พลังของเล่ยเฉินพุ่งทะยานขึ้นพร้อมกับสายลมกระโชกแรง ทั่วทั้งยอดเขาแสงบริสุทธิ์สั่นะเืจากพลังอันมหาศาลที่แผ่ออกมา แสงสีทองและสีฟ้าปกคลุมร่างของเขาในขณะที่กระดูกรวมถึงดวงตาที่เคยถูกขุดออกไป ค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นมาใหม่ ราวกับว่าเขากำลังเกิดใหม่อีกครั้ง
ตูมมมม!
พลังมหาศาลปะทุออกมาจากร่างของเล่ยเฉิน เสียงก้องกังวานไปทั่วทั้งยอดเขา แสงเรืองรองที่แผ่ออกมาจากตัวเขาสว่างเจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์กำลังลุกโชนกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน
ขณะเดียวกัน เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นในจิตของหานิ
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่มีโชคสีดำ ได้รับ หยดโลหิตจักรพรรดิ ได้รับ *โลหิตกิเลนะ+1]
หานิมองข้อความนั้นเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเบนสายตากลับไปมองเล่ยเฉิน เขาไม่ได้สนใจของรางวัลจากระบบเลยแม้แต่น้อย
ร่างของเล่ยเฉินค่อยๆ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ความพิการที่เคยมีหายไปโดยสิ้นเชิง กระดูกศักดิ์สิทธิ์และดวงตาศักดิ์สิทธิ์โบราณของเขากลับคืนสู่สภาพสมบูรณ์และดูเหมือนว่ามันจะแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก
การบ่มเพาะของเล่ยเฉินเริ่มพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว
การควบคุมชี่ ระดับที่ 1
การควบคุมชี่ ระดับที่ 2
...
...
การควบคุมชี่ ระดับที่ 5
...
...
การควบคุมชี่ ระดับที่ 9
พลังของเล่ยเฉินกำลังจะทะลวงขึ้นสู่ระดับ การสร้างรากฐาน แต่ในวินาทีนั้นเอง หานิก็โบกมือเบาๆ ระงับกระแสพลังของเขาทันที
พลังที่กำลังพุ่งขึ้นของเล่ยเฉินถูกหยุดเอาไว้ ทำให้เล่ยเฉินรู้สึกเหมือนถูกตัดขาดจากพลังมหาศาลที่กำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกาย เขาเบิกตากว้างด้วยความใ ก่อนจะรีบก้มศีรษะลงด้วยความเคารพ
"ขอบคุณท่านอาจารย์!" น้ำเสียงของเล่ยเฉินสั่นเครือเล็กน้อย เขารู้ดีว่าอาจารย์ของเขาทำเช่นนี้เพื่อไม่ให้เขาก้าวหน้าเร็วเกินไปจนเป็อันตรายต่อรากฐานของตัวเอง
หานิมองศิษย์ของเขาด้วยสายตาพึงพอใจ ก่อนที่เล่ยเฉินจะกัดนิ้วของตนเอง เืหยดหนึ่งร่วงลงบนพื้นก่อนที่เขาจะกล่าวสาบานเสียงหนักแน่น
"หากในชีวิตนี้ข้ามีความคิดร้ายต่ออาจารย์หานิ หรือแม้แต่เพียงคิดทรยศข้า ขอให้ข้าต้องพบจุดจบที่น่าเวทนา และไม่มีโอกาสได้เกิดมาเป็มนุษย์อีก!"
ทันทีที่เขากล่าวจบ ท้องฟ้าเหนือยอดเขาแสงบริสุทธิ์ก็ส่องแสงสว่างวาบ ราวกับ์เองเป็พยานในคำสาบานนี้
หานิมองดูศิษย์ของเขาด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
เล่ยเฉินรู้สึกได้ถึงพลังลึกลับบางอย่างที่ซึมเข้าไปในจิติญญาของเขา มันคือสัญญากับเืที่ไม่อาจละเมิด
หลังจากนั้น หานิก็เริ่มสอน วิชาระดับจักรพรรดิ กายาเทพศักดิ์สิทธิ์ลึกลับ ให้กับเล่ยเฉิน
ทันทีที่เล่ยเฉินเริ่มฝึกฝน พลังอันมหาศาลในร่างกายก็เริ่มพลุ่งพล่านอีกครั้ง แสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์ปกคลุมร่างของเขา กล้ามเนื้อของเขาค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป เส้นเอ็น กระดูก กล้ามเนื้อ กำลังได้รับการชำระล้างและหลอมรวมใหม่อีกครั้ง
ระหว่างที่เขากำลังฝึกฝน เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้งในหานิ
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่มีโชคสีดำ ได้รับ *วิชาระดับจักรพรรดิ แสง์นิรันดร์กาล+1]
แต่หานิก็ยังคงไม่สนใจมันเหมือนเดิม เวลาผ่านไปไม่นาน ร่างของเล่ยเฉินก็เริ่มเปล่งแสงออกมาอีกครั้ง กล้ามเนื้อของเขากระชับขึ้น แข็งแกร่งขึ้น เมื่อมันถูกขัดเกลาจากภายใน พลังอันศักดิ์สิทธิ์ของ วิชากายาเทพศักดิ์สิทธิ์ลึกลับ ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา และผลักดันร่างของเขาให้ก้าวไปสู่อีกระดับ
ของเสียจำนวนมากถูกขับออกจากร่างกาย กลิ่นคาวเืลอยอบอวลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะถูกสายลมบนยอดเขาพัดหายไป
เมื่อการฝึกฝนจบลง เล่ยเฉินก็นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ น้ำตาของเขาจะไหลออกมา เขาพยายามจะกลั้นมันเอาไว้ แต่ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจของเขา…มันมากเกินไป เล่ยเฉินรีบใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาออก แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน น้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุด อารมณ์มากมายหลั่งไหลออกมาพร้อมกับน้ำตา เพื่อทดแทนคำพูดที่ไม่อาจบรรยายออกมาจากปากได้
เสียงของเขาสั่นเครือ "ขอบคุณท่านอาจารย์…… ข้าไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้…… ข้าจะได้มีโอกาสอีกครั้ง…"
"ข้าไม่เคยคิดว่า…. ข้าจะมีอาจารย์ที่มองเห็นข้าในวันที่ข้าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ไม่ใช่เพียงเพราะเงินทอง ฐานะ หรืออำนาจ แต่เพราะข้าเป็ข้า…"
"ข้า…"
เขาสูดลมหายใจลึก ก่อนจะโขกศีรษะลงกับพื้นอย่างหนัก "ท่านอาจารย์ ความเมตตานี้ ทั้งชีวิตของข้าคงไม่มีวันชดใช้ได้หมด!"
หานิยิ้มพลางมองไปที่เล่ยเฉินโดยไม่ได้กล่าวสิ่งใดเพิ่มเติม ก่อนที่เขาจะดีดนิ้วเบาๆ
ทันใดนั้น กระบี่สีดำเล่มหนึ่งพลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ออร่าของมันดูธรรมดาราวกับเป็อาวุธธรรมดาทั่วไป แต่แท้จริงแล้วกลับแฝงไปด้วยพลังแปลกประหลาดบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้
หานิกวาดตามองกระบี่นั้น ก่อนจะยื่นมือไปลูบคลำคมกระบี่เบาๆ แล้วกล่าวขึ้น
“กระบี่เล่มนี้คืออาวุธประจำตัวของเ้าั้แ่บัดนี้เป็ต้นไป มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเ้าแต่เพียงผู้เดียว ไม่มีผู้ใดนอกจากเ้าที่จะสามารถใช้งานมันได้ หากเ้าตายมันก็จะตายตามเ้าไปด้วย”
เล่ยเฉินเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์ของตนด้วยแววตาตกตะลึงพร้อมน้ำตาของเขายังคงไหลออกมา
หานิยังคงกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“มันเป็อาวุธในระดับจักรพรรดิ แต่ว่ามันไม่เหมือนอาวุธจักรพรรดิทั่วไป เพราะมันเป็อาวุธประเภทเติบโตไปพร้อมกับผู้ใช้ หากเ้าพัฒนาขึ้น กระบี่เล่มนี้ก็จะแข็งแกร่งขึ้นตามไปด้วย”
เล่ยเฉินที่ยังคงมีน้ำตาคลอเบ้า ร่างกายของเขาสั่นไหวเล็กน้อยเพราะอารมณ์ที่เอ่อล้น ก่อนที่เขาจะโขกศีรษะลงพื้น
“ขอบคุณท่านอาจารย์ ข้าจะไม่มีวันลืมบุญคุณนี้ไปชั่วชีวิต!”
หานิพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เอาเืของเ้ามาแตะที่กระบี่นี้”
เล่ยเฉินพยักหน้าด้วยความเคารพ เขากัดปลายนิ้วของตนเอง ก่อนที่หยดเืจะหยดลงไปบนกระบี่สีดำ
ทันใดนั้น เสียงของระบบดังขึ้นในใจของหานิ
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่มีโชคสีดำ ได้รับวิชาระดับจักรพรรดิ ระฆังแห่งความว่างเปล่า*1]
หานิเพียงแค่เมินเฉยต่อข้อความของระบบ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่กระบี่สีดำตรงหน้าซึ่งเริ่มสั่นไหวเบาๆ ก่อนจะกลายเป็ลำแสงสีดำ พุ่งเข้าไปสู่ร่างของเล่ยเฉินโดยตรง
เล่ยเฉินรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เขาััได้ถึงพลังบางอย่างที่เชื่อมโยงกับจิติญญาของเขาโดยตรง
เขาปิดตาลง ตรวจสอบกระบี่ภายในร่าง ก่อนจะก้มศีรษะกล่าวขอบคุณหานิอีกครั้ง
หานิเผยรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะโบกมือเรียกม่านพลังขึ้นมาปกคลุมยอดเขาแสงบริสุทธิ์อีกชั้น
“ต่อจากนี้ไปคือของจริง ข้าคาดหวังในตัวเ้า อย่าทำให้ข้าผิดหวังละกัน”
เล่ยเฉินคุกเข่าลงอีกครั้ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ข้าจะไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังขอรับ!”
หลังจากนั้น หานิเริ่มอธิบายเกี่ยวกับการบ่มเพาะพลังของระดับควบคุมชี่ให้เล่ยเฉินฟัง
“การควบคุมชี่เป็ระดับการบ่มเพาะพลังเบื้องต้น ที่ผู้ฝึกตนต้องรวบรวมและควบคุมพลังชี่ภายในร่างกายเพื่อสร้างรากฐานของพลัง.......”
เล่ยเฉินตั้งใจฟังทุกคำพูดของหานิ ไม่ปล่อยให้คำสอนของอาจารย์หลุดหูแม้แต่คำเดียว และตอนนี้ความเข้าใจของเล่ยเฉินก็อาจจะเหนือกว่า 10 ดาวไปแล้วด้วย
หานิเว้นระยะ ก่อนจะกล่าวต่อ
“เมื่อเ้าบรรลุถึงขั้นที่ 9 ของการควบคุมชี่ จงควบคุมลมปราณภายในไว้ให้มั่น เพื่อไม่ให้พลังในร่างของเ้าปั่นป่วน และส่งมันเข้าสู่อวัยวะภายในทั้งห้า…………”
เล่ยเฉินพยักหน้า ก่อนจะนั่งสมาธิขัดสมาธิ ตั้งใจทำความเข้าใจคำสอนของหานิอย่างละเอียด
“ข้าเข้าใจแล้วขอรับ ท่านอาจารย์”
หานิยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เขาอธิบายไป เล่ยเฉินสามารถตอบได้ทุกข้ออย่างแม่นยำ
หานิพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะกล่าว “ดี งั้นเรามาเริ่มกันเถอะ”
เขาโบกมือเบาๆ ปลดผนึกการบ่มเพาะของเล่ยเฉินออก
ทันทีที่พลังถูกปลดปล่อย ร่างของเล่ยเฉินสั่นไหวเล็กน้อย แต่เขาก็รีบรวบรวมสมาธิ ปฏิบัติตามคำสอนของหานิอย่างเคร่งครัด ทุกจังหวะลมหายใจ ทุกเส้นทางพลังในร่างกายของเขา ล้วนแต่ถูกควบคุมอย่างแม่นยำโดยไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้