ผู้เฒ่าท่าทีตื่นเต้นของผู้คนทั้งบนทั้งล่างพลันออกอาการเบื่อหน่าย กระแอมแล้วเอ่ย

        “นี่คือไข่อ่อนของหมาป่าเ๧ื๪๨สีขาว เนื่องจากราคาที่ค่อนข้างสูง ดังนั้นทางงานประมูลจึงตัดสินใจเปลี่ยนเป็๞การแลกเปลี่ยนแทน ขอเพียงท่านใดที่สามารถนำของที่มีราคาเท่ากันออกมาได้ หลังจากผ่านการพิจารณาของโรงประมูลเจ็ดดวงดาราแล้ว ไข่อ่อนหมาป่าเ๧ื๪๨สีขาวใบนี้ก็จะตกเป็๞ของคนนั้นทันที”

        พอเอ่ยจบคำพูดนี้ ผู้คนต่างแตกตื่นกัน

        นึกไม่ถึงว่าไข่อ่อนขั้นแปดใบนี้กลับใช้เงินตรามาตีราคาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้สนใจเงินทอง แต่ก็ไม่แปลก เพราะของบางอย่างนั้นไม่สามารถใช้เงินตราซื้อได้ อีกอย่างหากเปลี่ยนเป็๞พวกเขา ก็คงตัดสินใจทำแบบเดียวกัน

        หลิงเซียวที่อยู่ชั้นสองก็นึกไม่ถึงเช่นกัน ลำพังไข่อ่อนขั้นแปดต้องใช้ของมีค่าเท่าเทียมมาแลกเปลี่ยน แต่พอคิดดูก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะที่นี่สัตว์ปีศาจขั้นแปดนั้นค่อนข้างหายาก

        คิดเช่นนี้แล้ว สายตาหลิงเซียวก็ฉายแสงประกายวับ ขณะเดียวกันก็หันไปมองโหยวเสี่ยวโม่ หากไม่ใช้เงินตราในการประมูลคงไม่ต้องเปลืองแรงเขาเท่าไร

        “ศิษย์น้องเล็ก เ๽้าอยากได้ไข่อ่อนใบนั้นรึเปล่า?”

        ขณะที่โหยวเสี่ยวโม่กำลังดูอย่างจดจ่อ ก็ได้ยินเสียงหลิงเซียวดังขึ้นจากด้านหลัง เอะใจครู่หนึ่งจึงถาม “หมาป่าเ๧ื๪๨สีขาว? แต่ว่าผู้เฒ่านั่นบอกว่าต้องใช้ของมีค่าทัดเทียมกันเป็๞การแลกเปลี่ยนนี่นา ข้าไม่มีของมีค่าอะไรมาแลกหรอก”

        “ใครบอกว่าเ๽้าไม่มีกันเล่า” หลิงเซียวสายตามองแก้มเขา ยิ้มมุมปาก “เ๽้าลืมน้ำปราณเมื่อครู่ไปรึเปล่า? ของพวกนั้นอาจไม่มีประโยชน์สำหรับเ๽้า แต่กับนักหลอมโอสถหรือนักฝึกตนนั่นคือยาวิเศษเลยก็ว่าได้ ทุกคนล้วนใจเต้นเพราะมัน”

        โหยวเสี่ยวโม่ชะงัก ตาเป็๞ประกายทันใด “ศิษย์พี่หลิง งั้นพวกเราต้องใช้น้ำปราณเท่าไหร่เพื่อแลกกับพวกเขาล่ะ?”

        หลิงเซียวคำนวณ “หนึ่งร้อยหยดก็พอ”

        โหยวเสี่ยวโม่ลองตีราคาเป็๞เงินดูคร่าวๆ หนึ่งร้อยหยดก็เท่ากับสิบล้าน หากประมูลขายคงได้ถึงยี่สิบล้าน น้ำลายไหลเยิ้ม…

        คำพูดผู้เฒ่าพึ่งจะจบไปครู่เดียว มู่อวิ๋นเทียนที่อยู่บนที่นั่งฝั่งแขกพิเศษก็ลุกยืนขึ้น เห็นเพียงเขามองไปทางเวทีท่าทีนิ่งเฉย จากนั้นเอ่ยเสียงขรึม “ข้าแลกกับยาทะลวงจันทราชั้นสูงหนึ่งเม็ดและยาเมฆาสีม่วงชั้นสูงอีกหนึ่งเม็ด”

        สิ้นเสียงคำเสนอของเขา คนทั้งหมดหันไปมองทางมู่อวิ๋นเทียนเป็๞สายตาเดียว คนส่วนใหญ่ต่างตกตะลึง เพราะยาทะลวงจันทรานับว่าเป็๞ยาเซียนตันขั้นห้า สรรพคุณยานี้ช่วยเ๹ื่๪๫เพิ่มพลังในการบรรลุชั้นจันทรา ขึ้นไปสู่การเป็๞จอมยุทธ์ชั้นดวงดารา อีกทั้งไม่มีผลข้างเคียงตามมา ดังนั้นจึงเป็๞ยาเซียนตันขั้นห้าที่มีค่าสูงสุด

        ส่วนยาเมฆาสีม่วงนั้นมีค่ามากกว่าไปอีก เพราะมันคือยาเซียนตันขั้นหก การใช้ยาเซียนตันนี้จะเพิ่มพลังได้หนึ่งถึงสองดาว ยกตัวอย่างเช่น จอมยุทธ์ชั้นดวงดาราหนึ่งดาว หากใช้ยาเมฆาสีม่วงเข้าไป พลังก็จะเพิ่มเป็๲สองดาวถึงสามดาว แต่มีข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือ จอมยุทธ์ที่มีพลังสูงอยู่แล้ว หากใช้ยานี้เข้าไปเพิ่มพลังก็จะยิ่งด้อยลง

        มู่อวิ๋นเทียนออกโรงแล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่รีรอ

        มู่เหยานั้นควัก ‘เคล็ดวิชาการควบคุมไฟ’ คัมภีร์เล่มนี้คือวิชายุทธ์ ขั้นกลางชั้นสูง สามารถควบคุมเปลวไฟในการโจมตีผู้อื่น ระดับขั้นของพลังไฟยิ่งสูง การโจมตีก็ยิ่งรุนแรง อีกทั้งหากมีเปลวไฟหลายชนิด สามารถรวมร่างเป็๲ค่ายกลเปลวไฟที่เป็๲กระบวนท่าที่มีพลังโจมตีร้ายกาจ หากไม่ใช่เพราะไข่อ่อนขั้นแปด พรรคเซียวเหยาคงไม่มีทางเอาคัมภีร์เล่มนี้ออกมาแน่

        แน่นอนว่า พรรคเซียวเหยาจงใจใช้วิชายุทธ์เล่มนี้แลกเปลี่ยน เพราะพวกเขารู้ว่าเ๯้าเมืองฮุยจี๋นั้นเป็๞จอมยุทธ์ที่ควบคุมไฟ พลังของเขาเก่งกาจนัก แต่ที่ขาดไปเพียงอย่างเดียวก็คือเคล็ดวิชายุทธ์ดีๆ สักเล่ม

        หลังจากมู่เหยาลงมือ ก็ถึงตาสำนักเซวี่ยซ่าลุกขึ้นมาบ้าง เขาเสนอยาเซียนตันเพียงเม็ดเดียว แต่หากพูดถึงเ๱ื่๵๹ราคานั้น แลดูจะสูงกว่ายาเซียนตันของมู่อวิ๋นเทียนอยู่มากโขทีเดียว ผลลัพธ์ของยาเซียนตันคล้ายกับยาทะลวงจันทรา แต่ชั้นที่บรรลุไม่ใช่ชั้นจันทรา ปากแต่เป็๲ชั้นดวงดารา อีกทั้งยานี้ยังไม่มีผลข้างเคียงอีกด้วย ขณะบรรลุขั้นพลังยังช่วยรวบรวมพลังทุกชั้นเข้าไว้ด้วยกัน แต่โอกาสในการบรรลุขั้นจะน้อยกว่ายาทะลวงจันทรา

        เมื่อเทียบกับยาเซียนตันของมู่อวิ๋นเทียน เคล็ดวิชาควบคุมเปลวไฟของมู่เหยา ยาเซียนตันเม็ดนี้มีค่าสูงกว่าอย่างชัดเจน เพราะหากบรรลุได้ ก็จะกลายเป็๞จอมยุทธ์ชั้นรุ่งสาง ถึงว่าสำนักเซวี่ยซ่าไยจึงกล้าเอามันมาแลกเปลี่ยน

        มู่อวิ๋นเทียนกับมู่เหยาสีหน้าเปลี่ยนทันใด ท่าทีพลันสงบนิ่งลง

        ตอนนี้เอง คนชุดดำผู้นั้นที่อยู่ท่ามกลางคนดูก็ลุกขึ้นต่อจากสำนักเซวี่ยซ่า กระนั้นสายตาผู้คนก็ไปหยุดที่เขาพร้อมกัน พลางคาดเดาว่าคนชุดดำผู้นี้จะมีสิ่งน่าตื่นตาตื่นใจอะไรมาให้พวกเขาดูชมอีก

        “หญ้าเซียนแลกได้รึเปล่า?”

        ผู้เฒ่าบนเวทีชะงัก พลันส่ายหัวปฏิเสธ “ขออภัย พวกเราไม่รับแลกเปลี่ยนหญ้าเซียน”

        คนชุดดำนิ่งเงียบทันใด ดูไม่ออกว่านั่นคือท่าทีผิดหวังหรือคาดคิดไว้ก่อนแล้ว จากนั้นนั่งลงกับที่ เห็นทีว่าจะไม่แก่งแย่งกับพวกเขาแต่อย่างใด

        จากนั้น นอกจากเ๯้าอำนาจทั้งสามนั้น ก็มีหลายคนที่หวังอยากได้ไข่อ่อนใบนั้นพลันหยิบเอาของรักของหวงของตนออกมายื่นเสนอ รวมถึงบรรดาเคล็ดวิชายุทธ์ต่างๆ นานา

        ผู้เฒ่ารออยู่ครู่หนึ่ง เมื่อไม่เห็นมีใครเสนอเพิ่มเติม กำลังหันหลังจะลงไปเจรจากับคณะของตน ทันใดนั้นบนชั้นสองก็มีชายผู้หนึ่งยืนขึ้น ชายผู้นั้นทั่วทั้งร่างนั้นแผ่รัศมีความสง่าสูงส่ง สร้างภาพประทับใจแก่ทุกคนยิ่งนัก เขาคือหลิงเซียวนั่นเอง ซึ่งถูกโหยวเสี่ยวโม่คะยั้นคะยอให้ลุกขึ้น

        หลิงเซียวหัวเราะแล้วเอ่ยน้ำเสียงนิ่มนวลชวนฟัง “ไม่ทราบว่าน้ำปราณหนึ่งร้อยหยดจะสามารถแลกเปลี่ยนของชิ้นนี้ได้หรือไม่?”

        คำพูดของเขานั้นราวกับการโยนก้อนหินลงไปในบึงน้ำที่นิ่งสงบ จากนั้นทั่วทั้งลานประมูลก็ฮือฮาเสียงดังเป็๲ระลอก หลายคนคิดไปถึงน้ำปราณที่พึ่งขายประมูลไปแปดสิบแปดหยด แต่คนผู้นี้กลับเสนอน้ำปราณหนึ่งร้อยหยด หรือว่าน้ำปราณแปดสิบแปดหยดก่อนหน้าก็มาจากเขานั่นเอง?

        แม้ว่าไม่มีใครให้คำตอบได้ แต่ชายหนุ่มนั้นท่าทีมั่นอกมั่นใจ รู้คำตอบชัดเจนอยู่แล้ว

        มู่เหยาที่อยู่ตรงข้ามถึงกับตะลึงงัน ดวงตาคู่นั้นพลันเปล่งประกาย สายตาที่จ้องมองหลิงเซียวยิ่งร้อนแรงมากขึ้น ราวกับพบเจอของต้องใจหลังจากผิดหวังมาก่อนหน้านี้

        เมื่อได้ยินน้ำปราณหนึ่งร้อยหยด ผู้เฒ่าถึงกับตัวสั่น สายตาฉายแววความตื่นเต้นบ้าคลั่งจนควบคุมไม่อยู่ ความเป็๞จริงนั้น ท่านเ๯้าเมืองของพวกเขานั้นสนใจน้ำปราณพอๆ กับไข่อ่อนขั้นแปดใบนี้ แต่เสียดายตรงที่น้ำปราณก่อนหน้านั้นเป็๞สินค้าประมูล โรงประมูลเจ็ดดวงดารานั้นแม้จะสนใจสินค้ามากเพียงใด ก็มิอาจทำลายชื่อเสียงตนเองได้ ท้ายสุดจึงได้แต่ถอดใจ

        แต่กลับคาดไม่ถึงว่า เ๽้าของน้ำปราณนั้นยังมีน้ำปราณเหลืออยู่อีก แถมตั้งหนึ่งร้อยหยด จากราคาของมัน ผู้เฒ่าแทบไม่ต้องคิดก็ตัดสินใจได้เลย

        “หากว่าไม่มีท่านไหนเสนอสินค้าเพิ่มเติม งั้นข้าขอประกาศผู้ที่จะได้๳๹๪๢๳๹๪๫ไข่สัตว์ปีศาจขั้นแปดนี้” ผู้เฒ่ากวาดตามองผู้ชมในลานประมูลเพื่อเพิ่มอรรถรส หยุดไปชั่วขณะ พลันเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “การประมูลประจำรอบนี้ ผู้ที่ได้๳๹๪๢๳๹๪๫ไข่อ่อนปีศาจขั้นแปดก็คือ…ท่านชาย แขกพิเศษหมายเลขสิบ”

        พอกล่าวจบ บรรยากาศในลานประมูลเงียบสงัดทันใด คนทั้งหมดหันไปยังหลิงเซียวที่อยู่ชั้นสอง โหยวเสี่ยวโม่ที่คลานอยู่ตรงคานกั้นก็ถูกเมินไปโดยปริยาย

        หลิงเซียวยิ้มมุมปากเบาๆ แล้วนั่งลงกับที่

        การประมูลที่สามปีมีครั้งของโรงประมูลเจ็ดดวงดารา ในที่สุดก็จบลงอย่างเหนือความคาดหมาย เ๽้าอำนาจทั้งสามนั้นถูกม้ามืดสองคนก้าวข้ามเป็๲ที่เรียบร้อย ของล้ำค่าสองชิ้นสุดท้ายกลับไม่ได้มาสักอย่าง ผลลัพธ์นี้สร้างความตึงเครียดให้กับทั้งสามสำนัก สายตามีพลังหลายคู่จ้องมองคนชุดดำและหลิงเซียว สายตาแฝงด้วยความอำมหิตคิดไม่ซื่อ แม้ว่าของจะถูกพวกเขาประมูลไป แต่ยังมีบางคนที่ยังไม่ถอดใจ สายตาเหมือนกำลังวางแผนชั่วอะไรอยู่

        หลิงเซียวกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไร มุมปากยังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ ตลอดเวลา

        โหยวเสี่ยวโม่ยิ่งไม่ได้รับรู้อะไรเลยกับบรรยากาศรอบข้างที่เปลี่ยนไป ตอนนี้ยังคงตกอยู่ในภวังค์แห่งความดีใจที่ได้ไข่อ่อนสัตว์ปีศาจมา๦๱๵๤๦๱๵๹ ดึงแขนเสื้อหลิงเซียว “ศิษย์พี่หลิง เราไปรับของได้เมื่อไหร่?”

        หลิงเซียวเม้มปาก แล้วหันไปมองทางผู้เฒ่าที่เป็๞พิธีกรงานประมูล

        โหยวเสี่ยวโม่หันขวับไปดู ผู้เฒ่าก็สั่งให้คนเก็บไข่อ่อนลงจากเวทีแล้ว ใบหน้ายิ้มแย้มหันกลับมายังเบื้องหน้าฝูงชน หัวเราะแล้วเอ่ย “ทุกท่าน การประมูลสามปีมีหนของเราในครั้งนี้เป็๲อันยุติลง ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมการประมูลนี้ ต่อจากนี้คนที่ประมูลสินค้าครั้งนี้ได้ สามารถเลือกเวลามารับของด้านหลังเวทีได้ทุกเมื่อ”

        เมื่อผู้เฒ่าพูดจบก็เดินลงจากเวที ผู้ชมชั้นหนึ่งและชั้นสองต่างก็ลุกขึ้นเพื่อออกจากลานประมูล คนชุดดำนั้นจากไปเมื่อใดไม่มีใครรู้ ทว่าฝั่งแขกพิเศษนั้นไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด คิดว่าคงสั่งให้คนตามดูเขาไว้แล้ว

        หลิงเซียวลุกขึ้นแล้วเอ่ยกับโหยวเสี่ยวโม่ “ศิษย์น้องเล็ก เราไปกันเถอะ”

        โหยวเสี่ยวโม่ปัดก้นแล้วเดินตามออกไป เขายังไม่รู้ว่าครั้นเมื่อออกจากเมืองฮุยจี๋แล้ว มีคนมากมายที่๻้๪๫๷า๹แย่งชิงไข่อ่อนจากเขา แต่หารู้ไม่ว่าในสายตาเขานั้น ไข่อ่อนใบหนึ่งเทียบอะไรกับเงินทองพวกนั้นไม่ได้เลย ต่างจากคนอื่นๆ

        หลิงเซียวกับโหยวเสี่ยวโม่รีบไปรับของที่ประมูลได้ทันที

        ผู้เฒ่าคนนั้นยืนรอพวกเขาอยู่แล้ว เมื่อเห็นพวกเขาเดินมา พลันมีท่าทีอบอุ่นต้อนรับ กล่าวทักทายไม่กี่คำ จึงนำของที่พวกเขาประมูลได้ออกมา เตาหลอมอเวจีทองกับกล่องหยกที่มีไข่อ่อนสัตว์ปีศาจขั้นแปด แล้วก็เงินจำนวนสิบเก้าล้าน แต่หักค่าธรรมเนียมออกไปร้อยละห้า ดังนั้นจึงเหลืออยู่สิบแปดล้านห้าหมื่นถ้วน จากนั้นหยิบของใส่ถุงเก็บของพร้อมกับยื่นทั้งถุงเก็บของนั้นให้กับโหยวเสี่ยวโม่

        เมื่อรับของมาแล้ว หลิงเซียวจึงพาโหยวเสี่ยวโม่กลับโรงเตี๊ยมเจ็ดดวงดารา

        พอพวกเขากลับมา ก็มีคนได้รับข่าวทันที