อวิ๋นหรูเยียนไม่คาดคิดว่าจ้าวซีเหอจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากรั้งให้นางอยู่ที่นี่ต่อ นางรู้สึกดีใจยิ่งนัก จากที่ร้องไห้แปรเปลี่ยนเป็นแย้มยิ้ม ช่างเหมือนเด็กไม่มีผิด ปลอบแค่ไม่กี่คำก็หยุดร้อง        “พ่อบ้าน ช่วยไปเตรียมเรือนรับรองแขกให้เรือนหนึ่งด้วย หรูเ...