ตั้มตะลึงมองสิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า เป็ภาพของแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่รองรับน้ำตกเอาไว้ น้ำใสแจ๋ว ใสมากจนมองเห็นเม็ดกรวดทรายที่อยู่ด้านล่าง
“นี่เราอยู่ที่ไหน… ”
แอนกวาดสายตาแลไปรอบๆ ตื่นตาตื่นใจกับพรรณไม้เขียวขจี มีรูปร่างและสีสันแตกต่างออกไปจากต้นไม้ที่เคยเห็น… ราวกับว่าได้พลัดหลงเข้ามาในอีกโลกที่ซ่อนตัวอยู่หลังโขดหิน
“นั่นสิ… แอนดูนี่… เป็ไปได้ยังไง… ”
ตั้มเพ่งมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง…
เป็เื่แปลกประหลาดที่เข็มนาฬิกาทั้งสั้นยาวกำลังตีกลับช้าๆ จนมากันที่เลขสิบสอง… นาฬิกาของแอนก็เป็เช่นเดียวกัน
“คุณพระช่วย… ”
แอนร้องอุทานด้วยความประหลาดใจกับสิ่งที่อธิบายไม่ได้
“ถ้าโทรศัพท์ไม่หล่นหาย… เราจะได้คลิปเด็ดๆ ที่ไม่มีใครเคยเห็น… ”
ตั้มกล่าวอย่างแสนเสียดาย…
จากนั้นก็พากันว่ายข้ามเวิ้งน้ำมายังอีกฟากฝั่งที่เต็มไปด้วยลานหญ้าสีเขียวขจี ดูราวกับมีคนเอาพรมสีเขียวขนาดใหญ่มาปูเอาไว้
และในขณะที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติแปลกใหม่รอบกาย จู่ๆ แอนเหลือบไปเห็นต้นกล้วยประหลาด ที่ว่าประหลาดนั้นก็เพราะว่าใบของมันแตกออกเป็สองแฉก ผลสีเหลืองขนาดเท่ากล้วยหอมกำลังสุกคาเครือน่ากิน
แต่สิ่งที่ทำให้แอนสะดุดตาที่สุดก็เพราะรูปทรงของกล้วยมีส่วนปลายเบ่งบานเหมือนอวัยวะเพศชาย
“ดูสิพี่ตั้ม… กล้วยต้นนี้ทรงแปลกมาก”
แอนเอื้อมมือไปเด็ดกล้วยใบที่กำลังสุกเป็สีเหลือง ปอกเปลือกแล้วชิมรสชาติของมันในทันที
“แอน… อย่ากิน… ”
ตั้มร้องเตือนภรรยาด้วยความใ แต่ไม่ทันแล้ว
“คงไม่เป็ไร… รสชาติอร่อยมากเลยพี่… ลองไหม…”
แอนยื่นส่วนที่เหลือครึ่งหนึ่งมาให้ตั้ม
“ไม่… ”
ตั้มส่ายหน้า… แอนจึงกินเองจนหมด จากนั้นทำท่าว่าจะไปเด็ดมาอีก แต่ตั้มรั้งข้อมือเอาไว้
“พอแล้วแอน… ”
ตั้มกลัวว่ากล้วยที่แอนกินเข้าไปจะมีพิษ
“พี่ตั้มดูนั่นสิ… ”
แอนเหลือบไปเห็นดอกไม้รูปทรงประหลาด มองไวๆ คล้ายดอกกุหลาบ ต่างก็ตรงที่ขนาดของมันใหญ่มากและกลิ่นหอมมากจนต้องเดินเข้าไปใกล้
ทั้งสองก้มลงสูดกลิ่นหอมของกุหลาบ จากนั้นก็วูบหลับ รู้สึกเหมือนไฟดับวูบ มารู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาท่ามกลางผู้คนแปลกหน้า…
“ฟื้นแล้วรึ… ”
ชายสูงวัยรูปร่างสูงใหญ่สะดุดตา ร่างกายเต็มไปด้วยลายสัก ผิวดำ เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม ทั้งตัวมีเพียงผ้าเตี่ยวสีน้ำตาลผืนเดียวปกปิดอวัยวะเพศเอาไว้ ร้องถามตั้มกับแอนที่กำลังตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย
“พวกคุณเป็ใคร… ”
แอนอุทานด้วยความใกลัว…
แต่เมื่อแลไปรอบๆ ตัวความหวาดกลัวก็คลายลง เพราะไม่ได้มีแต่พวกผู้ชาย แต่ยังมีผู้หญิงและเด็กยืนรวมกลุ่มมองอยู่ห่างๆ อย่างให้ความสนใจ ราวกับเธอกับตั้มเป็ตัวประหลาด สิ่งที่สะดุดตาคือผู้หญิงทุกคนเปลือยอกอวดเต้านม ่ล่างมีเพียงผ้าเตี่ยวผืนเล็กปิดบังเครื่องเพศเอาไว้
“พวกเราคือชาวการ์มา… เราอาศัยอยู่ที่นี่มานานแล้ว… ”
ชายสูงวัยตอบ ตั้มกับแอนหันมามองตากัน เพราะไม่เคยได้ยินชื่อชนเผ่านี้มาก่อน
“ข้าชื่อ ‘จาฟาร์’ เป็หัวหน้าเผ่า ถ้าข้าเดาไม่ผิดพวกเ้าคงถูกอุโมงค์ดูดเข้ามาสินะ… ”
พ่อเฒ่าจาฟาร์กล่าวราวกับว่าก่อนหน้านี้เคยมีคนหลงเข้ามาในดินแดนแห่งนี้
“ใช่ครับ… ผมกับเมียโดนดูดเข้ามาทางอุโมงค์ครับ… เอ่อ… ท่านรู้ได้ยังไง”
ตั้มสงสัย
“ก่อนหน้านี้เคยมีคนหลงเข้ามา… ”
จาฟาร์ตอบ
“ท่านจะช่วยให้เรากลับออกไปได้ไหมครับ”
ตั้มรู้สึกอุ่นใจที่ผู้คนเผ่านี้ดูเป็มิตรและพูดคุยกันรู้เื่ ไม่ได้มีท่าทีโหดร้ายป่าเถื่อนแต่อย่างใด