นายช่างฝังมุก (นายช่างซ่อมหัวใจ)

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

    “เสี่ยคะ… หัวหน้าช่างคนใหม่เสี่ยรับมาจากไหนคะ”

    นัยนาหมายถึงเจมส์

    “อ๋อ… ไอ้เจมส์ ไอ้นี่ฝีมือดี”

    เสี่ยชาลีเล่าให้ฟังว่าเจมส์เคยเป็๞หัวหน้าช่างอยู่ในศูนย์ซ่อมของรถยนต์ญี่ปุ่นแบรนด์ดัง อายุสามสิบต้นๆ แต่ผ่านงานมาอย่างโชกโชน

    “เธอถามทำไม”

    แวบหนึ่ง เสี่ยชาลีเหลือบมองภรรยาผู้ยังสาวยังสวย ไม่ใช่เ๹ื่๪๫แปลกถ้าจะเกิดอารมณ์หึงหวง เมื่อหล่อนถามถึงชายอื่น

    “เปล่าค่ะ… ก็เห็นว่ามีคนงานหน้าตาไม่คุ้น ก็ต้องถามเป็๲ธรรมดา”

    นัยนาตอบ ขณะพากันขับรถออกมาจากปั๊มน้ำมัน เพื่อเดินทางกลับบ้านในหัวหินเหมือนเช่นทุกวัน

     

    เมื่อกลับมาถึงบ้าน

    กลางดึกของคืนเดียวกันนั้น

        เที่ยงคืนกว่า อากาศภายนอกเริ่มหนาวเย็น ยิ่งดึกยิ่งหนาว ภายใต้แสงจันทร์ข้างขึ้นของคืนเดือนหงาย

        “หนูเนย… ยังไม่นอนอีกหรือ”

        เสี่ยชาลีที่นอนทอดร่างเหี่ยวๆ อยู่บนเตียง ร้องถามภรรยาที่ยังยืนตากน้ำค้าง รับลมเย็นอยู่ริมระเบียงหลังห้องนอน

        “เนยยังไม่ง่วงค่ะป๋า… ”

        นัยนาบอกกับสามี หล่อนอยู่ในชุดนอนสายเดี๋ยวสีชมพูหวานพลิ้วบาง มีสายเล็กๆ เกาะไหล่ ชายชุดนอนประดับไว้ด้วยลูกไม้สีขาวกรุยกรายเกือบคลุมถึงพื้น

        ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา

        เสียงกรนสั่นบอกให้รู้ว่าสามีชราของหล่อนหลับแล้ว นัยนาทิ้งกายลงนอนเคียงค้างร่างเหี่ยวๆ ของสามีอายุรุ่นราวคราวพ่อ

        นัยนานอนกระสับกระส่ายอยู่พักใหญ่ๆ อารมณ์ทางเพศที่ผุดขึ้นมารบกวนจิตใจเป็๲ระยะๆ ทำให้หล่อนรู้สึกทรมานจนอยากแอบไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ

 

        “คุณเนย… มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ?”

        เจมส์ร้องเรียก เมื่อเห็นนัยนาขับรถเข้ามาที่อู่ซ่อมรถ

        “รถเสีย… นายซ่อมให้ทีได้ไหม”

        นัยนาจ้องมองร่างสูงใหญ่ในชุดหมีช่าง เจมส์ช่างเป็๞ผู้ชายที่ตัวใหญ่สะดุดตา

        หญิงสาวเดินเข้ามาทรุดร่างลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ด้านในอู่พร้อมกับตวัดขาเรียวยาวขึ้นไขว่ห้าง

        “โอ้ว… ”

        ดวงตาของเจมส์เบิกโพลงมองภาพวับแวมเมื่อครู่ สิ่งที่เห็นทำให้เขารู้ว่านัยนาโนบรา

        “ถ้าจะให้ผมซ่อมรถ ช่วยเปิดกระโปรงให้ผมที”

        ทั้งสองนิ่งมองตากันอย่างท้าทาย ก่อนที่นัยนาจะเลิกชายกระโปรงขึ้นมาวางบนหน้าขา พร้อมกับถ่างขาอ้าซ่าอย่างจงใจอวดความเป็๲สาวให้นายช่างจ้องมองอย่างตื่นเต้น

        “เป็๞ไง… ห้องเครื่องฉัน… ดูแล้วต้องใช้เวลาซ่อมนานไหม”

        นัยนาถาม ส่งสายตาท้าทาย

        “แล้วอาการเป็๞ยังไงครับ… ”


นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้