ทั้งสองคนเดินไปยังแผงลอยที่อยู่เบื้องหน้า แผงลอยนี้เป็ของนักพรตวัยกลางคนที่มีระดับลมปราณขั้นที่ห้า เขาวางหญ้าิญญาหลายต้นอยู่ด้านหน้า ทุกต้นดูล้ำค่า หานรุ่ยดูหญ้าิญญาที่วางขายอยู่หลายชนิดอย่างละเอียด และกล่าวกับนักพรต ผู้เป็เ้าของแผงลอยนี้ว่า “สหาย หญ้าิญญาต้นนี้ ท่านขายอย่างไร?” หานรุ่ยถามพลางชี้ไปที่หญ้าิญญาที่มีดอกสีขาวเล็ก ๆ อยู่ หากเขามองไม่ผิด นั่นคือ ‘หญ้ามรกตทัวฝาน’ เขาเห็นมันจากหนังสือโบราณ ซึ่งบันทึกไว้ว่า หญ้ามรกตทัวฝานสามารถทำให้เืของสัตว์อสูรกลายเป็เืบริสุทธิ์ได้ อีกทั้งยังช่วยปลุกเืของสัตว์อสูรโบราณให้ตื่นขึ้น จนกลายเป็อสูรที่ยิ่งใหญ่ได้อีกด้วย แต่ก่อนอื่นจะต้องรู้ก่อนว่า สัตว์อสูรที่มีสายเืสูงส่งมักจะกดสัตว์อสูรที่มีสายเืต่ำต้อยเอาไว้ ยิ่งมีสายเืที่บริสุทธิ์มากเท่าไร ก็จะยิ่งสามารถบำเพ็ญเพียรได้เร็วขึ้นเท่านั้น และจะไปได้ไกลมากยิ่งขึ้นไปอีก นอกจากนั้น หากสัตว์อสูรระดับทั่วไปบางชนิดได้กินหญ้ามรกตทัวฝานเข้าไปแล้ว ไม่เพียงแค่สามารถทำให้กลายเป็เืบริสุทธิ์ได้เท่านั้น แต่ยังช่วยถ่ายเื เพื่อปลุกสัตว์อสูรโบราณให้ตื่นขึ้นมาได้อีกด้วย สำหรับสัตว์อสูรแล้ว นี่คือโอกาสแห่ง์
หญ้ามรกตทัวฝาน ไม่เพียงทำให้เืของสัตว์อสูรบริสุทธิ์ได้เท่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดของหญ้าชนิดนี้ก็คือ ช่วยให้สัตว์ทั่วไปกลายร่าง และกลายเป็สัตว์อสูรได้ สัตว์ทั่วไปจะมีอายุขัยสั้นและบำเพ็ญเพียรไม่ได้ นอกเสียจากจะมีโอกาสอันยิ่งใหญ่เข้ามา ทว่าโอกาสเช่นนั้นก็เกิดขึ้นน้อยยิ่งนัก แม้จะมีก็เหมือนกับไม่มี หากมี ก็หญ้ามรกตทัวฝานนี่แหละ ที่จะเปลี่ยนโชคชะตาและสามารถทำให้สัตว์ทั่วไปเข้าสู่เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเพียรได้
อย่างไรก็ตาม ตามบันทึกโบราณ หญ้าิญญาชนิดนี้ ได้หายไปจากแผ่นดินใหญ่ชางหลานเป็เวลานานแล้ว เขาคิดไม่ถึงว่า วันนี้เขาจะค้นพบหนึ่งต้น ณ ที่แห่งนี้ ถึงแม้ว่ามันจะยังไม่โตเต็มที่ แต่จุนห่าวมีเทศะที่สามารถใช้ในการบ่มเพาะปลูกมันต่อไปได้ เมื่อหานรุ่ยนึกถึงเทศะของจุนห่าว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทอดถอดใจว่า “ไม่แปลกใจเลยว่า ดินิญญาสำหรับการบ่มเพาะนั้นจะต้องมาจากแดนเซียน ตราบใดที่มีหญ้าิญญาและบ่มเพาะมันบนดินิญญาสีแดงได้ ย่อมอยู่รอดเป็แน่”
“ข้าไม่อยากโกหกเ้า ข้าพบมันในที่ที่อันตรายแห่งหนึ่ง จริง ๆ แล้วข้าก็ไม่รู้ว่า มันคืออะไรหรอก เป็หญ้าิญญาหรือไม่ ข้าก็ไม่รู้” เ้าของแผงลอยวัยกลางคนกล่าว เขาชะงักไปครู่หนึ่ง และกล่าวต่อว่า “เ้าอย่ามองว่า มันเป็แค่วัชพืชเลย แม้ว่ามันจะไม่เหมือนหญ้าิญญาเลยสักนิด แต่สถานที่ที่มันเติบโตนั้นแปลกมาก ณ สถานที่แห่งนั้นมีพลังิญญาหอมกรุ่นอย่างน่าประหลาด เพราะตรงนั้นไม่ได้มีหญ้าิญญาอะไรเลย มีแต่หญ้าต้นนี้เพียงต้นเดียวเท่านั้น ข้ารู้สึกว่า มันพิเศษจึงเก็บมา พอข้าถามคนอื่น ทุกคนก็ต่างบอกว่า มันเป็แค่วัชพืชธรรมดา ข้าไม่เชื่อว่า พืชที่บ่มเพาะมาจากสถานที่ที่มีพลังิญญาหอมกรุ่นเช่นนั้น จะเป็แค่วัชพืชธรรมดาหรอก ด้วยเหตุนี้ข้าจึงเอามาลองวางขายดู ข้าก็ไม่รู้ว่า มันมีค่าขนาดไหน หากเ้าอยากได้ เ้าลองดูแล้วเสนอราคาข้ามาก็แล้วกัน”
“อย่างนี้นี่เอง เมื่อครู่นี้ข้าก็รู้สึกประหลาดใจอยู่ หญ้าิญญาที่ท่านวางขายล้วนเป็ของดีทั้งนั้น บางต้นก็ถือว่า เป็หญ้าิญญาที่ล้ำค่า แล้วทำไมถึงได้วางวัชพืชต้นหนึ่งไว้ระหว่างหญ้าิญญาล้ำค่าเช่นนี้ ที่แท้หญ้าต้นนี้มีประวัติเช่นนี้นี่เอง!” หานรุ่ยพูดอย่างคล้อยตาม สมบัติแห่ง์ ผู้ที่มีชะตาร่วมกันถึงจะได้ ฉะนั้นการที่หานรุ่ยโกหกแบบนี้ก็มิใช่เื่ผิด ยิ่งไปกว่านั้นการแย่งชิงสิ่งที่มีค่าระหว่างนักพรตจนเกิดการสังหารและดับสูญนั้นเป็เื่ธรรมดา
“เ้าก็ไม่รู้จักนี่เอง ข้านึกว่า เ้ารู้จักเสียอีก ข้ายังคิดจะให้เ้าช่วยคลายความสงสัยของข้าอยู่เลย ดูเหมือนว่า ข้าจะคิดผิดไปจริง ๆ ดันไปคิดว่า หญ้าธรรมดาเป็ของล้ำค่าไปเสียได้” พ่อค้ากล่าวพลางทำหน้าผิดหวังอีกครั้ง
“แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักหญ้าต้นนี้ แต่เมื่อได้ยินเื่ที่ท่านเล่ามา มันช่างน่าแปลกใจเสียจริง ข้าสนใจ ข้าอยากซื้อหญ้าต้นนี้ ท่านบอกราคามาเถอะ!” หานรุ่ยกล่าวกับพ่อค้าวัยกลางคน เขาต้องได้หญ้าต้นนี้ แต่ต้องไม่ร้อนรนจนเกินไป ไม่อย่างนั้นอาจดูผิดสังเกตได้
“สหาย ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่า หญ้าต้นนี้มีราคาเท่าไร ท่านลองดู แล้วบอกราคามาแล้วกัน!” เมื่อพ่อค้าวัยกลางคนเห็นหานรุ่ยยืนกรานที่จะซื้อ สิ่งที่ไม่อาจคาดเดาคุณค่าได้นี้ เป็เื่ยากที่จะเสนอราคาที่สุด เขารู้ว่า มันไม่ธรรมดา ทว่าไม่ธรรมดาอย่างไร เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดี ดังนั้นถ้าเก็บไว้กับตัวเองก็คงจะไร้ประโยชน์ ต่อให้ล้ำค่าเพียงใด แต่ถ้าไม่รู้จักคุณค่า ก็คงจะเสียเปล่า
หานรุ่ยเห็นว่า พ่อค้าไม่รู้ว่าจะเสนอราคาอย่างไรจริง ๆ ก็กล่าวกับจุนห่าวที่อยู่ข้างกายว่า “จุนห่าว ข้าอยากได้หญ้าต้นนี้ เ้าช่วยซื้อให้ข้าที”
เมื่อจุนห่าวเห็นหานรุ่ยสนใจหญ้าต้นนี้ ไม่ว่าจะราคาเท่าไร เขาก็จะต้องซื้อให้ได้ นี่เป็ครั้งแรกที่หานรุ่ย้าให้เขาซื้อของให้ แม้เขาจะรู้ว่า หานรุ่ยจงใจก็ตาม เขาพูดกับพ่อค้าว่า “แม้ข้าจะคิดว่า มันเป็แค่หญ้าธรรมดาต้นหนึ่ง แต่ในเมื่อภรรยาของข้าชอบ ไม่ว่ามันจะมีราคาเท่าไร ข้าก็จะซื้อให้เขา” จากนั้นเขาก็หันหน้าไปยิ้มให้หานรุ่ย และหันกลับมาทางพ่อค้าอีกครั้ง เขาพูดกับพ่อค้าว่า “ในเมื่อท่านไม่บอกราคา ถ้าอย่างนั้นข้าจะเสนอราคาให้ท่านเองแล้วกัน ถ้าข้าให้ราคา 2,000 ตำลึงเงิน ท่านว่าอย่างไร?”
ครั้นได้ยินราคาที่จุนห่าวเสนอมา เ้าของแผงขายลอยก็ใจเต้น หากมันเป็เพียงแค่หญ้าธรรมดาต้นหนึ่งจริง ๆ ราคา 2,000 ตำลึงเงินนี้ ก็ถือว่าเป็ราคาดีระดับ์แล้ว ต่อให้หญ้าต้นนี้จะเป็หญ้าิญญา ทว่าราคา 2,000 ตำลึงเงิน ก็ถือว่าไม่น้อยเลย เพราะ 2,000 ตำลึงเงิน สามารถซื้อยาิญญาสำหรับเพิ่มพลังปราณได้ตั้งหลายขวด เขาคิดไม่ถึงว่า คนผู้ นี้จะใจป้ำขนาดนี้ เพียงเพราะภรรยาชอบ ก็ถึงขั้นยอมจ่ายเงิน 2,000 ตำลึงเงิน เพื่อซื้อหญ้าต้นหนึ่งที่ไม่รู้ว่า มันเอาไปใช้ทำอะไรได้ เขาคิดในใจ คนเรานี่ช่างแตกต่างกันนัก เพื่อให้ได้เงินหลายตำลึงในทุกวัน เขาต้องออกไปผจญอันตรายต่าง ๆ นานา แต่คนผู้นี้กลับใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย เพื่อให้ภรรยาของเขามีความสุข
