ภายในตำหนักหรูหราภายในเขตในของนิกายเซวียนอี้ ชายหนุ่มชุดสีขาวกำลังยืนอย่างเคร่งขรึม ตำหนักแห่งนี้มีพื้นที่ครอบคลุมทั้งยอดเขา และตั้งอยู่ในตำแหน่งดีที่สุดภายในเขตใน นอกจากกวนอี้หยุน ตำหนักระดับนี้ถือว่าดีที่สุดในบรรดาตำหนักของศิษย์ใน
ชายหนุ่มผู้นี้มีอายุราวยี่สิบห้าถึงยี่สิบหก ใบหน้าเรียวแหลมและหล่อเหลาอย่างไม่ธรรมดา เขาดูราวกับัในหมู่คน
ฝุ่บ!
ทันใดนั้นมีชายผู้หนึ่งปรากฏตัวในตำหนัก และเดินตรงไปยังชายหนุ่ม ชายที่โผล่ออกมาได้กุมมือทักทายชายหนุ่ม
"ศิษย์พี่เฝิน"
แน่นอนว่า ชายผู้นี้เป็คนเดียวกันกับคนที่ไล่ล่าเจียงเฉินที่เขาหมื่นอสูร
"เจียงเหว่ย เื่ที่มอบหมายไปเรียบร้อยดีหรือไม่? "
ชายหนุ่มถามขึ้น เขามีนามว่า เฝินคุน เป็หนึ่งในศิษย์ในที่แข็งแกร่งที่สุด ด้วยระดับการบ่มเพาะอยู่จุดสูงสุดของขอบเขตแก่นแท้์ เขาเป็รองเพียงกวนอี้หยุนเท่านั้น
"ศิษย์พี่เฝินโปรดวางใจ ทุกอย่างเรียบร้อย"
บนใบหน้าเจียงเหว่ยเผยรอยยิ้มกว้าง
"เ้าแน่ใจรึ?"
บนใบหน้าเฝินคุนเผยความพอใจ
"ข้าแน่ใจ เ้าเจียงเฉินมันฉลาดแกมโกงยิ่งกว่านั้นมันยังแข็งแกร่งใช่เล่น มันเกือบหนีรอดไปได้ โชคดีที่มีเข็มพิษหวังเจินที่ศิษย์พี่เฝินมอบให้ ข้าได้ยิงเข็มพิษนั่นใส่ร่างมันและดูมันตายด้วยตาของข้าเอง"
เจียงเหว่ยเล่ารายละเอียดฉากนั้นให้เฝินคุนฟัง
"ดี ดีมาก เจียงเหว่ย เ้าทำได้ดีมาก!ข้าจะให้รางวัลเ้าในภายหลัง"
เฝินคุนเอามือตบบ่าเจียงเหว่ย เจียงเหว่ยรู้สึกฮึกเหิมจากการถูกศิษย์พี่ชมเชย
"เป็เกียรติของข้าแล้วที่ได้ช่วยเหลือศิษย์พี่เฝิน!"
"พวกเราได้จัดการเื่นี้ให้พี่ใหญ่หนานเป่ยเฉา เจียงเฉินผู้นั้นมันหาเื่ตายที่ได้ล่วงเกินพี่ใหญ่หนานเป่ย ไม่เพียงแค่นั้น มันแม้กระทั่งท้าทายพี่ใหญ่หนานเป่ยสู้ในอีกหนึ่งปี!ด้วยสถานะของพี่ใหญ่หนานเป่ยทำให้ไม่สามารถสังหารเขาได้ แต่ข้าไม่ยอมให้มันรอดไปได้แน่!"
เฝินคุนแสยะยิ้ม
"ศิษย์พี่เฝิน ท่านจะให้พี่ใหญ่หนานเป่ยทราบว่าท่านได้ช่วยเขาสังหารเจียงเฉินหรือไม่ จะทำให้พี่ใหญ่หนานเป่ยจะได้ทราบว่าท่านเป็ผู้ที่ช่วยเขาจัดการเื่นี้!"
เจียงเหว่ยพูดออกมา
"ไม่จำเป็ หากข้าได้เอาหน้าเพราะเื่เล็กน้อยเช่นนี้ พี่ใหญ่หนานเป่ยเฉาจะได้ดูถูกข้าน่ะสิ ตอนนี้เขากำลังมุ่งมั่นในการบ่มเพาะ เขามีเป้าหมายที่จะพิชิตโลกใบนี้ แคว้นฉีเป็เพียงจุดเริ่มต้น พวกเราควรทำให้ดีที่สุดและช่วยเหลือพี่ใหญ่หนานเป่ย ข้าแน่ใจว่าจะต้องมีผลประโยชน์มากมายรออยู่ "
เฝินคุนพูดด้วยรอยยิ้ม หากว่าการสนทนาของทั้งคู่ถูกคนอื่นได้ยินเข้า มันจะสร้างความใแก่ทุกคน ไม่น่าเชื่อเลยว่า หนานเป่ยเฉามีลิ่วล้ออยู่ในนิกายเซวียนอี้ บางทีหนานเป่ยเฉาอาจมีลิ่วล้ออยู่ที่นิกายเทียนเจี้ยนและหุบเขาสุขสันต์เช่นกัน
หนานเป่ยเฉาอายุเพียงสิบเจ็ดถึงสิบแปดปี แต่เฝินคุนเรียกเขาว่าพี่ใหญ่มันแสดงให้เห็นถึงความเคารพที่พวกเขามีต่อหนานเป่ยเฉา
"ศิษย์พี่เฝิน ตอนนี้กวนอี้หยุนได้ออกจากนิกายเซวียนอี้เข้าไปยังนรกอเวจี ตอนนี้ไม่มีผู้ใดในนิกายเซวียนอี้ที่แข็งแกร่งกว่าท่าน!จากนี้ต่อไปทั้งสายในและสายนอกอยู่ในกำมือท่านแล้ว ศิษย์พี่เฝิน!"
เจียงเหว่ยพูดประจบ
"ฮึ่ม! กวนอี้หยุนเ้าโง่เอ๊ย กล้าลงไปยังนรกอเวจีเท่ากับหาที่ตาย!"
เฝินคุนแค่นเสียงเ็า คำพูดของเขาแสดงถึงความดูแคลนกวนอี้หยุนยิ่ง
"ตอนนี้เจียงเฉินมันก็ตายไปแล้ว ข้าได้ยินมาว่ามีหญิงสาวตามมันมาด้วยว่ากันว่านางมีรูปโฉมงดงามเป็อย่างมาก เป็อิสตรีที่โดดเด่นยิ่ง ศิษย์พี่เฝินท่านสนใจนางหรือไม่?"
เจียงเหว่ยหรี่ตา บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มร้ายกาจประดับอยู่
" เช่นนั้นรึ? "
ดวงตาของเฝินคุนฉายแววชั่วร้ายออกมา
ณ เขาหมื่นอสูร!
เป็เวลาไม่กี่ชั่วโมงั้แ่ที่เจียงเฉินได้ดูดซับดวงจิตอสูรของหมาป่าอาบโลหิต เขาได้ดูดซับพลังงานทั้งหมดที่ถูกบรรจุไว้ด้านใน และสายเืของหมาป่าโลหิตก็ผสานเข้ากับตัวของเขาแล้วเช่นกัน
เปรี๊ยะๆๆ.....
ใน่ยามบ่าย เสียงเปรี๊ยะๆดังออกมาอย่างรุนแรงจากร่างของเจียงเฉิน ระลอกคลื่นพลังอันแข็งแกร่งโคจรรอบร่างกายของเจียงเฉิน และพลังหยวนฟ้าดินที่อยู่เหนือหุบเขากลายเป็พายุและพุ่งเข้าสู่ร่างของเจียงเฉินอย่างบ้าคลั่ง
หวงต้าที่นอนเบื่อเจียนตายได้ลุกขึ้นอย่างฉับพลัน มันมองไปยังเจียงเฉินที่มีแสงสีทองปกคลุมอยู่
"เ้าสัตว์ประหลาดนี่กำลังจะทะลวงระดับจริงๆ"
หวงต้ารู้สึกแปลกใจ วิธีการทะลวงระดับของเจียงเฉิน มันไม่เคยพบเห็นมาก่อน
หวงต้าถอนตัวออกจากถ้ำ มันคาดเดาได้ถูกต้อง เจียงเฉินกำลังทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เป็ไปได้ว่าจะเกิดความเสียหายต่อถ้ำมิใช่น้อย ดังนั้นตัวมันถอยห่างออกมาเป็อันดี
พลังปราณของเจียงเฉินได้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ พลังหยวนฟ้าดินภายในพื้นที่สองลี้ได้หมดไป เกิดตราประทับัสีแดงได้บินฉวัดเฉวียนรอบๆตัวเขา ราวกับัแท้จริงกำลังร่ายรำกลางอากาศ มันดูลึกลับยิ่งนัก
ในขณะนั้น ภายในทะเลปราณของเขาได้สร้างตราประทับัขึ้นมาหกสิบดวง และได้ทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เจียงเฉินหยิบยามนุษย์หยวนจำนวนมากจากแหวนมิติของเขา และไม่ว่ามันจะมีมากเท่าไรเขาก็กลืนพวกมันลงจนหมด
พลังปราณของเขาเพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด ระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินได้เสถียรอยู่ที่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ผลจากสายเืหมาป่าอาบโลหิตนั้นแข็งกล้ายิ่งกว่าพลังของมันเองด้วยซ้ำ และมันให้ประโยชน์แก่เจียงเฉินอย่างไม่อาจวัดได้
ในตอนนี้เจียงเฉินมีตราประทับัรวมกันได้หกสิบดวง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายแล้ว มันยังไม่จบสิ้นเพียงแค่นี้ ภายใต้ผลจากสายเื เจียงเฉินสามารถที่จะสร้างตราประทับัเพิ่มได้อีกห้าดวง ทำให้เขามีตราประทับัรวมทั้งหมดหกสิบห้าดวง
แกร้ก แกร้ก....
เจียงเฉินกำมือของเขาแน่นจนเกิดเสียงแตกหักดังขึ้น ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขารู้สึกว่าพละกำลังของเขาไร้ขีดจำกัด
"ตราประทับัหกสิบห้าดวง มันรู้สึกดีจริงๆที่มีพลังมหาศาลเช่นนี้!หากข้าได้พบหลี่หวู่หลิงอีกครั้งในตอนนี้ ข้าสามารถสังหารเขาได้เพียงฝ่ามือเดียว"
ในตอนนี้เจียงเฉินมีความมั่นใจในตัวเองมาก ด้วยพละกำลังของตราประทับัหกสิบห้าดวงสามารถทำให้เขาสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลางได้ ถึงแม้ว่าจะเป็อัจฉริยะแก่นแท้์ขั้นกลางก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลางทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีก
หากว่าใครคิดจะเล่นงานเจียงเฉินอาจต้องคิดใหม่ ไม่ว่าจะเป็อัจฉริยะแก่นแท้์ขั้นกลางหรือทั่วไป ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถได้เปรียบต่อเจียงเฉินได้ ด้วยพิษร้ายและร่างมายาเก้าร่างก็สามารถทำให้พวกเขาปวดหัวได้แล้ว
วู่บ วู่บ......
ร่างของเจียงเฉินไหวร่างในพริบตา ร่างมายาแปดร่างเหมือนตัวเขาได้ปรากฏขึ้นทันที แต่ละร่างเหมือนตัวจริง เจียงเฉินเก้าคนได้เคลื่อนไปหาหวงต้า
"เฮ้! หวงต้าเ้าจะหาร่างจริงของข้าพบหรือไม่?"
เจียงเฉินทั้งเก้าร่างถามพร้อมกัน ไม่ว่าจะเป็กิริยาท่าทาง การเคลื่อนไหวหรือน้ำเสียง พวกเขาเหมือนกันทุกประการ ทำให้หวงต้างงเป็ไก่ตาแตก
"บัดซบ! เ้าหนูเ้าช่างท้าทาย์นัก! เ้าได้รับความสามารถเฉพาะของหมาป่าอาบโลหิตมาจริงๆด้วย!บ้าไปแล้ว ผิดปกติสุดๆ!เ้านี่มันเป็สุดยอดสัตว์ประหลาดชัดๆ!"
หวงต้าร่วงลงพื้นดัง 'ตุบ' ทั้งตื่นเต้นและพูดไม่ออกในเวลาเดียวกัน วันนี้ตัวมันได้เห็นถึงการกำเนิดของปาฏิหารย์อีกครั้ง ความสามารถผิดปกติของเจียงเฉินทำเอามันพูดไม่ออก วิธีการเช่นนี้ หากไม่ใช่ผู้ผิดปกติทำไม่ได้
เจียงเฉินสามารถที่จะดูดซับความสามารถดั้งเดิมของสัตว์อสูรตนไหนก็ได้ และนำมาเป็ความสามารถของตน ความสามารถท้าทาย์เช่นนี้ หากแพร่งพรายออกไป ไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่ต้องตายเพราะความหวาดกลัว
เพียงแค่คิด ร่างมายาทั้งแปดก็หดเข้าร่างเขา ด้วยรอยยิ้มกว้างบนหน้า เจียงเฉินพูดออกมา
"หึหึ ด้วยมายาเก้าร่างและความแข็งแกร่งโดยรวมของข้าได้เลื่อนไปอีกระดับ ด้วยวิชามายานี้สามารถทำให้คู่ต่อสู้ประหลาดใจได้แน่"
"เ้าสัตว์ประหลาด!"
หวงต้ายิ่งอยากรู้ทักษะที่เจียงเฉินใช้ทำการบ่มเพาะมากยิ่งขึ้นอีก แต่มันต้องยับยั้งตัวมันเอง มันไม่้าที่จะให้เืของมันอีกถ้วย
"โอ้... ใช่แล้ว ผู้ใด้าที่จะสังหารเ้าเมื่อคืนนี้?"
หวงต้าถาม
เมื่อได้ยิน สีหน้าของเจียงเฉินพลันเปลี่ยนเป็เ็าทันที
"ข้าแน่ใจว่ามันจะต้องเป็คนในนิกายเซวียนอี้ หากว่าข้าคาดเดาถูกต้อง มันน่าจะเป็ศิษย์ใน"
"ข้าไม่คิดว่าเ้าได้ล่วงเกินศิษย์ในคนใดในนิกายเซวียนอี้นะ เ้าเพิ่งเข้าร่วมนิกายเซวียนอี้ได้ไม่นาน และยังไม่ได้ติดต่อกับศิษย์ในคนใดเลยนี่"
หวงต้าเป็งง
"เมื่อวันก่อน ชายชุดดำได้บอกว่าข้าได้ล่วงเกินใครบางคน ซึ่งข้าไม่ได้ล่วงเกินผู้ใดในนิกายเซวียนอี้....ดูเหมือนว่าคน้าที่จะสังหารข้า ไม่ได้้าสังหารข้าเพราะล่วงเกินคนจากนิกายเซวียนอี้...เ้าคิดว่าเป็ไปได้ไหมว่ามันจะเกี่ยวข้องกับหนานเป่ยเฉาและเหลียงเซียว?"
เจียงเฉินคาดเดา
"ข้าไม่คิดเช่นนั้น นิกายเทียนเจี้ยนและนิกายอัคคีผลาญฟ้าต่างเป็ศัตรูกับนิกายเซวียนอี้และไม่ว่าหนานเป่ยเฉาและเหลียงเซียวจะทรงพลังเพียงใด เป็ไปไม่ได้ที่จะขอให้คนในนิกายเซวียนอี้มาสังหารเ้า นอกจากนั้นหนานเป่ยเฉามีความภาคภูมิใจในตนเอง เขาตกลงที่จะสู้กับเ้าในหนึ่งปี คนเช่นเขาคงไม่ใช้วิธีการน่ารังเกียจเช่นนี้เพื่อสังหารเ้า หากว่านี่ผิดพลาดตอนนั้นเขาคงสังหารเ้าตอนที่กลับมาจากเมืองเซียงหยาง"
หวงต้าพูดขึ้น
"ฮึ่ม!ข้าไม่สนมันผู้นั้นจะเป็ใคร แต่ข้าไม่ลืมแน่!ผู้ที่คิดจะสังหารข้ามันย่อมไม่ได้พบจุดจบที่ดี!กลับไปนิกายเซวียนอี้กันเถอะ ข้า้าที่จะค้นหาว่าผู้ใดที่พยายามสังหารข้า"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า หลังจากที่ได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาเมื่อมายังเขาหมื่นอสูร ตอนนี้เขาจำเป็ต้องกลับไปและปรุงยาที่สามารถเสริมพลังให้แก่รากฐานเขาได้ และเริ่มเตรียมการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์
เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ทะลวงระดับ เขาจะรู้ถึงจำนวนตราประทับัที่้าเลื่อนระดับขั้นต่อไปได้อย่างแม่นยำ ดังนั้น หากว่าเขาจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ เขา้าตราประทับัหนึ่งร้อยดวง ในตอนนี้เจียงเฉินมีตราประทับัหกสิบห้าดวงในทะเลปราณ เขา้าอีกสามสิบห้าดวงในการที่จะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์
ตราประทับัสามสิบห้าดวงไม่ใช่จำนวนน้อยๆ นอกจากนี้ ทักษะร่างแปลงัยังกินพลังงานเป็จำนวนมากเมื่อทะลวงเข้าสู่ระดับต่อไป ยิ่งระดับการบ่มเพาะสูงขึ้น การทะลวงระดับก็จะยิ่งยากขึ้น ดังนั้นการที่เจียงเฉินจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์มันไม่ใช่เื่ง่าย อย่างไรก็ตาม ในทางกลับกัน ตราบที่เจียงเฉินมีพลังงานมากพอก็จะสามารถทะลวงระดับได้โดยไม่มีคอขวด สำหรับผู้ที่เคยเป็ยอดนักบุญอันดับหนึ่งในใต้หล้า เขาเพียงแค่ทำตามปกติก็พอและเมื่อเข้าสู่ขอบเขตใหม่ เขาจะสามารถควบคุมพลังหยวนฟ้าดินได้อย่างสมบูรณ์
แกร่ก..แกร่ก....
ในขณะที่เจียงเฉินและหวงต้ากำลังจะออกจากหุบเขา พวกเขาได้ยินเสียงแตกหักดังขึ้นจากภายในถ้ำ แม้ว่าเสียงนั่นจะเบา เจียงเฉินและหวงต้ายังได้ยินชัดเจน
"มีบางสิ่งอยู่ในถ้ำ"
ดวงตาของหนึ่งคนหนึ่งหมาทอประกาย และพวกเขาหันกลับเดินเข้าไปยังถ้ำพร้อมกัน พวกเขาได้สำรวจถ้ำเมื่อพวกเขาได้เข้ามาก่อนหน้านี้ ในระยะสิบเมตร ซากปรักหักพังของถ้ำโบราณ นอกจากหินบนกำแพงถ้ำ มันยังมีเพียงเศษหินเล็กน้อยอยู่บนพื้น
แกร่ก..แกร่ก....
เกิดเสียงแตกร้าวขึ้น เจียงเฉินและหวงต้ามองไปยังหินก้อนนั้นที่บริเวณหลังกำแพงุถ้ำ และพวกเขาได้เห็นรอยแตกร้าว เสียงมาจากกำแพงหินอย่างแน่นอน
