ยังไม่ทันเดินถึงชั้นล่างก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของกู้ฝูเซิ่งกู้หลานอันยิ้ม พอเข้าไปใกล้พ่อแล้วก็แสร้งทำเป็ไม่รู้เื่ ถามว่า“มีเื่อะไรเหรอครับถึงได้มีความสุขขนาดนั้น?”
“ไม่มีอะไร”มองกู้หลานอันเดินลงมา กู้ฝูเซิ่งเก็บอาการทันทีเขาหยิบหนังสือพิมพ์ที่อยู่บนตู้เตี้ยๆขึ้นมาอ่านอย่างลวกๆได้สักพักนึงก็แสร้งทำเป็ถามอย่างไม่สนใจกับกู้หลานอันคนที่นั่งอยู่ไกลๆที่กำลังปอกส้มว่า “วันนี้เล่นเวยป๋อรึยัง?”
“เล่นแล้วครับ”กู้หลานอันขมวดคิ้วตอบ
“ดูรายการค้นหายอดนิยมหรือยัง?” กู้ฝูเซิ่งเปิดหนังสือพิมพ์ไม่ออกสุดท้ายอยู่นิ่งๆ แล้วถามต่อพลางจ้องหน้าหนังสือพิมพ์ไปด้วย
“ดูแล้วครับ”มือกู้หลานอันหยุดนิ่งไม่ขยับ ส้มที่ปอกได้ครึ่งเดียวถูกโยนไปอีกฝั่ง เขาเสยผมอย่างหงุดหงิดแล้วถามกู้ฝูเซิ่ง“พ่อ พ่อก็เห็นเื่ที่เกี่ยวกับฐานะของผมในรายการค้นหายอดนิยมแล้วใช่ไหม?”
“อืม”กู้ฝูเซิ่งเกร็งหน้า พยายามซ่อนรอยยิ้ม
“นี่เป็ฝืมือพ่อใช่ไหมเนี่ย?” กู้หลานอันจ้องหน้ากู้ฝูเซิ่งในใจแอบขำ แต่ปากยังคงจี้ถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“นี่แกสงสัยฉัน? ฉันเหมือนคนที่ชอบจุ้นเื่ของคนอื่นนักเหรอ?” กู้ฝูเซิ่งโยนหนังสือพิมพ์ในมือทิ้งพาลโมโหขึ้นมาแล้ว ถึงแม้เขาเคยคิดจะทำแบบนี้จริงๆแต่ก็แค่ทำไม่ทันเท่านั้นเอง
“ผมถามไปอย่างนั้นแหละครับพ่ออย่าโกรธเลยนะ ถึงแม้รายการค้นหายอดนิยมอันนั้นจะเป็พื้นที่โฆษณาที่ซื้อมาแต่นอกจากพวกพ่อ ผมคิดไม่ออกจริงๆว่าใครจะยอมจ่ายเพื่อเปิดโปงฐานะของผม”กู้หลานอันถอนหายใจ ทำหน้าระอา ชำเลืองหางตาไปทางห้องครัวที่อันนาเดินออกมา ล้มตัวลงนอนบนโซฟาและหันไปถามเธอ“แม่ ใช่แม่รึเปล่าครับที่เปิดเผยฐานะของผม” พูดพลางขยิบตาอย่างมีนัยยะไปทางอันนา
“ใช่แม่เองแต่ว่าจะโทษแม่ไม่ได้นะลูก ก็แม่เห็นข้อพิพาทของลูกกับตี้อวี๋ในรายการค้นหายอดนิยมไม่อยากให้ลูกที่ยังไม่เข้าวงการถูกข่มเหงไม่มีทางเดินดังนั้นควรประกาศศักดาให้คนพวกนั้นได้รู้ไว้”ถึงแม้อันนาจะบ่นบ้างเล็กน้อยที่ลูกชายตัวเองใช้แม่เป็แพะรับบาปแต่ในใจก็รู้สึกดี นานแล้วที่ไม่ได้แสดงละคร ตอนนี้ได้แสดงอีกครั้งแถมยังเป็การแสดงต่อหน้าสามีอีก ความรู้สึกนี้มันช่างสุดยอดจริงๆ
“แม่…...”กู้หลานอันอยากจะแกล้งบ่นอันนาสักคำสองคำ แต่ถูกกู้ฝูเซิ่งขัดจังหวะ
“พอได้แล้วแม่แกน่ะเจตนาดี ในเมื่อเื่มันลงเอยแบบนี้แล้วแล้วก็อย่ากล่าวโทษแม่แกเลยยังไงเื่มันก็ถูกเปิดโปงแล้ว ดีเสียอีกจะได้ทดสอบว่าเธอเป็คนหน้าเงินหรือเปล่า”
กู้หลานอันไม่ได้พูดอะไรกู้ฝูเซิ่งอารมณ์ดีมากหลับตาพักผ่อนสักพัก กล่าวว่า “ในเมื่อตอนนี้คนส่วนใหญ่ก็รู้ฐานะของแกกันหมดแล้วงั้นงานฉลองวันเกิดของแกพรุ่งนี้ก็สามารถจัดอย่างยิ่งใหญ่ได้แล้วจะได้ปูทางดีๆให้แก” พูดจบ กลัวว่ากู้หลานอันจะโต้แย้งจึงรีบเดินขึ้นตึกไป
“จะไปไหนน่ะ? ได้เวลาทานข้าวแล้วนะ!” อันนาถาม
“เชิญแขก”กู้ฝูเซิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางก้าวขาเร็วขึ้น
เห็นกู้ฝูเซิ่งขึ้นชั้นบนไปกู้หลานอันลุกขึ้นยืน ทำท่าทางให้แม่นั่งลงบนโซฟา มองอันนานั่งลง หัวเราะคิกคัก“ขอบคุณครับแม่ที่ให้ความมือ”
“ลูกนี่น้า” อันนานั่งลงถอนหายใจ เหลือบตามองรอยยิ้มของกู้หลานอันแล้วถาม “คิดบัญชีพ่อ สนุกไหม?”
“ไม่สนุกครับ”กู้หลานอันพูด
“ไม่สนุกแล้วทำไมยังคิดบัญชีเขาล่ะ?” อันนาถอนหายใจไม่รอคำอธิบายถามต่อ “หลานอันลูก แม่ไม่เข้าใจเลย ยังไงลูกก็ตั้งใจจะใช้นามสกุลของเหิงอันกรุ๊ปเข้าวงการอยู่แล้วทำไมไม่พูดตรงๆกับพ่อไปเลยล่ะ? เขาต้องดีใจแน่นอน”
“พูดไปแล้วพ่อต้องให้ผมไปทำงานแล้วถึงจะให้ไปตามจีบคนแน่นอน และจะไม่ให้ผมเข้าวงการอีก”กู้หลานอันตอบ
“งั้นลูกตามจีบ่ที่ทำงานแล้วไม่ได้เหรอ? จำเป็ต้องเข้าวงการด้วยเหรอ? ลูกคงไม่ได้กำลังหาข้ออ้างตามจีบคนมาหลอกพ่อกับแม่เพื่อให้ลูกเข้าสู่วงการบันเทิงนะ? ” อันนาจี้ถามสายตาหรี่ลงพลางลูบคาง“ผู้หญิงที่ลูกพูดถึงคนนั้นแม่ให้คนไปตรวจสอบแล้วแต่ไม่พบอะไรเลย”
