งานมันไม่นานนัก หากระดับพลังลมปราณสูงกว่านี้ เขาก็คงใช้วิถีเซียนได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น น่าเสียดายที่ระดับพลังลมปราณของเย่เฟิงยังไม่สูงถึงขั้นนั้น
ชายหนุ่มมุ่งหน้าต่อไปเรื่อยๆ จนห่างจากชายฝั่งทะเล ยี่สิบกิโลเมตร สามสิบกิโลเมตร...
ในที่สุดหลังจากว่ายน้ำมาไกลกว่าสามสิบกิโลเมตร ทักษะจิตหยั่งรู้ก็ััได้ว่าระยะหนึ่งร้อยเมตรข้างหน้าเหมือนมีสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ และใต้ทะเลก็ปรากฏกำแพงน้ำแข็งทอดตัวยาวเหยียดอยู่ข้างหน้าเขา!
โดยไม่ทันรู้ตัว เขาก็มาถึงตำแหน่งที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติตรวจพบก่อนหน้านี้ ซึ่งอยู่ห่างออกไปยี่สิบไมล์ทะเล
เกาะูเาน้ำแข็งอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว!
ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เย่เฟิงใจนผงะ เขาไม่คิดเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีเกาะูเาน้ำแข็งขนาดมโหฬารเช่นนี้ ที่แห่งนี้ไม่ใช่ขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้ แต่กลับปรากฏเกาะูเาน้ำแข็งขนาดใหญ่
กำแพงน้ำแข็งยาวเหยียดขวางทางเขา ในทะเลที่มืดมิดเช่นนี้ ผิวของกำแพงน้ำแข็งอันหนาวเย็นเรืองแสงสีขาวนวลสะท้อนวิบวับ จนทำให้น่านน้ำแห่งนี้เปรียบประหนึ่งแดน์
นอกจากนี้เย่เฟิงพบว่า ทั่วทั้งน่านน้ำแห่งนี้ไม่มีปลาแม้แต่ตัวเดียว คงเป็เพราะสภาพอากาศวิปริตจึงทำให้ปลาเ่าั้ต้องรีบหนีออกจากน่านน้ำนี้
สัญชาตญาณของสัตว์แม่นยำกว่ามนุษย์เสมอ
กำแพงน้ำแข็งอันหนาวเย็นนี้ เกิดขึ้นบนทางใต้ทะเลลึกและโอบล้อมน่านน้ำนี้เป็วงกลมคล้ายถังเหล็ก อีกทั้งตั้งตระหง่านเหนือผิวทะเลจนประกอบกันเป็เกาะูเาน้ำแข็ง
อันที่จริง นี่ไม่ใช่เกาะน้ำแข็ง แต่เป็เพียงเปลือกน้ำแข็งเท่านั้น
พลังงานลึกลับของชั้นน้ำแข็งนี้ ไม่เพียงปิดกั้นการตรวจจับทางดาวเทียมของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ แต่ยังปิดกั้นจิตหยั่งรู้ของเย่เฟิงอีกด้วย ทำให้เขาไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในชั้นน้ำแข็งหนาขนาดนี้กันแน่
“กระบี่พลังปราณสยบั!”
เย่เฟิงดูดซับปะการังต้นเล็กอีกต้น ก่อนควบแน่นกระบี่เจินชี่เพื่อตัดผ่านกำแพงน้ำแข็งนี้โดยปราศจากความลังเล
แม้ความแข็งแกร่งของกระบี่อสนีบาตที่ใช้บนบกมีมากกว่า แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้วิชากระบี่ดังกล่าวได้ ทว่าพลังของกระบี่พลังปราณสยบัที่แสนธรรมดาก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมองข้ามได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อกระบี่พลังปราณสีฟ้าโจมตีกำแพงน้ำแข็ง มันกลับสร้างเพียงรูโหว่ขนาดเท่ากำปั้นบนกำแพงน้ำแข็งเท่านั้น
ไม่นานนัก สภาพอากาศที่เย็นจัดก็พุ่งออกมาจากภายในกำแพงน้ำแข็งเพื่อซ่อมแซมรูโหว่เล็กๆ จนมันฟื้นคืนสภาพเดิมได้อย่างรวดเร็ว!
“แบบนี้มันเหมือนกับ...”
เย่เฟิงใจเต้นรัวเมื่อนึกถึงความเป็ไปได้บางอย่าง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้