“โอเค เดี๋ยวฉันเป่านกหวีด พอได้ยินก็ออกแรงถีบขาขึ้นจากพื้นให้แรงๆ เลย”
“จับไม้กวาดให้มั่น บินขึ้นไปสักไม่กี่ฟุต แล้วโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย จากนั้นลงจอดตรงๆ ฟังเสียงนกหวีดของฉันให้ดี สาม... สอง...”
มาดามฮูชยังไม่ทันเป่านกหวีดเสร็จ เนวิลล์ที่ตื่นเต้นเกินไปกลัวจะถูกทิ้งไว้บนพื้นก็กระโจนขึ้นฟ้าราวกับจุกขวดถูกดีดออก พุ่งขึ้นไปสิบสองฟุต... ยี่สิบฟุต... ก่อนจะร่วงหล่นจากไม้กวาดอย่างหมดรูป!
ตุบ!
เสียงร่างกระแทกพื้นดังลั่น เนวิลล์นอนคว่ำหน้าอยู่ในพงหญ้า ตัวขดงอด้วยความเจ็บ
เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วเกินกว่าที่เดม่อนจะตัดสินใจเข้าช่วย ถ้าเข้าไปยุ่งโดยไม่คิด เขาอาจทำให้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิม
แขนของเนวิลล์หัก มาดามฮูชหน้าซีดเผือด รีบสั่งให้นักเรียนคนอื่นอยู่กับที่ก่อนจะรีบพาเนวิลล์ไปห้องพยาบาล
เสียงหัวเราะเยาะจากนักเรียนบ้านสลิธีรินดังขึ้น มัลฟอยเก็บลูกแก้วความจำของเนวิลล์ขึ้นมา ขณะที่แฮร์รี่รู้สึกไม่พอใจที่เดม่อนไม่ทำอะไรเลย เขาจึงพุ่งเข้าไปเผชิญหน้ากับมัลฟอยทันที
แล้วมัลฟอยก็ะโขึ้นไม้กวาด แฮร์รี่ไม่ลังเลที่จะตามขึ้นไป
เดม่อนมองดูสองคนบินขึ้นฟ้า พลางฟังเสียงร้องว้าวของเพื่อนร่วมชั้น สีหน้าเขาสงบนิ่ง
เพราะเหตุการณ์นี้ แฮร์รี่จะแสดงให้เห็นถึงพร์ในควิดดิชอย่างเหลือเชื่อ และได้รับการคัดเลือกพิเศษจากศาสตราจารย์มักกอนนากัลให้เข้าทีมของกริฟฟินดอร์ในตำแหน่งซีกเกอร์
นี่ถือเป็หนึ่งในไม่กี่สิ่งที่ทำให้แฮร์รี่รู้สึกภาคภูมิใจท่ามกลางชีวิตที่เต็มไปด้วยความเ็ป และเดม่อนเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะขัดขวาง
เมื่อศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาถึงที่เกิดเหตุ เธอหันมาจ้องหน้าเดม่อนด้วยความโมโห
“เธอปล่อยให้พวกเขาทำเื่บ้าๆ แบบนี้งั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่ความผิดของเขาหรอกค่ะ ศาสตราจารย์”
“เงียบไปเลย มิสเพ็ตติล!”
เพ็ตติล สาวสวยประจำบ้านกริฟฟินดอร์ เผลอออกตัวปกป้องเดม่อนอย่างไม่รู้ตัว แต่ก็ถูกตัดบททันที
ศาสตราจารย์ยังคงมองเขาด้วยสายตาดุกร้าว เดม่อนยิ้มบาง ก่อนจะหันไปพูดกับแฮร์รี่ซึ่งยืนอยู่อย่างรู้สึกผิด
“บินได้ดีมาก แฮร์รี่ ฉันมีลางสังหรณ์ว่านายจะเป็ซีกเกอร์ที่ดีที่สุดของกริฟฟินดอร์เลยล่ะ”
“เงียบเลยนะ เดม่อน! เธอยังสร้างเื่ไม่พออีกเหรอ!”
แม้มักกอนนากัลจะดุเดม่อน แต่ในน้ำเสียงก็แอบมีความเห็นด้วยอยู่เล็กน้อย เพราะคำพูดของเดม่อนก็ตรงกับสิ่งที่เธอคิดอยู่จริงๆ
ในความเป็จริง ความผิดพลาดของเด็กๆ ส่วนใหญ่มักเป็เื่เล็กน้อยสำหรับผู้ใหญ่ แต่เพื่อวินัยในการสอน ผู้ใหญ่ต้องแสดงออกอย่างจริงจัง เพื่อให้เด็กๆ ตระหนักถึงความสำคัญของสิ่งที่ทำ
แน่นอน เดม่อนไม่ใช่คนที่จะกลัววิธีการแบบนั้น
“พอตเตอร์ ตามฉันมา!”
แฮร์รี่เดินตามอย่างห่อเหี่ยว เขาแน่ใจว่าภายในสิบนาทีข้างหน้า เขาจะต้องเก็บของกลับบ้านแน่
แต่ก่อนเดินพ้นไป เขาหันไปเห็นเดม่อนขยับปากเป็คำว่า "ไม่ต้องห่วง"
แค่เท่านั้นก็ทำให้เขารู้สึกใจชื้นขึ้นอย่างประหลาด
ในมื้อเย็น
แฮร์รี่เล่าเื่ทั้งหมดให้เดม่อนกับรอนฟังด้วยความตื่นเต้น
“วู้ดบอกว่าฉันเป็ซีกเกอร์ที่อายุน้อยที่สุดในรอบศตวรรษ!”
ตอนนั้นเอง พี่น้องฝาแฝดเฟร็ดกับจอร์จเดินเข้ามา พอเห็นแฮร์รี่ก็รีบตรงเข้ามาทันที
“แจ๋วเลย” จอร์จพูดเสียงเบา “วู้ดบอกพวกเราแล้ว พวกเราก็อยู่ในทีมเหมือนกันนะ เป็บีตเตอร์”
“ปีนี้เราต้องได้ถ้วยควิดดิชแน่นอน” เฟร็ดเสริม “นับั้แ่ชาร์ลีออกไป ทีมเราก็ยังไม่ชนะเลย แต่ปีนี้แหละ เราจะเฉิดฉาย!”
“นายต้องเจ๋งมากแน่ๆ แฮร์รี่ วูดตื่นเต้นจนพูดไม่รู้เื่ตอนเล่าให้พวกเราฟังเลย”
พอพูดจบ ทั้งสองก็หันไปมองเดม่อนอย่างเสียดาย
“เสียดายที่เ้าชายแห่งการดวลไม่ได้เข้าร่วมทีมด้วย นายเป็ไงบ้างวันนี้?”
“ก็พอใช้ได้”
เดม่อนตอบส่งๆ เพราะหากเข้าทีม เขาจะต้องเสียเวลาซ้อมทุกสัปดาห์ถึงสามวัน บวกกับวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งเป็สิ่งที่เขายอมไม่ได้ในตอนนี้
“อ้อ งั้นเ้าชายแห่งการดวลก็มีสิ่งที่ไม่เก่งเหมือนกันสินะ” เฟร็ดกับจอร์จสบตากัน ก่อนจะรีบขอตัว
“พวกเราต้องไปแล้ว ลี จอร์แดนบอกว่าเจอเส้นทางลับใหม่ที่อาจทะลุออกนอกโรงเรียนได้”
“ฉันก็อิ่มแล้ว ไว้เจอกันนะ”
เดม่อนลุกออกไปก่อน มุ่งหน้าไปที่ห้องต้องประสงค์เพื่อฝึกเวทมนตร์
หลังจากเขาไป มัลฟอยก็ปรากฏตัวขึ้น ท้าทายแฮร์รี่กับรอนให้ไปดวลกันตอนเที่ยงคืน เฮอร์ไมโอนี่โกรธมากกับเื่นี้และมีปากเสียงกับทั้งสองคน
ท้ายที่สุด พวกเขาก็หลงเข้าไปในโถงทางเดินต้องห้ามชั้นสี่ พบกับเซอเบรัสผู้เฝ้าประตู แต่ก็รอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์
ช่างมหัศจรรย์ใช่ไหมล่ะ?
วันศุกร์ - คาบเรียนปรุงยา
ที่ฮอกวอตส์มีบันไดทั้งหมด 142 แห่ง
บางอันกว้าง บางอันแคบ บางอันสั่นคลอน และที่แย่ที่สุดคือบางวันมันพาไปอีกที่หนึ่งโดยไม่บอกล่วงหน้า โดยเฉพาะวันศุกร์
ด้วยเหตุผลนี้ เดม่อนเลยชวนแฮร์รี่กับเนวิลล์ให้ตื่นเช้าเป็นิสัย เหลือก็แต่รอนที่ยืนกรานเสียงแข็ง
“ฉันตื่นสายก็ไม่เคยสายสักครั้งนะเพื่อน จะทรมานตัวเองไปทำไม?”
เมื่อไปถึงห้องเรียน แฮร์รี่ก็รู้สึกโล่งใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเดม่อน ่เวลาเปลี่ยนแปลงของบันไดอาจทำให้เขาสายเหมือนรอนก็ได้
ระหว่างที่แฮร์รี่กำลังกังวลเื่รอน เขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยจากกลุ่มแม่มดสาว
“นั่นไง ดูสิ!” เด็กสาวคนหนึ่งกระซิบตื่นเต้น “หล่อเกินไปแล้ว ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อเท่าเขาเลย!”
“ใช่ๆ หล่อมากเลยล่ะ” อีกคนพูดอย่างเคลิบเคลิ้ม “เธอเห็น横หน้าด้านข้างของเขาไหม? ขอบอกว่าแม้แต่นักกีฬาควิดดิชอย่างเลโอนาร์ดยังสู้ไม่ได้!”
แฮร์รี่หยุดชะงักเล็กน้อย เขานึกว่าพวกเธอกำลังพูดถึงเขา แต่ก็เปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว เื่ที่เขาได้เป็ซีกเกอร์ยังเป็ความลับอยู่ สาวๆ พวกนี้น่าจะพูดถึงเดม่อนมากกว่า
เพราะคะแนนบ้านที่พุ่งสูงในสัปดาห์แรก ทำให้นักเรียนปีหนึ่งทุกบ้านรู้กันหมดว่า “เ้าชายแห่งการดวล” มีพร์ในการแปลงร่างและเวทมนตร์ระดับน่ากลัว และเขาทำแต้มให้กริฟฟินดอร์ถึงสิบแต้มั้แ่สัปดาห์แรก
ส่วนเดม่อนที่พวกเธอพูดถึง กำลังนั่งอยู่แถวสอง มือค้ำคาง สายตาจดจ่อกับหนังสือ ยาน้ำเวทมนตร์และส่วนผสม ท่าทางเบื่อหน่ายไม่น้อย
ไม่มีใครกล้าไปนั่งข้างเขา ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่แถวสามด้านขวา คอยเหลือบตามองเดม่อนด้วยประกายของความมุ่งมั่น
สำหรับเธอ แฮร์รี่ถูกมองข้ามไปั้แ่เหตุการณ์เมื่อคืน เธอตัดสินใจจะไม่พูดกับเขากับรอนอีกต่อไป และทั้งสองฝ่ายก็ดูจะพอใจกับสถานการณ์นี้ เพราะพวกเขาเบื่อกับคำสั่งของเฮอร์ไมโอนี่เต็มที
ขณะที่เดม่อนดูเหมือนกำลังอ่านหนังสือ จริงๆ แล้วหน้าจอในมุมมองของเขาขึ้นข้อความใหม่ว่า:
[ทักษะการปรุงยา LV1 (ระดับเริ่มต้น)]
ความคืบหน้า: 1/100
เรียนรู้พื้นฐานการปรุงยาและสมุนไพรเวทมนตร์ สามารถปรุงยารักษาาแเล็กน้อยหรือบรรเทาอาการเจ็บป่วยพื้นฐานได้
(จบบท)
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้