หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปแล้ว พลังิญญาของโลกยังคงเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แต่ละวันพลังงานก็ไหลเวียนอย่างไร้ขีดจำกัด ราวกับว่าโลกใบนี้กำลังเร่งพัฒนาตัวเองอย่างเร่งด่วน ราวกับกลัวอะไรบางอย่างอยู่
ใน่เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา พลังิญญาเพิ่มสูงขึ้นถึง 10,000 เท่า และมันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีวันหมดสิ้น มนุษย์บางส่วนที่ไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันได้ ร่างกายของพวกเขาก็แตกสลายไปทันที ไม่เว้นแม้แต่สัตว์ร้ายเช่นกัน พวกมันบางตัวที่ไม่สามารถรองรับพลังิญญาอันมหาศาลได้ก็ะเิออกเป็เสี่ยงๆ
สามทวีปที่เคยถูกโดยมนุษย์ตอนนี้ตกอยู่ในความวุ่นวายที่สุด เท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ สัตว์ร้ายระดับสูงทั่วทั้งโลกเริ่มวิวัฒนาการอย่างรวดเร็ว กลายเป็ภัยคุกคามที่น่าหวาดหวั่น
ภายใน เมืองระดับที่ 4 ซึ่งเป็ที่ตั้งของตระกูลเมิ่งซึ่งเป็เชื้อสายรอง เพลิงสีฟ้าปกคลุมไปทั่วคฤหาสน์ของพวกเขา บนท้องฟ้า เมิ่งหลิน บินอยู่พร้อมกับสีหน้าเ็า เธอมองลงไปยังเบื้องล่างก่อนจะบินหายไปอย่างรวดเร็ว
ขณะเดียวกัน ใน เมืองระดับที่ 5 ของทวีปสายฟ้า เสียงกรีดร้องของมนุษย์ดังขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ ภายในหอการค้าต่างๆ สัตว์ร้ายที่ไม่มีพันธสัญญาเริ่มวิวัฒนาการและโจมตีมนุษย์อย่างไร้ความปรานี พวกมันฉีกกระชากเหยื่อของตนและกัดกินเืเนืุ้์อย่างโเี้
บ้านเรือนหลายแห่งพังทลาย ซากศพของผู้คนกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเื
ในขณะนั้น เด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่ง กำลังวิ่งหนีจาก ั์ตาเดียวสีแดงตัวมหึมา ซึ่งกำลังวิ่งไล่ตามเธอด้วยท่าทางสนุกสนาน เสียงฝีเท้าของมันดังะเืพื้นดิน รอยยิ้มแสยะเผยให้เห็นฟันอันแหลมคม
เด็กหญิงกัดฟันพยายามเร่งฝีเท้า แต่เพราะความตื่นตระหนก เธอสะดุดล้มไปกับบางสิ่ง ร่างเล็กของเธอสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว
ั์ตัวนั้นหัวเราะก้อง น้ำลายไหลเยิ้มด้วยความกระหาย มันเอื้อมมือไปคว้าตัวเด็กหญิงขึ้นมา
แต่ก่อนที่มันจะทันได้กลืนกินเหยื่อของมัน ร่างของั์ตาเดียวก็ถูก แบ่งเป็สองส่วนอย่างฉับพลัน โลหิตสีดำทะลักออกมา พร้อมกับเงาของใครบางคนที่พุ่งเข้ามารับตัวเด็กหญิงเอาไว้ ชายจาก รัฐบาลกลาง ที่เข้ามาช่วยเธอส่งเสียงปลอบโยน
“ปลอดภัยแล้วนะสาวน้อย... ว่าแต่……..”
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ศีรษะของเขาก็หายไปทันที
เด็กหญิงเบิกตากว้าง เสียงกรีดร้องดังออกมาจากลำคอของเธอ
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาา!!”
หมัดขวาตรงของั์ตัวนั้น พุ่งเข้าใส่เด็กหญิงทันที มันส่งผลให้เสียงกรีดร้องของเธอจะดับลงไป...
เสียงหัวเราะของั์สีแดงก็ดังก้องขึ้นแทนที่
“อร่อย... อร่อยจริงๆ ฮ่าๆๆๆ!! อยากกินอีก... อยากกินอีกกกกก!!”
โศกนาฏกรรมอันโหดร้ายยังคงดำเนินต่อไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด
ขณะเดียวกัน ข่าวแจ้งเตือนสถานการณ์ฉุกเฉินระดับสูงสุดจากรัฐบาลกลาง ก็ถูกส่งไปทั่วโลกทันที
ภายใน ห้องบัญชาการของรัฐบาลกลางในเมืองลี้ลับ ซึ่งเป็เมืองระดับที่ 6 ของทวีปสายฟ้า บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียดสุดขีด
ข้อมูลรายงานเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ตอนแรกเหตุการณ์ดูเหมือนจะเกิดขึ้นเฉพาะในเมืองระดับที่ 1 หรือ 2 เท่านั้น แต่ต่อมา เมืองระดับที่ 3 4 และ 5 ก็เริ่มล่มสลายไปทีละเมือง
สัญญาณชีพของเ้าหน้าที่รัฐบาลกลางมากกว่าหลายล้านคนได้หายไปแล้ว สถานการณ์ในตอนนี้เรียกได้ว่าเลวร้ายถึงขีดสุด
เ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งรีบรายงานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ตอนนี้ สถานีทั้งหมดในเมืองระดับที่ 1 และ 2 หายไปหมดแล้วค่ะ เมืองระดับที่ 3 เหลือเพียง 587 เมือง เมืองระดับที่ 4 เหลือเพียง 88 เมือง เมืองระดับที่ 5 เหลืออยู่ 21 เมือง ส่วนเมืองระดับที่ 6 ยังคงปลอดภัยอยู่ค่ะ”
เสียงทุบโต๊ะดังขึ้น ผู้บัญชาการรัฐบาลกลางะเิอารมณ์ออกมา
“บ้าเอ๊ย!! บ้าเอ๊ย!! นี่มันหมายความว่าอะไร!? มนุษย์มากกว่า 80% ตายไปแล้วอย่างนั้นเหรอ!?”
ทุกคนในห้องนิ่งเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
ผู้บัญชาการสูดลมหายใจลึก ก่อนจะกัดฟันตัดสินใจ
“เราไม่สามารถปล่อยให้เหตุการณ์นี้ดำเนินต่อไปได้ ตอนนี้ฉันตัดสินใจ เรียกเ้าหน้าที่ทั้งหมดเข้าประจำการที่เมืองระดับที่ 5 ส่วนเมืองระดับที่ต่ำกว่านั้น ให้เ้าหน้าที่ที่ประจำเมืองอยู่เปิดประตูวาร์ปมาที่เมืองระดับที่ 5 หรือ 6 ทันที ส่วนเมืองที่ล่มสลายไปแล้ว... ให้ส่งเ้าหน้าที่ระดับ มหากาพย์ อย่างน้อย 5 คนไปสำรวจ หากพบผู้รอดชีวิตให้เปิดประตูวาร์ปพวกเขามาที่เมืองระดับ 5 หรือ 6ซะ!!”
เสียงตอบรับจากเ้าหน้าที่ทุกนายดังขึ้น
“รับทราบค่ะ/ครับ!!”
ไม่มีใครกล้าตั้งคำถาม พวกเขารีบออกคำสั่งไปยังเ้าหน้าที่ทุกฝ่ายทันที ทุกแผนกต่างเคลื่อนไหวอย่างเร่งด่วนเพื่อปฏิบัติตามคำสั่ง
ทุกอย่างกำลังตกอยู่ในความวุ่นวายสุดขีด มนุษย์และสัตว์ร้ายต่างต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจากพลังิญญาที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แต่ขณะเดียวกัน ณ ใจกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ที่ซึ่งไม่มีใครล่วงรู้ถึงการดำรงอยู่ของมัน มีเกาะลึกลับขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่ บนเกาะแห่งนี้มี ต้นไม้ั์ต้นหนึ่งสูงเสียดฟ้า ขนาดของมันใหญ่เสียจนแผ่กิ่งก้านออกไปปกคลุมท้องฟ้าแทบทั้งเกาะ ใบไม้ของมันเปล่งแสงเรืองรองราวกับอัญมณีแห่ง์ และรากของมันแผ่ลงไปใต้ดินลึกเสียจนยากจะหยั่งถึง
ทันใดนั้นเอง นกยูงตัวหนึ่งที่มีขนหลากสีราวกับอัญมณีหลากสี ได้พุ่งทะยานมาจากฟากฟ้า ร่างของมันเปล่งแสงเจิดจ้า ปีกของมันสะท้อนประกายสีรุ้งอันงดงามราวกับปีกของเทพเ้า
ทันทีที่มันมาถึงเกาะนี้ นกยูงตัวนั้นก็บินพุ่งทะลุผ่าน มิติพิเศษที่ถูกซ่อนไว้ภายในต้นไม้ั์ พื้นที่แห่งนี้เป็อีกโลกหนึ่งโดยสมบูรณ์ เป็อาณาจักรที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน ต้นไม้ขนาดใหญ่ด้านนอกนั้น
ทันทีที่นกยูงก้าวผ่านประตูมิติ ร่างของมันก็เปล่งแสงสว่างจ้า ขนที่ปกคลุมทั่วร่างสลายไป และแทนที่ด้วยร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่ง
เขามีใบหน้าที่ทั้งงดงามและสง่างามในเวลาเดียวกัน ผิวขาวซีดราวกับหยก ดวงตาทอประกายราวกับดวงดารา ทุกท่วงท่าของเขาเต็มไปด้วยความสูงศักดิ์ ราวกับเป็ผู้ที่เกิดมาจากเผ่าพันธุ์ของเทพเ้า
ภายในอาณาจักรมิติพิเศษแห่งนี้มี ก็มีต้นไม้ขนาดใหญ่ั์คล้ายกับต้นไม้แห่งความโกลาหล สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละพื้นที่ บนกิ่งไม้ของต้นไม้ต้นนี้ มีพลังแห่งสายลมที่ไหลเวียนอยู่ตลอดเวลา กิ่งก้านที่ทอดยาวออกไปคล้ายกับเป็เส้นทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด ใต้พื้นดินของลำต้น มีถ้ำลาวาที่แผดเผาอยู่ตลอดเวลา เปลวไฟสีทองลุกโชติ่ ภายในรากของต้นไม้ มีถ้ำที่เต็มไปด้วยพลังแห่งน้ำแข็ง ธารน้ำแข็งสีฟ้าเจิดจ้า
นกยูงหนุ่มบินผ่าน ฝูงนกมหาศาลที่อาศัยอยู่ในมิตินี้ ไม่ว่าจะเป็ ฟีนิกซ์ อินทรีสายฟ้า อีกาทองคำ นกน้ำแข็ง และสัตว์ปีกโบราณอีกมากมายหลายหมื่นชนิด
ทันทีที่นกเ่าั้เห็นนกยูง ทุกตัวล้วนโค้งคำนับให้เขาโดยมิได้นัดหมาย นี่ไม่ใช่การแสดงความเคารพต่อผู้แข็งแกร่งทั่วไป แต่เป็การคารวะต่อ ราชันผู้สายเืบริสุทธิ์
ในที่สุด นกยูงก็มาถึงจุดสูงสุดของต้นไม้ั์ และที่แห่งนั้น มีหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่
สีผมของเธอเป็สีแดงเพลิง ร่างกายของเธอมีปีกของฟีนิกซ์โบกสะบัดอยู่ด้านหลัง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสง่างามและเยือกเย็น แม้ว่าออร่าของเธอจะดูเรียบง่าย แต่มันกลับแฝงไปด้วยพลังอำนาจที่ศักดิ์สิทธิ์จนยากเกินกว่าจะอธิบายได้
นกยูงหนุ่มคุกเข่าลงเบื้องหน้าเธอ ก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพ
“โลกอันยิ่งใหญ่กำลังจะมาถึงแล้วขอรับ”
หญิงสาวที่หลับตาอยู่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาของเธอสะท้อนภาพแห่งอนาคต ราวกับว่าเธอสามารถมองเห็นทุกสรรพสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“เตรียมตัวของพวกเ้าให้พร้อม หากใครไม่สามารถต้านทานพลังของโลกใหม่นี้ได้ ก็ให้บินเข้าสู่ มิติลับ เข้าใจหรือไม่?”
สิ้นเสียงของเธอ ฝูงนกที่อยู่เบื้องล่างนับสิบล้านตัวก็กู่ร้องพร้อมกันกึกก้องไปทั่วทั้งมิติ
“รับทราบขอรับ/เ้าค่ะ ท่านบรรพบุรุษ!”
หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดมือเบาๆ
ทันใดนั้น ม่านพลังมิติที่ถูกปิดกั้นไว้ก็เปิดออก พลังิญญามหาศาลไหลทะลักเข้าสู่พื้นที่แห่งนี้ ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ
สัตว์ปีกทุกตัวที่อยู่ภายในมิติ พลังของพวกมันเพิ่มขึ้นอย่างก้าวะโ บางตัวที่มีพลังแข็งแกร่งอยู่แล้วก็ก้าวข้ามขีดจำกัดไปอีกระดับ
เสียงร้องของนกดังกึกก้องไปทั่ว ราวกับเสียงสรรเสริญแห่ง์และเสียงกู่ร้องแห่งความรุ่งโรจน์
แต่ไม่ใช่ทุกตัวที่จะสามารถรับพลังนี้ได้ นกบางตัวที่มีพลังไม่เพียงพอ ร่างของพวกมันก็ะเิออกเป็เศษละอองเืไป
หญิงสาวผมสีแดงค่อยๆ ยกมือขึ้น ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“ระบบ ลงชื่อเข้าใช้”
[ติ้ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ลงชื่อเข้าใช้ครบปีที่ 10 ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับ เพลิงศักดิ์สิทธิ์แห่งความโกลาหล+1 และ น้ำเต้าแห่งต้นกำเนิดเต๋า+1]
หญิงสาวยิ้มออกมาด้วยความสุข สายตาของเธอเต็มไปด้วยประกายของความสุข