“แด๊ดเรียกผมมามีอะไรครับ ?” ซาร์คัสเอ่ยถามคนเป็พ่อหลังจากที่เข้ามานั่งในห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว
“หึ” มาร์คัสไม่ตอบเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อมองลึกเข้าไปั์ตาของลูกชายเขาก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่าย้าอะไร
“แด๊ดเรียกผมมาคุยเื่เื่านหรือเื่เมื่อกี้ ?” แม้ว่าจะรู้แต่ซาร์คัสก็เลือกที่จะถามเพื่อความมั่นใจ
“ทำไมมองพายอย่างนั้น ?” มาร์คัสเอ่ยถามเสียงราบเรียบ
“พี่เขาแค่ดู น่ารักดี”
ซาร์คัสยกยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะตอบผู้เป็พ่อไปตามตรง พายน่ารักจริงๆ เขาไม่เคยคิดว่ามาก่อนว่าจะมีผู้ชายน่ารักๆแบบนี้มาพักอยู่ในบ้าน
เมื่อได้ยินคำตอบของลูกชาย มาร์คัสถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ถึงแม้ว่าซาร์คัสจะอายุแค่ 17 ปี แต่ลูกชายของเขากลับวุฒิภาวะสูงพอๆกับคนอายุ 30 ก็ว่าได้ ซาร์คัสซึมซับทุกอย่างจากเขาและซานโน่มาแบบทั้งหมด ถึงแม้จะอายุยังน้อยแต่ซาร์คัสเรียนรู้และเติมโตมาเพื่อเป็ผู้นำตระกูลลูเซียโน่คนต่อไป ความรับผิดชอบที่ต้องมีมากกว่าคนอื่น การทำงานที่ค่อนข้างหนักสำหรับเด็กในวัยเดียวกันหรือแม้แต่การตัดสินใจ ทุกอย่างต่างล้วนถูกคาดหวังแต่ซาร์คัสกลับทำทุกอย่างออกมาได้ดี ไม่เคยมีเื่ให้คนเป็พ่อต้องทุกข์ใจ
ซานโน่ภรรยาของเขามักพาลูกชายไปทำงานด้วยเสมอและดูเหมือนซาร์คัสจะชื่นชอบเอามากๆ โดยเฉพาะงานสายลับและงานฆ่าซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับตระกูลลูเซียโน่
ในขณะเดียวกันน้องสาวฝาแฝดอย่างมาร์เซ่ก็เก่งไม่แพ้ผู้เป็พี่ แต่มาร์เซ่มักจะชอบคลุกตัวอยู่กับการผลิตอาวุธและการส่งสินค้า ความสวยสะดุดตาทำให้คู่ค้าของมาร์คัสหลายคนต่างมองด้วยความหลงใหล แต่กลับไม่มีใครได้แตะต้องตัวเธอแม้แต่คนเดียว
ซาร์คัสกับมาร์เซ่ต่างรักใคร่และคอยช่วยเหลือกันเสมอ คือเป็ทั้งเพื่อนเป็ทั้งพี่น้อง ซึ่งเป็เื่ที่น่าแปลกใจในตระกูลมหาอำนาจเมื่อทั้งคู่ไม่เคยมีความอิจฉาริษยาต่อกัน
“ซาร์คัส ถ้าไม่จริงจังห้ามยุ่ง” มาร์คัสเอ่ยเตือนลูกชายด้วยน้ำเสียงดุดันกว่าทุกครั้ง
“ลูกอานิกซ์ใช่ไหมครับแด๊ด ?” ซาร์คัสไม่ได้ตอบรับคำสั่งนั้นแต่ถามกลับในสิ่งที่ตัวเองคิด
“อืม” มาร์คัสพยักหน้ารับเบาๆ เขารู้ว่าลูกชายเข้าใจในสิ่งที่เขาบอก
เมื่อฟีนิกซ์กล้าฝากลูกชายทั้งสามคนให้เขาดูแล เขาจึงต้องดูแลไฟท์ ฟิล และพายให้ดีที่สุด มาร์คัสไม่ได้กังวลบุคคลภายนอกเท่าไหร่นักเพราะรู้ดีว่าทั้งสามคนดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่ง จะห่วงก็แค่ลูกชายของตัวเองที่จ้องมองด้วยสายตาเป็ประกาย
“ครับ ก็พี่เขาน่าสนใจดี” ซาร์คัสตอบด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม มองสบตาคนเป็พ่ออย่างเ้าเล่ห์
ถ้าเล่นๆไม่ได้ก็แค่จริงจังจะยากอะไร ก็เขาถูกใจั้แ่ได้พบหน้า กลิ่นยังหอมติดปลายจมูกเขาอยู่เลย ถ้าได้กอดได้หอมคงดีต่อใจ
“ทั้งสามคนจะอยู่กับเราที่นี่ 4 ปี ดูแลพวกพี่ๆเขาให้ดี”
“รับทราบครับแด๊ด” ซาร์คัสตกปากรับคำอย่างหนักแน่น ไม่ใช่เื่ยากอะไรสำหรับเขาเลยสักนิดถึงแม้ว่าจะเรียนคนละที่กันก็ตาม
“วันนี้เรียบร้อยดีไหม ?” มาร์คัสพยักหน้ารับก่อนจะเปลี่ยนเื่คุย
“ครับ ไม่มีปัญหาอะไร ผมตามไปคุมการส่งสินค้าด้วยตัวเอง ลูกค้าได้รับของครบตามจำนวนที่ได้ตกลงกันไว้ รายละเอียดทุกอย่างผมส่งให้แด๊ดทางเมลแล้วครับ”
เนื่องจากสินค้าที่ส่งออกในวันนี้มีมูลค่าหลายล้านเหรียญ เขากับมาร์เซ่จึงเลือกที่จะคุมสินค้าด้วยตัวเองเพื่อไม่ให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้น
ใน่นี้ศัตรูเริ่มโจมตีหนักขึ้นเมื่อพวกมันรู้ว่ามาร์คัสซึ่งเป็ผู้นำตระกูลในปัจจุบันจะแต่งตั้งซาร์คัสขึ้นเป็ผู้นำในอีก 3 ปีข้างหน้า พวกมันจึงทำทุกวิธีเพื่อใส่ร้ายและปลุกระดมให้ 9 ตระกูลสาขาลุกขึ้นมาต่อต้าน ถึงแม้จะเป็อย่างนั้นแต่ก็ไม่มีใครกล้าตั้งตัวเป็ศัตรูอย่างเปิดเผย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครกล้าลองดี
เพราะเหตุการณ์การนองเืในอดีตของตระกูลที่ 2 ตระกูลที่ 4 และตระกูลที่ 6 คือสิ่งย้ำเตือนสำหรับ 9 ตระกูลสาขาที่คิดจะเป็ศัตรูกับลูเซียโน่
ซาร์คัสรับรู้เื่ราวเหล่านี้จากคุณอาเดเนียลซึ่งเป็เพื่อนสนิทของดี้ซานโน่และยังเป็ภรรยาของคุณลุงโรเอลมือขวาของแด๊ดมาร์คัส
สิ่งหนึ่งที่ซาร์คัสรับรู้มาตลอดคือตระกูลลูเซียโน่อยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใครไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบัน
“อืม ล็อตใหม่เริ่มผลิตแล้วใช่ไหม ?” มาร์คัสเปิดเมลของลูกชายที่ส่งเข้ามาเพื่อดูรายละเอียดต่างๆ
“เพิ่งเริ่มเมื่อตอนเย็นครับ หากไม่มีอะไรผิดพลาดคงเสร็จก่อนที่ตกลงกับลูกค้าเอาไว้ครับ” ซาร์คัส
“อืม”
“ก๊อก ! ก๊อก ! ก๊อก ซานโน่” เสียงเคาะประตูดังขึ้นและตามด้วยน้ำเสียงราบเรียบของคนเป็แม่ ซาร์คัสสบตากับแด๊ดมาร์คัสก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรู้กัน
“ไปพักผ่อนเถอะ” มาร์คัสเอ่ยบอกลูกชายในขณะที่ซานโน่เปิดประตูเข้ามา
มันเป็ภาพชินตามากเมื่อดี้ซานโน่เดินไปนั่งบนโต๊ะทำงานตรงหน้าแด๊ดมาร์คัส ไม่กี่วินาทีต่อมาเอวหนาก็ถูกรวมลงไปนั่งบนตัก
“แด๊ดก็พักผ่อนบ้างนะครับ”
ซาร์คัสพูดด้วยน้ำเสียงเ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกจากห้องอย่างอารมณ์ดีและเขาไม่ลืมล็อกประตูห้องทำงานให้เสร็จสรรพ อย่างที่ทุกคนรู้คุณอาเดเนียลเป็คนขี้แกล้งมาก โดยเฉพาะการขัดจังหวะรักของแด๊ดมาร์คัสกับดี้ซานโน่
บ่อยครั้งที่คุณอาเดเนียลชอบแกล้งกวนตีนแด๊ดมาร์คัสจนเกือบได้กินลูกปืน และแน่นอนว่าคุณลุงโรเอลไม่ยอมให้เป็อย่างนั้น สุดท้ายคนที่ต้องห้ามปรามก็คือดี้ซานโน่เพราะไม่มีใครกล้าหือ โดยเฉพาะแด๊ดมาร์คัส หึหึ โหดร้ายมากเท่าไหร่ก็ต้องยอมแพ้ครับ เพราะเมียร้ายยิ่งกว่า
ในระหว่างที่ซาร์คัสกำลังจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง ก็คิดขึ้นได้ว่าเขาควรทำตัวเป็เ้าบ้านที่ดี แวะไปทักทายแขกของบ้านเสียหน่อย
“หวังว่าคงยังไม่นอน”
เขาเดินไปยังทางปีกซ้ายของคฤหาสน์ซึ่งเป็ห้องพักสำหรับแขกที่มาเยือนคฤหาสน์หลังนี้ แน่นอนว่าไม่ค่อยมีมาบ่อยนัก
“เขาควรเคาะห้องไหนก่อนดี?”
………………………………………………..