ตอนที่ 10
การถ่ายทำผ่านไปเกือบ 3 เดือนแล้ว ทุกอย่างถือว่าราบรื่นดี จะมีแค่ติดขัดอะไรเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งถือเป็เื่ดีที่กองถ่ายไม่มีปัญหาอะไร ทำให้การทำงานเป็ไปตามแผนที่วางกันเอาไว้ แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีกระแสคู่จิ้นพระนางเริ่มมาแล้ว ด้วยการโปรโมทจากทางเจทีเอ็นด้วย มีแฮชแท็กพูดถึงเคมีที่เข้ากันของทั้งคู่ นับดาวแม้จะเป็นางเอกใหม่แต่ก็สวยและแสดงเก่งไม่น้อย ทำให้เมื่อยืนข้างกับดาราหนุ่มแล้วช่างเหมาะสมกันจริงๆ
ปัณณวีร์ปัดนิ้วเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ ในแท็กศิลานับดาว หนึ่งเพื่อดูว่ามีคนสนใจละครมากแค่ไหน รอติดตามเยอะไหม และสองคนคือเข้ามาดูคนพูดถึงคู่จิ้นอย่างพระเอกนางเอกยังไงบ้าง ขนาดละครยังไม่ได้ออนแอร์ก็มีแฟนคลับที่ตามทั้งสองแล้ว คอยถ่ายรูปมาลงเสมอๆ อย่างวันนี้ที่ติดเทรนทวิตเตอร์อีกก็คือภาพของทั้งสองที่ขึ้นรถคันเดียวกันจากตึกเจทีเอ็นมายังกองถ่าย ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่ถึงแต่ข่าวนั้นเร็วยิ่งกว่าอะไรซะอีก
“กาแฟที่สั่งค่ะพี่วีร์” ชาเดินเข้ามา วางแก้วกาแฟเย็นไว้ตรงหน้าของคนพี่
“ขอบใจนะ” มือเรียวปิดไอแพดไว้ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดูด เรียกได้ว่าตลอดสองเดือนที่ผ่านมานั้นปัณณวีร์แทบจะไม่ได้พักเลยนอกจากงานที่กองแล้วยังต้องดูเื่การแต่งภาพแต่งแสงและการตัดต่ออีก
“คุณมาวินมาหาพี่อีกแล้วค่ะที่บริษัท แต่พี่ออกมาก่อน” วันนี้มีคิวถ่ายเป็ตอน 6 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน ก่อนหน้านั้นปัณณวีร์จึงอยู่ที่ออฟฟิศ
“เขาเป็คนที่ดื้อนะ ไม่ล้มเลิกซะที” ปัณณวีร์ก็เหนื่อยจะคุยเหนื่อยจะปฏิเสธ ทำได้แค่เลี่ยงไม่เจอ แม้มาไม่บ่อยนักแต่ก็ยังคงมาหา
“พี่ไปนอนงีบสักหน่อยไหมคะ” ชาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าปัณณวีร์ปิดปากหาวอีกครั้ง เพราะเมื่อคืนถูกศิลารังแกทั้งคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสองแล้ว ยังต้องตื่นั้แ่เช้ามาออฟฟิศอีกทำเอาปัณณวีร์รู้สึกนอนไม่พอ
ร่างบางยกนาฬิกาข้อมือมาดูเวลาก็เห็นว่ามันเพิ่งจะ 5 โมงเองยังเหลือเวลาอีกตั้งหนึ่งชั่วโมง เขาเห็นด้วยกับชาที่ตัวเขาควรจะไปนอนพักสักหน่อยเพราะกาแฟก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขานัก ปัณณวีร์จึงฝากงานบางอย่างให้ชาช่วยทำก่อนจะพาตัวเองขึ้นมาที่ชั้นสองของบ้านที่เช่าถ่ายทำ ซึ่งห้องหนึ่งก็ถูกแบ่งออกมาไว้ใช้เป็ห้องพักผ่อนของเหล่านักแสดงและผู้จัด ผู้กำกับ ปัณณวีร์มาพร้อมกับเสื้อแขนยาวของตัวเองแล้วเลือกนอนที่โซฟาตัวยาว ใช้เสื้อคลุมทั้งหัวของตัวเองไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็นตอนที่ตัวเองหลับแม้จะไม่มีคนเข้ามาก็ตาม
ศิลากับนับดาวนั่งรถมาด้วยกันซึ่งเป็รถของศิลาเพราะว่าวันนี้ตอนเช้ามีไปอัดรายการกันที่ช่องแล้วรถของนับดาวเกิดสตาร์ทไม่ติดขึ้นมาจึงต้องติดรถของศิลามาด้วย พอมีภาพที่ทั้งสองขึ้นรถคันเดียวกันอยู่ในโลกโซเชียลกนกก็บอกว่าไม่ต้องพูดอะไรหรอก ใครคนเข้าใจไปแบบนั้นนั่นแหละ เพราะเธอเองก็อยากจะดันกระแสคู่จิ้นของศิลากับนับดาวอยู่แล้ว และ่สองเดือนที่ผ่านมานั้นกนกก็พยายามดูปฏิกิริยาของลูกชายอยู่บ่อยครั้ง
เวลาที่อยู่ใกล้ผู้ชายหรือพูดเื่ของผู้ชายศิลาก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่พิเศษหรือว่าดูจะสนใจเลยสักนิด เขาก็ยังปกติเหมือนทุกครั้ง พอเป็แบบนั้นก็ทำให้กนกรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อยว่าตัวเองคิดไปเอง คิดมากเกินไป ซึ่งศิลาพอจะมองออกว่าคนเป็คิดอะไรและคงกำลังสงสัยว่าเขาชอบผู้ชาย
“เห็นพี่วีร์ไหม” ศิลาลงจากรถมาแล้วกระซิบถามดารินเพราะปกติแล้วจะเจอปัณณวีร์ทำนั่นทำนี่อยู่ดูวุ่นๆ แต่ตอนนี้กลับไม่พบร่างบางเลย
“ไม่เห็น เดี๋ยวพี่ไปถามให้” ดารินพูดจบก็เดินนำไปก่อน ศิลากำลังจะเดินต่อต้องรีบหยุดเท้าเพราะทีมงานกำลังยกฉากมาพอดีจึงให้ไปก่อน แต่นับดาวที่มัวแต่ก้มเล่นมือถือเพื่อเช็กข่าวของตนเองกับศิลาไม่ทันมอง เดินไปผู้จัดการส่วนตัวก็เรียกบอกไม่ทัน
“น้องดาวระวังค่ะ!” นับดาวเงยหน้าขึ้นเป็จังหวะเดียวกับที่ศิลาดึงแขนอีกฝ่ายให้ถอยกลับมาก่อน หากว่าช้ากว่านี้อีกหน่อยนับดาวคงได้เดินชนฉากแน่ๆ
“ระวังหน่อย” จะทำคนอื่นเดือดร้อนไปด้วยเพราะความเดินไม่ดูทางของตัวเองเอา ศิลาไม่ได้พูดประโยคที่คิดเอาไว้ในใจไปก่อนจะปล่อยมือแล้วเดินจากไป
“เป็อะไรไหมคะลูก” เจนเข้ามาหานับดาวทันทีพร้อมกับจับหมุนซ้ายทีขวาที
“ไม่เป็ไรค่ะพี่เจน เมื่อกี้เขาช่วยดาวไว้อีกแล้ว” นับดาวมองตามผ่านหลังของศิลาไปด้วยแววตาที่อ่อนหวานเพราะสองเดือนที่ผ่านมานั้นทำให้เธอค่อยๆ ตกหลุมรักศิลาขึ้นเรื่อยๆ
จากที่คิดว่าอีกฝ่ายเป็คนเยือกเย็น แต่ตอนที่นับดาวใส่กระโปรงสั้นและมานั่งลงข้างๆ เป็ศิลาที่เอาผ้ายื่นให้เพื่อเอามาคลุมขาไว้กลัวจะโป๊ มีครั้งหนึ่งที่ทีมงานเตรียมข้าวไว้ให้แต่เธอกินไม่ได้ เป็ศิลาอีกตามเคยที่เอาข้าวของตัวเองมาให้เธอพร้อมกับบอกอีกว่าหากไม่กินอะไรก็ควรจะบอกทีมงานไว้ เขาจะได้ไม่เอามาให้ ตอนที่นั่งรอเข้ารายการอยู่ ป้ายจะล้มมาใส่ ศิลาก็กันเอาไว้ได้ทันพอดี และไม่ใช่แค่เท่านี้ ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทำให้นับดาวเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่ไม่สนใจอะไร นอกจากจะน่าค้นหาแล้วนับดาวก็ดันรู้สึกปลื้มเขาขึ้นมา คิดว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นเพราะศิลาใส่ใจตัวเอง
ทั้งๆ ที่เธอนั้นกลับคิดไปเองทั้งนั้น เพราะสำหรับศิลาแล้วก็แค่การช่วยเหลือในฐานะเพื่อนมนุษย์ก็เท่านั้น กระโปรงสั้นนั่งลงก็ทำให้เขาที่มองไปเห็นเข้าพอดีแล้วรู้สึกไม่อยากมอง ให้ผ้าปิดไว้ก็แค่นั้น ข้าวที่ให้ไปเพราะว่าวันนั้นปัณณวีร์ทำข้าวมาให้แล้วต่างหาก และการที่ป้ายจะล้มมาใส่แล้วถ้าไม่ช่วยไว้ก็จะยังไงอยู่และมันก็จะถูกตัวเขาด้วย ไม่ว่าจะการกระทำไหนๆ ศิลาไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษให้แต่อย่างใดเลย มีเพียงนับดาวที่คิดไปเองทั้งนั้นและก็ดันชอบศิลาไปเพราะการกระทำของอีกฝ่ายซะแล้ว
"ขึ้นไปพักที่ห้องพักก่อนเถอะ" ดารินพูดขึ้น เป็การบอกกลายๆ ว่าคนที่ถามหาอยู่บนนั้น เธอไปถามกับชาที่เป็ผู้ช่วยปัณณวีร์ว่าเ้าตัวไปไหน เธอก็ตอบกลับมาว่าขึ้นไปนอนที่ห้องพักรับรอง "เดี๋ยวพี่เอาน้ำขึ้นไปให้"
"ครับ" ศิลารับคำก่อนจะเดินขึ้นมาที่ชั้นสองของบ้าน ห้องที่ติดป้ายหน้าประตูว่าห้องพักศิลาก็เดินไปทันที เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจอคนที่้าเจอนอนอยู่ เอาเสื้อปิดหน้าปิดตาเอาไว้
"พี่ศิลา แฟนคลับเอาขนมมาให้ดาว กินด้วยกันนะคะ" นับดาวพูดขึ้นั้แ่เดินขึ้นบันไดมาแล้วเห็นศิลายืนอยู่ที่หน้าประตูไม่ทันได้เข้าไป
"เบาเสียงหน่อย" ศิลาหันมาบอก แววตาส่อถึงความไม่พอใจเล็กน้อยที่อีกคนเสียงดังแบบนี้ เพราะกลัวจะทำให้ปัณณวีร์ตื่นได้
"ขอโทษค่ะ พี่วีร์นอนอยู่หรอคะ" นับดาวมองเข้าไปในห้องจึงได้รู้และลดเสียงพูดลง "แฟนคลับเอาขนมมาให้ดาวค่ะ กินไหมคะ"
"ไม่ละ ขอบใจ" พูดจบศิลาก็เดินเข้าไปในห้องไปนั่งที่เก้าอี้และเอามือถือขึ้นมาเล่นทำเป็ไม่สนใจอะไร ดารินเดินขึ้นมาพอดีจึงพูดขึ้น
"น้องดาว ต้องไปแต่งหน้าทำผมก่อนไหมคะเพราะเราถ่ายคิวแรกเลย"
"อ่อใช่ค่ะ"
"พี่เจนเขาตามหาค่ะ" ดารินบอกด้วยรอยยิ้ม
"อ่อค่ะๆ" นับดาวมองไปที่ศิลาก่อน ก่อนจะหมุนตัวเดินไป ดารินมองตามเธอจนลงบันไดไปจึงเข้ามาในห้องและปิดประตู
ศิลาเห็นดังนั้นก็วางมือถือลงแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆ คนที่หลับอยู่ เมื่อโซฟายุบลงไปก็ทำให้ปัณณวีร์รู้สึกตัวว่ามีคนเข้ามากวนแต่ก็ยังไม่อยากจะลุกเท่าไหร่เพราะเพิ่งได้หลับไป ศิลาค่อยๆ เอาเสื้อที่คลุมหน้าออกกลัวว่าจะหายใจไม่สะดวก
"ใคร" ปัณณวีร์ดึงเสื้อไว้พร้อมเอ่ยถามเสียงงัวเงีย
"ผมเอง" ศิลาก้มลงไปพูดใกล้ๆ คนพี่จึงเอาเสื้อออกลืมตามามองคนที่เข้ามาใหม่
"มาแล้วหรอ" พอเห็นว่าเป็ศิลาจึงได้หลับตาลงตามเดิมราวกับจะนอนต่อยังไงยังงั้น
"มาแล้วครับ"
"ขึ้นรถคันเดียวกันมาด้วยหนิ" ปัณณวีร์เผลอพูดออกไป มันเป็ความรู้สึกที่จะบอกว่าไม่น้อยใจก็คงไม่ได้ พอเห็นบ่อยเข้าก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจที่ตัวเองไม่เคยมีโอกาสแบบนั้นเลย
"เวลาง่วงแล้วงอแงหรอเนี่ย" เป็ดารินที่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เธอเองก็นึกเห็นใจปัณณวีร์อยู่บ่อยครั้ง ตลอดเวลาที่คบกันมานี้มีข่าวว่าศิลาคบคนนั้นที เดทคนนี้บ้าง แม้ความจริงจะรู้ว่าศิลาคบกับปัณณวีร์อยู่ก็เถอะ เข้าใจใช่ว่าจะน้อยใจไม่เป็
"รถเธอเสีย แม่ให้เธอติดรถมาด้วยเพราะกลัวว่าจะมาไม่ทัน ผมไม่ได้อยากให้มาด้วยหรอกนะ" ศิลาอธิบายออกไป ทุกครั้งไม่ว่าอะไร ปัณณวีร์จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ตามเขาจะอธิบายทุกครั้งเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาแคร์และห่วงความรู้สึกที่สุด
เพราะศิลาคิดว่าการละเลยความรู้สึกของคนรักแม้จะเป็เื่เล็กๆ น้อยๆ แต่มันจะทำให้เป็เื่ใหญ่ได้สักวัน ดังนั้นก็ไม่แปลกเลยที่ทั้งคู่จะอยู่ด้วยกันมาได้จนถึงตอนนี้
"อื้ออ" ปัณณวีร์ได้ยินและตอบรับในลำคอก่อนจะบิดี้เีแล้วลุกขึ้นมานั่งดีๆ
"ง่วงหรอ"
"ก็เมื่อคืนใครกวนจนไม่ได้นอนละ" คนพี่ตอบกลับโดยที่ลืมไปว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในห้องกันสองคน ยังมีสาวโสดที่อายุเข้าเลขสี่แล้วนั่งอยู่ด้วยเมื่อเห็นสองคนคุยกันก็อยากจะหายเข้ากำแพงไปซะให้รู้แล้วรู้รอดจะได้ไม่ต้องมาอิจฉาคนมีแฟนสวีทหวานกัน
"เผื่อลืมว่าไม่ได้อยู่กันสองคนเนอะ" ปัณณวีร์ยิ้มแล้วยื่นหน้าไปให้ศิลาจุ๊บปากเพื่อทำให้ดารินเห็น ศิลาเองมีหรือจะปฏิเสธ แต่ยังไม่ได้จูบเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทำเอาทั้งสองรีบผละออกจากกันแล้วนั่งใครนั่งมันทันที
เป็เสียงของชาที่ดังขึ้นอยู่ด้านนอก ปัณณวีร์ยิ้มที่ศิลาถูกขัดจังหวะทำเอาใบหน้าหล่อดูหงุดหงิด ปัณณวีร์ลุกขึ้นไปเปิดประตู พูดคุยกับผู้ช่วยเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปด้วยกันเพราะนอนพอแล้ว
"ศิ คุณกนกเขาสงสัยเื่ที่ศิไม่สนใจผู้หญิงอาจเพราะชอบผู้ชายแน่ๆ" ดารินพูดขึ้น
"ผมรู้ครับเื่นี้ แต่พี่ไม่ต้องห่วง" ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายเขาก็ไม่สนใจ เพราะคนเดียวที่ศิลาสนใจคือปัณณวีร์
กระแสคู่จิ้นของศิลาและนับดาวนั้นนับวันยิ่งมีมากขึ้น ซึ่งแน่นอนว่ามันดีเพราะส่งผลต่อละครที่กำลังถ่ายกันอยู่ กนกได้โอกาสนี้ให้ลูกชายได้ทำความสนิทสนมกับนับดาวขึ้นไปอีก ดูเหมือนจะเป็ไปได้ด้วยดี แต่พอหลังกล้องปุ๊บศิลาก็เป็ศิลาเหมือนเดิม
"เื่นี้แม่ซื้อลูก เดี๋ยวจะเอาเข้าที่ประชุมเดือนหน้านะ" กนกอ่านละครที่ปัณณวีร์นำมาเสนอ ซึ่งโปรเจคนี้ของปัณณวีร์ก็จะเป็เื่ต่อไปถัดจากเื่นี้เลยซึ่งก็เหลือการถ่ายทำอีกแค่เดือนกว่าๆ เท่านั้น
"ขอบคุณนะครับ" ปัณณวีร์ไม่รู้จะขอบคุณกนกยังไงดีเพราะเธอเป็คนที่ให้โอกาสและสนับสนุนปัณณวีร์ต์ลอด เพราะเธอเองก็รักและเอ็นดูปัณณวีร์ไม่น้อยเนื่องจากเป็เพื่อนของลูกชาย
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก วีร์ก็ทำกำไรให้จิรธานนท์ไม่น้อยเลยนะ เป็แม่ที่ต้องขอบใจเรามากกว่า" กนกแทนตัวเองว่าแม่ด้วยความสนิทสนม ปัณณวีร์เองก็ดีใจ แต่ลึกๆ ก็แอบหวั่นๆ ว่าหากเธอรู้เื่ของเขากับลูกชายคนเล็กที่เธอรักมากจะเป็ยังไง
"แล้วเื่เซ็นสัญญาล่ะวีร์ วีร์บอกขอคิดก่อน แม่ก็อยากรอ อยากให้มาเป็ครอบครัวเดียวกันนะ"
"เื่นี้..." ปัณณวีร์เองก็ลำบากใจ เพราะเขาไม่อยากอยู่สังกัดใครไม่อยากอยู่ใต้ใคร เป็แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว เขาชอบแบบนี้มากกว่า
"คุณแม่ครับ ผมอยากจะขอเวลาอีกหน่อย ผมชอบทำงานอิสระแบบนี้มากกว่า" ปัณณวีร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ ให้เป็การอ้อน
"เห้ออ แม่ก็พอจะเข้าใจนะ แต่ผู้ถือหุ้นเขาก็อยากจะได้ความมั่นคง อยากจะชัวร์ๆ"
"ผมสัญญาเลยครับ สัญญาด้วยเกียรติของผมว่าผมไม่ทำละครให้ช่องไหนแน่นอน เชื่อผมสักครั้งนะครับ"
"แม่เชื่อวีร์อยู่แล้ว เอาเถอะๆ เื่นี้แม่จะลองคุยๆ ให้ก่อน" กนกลูบหลังมือของอีกฝ่ายเบาๆ สำหรับปัณณวีร์แล้ว กนกเป็คนที่ใจดี เป็คนที่ดีกับเขามากคนหนึ่ง
"ขอบคุณนะครับ"
"จ้า แล้วนี่มีออกกองนอกสถานที่ไปหัวหินด้วยใช่ไหม"
"ใช่ครับ อีกสองอาทิตย์ครับ ไปถ่ายที่นี่เป็ที่สุดท้ายแล้วก็ปิดกล้องที่นั่นเลย" กนกยิ้มกว้างก่อนจะพูดขึ้น
"แม่อยากให้วีร์ช่วยถ่ายหลังกล้องให้แม่หน่อย แบบว่าเวลาที่เขาสองคนต่อบทกันหรือหวานๆ กันน่ะ" ปัณณวีร์เข้าใจได้ทันทีโดยไม่ต้องบอกเลยว่าเขาสองคนที่พูดถึงนั้นเป็ใคร
จะเป็ใครได้อีกถ้าไม่ใช่ศิลากับนับดาว แต่สิ่งที่ปัณณวีร์อยากจะบอกเลยคือ จะถ่ายยังไงในเมื่อหลังกล้องเขาสองคนไม่ได้มีอะไรพิเศษกันเลย แม่คงไม่ได้จิ้นเขาสองคนมากไปจนคิดว่าทั้งสองรักกันนอกจอจริงๆ หรอกนะ ถึงได้บอกกับเขาแบบนี้ ถ้าจะมีก็คงมีแต่คลิปหรือภาพที่นับดาวเองเข้าหาศิลา รายนั้นเข้าหาอย่างเปิดเผยเลยและแสดงออกชัดเจนว่าตัวเองชอบศิลา
"เอ่อ..."
"เนี่ยนะ่นี้มีแต่กระแสคู่จิ้นชายชาย ชายหญิงเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเลย คู่ศิลากับหนูนับดาวเนี่ยแหละที่มาแรงมากในตอนนี้"
ปัณณวีร์ลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เมื่อปฏิเสธไม่ได้ก็จำต้องรับปากแต่ก็ยังมีข้อแม้อยู่บ้าง "แต่ผมไม่แน่ใจนะครับว่าจะมีไหม เพราะปกติแล้วเวลาอยู่ที่กองทั้งสองก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ ยิ่งฉากหวานๆ เหมือนตอนที่ให้ทำในไลฟ์ยิ่งไม่มีเลยครับ"
"เอาเท่าที่มีก็ได้ลูก" กนกยังคงยิ้มอยู่ไม่รู้เลยว่าปัณณวีร์นั้นกำลังพูดอยู่ว่าทุกวันนี้ที่มีโมเม้นศิลานับดาวออกไปก็เพราะเป็แฟนเซอร์วิสเท่านั้น ไม่ใช่ความจริงหรือความเต็มใจที่ลูกชาย้าเลย แต่เธอก็ยังคงทำ
การถ่ายทำนอกสถานที่เป็อะไรที่ทั้งตัวทีมงานและนักแสดงตื่นเต้นมากเพราะเหมือนได้มาเที่ยวไปในตัวและแน่นอนว่าใช้เวลาอยู่ที่หัวหิน 1 อาทิตย์ เป็ฉากที่ต้องถ่ายทำที่นี่เยอะพอสมควร และหลังจากนั้นก็จะเลี้ยงฉลองปิดกล้องกันที่นี่ด้วย ซึ่งโรงแรมที่มาพักและจะใช้ถ่ายทำด้วยนั้นก็เป็โรงแรมระดับห้าดาว ชั้น 10 ชั้น 11 และชั้น 12 นั้นถูกจองไว้ทั้งชั้นสำหรับให้ทีมงานและนักแสดงพัก ซึ่งทีมงานก็นอนกัน 2 คนต่อห้อง ส่วนนักแสดงชายหญิงแยกกันพักคนละห้อง
ห้องของปัณณวีร์เองก็พักคนเดียวอยู่ห้องริมสุด ซึ่งห้องของวีร์ก็อยู่ตรงข้ามกับห้องของศิลาด้วย หลังจากแยกย้ายกันเก็บของแล้ว วันนี้ก็เป็เหมือนวันให้พักผ่อนก่อน พรุ่งนี้จึงจะเริ่มถ่ายทำกัน ปัณณวีร์ก็มีคุยกับผู้กำกับและประชุมหัวหน้าแต่ละฝ่ายเพื่อให้การทำงานพรุ่งนี้เป็ไปได้ด้วยดี ตกเย็นมาใครจะไปหากินอาหารซีฟู้ดที่ไหนก็ได้แต่ทางกองก็มีข้าวไว้ให้อยู่เหมือนเดิม หรือบางคนก็วิ่งลงไปเล่นน้ำทะเลผ่อนคลายกัน
ปัณณวีร์ยืนดูวิวทะเลผ่านกระจกของห้องตัวเอง มองลงไปก็เห็นคนวิ่งเล่นน้ำกันสนุกสนาน ตัวเขาอยากจะมีโมเม้นแบบนี้กับแฟนบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้มาเล่นทะเลด้วยกันตอนไหน
"คิดอะไรอยู่" ศิลากอดร่างบางจากด้านหลัง พลางเอาคางเกยไหล่ปัณณวีร์ไว้
"คิดว่าเราจะได้เล่นน้ำกันไหมนะ"
"อยากเล่นน้ำหรอ"
ปัณณวีร์หันมองอีกคนเล็กน้อยแล้วพยักหน้าเบาๆ "อยากเล่นน้ำกับแฟน"
"งั้นก็มาเล่นกันดีไหม" มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางช้าๆ ริมฝีปากก็เริ่มแตะลงที่หลังคอ
"เดี๋ยว ไม่ใช่ละ" ปัณณวีร์จับมือปลาหมึกนั่นออกก่อนจะหันไปสบตาคนเ้าเล่ห์ สายตากลมโตมองลงที่กลางลำตัวของศิลา "หมายถึงน้ำทะเล ไม่ใช่น้ำนี้"
"ก็ตอนนี้คนมันเยอะ เราลงไปเล่นกันไม่ได้หรอก แต่เล่นในห้องน่ะได้"
"นี่เพิ่งจะมาถึงก็จะเอาเลยหรอศิ หัดอดทนหน่อย" ปัณณวีร์ยีผมอีกคนราวกับเป็ลูกหมาตัวโต
"อดทนมาเป็อาทิตย์แล้วพี่วีร์ ตอนนี้อดทนไม่ไหวแล้ว" ศิลาพูดเสียงแ่เบาก่อนจะรั้งท้ายทอยอีกฝ่ายเข้ามาหา ริมฝีปากแตะกันศิลาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเกี่ยวตวัดลิ้นของอีกฝ่ายมาดูดดุนเบาๆ
ปัณณวีร์ที่เหมือนจะห้ามแต่ตอนนี้กลับยอมอย่างง่ายดาย มือหนาสอดเข้าไปใต้สาบเสื้อ ลูบไล้ผิวเนียนขึ้นไปจนถึงยอดอก รสจูบที่แฝงไปด้วยความร้อนแรงนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ศิลาผละออกก่อนสองมือหนายกขึ้นถอดเสื้อยืดของปัณณวีร์ออกอย่างไม่เร่งรีบนัก ริมฝีปากหยักบดเบียดลงมาอีกครั้ง และเลื่อนลงมาที่ลำคอขาว ปัณณวีร์ค่อยๆ ดันอีกฝ่ายถอยหลังไปที่เตียง นั่งสูงนั่งลงบนเตียงพลางมองคนพี่ที่ถอยห่างเล็กน้อยแล้วนั่งลงตรงกลางหว่างขา
ดวงตากลมโตช้อนมองเล็กน้อย มือเรียวลูบลงตรงกลางลำตัว สิ่งอ่อนไหวที่หลับใหลอยู่ค่อยๆ ตื่นขยับขยายจนมันคับแน่นกางเกงในขณะที่มือเล็กก็ลูบขึ้นลงไปมาอย่างยั่วยวน “ตอนเย็นเราต้องลงไปกินข้าว พี่ทำให้ก่อนโอเคไหม”
ระหว่างทีมนักแสดงกับผู้จัด ผู้กำกับวันนี้นั้นมีนัดทานมื้อเย็นกันที่โรงแรม โดยในส่วนนี้นั้นได้การสนับสนุนจากกนกโดยตรงที่จัดดินเนอร์ริมทะเลให้พวกเขาหรือจริงๆ ก็คงอยากจะจัดให้ศิลากับนับดาวมากกว่า
“ได้ แต่คืนนี้ผมมานอนห้องพี่นะ” ศิลาไม่ได้อยากจะไปกินข้าวด้วยซะหน่อยเพราะถ้าให้เลือกระหว่างข้าวกับปัณณวีร์ เขาเลือกปัณณวีร์แน่นอน
“ได้สิ” คนพี่ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ใช้นิ้วลากตามขนาดของแก่นกายภายใต้กางเกง จากนั้นค่อยรูดซิปกางเกงลงช้าๆ ศิลามองการกระทำอ้อยอิ่งของปัณณวีร์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เพราะยิ่งทำแบบนี้ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้น
“อื้มม~” แค่ปลายลิ้นที่ััโดนก็ทำให้ศิลาครางเสียงต่ำออกมา มือหนาลูบเบาๆ ที่กลุ่มผมนุ่มของปัณณวีร์ที่อยู่กลางหว่างขา วิวทะเลที่ว่าสวยไม่สู้วิวตรงหน้า ณ ตอนนี้เลย ลิ้นเล็กโลมเลียเพื่อปรนเปรอให้คนน้องมีความสุข ก่อนจะอ้าปากขึ้นแก่นกายใหญ่
“อึก .. ซี๊ดด พี่วีร์” ความอุ่นร้อนภายในโพรงปากทำเอาศิลาครางออกมาได้โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไร ปัณณวีร์ขยับขึ้นลงจากช้าๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครวญครางของเ้าของมัน
ศิลามองคนพี่จนรู้สึกทนไม่ไหวส่งมือไปช่วยกดหัวปัณณวีร์ขึ้นลงตามจังหวะที่ตัวเอง้าและสวนสะโพกขึ้นบ้างบางจังหวะ พอรู้สึกปวดหนึบราวกับมีสายน้ำไหลมารวมกันที่ตรงปลายทางศิลาจึงดันคนพี่ออกแล้วใช้มือชักรูดแก่นกายด้วยตัวเองต่อไม่นานนักก็ปลดปล่อยออกมาเลอะโดนตัวของปัณณวีร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“อะ อ่าาาห์~” พลันได้ปลดปล่อยแล้วศิลาก็รู้สึกสบายตัว
“ศิ พี่เปื้อนหมดแล้วนะ” ปัณณวีร์ลุกขึ้นยืนชี้ให้เห็นผลงานของศิลา
“พี่ชอบผมรู้ ไปอาบน้ำกันเถอะ”
“ไม่ๆ เราจะไม่อาบด้วยกัน ศิกลับไปอาบที่ห้องตัวเองเลย” ปัณณวีร์รีบปฏิเสธทันที เพราะรู้ว่ายังไงก็คงไม่จบที่อาบน้ำอย่างแน่นอน แต่มีหรือที่คนอย่างศิลาจะเชื่อฟังดีๆ หากเป็เื่นี้
“พี่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเลย เดี๋ยวผมช่วย” ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วจับข้อมือคนรักไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้
“ศิ พะ... พี่ทำเองได้” ศิลาขำกับท่าทีของปัณณวีร์จึงดึงเข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่
“ให้ผมช่วยดีกว่า อาบพร้อมกันจะได้เสร็จเร็ว ผมหิวข้าวแล้วแหละ” คนมัดมือชกพูดจบก็ลากปัณณวีร์เข้าห้องน้ำไปด้วย
ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่าทั้งสองจะแต่งตัวเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูและเสียงเรียกของห้องตรงข้ามดังมาพอดีซึ่งเป็เสียงของดารินที่จะมาตามศิลาลงไปทานข้าว ปัณณวีร์จึงเดินไปเปิดประตูห้อง
“พี่ดา” ดารินหันหลังกลับมามองตามเสียงเรียก พอเห็นเป็ปัณณวีร์ก็พอจะเดาได้ว่าไอ้เ้าตัวแสบของเขานั้นหนีมาอยู่ห้องนี้แน่ๆ
“อยู่ในนี้หรอ” ดารินถามเสียงเบาเพราะกลัวจะมีคนได้ยิน ปัณณวีร์พยักหน้าเป็คำตอบ “ให้ออกมาเลย กำลังไม่มีใคร”
“ศิ” ปัณณวีร์กวักมือเรียกคนน้อง มีดารินคอยดูทางให้ ศิลาจึงรีบเดินออกมาจากห้องทันที ดีที่เ้าตัวออกมายืนด้านหลังดารินแล้วผู้กำกับที่อยู่ห้องถัดไปอีกออกมาพอดี
“อ้าววีร์ ไปๆ ลงไปทานข้าวกัน” ผู้กำกับพูดขึ้น
“ครับ คุณดารินมาชวนพอดี เดี๋ยวตามลงไปครับผม” ปัณณวีร์พูดแก้สถานการณ์ออกไป
“มันน่าตีนักนะ” ดารินพูดขึ้น
“ผมทนคิดถึงไม่ไหว” ตัวต้นเหตุยังคงไม่สำนึกผิด พูดหน้าตาเฉยมองมายังปัณณวีร์อยู่
“เห้อออ งั้นเดี๋ยวเราก็ลงไปพร้อมกันเลยแล้วกัน” ปัณณวีร์กลับเข้าไปหยิบเอาคีย์การ์ดและโทรศัพท์ก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมๆ กับดารินและศิลา ลงไปกินข้าวริมหาดกันและหากว่ากินแค่สองคนคงจะโรแมนติกไม่น้อยเลย
เสียดายที่ไม่รู้จะได้ทำอะไรสองคนในที่สาธารณะได้เมื่อไหร่...
TBC.
