จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ผู้เล่น : ไฮยาซินท์ จอมมารที่สง่างาม มีออร่า น่านับถือที่สุดใน 5 ทวีป
ภารกิจหลัก :
แย่งชิงโชคชะตาตัวเอกมาเป็ของตัวเอง (ขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของโนแมนแลนด์)
ภารกิจรอง :
ทำให้เซฟิรอส ลูเซียโน่รู้สึกเสียใจในการทอดทิ้งไฮยาซินท์ (ความปรารถนาของเ้าของร่างเดิม)
เนื้อเื่วังวนเสน่หา :
เื่ราวของฮิโนกิ เบอร์ตินี ตัวละครเอกฝ่ายรับ ตระกูลเบอร์ตินีนับว่าเป็ตระกูลชนชั้นสูง แต่ปัจจุบันกำลังเข้าสู่จุดตกต่ำ ไม่สามารถรักษาความรุ่งเรืองได้เท่าอดีต จึงรับฮิโนกิที่ตอนนั้นอาศัยอยู่ชนบทให้เข้ามาในคฤหาสน์ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลังเข้าสู่ตระกูลเบอร์ตินี ชีวิตฮิโนกิก็ไม่ได้ดีนัก เขามักจะถูกกลั่นแกล้งรังแกจากเหล่าทายาทในตระกูล วันที่ฮิโนกิอายุ 17 ปี เขาได้พบว่าเพศรองไม่ใช่เพียงโอเมก้าทั่วไปแต่เป็ถึงเพียวโอเมก้า เพศให้กำเนิดที่มีความสูงส่งมากที่สุด มารดาของฮิโนกิเตือนให้บุตรชายเก็บเื่นี้เป็ความลับ เพราะการที่มีเพศรองสูงส่งและหายากเช่นนี้จะต้องตกอยู่ในวังวนการชิงดีชิง
เด่นของเบอร์ตินี แต่สุดท้ายเพศรองของฮิโนกิก็ถูกเปิดเผย ทันทีที่เหล่าญาติพี่น้องรู้ บ้างก็พยายามขายฮิโนกิให้ตระกูลอื่นเชื่อมสัมพันธ์ บ้างก็พยายามจะกำจัดเขาเพราะหวั่นเกรงอำนาจที่ติดมาพร้อมเพศรอง
ฮิโนกิถูกลอบทำร้ายจนปางตายในคืนหนึ่ง ต้องหนีโซซัดโซเซจนมาสลบในป่าลึก และป่าแห่งนั้นบังเอิญอยู่ในอาณาเขตของคฤหาสน์ลูเซียโน่ คืนพระจันทร์เต็มดวงเป็คืนที่ดีเลียน คุณชายเล็กจากคฤหาสน์พร้อมคนสนิทออกมาล่าสัตว์ และนั่นก็ทำให้เขาได้พบกับโอเมก้าคนงาม แสงจันทร์ตกกระทบไปยังร่างบอบบาง ผิวขาวสว่างเปล่งประกายในความมืด หิ่งห้อยและผีเสื้อที่เข้ามาคลอเคลียตามร่างอีกฝ่ายยิ่งทำให้ยากนักที่จะแยกออกว่าคนตรงหน้าเป็มนุษย์เดินดินหรือนางฟ้าที่ตกลงมาจาก์
ดีเลียนพาฮิโนกิกลับมายังคฤหาสน์เพื่อให้การช่วยเหลือและให้ที่พักพิง ฮิโนกิอ้างว่าตนความจำเสื่อมจึงทำให้ได้อยู่ภายในคฤหาสน์ต่อ หนึ่งอินิกม่าและหนึ่งเพียวโอเมก้าใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันย่อมดึงดูดซึ่งกันและกัน ก่อเกิดเป็สิ่งหอมหวานที่เรียกว่าความรัก ชีวิตในคฤหาสน์ของฮิโนกิไม่ได้ราบรื่นนัก ไฮยาซินท์โอเมก้าจากตระกูลชั้นสูง รวมทั้งยังเป็คู่ครองของเซฟิรอสบุตรชายคนโตของลูเซียโน่เกลียดชังฮิโนกิด้วยเหตุผลว่าเขาเป็เพียงคนไร้หัวนอนปลายเท้า แต่กลับได้รับความรักมากมายจากคนในคฤหาสน์ แล้วยิ่งเมื่อรับรู้ว่าฮิโนกิเป็ถึงเพียวโอเมก้า ความริษยาก็ยิ่งปะทุขึ้นมา ความหึงหวง ความโมโหร้ายทำให้เซฟิรอสกลายเป็ยิ่งเอาใจออกหากจากภรรยา และสุดท้ายก็ไปตกหลุมรักความร่าเริง เป็ธรรมชาติของฮิโนกิ
ความชั่วร้ายนั้นได้กัดกินหัวใจของไฮยาซินท์จนทำให้เขาก้าวถลำลึก คิดหาทุกหนทางเพื่อกำจัดฮิโนกิ จนเพียวโอเมก้าหนุ่มเคยเกือบที่จะเสียชีวิตจริง ๆ หลังจากที่พี่น้องลูเซียโน่รู้เื่นี้จึงตัดสินใจร่วมมือกันกำจัดทั้งไฮยาซินท์และตระกูลลอเรนโซ่ให้สิ้นซาก ในตอนจบสุดท้ายเซฟิรอสที่ได้รู้แล้วว่าหัวใจของเพียวโอเมก้าอย่างไรก็ไม่อาจเปลี่ยนไปจากน้องชายตนได้จึงเป็ฝ่ายยอมหลีกทาง และครองโสดหลังจากนั้นเรื่อยมา ส่วนดีเลียนก็ได้ขึ้นเป็เ้าตระกูลลูเซียโน่ พร้อมครองรักกับฮิโนกิอย่างมีความสุข
“สรุปนี่คือนิยายโรแมนติกที่แต่งมาเพื่อเฮลิออสกับฮิโนกิสินะ”
ฮิโนกิ ในโลกของไฮยาซินท์คือหนึ่งในสมาชิกกลุ่มปราบจอมมาร
ของเฮลิออส เ้าชายเอลฟ์ เส้นผมดำ ั์ตาสีดำ ผิวขาวเหลือง ใบหน้าหล่อเหลาอ่อนเยาว์ นอกจากรูปลักษณ์งดงามแปลกตาที่ผิดแผกไปจากเอลฟ์ตนอื่น อีกฝ่ายยังเป็กองกำลังหลักในการกำจัดความชั่วร้าย เป็ผู้ยิงศรปิดลมหายใจสุดท้ายของมารริษยา 1 ใน 7 มารใต้อาณัติของ
ไฮยาซินท์
พอมาคิดเช่นนี้แล้วก็ช่างเหมาะสมกันจริง ๆ ไฮยาซินท์ชอบเื่ราวความรักที่เริ่มต้นจากคู่หูพัฒนาไปสู่คนรัก
[ท่านจอมมารคิดอะไรออกมา!!!] ระบบ 666 โวยวายเสียงดังลั่นภายในหัวของไฮยาซินท์
“...”
[หน้าที่ของท่านคือแย่งชิงโชคชะตาตัวเอกมา นั่นก็คือการขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของโนแมนแลนด์ ต้องขึ้นไปนั่งอยู่เคียงข้างดีเลียนที่จะเป็ผู้นำตระกูลอันดับหนึ่ง โฮสต์จะต้องเข้าไปแทนที่ฮิโนกิ ต้องเป็คนรักของดีเลียนได้ยินมั้ย!!!]
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของระบบเมื่อครู่ ตนเองก็แทบจะสำลักน้ำลายกะทันหัน
“เ้าให้ข้ามาเป็คนรักของผู้กล้า แต่ดันเลือกโลกที่ไฮยาซินท์มีสามีแล้ว แถมยังมีศักดิ์เป็พี่สะใภ้ตัวเอกของโลกเนี่ยนะ!!!”
[พูดอย่างกับที่ผ่านมาท่านประพฤติตนมีศีลธรรมนัก นอกจากหน้าตาแล้วท่านก็ไม่มีอะไรดีเลยนี่ ล้างบางประเทศ เตะหมา ต่อยผู้หญิง ท่านก็ทำมาหมดแล้วไม่ใช่หรือไง]
“...”
[แค่มีชู้นิดหน่อยไม่เห็นจะเป็อะไรเลย!]
เด็กชายพูดประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงกวน ๆ แต่ช่างจี้ใจดำนัก ไฮยาซินท์สูดลมหายใจลึก ๆ ทิ้งตัวลงนอนคลุมโปง ระงับความรู้สึกที่อยากจะบีบคอใครสักคน
ไฮยาซินท์เคลิ้มหลับไปได้เพียงครู่เดียว ตนก็ถูกระบบปลุกขึ้นมาเพื่อแจ้งว่าตอนนี้ดีเลียนได้เจอกับฮิโนกิที่กลางป่า และกำลังพาตัวกลับมาที่คฤหาสน์ลูเซียโน่แล้ว
ฉากแรกของแฟนฟิกชั่นวังวนเสน่หาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
“รวดเร็วดีนะ” ท่านจอมมารเพียงงึมงำในลำคอ ดวงตาปรือปรอยทำท่าจะหลับต่อ
[โฮสต์ไม่อยากดูหน้าคนที่จะมาเป็ศัตรูหัวใจของโฮสต์เลยเหรอ!]
ระบบ 666 ยังคงโหวกเหวกเสียงดัง ไฮยาซินท์ดึงหมอนมาปิดบังหูทั้งสองข้างแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรนัก
“มันก็คือใบหน้าของเ้าชายเอลฟ์ไง”
[โฮสต์ออกไปดูก่อน นี่คือโลกโอเมก้าเวิร์ส ขนาดั
ของท่านจอมมารยังกลายเป็หนอนน้อย สิ่งที่จะได้เห็นย่อมแตกต่าง ผมเองก็ปวดใจที่ต้องปลุกท่านออกมาจากห้วงนิทรา ใบหน้ายามหลับใหลของท่านจอมมารงดงามและไร้เดียงสาเสียยิ่งกว่าเ้าหญิงในตำนาน หากปล่อยท่านไปนอนที่กลางป่าคงจะมีเ้าชายรูปงามสักคนที่…]
ไฮยาซินท์รู้แน่ว่าระบบยังสามารถพูดพล่ามอีกได้เป็ชั่วโมง ตนจึงเป็ฝ่ายยอมแพ้ นับว่าโชคดีที่เข้ามาตอนความสัมพันธ์กับเซฟิรอสระหองระแหงจนแยกห้องนอนกันแล้ว ตนจึงไม่ต้องวุ่นวายกับคนใน
โลกนี้มากนัก
เขาลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวตัวบางอย่างลวก ๆ ไฮยาซินท์ขอสาบานว่าตนพยายามค้นตู้เสื้อผ้าหาชุดอย่างละเอียดแล้ว แต่ดูเหมือนว่ารสนิยมเ้าของร่างคนเก่าจะชื่นชอบเสื้อผ้าที่นิยมในหมู่ผู้หญิง ตนจึงจำต้องยอมสวมชุดนอนที่วาบหวิวเช่นนี้
คฤหาสน์เวลานี้เปิดไฟไว้เพียงสลัว สองข้างทางของบริเวณชั้นสองเงียบสงบแตกต่างจาก่กลางวัน ไฮยาซินท์เดินลงบันไดไปยังบริเวณชั้นหนึ่ง ฝ่าเท้าเปลือยเปล่ายามเหยียบไปตามพื้นทำให้รู้สึกเย็นนิด ๆ
โถงทางเข้าบ้านว่างเปล่า ไร้สิ่งมีชีวิตใด ท่านจอมมารขมวดคิ้วมุ่น กำลังนึกหงุดหงิดว่าถูกระบบหลอกให้ลุกจากที่นอนอุ่นสบายมาเดินในคฤหาสน์ตอนอากาศเย็น ๆ ตอนนั้นประตูทางเข้าบ้านก็พลันเปิดโพล่ง กลุ่มอัลฟ่าชายจำนวน 5 - 6 คนกำลังเดินเข้ามาในบ้าน
“ให้เขานอนที่เรือนพ่อบ้าน จับตา…”
ตรงกลางของกลุ่ม ปรากฏร่างของชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเกิน 190 เิเ เรือนผมสีดำสนิทดุจขนอีกา ั์ตาสีทองอำพันปกคลุมไปด้วยความเ็าจนหม่นแสง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายราบเรียบราวเป็เพียงรูปสลักที่ไร้ใจ แม้แต่น้ำเสียงเองก็ยังกระด้าง แผ่บรรยากาศเย็นะเืไปทั่วทั้งบริเวณ
ดีเลียนกำลังเอ่ยสั่งการคนสนิท หางตาก็เห็นร่างของใครบางคนยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
ร่างเล็กบอบบางภายใต้โคมไฟระย้า แสงสีส้มตกกระทบกับผิวขาวนวล เรือนผมสีเงินเรียบลื่นราวแพรไหมถูกปล่อยยาวเป็ธรรมชาติ คลอเคลียใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ ดวงตาสีแดงฉานวาววับเล่นแสง สวยงามยิ่งกว่าอัญมณีน้ำงามเม็ดใด จมูกโด่งเล็กเชิดรั้น ริมฝีปากเล็กเอิบอิ่มเป็สีแดงระเรื่อธรรมชาติ ชุดนอนสายเดี่ยวตัวบางแม้จะมีเสื้อคลุมตัวยาวถูกคลุมทับ แต่ก็ยังไม่อาจบดบังรูปร่างภายใต้เสื้อผ้าอาภรณ์ชุดนั้นได้ เนินหน้าอกน้อย ๆ เอวคอด สะโพกกลมมน ขาเรียวยาวที่โผล่พ้นออกมานอกกระโปรง ไปจนถึงฝ่าเท้าบอบบาง
ท่ามกลางยามค่ำคืนที่แสนชืดชา อีกฝ่ายราวกับดวงจันทร์กระจ่างที่ปรากฏขึ้นมามอบบรรยากาศที่แสนงดงามจับใจให้แก่ผู้ได้มอง
ดวงตาทั้งสองคู่สบกันอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเป็ดีเลียนที่ก้าวเท้าเข้ามาหาไฮยาซินท์ หน้ากากที่ไร้หัวใจถูกหลอมละลาย แทนที่ด้วยบรรยากาศอบอุ่นราวกับแสงตะวัน รอยยิ้มเล็ก ๆ ถูกจุดขึ้นบนใบหน้าและดวงตาสีทอง
“พี่สะใภ้ต้องการสิ่งใดหรือเปล่าครับ ตอนกลางคืนหนาวนัก ออกมาด้วยชุดบาง ๆ เช่นนี้อาจจะทำให้พี่สะใภ้ป่วยไข้ได้”
ดีเลียนกล่าวขณะช่วยกระชับเสื้อคลุมบนร่างไฮยาซินท์ ผูกสายคาดเอวเพียงหลวม ๆ เพียงพอแค่รั้งเสื้อคลุมให้ปกปิดมิดชิด ท่าทางอ่อนโยนแตกต่างจากเมื่อคืนก่อนอย่างมาก
ไฮยาซินท์เสหลบสายตา แอบถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่างออกจากคนตรงหน้าเล็กน้อย สถานการณ์เช่นนี้ช่างน่ากระอักกระอ่วน หากเป็ในโลกเดิมไฮยาซินท์คงสามารถจับกลิ่นอายของกลุ่มคนได้ั้แ่อยู่นอกคฤหาสน์ ไม่ต้องมาถูกจับได้เช่นนี้
“ฉันแค่…” เป็ครั้งแรกที่สมองของท่านจอมมารต้องมาคิดหาข้อแก้ตัว ระหว่างนั้นก็แอบเหล่มองคนสนิทของดีเลียนผู้หนึ่งที่สองมือกำลังโอบอุ้มอะไรบางอย่าง เขามองเห็นเส้นผมสีดำบางส่วนปรกอยู่ที่ข้อแขนของคนผู้นั้น
ไฮยาซินท์ยังไม่ทันได้มองสำรวจชัด ดีเลียนก็ใช้ร่างกายสูงใหญ่ขยับมาบดบังภาพดังกล่าวเข้าเสียก่อน
“หากต้องการสิ่งใดท่านเพียงเรียกพ่อบ้านมาก็พอ”
“ฉันเพียงแค่หิวเท่านั้น ไม่อยากรบกวนใคร” ไฮยาซินท์เอียงศีรษะตั้งใจจะดูคนที่อยู่ในอ้อมแขนลูกน้องดีเลียนด้านหลังให้ได้ “น้องสามีพาใครเข้ามาหรือ”
“แค่เพียงคนาเ็เท่านั้น” ดีเลียนยังคงขยับเพื่อบดบังภาพดังกล่าวออกจากสายตาไฮยาซินท์ แถมครั้งนี้ยังประคองใบหน้าของเขาให้เงยหน้าขึ้นสบตาตนเอง รอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้ากว้างขึ้นเล็กน้อย “สภาพของเขาอเนจอนาถน่ากลัว มีแต่เืไม่น่ามอง พี่สะใภ้อย่าดูให้ระคายสายตาเลย”
“...” นั่นว่าที่ภรรยาในอนาคตของเ้าไม่ใช่หรือไง เหตุใดถึงกล่าวเสมือนเป็ก้อนเนื้อเน่า ๆ เช่นนั้น
“ไปได้แล้ว” ดีเลียนหันไปกล่าวกับกลุ่มคนด้านหลังด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ไฮยาซินท์ได้เพียงแต่มองตามภาพนั้นตาละห้อย คิดว่าตนคงลุกมาเสียเวลาเปล่า
“พี่สะใภ้”
“หืม?” เสียงดีเลียนดึงดูดความสนใจของไฮยาซินท์ให้กลับมาตกที่ดวงตาสีทอง
“พี่สะใภ้มีอะไรที่อยากทานเป็พิเศษหรือไม่ ผมพอจะเป็ครัวอยู่เล็กน้อย”
[เห็นมั้ย! การเปลี่ยนจากดาบให้กลายเป็องคชาตของผู้กล้าที่แทงท่านไม่ใช่เื่ยาก ท่านดูสายตายามที่บุตรแห่งโชคชะตาผู้นั้นจ้องมองท่าน นี่มันอาการคนใกล้หลงรักหัวปักหัวปำ (>///<) ต่อให้ต้องเล่นชู้ก็คงยอม ผมมองคนไว้ไม่มีผิด ท่านจอมมารงดงามรูปโฉมเป็หนึ่งใน
ใต้หล้า จะเพียวโอเมก้าที่ไหนก็ไม่อาจสู้สิ่งมหัศจรรย์เหนืุ์อย่างท่านได้! หากท่านตั้งใจหว่านเสน่ห์อีกเพียงเล็กน้อย อย่าว่าแต่ตำแหน่งโอเมก้ารู้ใจ ต่อให้อยากได้ดาวทั้งจักรวาล ดีเลียนก็ต้องไปหามาประเคนให้ท่าน! ᕕ(︶‿︶)ᕗ]
ระบบ 666 ที่เงียบไปเนิ่นนานทำให้เขาต้องรับหน้ากับความกระอักกระอ่วนแต่เพียงผู้เดียว จู่ ๆ ก็กลับมาโหวกเหวกน่ารำคาญภายในหัว
ที่ผู้กล้าดีเช่นนี้เพราะตนยังไม่ถูกตัดสินว่าเป็ผู้ชั่วร้าย ลองได้เผลอไปเหยียบตาปลาอีกฝ่ายเข้าสักรอบ จุดจบของจอมมารคงไม่พ้นการถูกดาบแทงซ้ำแผลเดิมอีกครั้ง
ในระหว่างที่กำลังก้าวเดินตรงไปยังครัว ตอนนั้นดีเลียนก็สังเกตเห็นฝ่าเท้าทั้งสองข้างของไฮยาซินท์ที่เปลือยเปล่า ผิวขาวสว่างกลายเป็สีแดงจัดจากความเย็นของพื้นที่กัดกิน
“พื้นที่โถงเย็นมาก พี่สะใภ้ให้ผมอุ้มไปก่อนดีหรือไม่”
“ไม่เป็ไร ฉันชอบความรู้สึกได้เหยียบพื้นเย็น ๆ” ไฮยาซินท์
กล่าวตัดรอนทันควัน
ไม่รู้ว่าประโยคนั้นมีสิ่งใดไปสะกิดใจอีกฝ่าย ไฮยาซินท์จึงเห็นประกายของความขบขันพาดผ่านดวงตาสีทองวาววับคู่นั้น
“พี่สะใภ้ช่างน่าเอ็นดู สมัยเด็ก ๆ แมวที่ผมเคยเลี้ยงก็มักชอบอยู่บนพื้นเย็น ๆ เช่นนี้” เสียงทุ้มกล่าวอย่างอารมณ์ดี “แต่แมวตัวนั้นไม่ได้งามเท่าพี่สะใภ้”
“...” วินาทีนั้นอาหารค่ำที่ไฮยาซินท์เพิ่งกินไปแทบขย้อนกลับออกมาดูโลก
[เห็นมั้ย! อยู่ดี ๆ มาหยอกกันเช่นนี้ถ้าไม่มีใจจะเรียกว่าอะไร]
ดีเลียนไม่ได้รับรู้ถึงความในใจของไฮยาซินท์ อินิกม่าหนุ่มยื่นมือไปหยุดตรงหน้า เชื้อเชิญให้อีกฝ่ายวางมือบนฝ่ามือตัวเอง
ไฮยาซินท์ที่ถูกระบบกล่าวเชียร์ในหัวจึงยอมทำตามอย่างอดไม่ได้ ฝ่ามือของตนที่เคยคิดว่าเรียวยาว เมื่อมาวางทาบทับลงบนฝ่ามือดีเลียนกลับดูเล็กไปถนัดตา ดีเลียนกอบกุมมือของไฮยาซินท์อย่างแ่เบา ก่อนจะจูงพาเขาเดินตรงไปยังทิศทางครัว
ผู้กล้าในความทรงจำของจอมมารอาจจะเป็แสงตะวันที่มาปัดเป่าความมืดมิด ทว่าแสงตะวันนั้นก็เป็เพียงแสงตะวันที่ชืดชาไร้ความอบอุ่น เสมือนท้องฟ้าในดินแดนหุบเขาน้ำแข็ง แต่ผู้กล้าที่อยู่เคียงข้างตนตอนนี้กลับอบอุ่นอย่างมาก ฝ่ามือที่ติดจะหยาบกระด้างแต่ก็ทะนุถนอมมือของเขา แบ่งปันอุณหภูมิอุ่นท่ามกลางอากาศในค่ำคืนนี้ที่หนาวเหน็บ
แฟนฟิกชั่นถูกเขียนขึ้นโดยแฟนคลับจึงไม่แปลกที่ตัวละครจะหลุดลักษณะนิสัยที่ไม่น่ามีออกมาบ้าง
แต่นี่มันชักจะ OOC มากเกินไปเสียแล้ว…
จดหมายจากสกาลาร์
เื่ฉาวในงานเลี้ยงฉลองบรรลุนิติภาวะของคุณหนูไลลา ความตื่นเต้นไม่ได้อยู่ตรงที่หลังจากนี้คุณหนูท่านนั้นจะได้ครองรักกับใคร แต่อยู่ที่เื่ฉาว ๆ ส่อเตียงหักระหว่างบุตรชายคนโตลูเซียโน่และภรรยา เมื่อไฮยาซินท์ ลูเซียโน่ไปทำไวน์หกใส่เจนีส รอสซีอดีตคู่หมายของสามีเธอ (แม้ไฮยาซินท์จะเป็คู่หมายเซฟิรอสมานาน แต่ก่อนหน้านั้นเคยมี่เวลาที่ยัยรอสซี ‘เกือบ’ จะได้เป็สะใภ้ใหญ่ลูเซียโน่) ยัยรอสซีเลยถือโอกาสแก้แค้นโวยวายใหญ่โตว่าไพลินบนรองเท้าของตนกำลังมัวหมอง เซฟิรอส ลูเซียโน่ก็สมกับเป็สามีดีเด่นแห่งปี ชี้นิ้วสั่งให้ภรรยาลงไปเช็ดเท้าหญิงอื่นอย่างไม่ลังเล แต่ยังนับเป็โชคของไฮยาซินท์ที่ทั้งน้องสามีและท่านเ้าตระกูลปรากฏตัวออกมาห้ามปรามได้ทัน ดูท่าข่าวลือที่ไฮยาซินท์กลายเป็หมาหัวเน่าในบ้านลูเซียโน่จะยังไม่ใช่ความจริง 100% แต่แหมถ้าสามีไม่เอาแล้ว คนในครอบครัวสามีจะไปมีประโยชน์อะไร
และข่าวลือสด ๆ ร้อน ๆ ที่สกาลาร์เพิ่งได้รับเมื่อสักครู่ก่อนจะรีบจรดปลายปากกามาบอกเล่าให้ทุกคนฟัง เมื่อเช้านี้จู่ ๆ ที่คฤหาสน์ลูเซียโน่ก็มีโอเมก้าหนุ่มลึกลับ หน้าตางดงามหมดจดชนิดพอฟัด
พอเหวี่ยงกับไฮยาซินท์ปรากฏตัวขึ้น โอเมก้างามท่ามกลางสถานที่ที่เต็มไปด้วยอัลฟ่าเช่นนั้นก็ไม่รู้เลยว่าจะตกเป็สมบัติของใคร จะเป็บุตรชายคนเล็กผู้หล่อเหลาคมคาย ดีเลียนที่ยังคงครองความโสดและบริสุทธิ์ผุดผ่อง ท่านเ้าบ้านลูเซียโน่ที่ร้างราจากภรรยามานาน หรือว่าจะเป็เซฟิรอส บุตรชายคนโตที่ส่อแววเตียงหักกับภรรยา อุ๊บส์… ถ้าเป็กรณีหลังใครจะได้เป็ภรรยาหลวง ภรรยาน้อยคงต้องมาดูกันสินะ
หน้าต่างชีวิต ตอบกลับถึง สกาลาร์
สกาลาร์ลืมเล่าฉากการปะทะกันของสองพี่น้องลูเซียโน่นะคะ ดิฉันที่อยู่ในเหตุการณ์แข้งขาอ่อนแรงไปหมด กลิ่นอายสังหารนี่ยังติดจมูกดิฉันอยู่เลย แต่พูดก็พูดเถอะค่ะ ข่าวลือที่ว่าบุตรชายคนเล็กกับภรรยาพี่ชายไม่สนิทสนมกลมเกลียวน่าจะเป็เท็จ ไม่เช่นนั้นดีเลียนจะออกโรงปกป้องพี่สะใภ้เพราะเหตุใด
ชู้รักเรือล่ม ตอบกลับถึง สกาลาร์
หวังว่าโอเมก้าลึกลับคนนั้นจะไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของลูเซียโน่คนเล็กนะคะ น้องสาวของดิฉันตกหลุมรักเขาจนหัวปักหัวปำ วัน ๆ เอาแต่ปักผ้าเช็ดหน้า ทำถุงหอม เทียวไล้เทียวขื่อคุณชายลูเซียโน่อย่างมีความหวัง ถ้าหากปรากฏว่ามีเ้าของแล้วจริง ๆ หล่อนคงใจสลายกินไม่ได้นอนไม่หลับ อย่างไรสกาลาร์ช่วยสืบเื่นี้ต่อด้วยนะคะ
วิมานลอย ตอบกลับถึง สกาลาร์
ไฮยาซินท์ ลูเซียโน่ สมัยที่ยังไม่ตบแต่งแทบจะเป็ดอกไม้งามที่อยู่ยอดหุบเขา ยากใครจะเอื้อมถึง พอวันหนึ่งที่บุตรชายคนโตของลูเซียโน่ไปคว้าเอาไว้ได้ บีบเล่นย่ำยีจนกลีบช้ำ มาวันนี้กลับทอดทิ้งแค่เพราะไม่มีทายาทให้ได้ ช่างน่าสงสารจริง ๆ
คาซาบลังกา ตอบกลับถึง สกาลาร์
จนป่านนี้ยังไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับการท้องของไฮยาซินท์ ลูเซียโน่เลย โอเมก้าที่เป็แม่พันธุ์ไม่ได้มีแต่จะโดนผู้อื่นดูแคลน ตอนนี้มีโอเมก้าเข้ามาใหม่ ไม่ว่าจะเป็ภรรยาของใครแต่ถ้าหากมีทายาทขึ้นมา สถานะของไฮยาซินท์คงยิ่งตกต่ำหนักกว่านี้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
