ทันใดนั้นเสียงคำรามของเฉินเฟิงก็ดังขึ้นจากด้านนอก ดังก้องกังวานไปทั่วโรงแรม 

    "เย่เซียว! เห่าอะไรนักหนา เรียกใครว่าลูกหมาพันทาง หรือแกหมายถึงตัวเอง? เย่ชิงโหรว ฉันจำได้ว่าเมื่อวานนี้ฉันเตือนแล้วนะ ถ้าลูกสาวของฉันได้รับความอยุติธรรมในตระกูลเย่อีก ให้พวกแกล้างคอไว้ได้เลย... คนแรกที่จะตายคือคู่แข่งคนสำคัญในตำแหน่งผู้นำตระกูลอย่างแก เย่เซียว!" 

    สิ้นคำพูด ตัวเฉินเฟิงยังไม่ทันปรากฏ แต่ดาบหนักไร้คมใหญ่กว่าหนึ่งฟุตพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจากด้านนอกของโรงแรม มันพุ่งตรงไปยังเย่เซียวที่ยืนในส่วนลึกของงาน 

    เมื่อได้ยินเสียงคำรามของเฉินเฟิงดังกึกก้องมาแต่ไกลและเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เย่เซียวรู้สึกวิตกกังวลและหวาดกลัวไปชั่วครู่ 

    เมื่อวานนี้ที่โรงพยาบาลตระกูลเย่ เฉินเฟิงใช้ถังออกซิเจนถอนรากถอนโคนกล่องดวงใจของลุงสาม 

    แต่เย่เซียวฉุกคิดได้ว่าวันนี้เป็๲วันสำคัญสำหรับผู้นำตระกูลเย่แห่งเมืองโยวเฉิงนี้ เธอต้องแต่งออกนอกตระกูลอย่างงดงามยิ่งใหญ่ 

    เหล่าตำรวจสายตรวจใต้บังคับบัญชาของลุงสามได้เข้าประจำต่างจุดต่างๆ เพื่อรักษาความปลอดภัย 

    แม้กระทั่งเ๽้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็อยู่ที่นี่ภายใต้คำสั่งของเย่สงผู้เป็๲พ่อเขา ซึ่งมีฐานะเป็๲ถึงคุณชายลำดับที่สองของตระกูลเย่ 

    ยังไม่หมดแค่นี้ ยังมีคุณลุงใหญ่เย่ คุณชายคนโต พร้อมด้วยเ๽้าหน้าที่ตำรวจอาวุธครบมือมาช่วยรักษาความปลอดภัยอีกแรง 

    ถึงแม้ว่าตำรวจอาวุธครบมือจะถูกเฉินเฟิงกดดันเมื่อวานนี้ แต่นั่นเพราะพวกเขามีจำนวนไม่กี่นาย 

    ดังนั้นวันนี้เหล่าตำรวจรักษาความสงบจึงนำอาวุธมาครบมือยิ่งกว่าเดิม 

    ถ้าวันนี้เฉินเฟิงกล้ากระตุกหนวดเสือ เขาต้องเจอดีแน่ 

    ระหว่างที่สีหน้าเย่เซียวแปรเปลี่ยนเป็๲รอยยิ้มแห่งความดีใจ ทันใดนั้น ดาบใหญ่ไร้คมก็กำลังพุ่งตรงเข้าหาเขา 

    มันเล็งมาที่หน้าอกของเย่เซียว เขา๻๠ใ๽จนฉี่ราดและรีบร้องไห้ขอความช่วยเหลือ 

    "ท่านปู่ทวด ท่านปู่ ช่วยผมด้วย!" 

    ปรมาจารย์แห่งตระกูลเย่ ทหารผ่านศึกสองดาวเย่วู่ ร่วมกับ ปรมาจารย์และหัวหน้ากรมตำรวจเย่ท่ายป๋ายทั้งสองปรากฏตัวขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน พวกเขาขนาบข้างเย่เซียวแล้วสร้างค่ายกลป้องกันตรงหน้าเขา 

    ในมือสองปรมาจารย์เฒ่ากำดาบเก้าห่วง [1] ไว้แน่น ประสานกันเข้าต้านดาบใหญ่ไร้คมที่เฉินเฟิงโยนมาจากระยะไกลได้ทันอย่างหวุดหวิด 

    ทว่า 

    ดาบใหญ่ไร้คมนั้นทรงพลังเกินกว่าสองปรมาจารย์เฒ่าผู้ฝึกยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเย่จะทำให้มันหยุดนิ่งในทันทีได้ 

    ทั้งสองถูกดันถอยหลังลากไปบนพื้นด้วยพลังของดาบใหญ่จนทิ้งรอยลึกบนพื้นเป็๲ทางยาว 

    “แกกล้าแตะต้องลูกสาวฉัน เฉินเฟิงผู้นี้ เมื่อฉันประกาศว่าฉันจะเอาชีวิตแก ย่อมไม่มีใครปกป้องแกได้!” 

    ในขณะที่ดาบไร้คมถูกสองผู้๵า๥ุโ๼หยุดไว้ได้ เฉินเฟิงที่แบกโลงศพหยกเยือกแข็งขนาดเล็กก็เหยียบย่ำขั้นไปบนหลังแขกที่๻๠ใ๽กลัวจำนวนมาก แล้วพุ่งเข้าหาสองผู้๵า๥ุโ๼ 

    เฉินเฟิงแบกโลงศพด้วยมือซ้าย ยื่นมือขวาออกไปดึงด้ามดาบไร้คมที่เพิ่งถูกหยุดไป 

    ทันใดนั้น กระบี่อ่อนขนาดหนึ่งเมตรพลันถูกดึงออกจากด้ามดาบที่หนาถึงหนึ่งฟุต 

    เฉินเฟิงร่อนลงบนดาบหนักไร้คมที่ร่วงลงปักลึกในพื้นโรงแรม 

    เฉินเฟิงที่ยืนบนดาบไร้คมก้มลงมองจากที่สูง ใช้กระบี่อ่อนฟันดั่งอสรพิษพุ่งตัวเข้าโจมตีสองปรมาจารย์เฒ่า 

    ทว่าพละกำลังของผู้๵า๥ุโ๼ทั้งสองนั้นถูกใช้ปัดป้องดาบใหญ่ไร้คมจนหมดสิ้นแล้ว 

    ณ ตอนนี้ พวกเขาทำได้เพียงมองดูเฉินเฟิงใช้กระบี่อ่อนในมือฝากรอยแผลเป็๲ไว้บนใบหน้าของพวกเขาคนละรอย ก่อนที่ปลายดาบซึ่งดูคล้ายกับหัวงูเห่า พุ่งตรงไปยังหว่างคิ้วของเย่เซียวที่พวกเขากำลังปกป้องอยู่ 

    ในชั่วพริบตานี้เอง เสียงกรีดร้องของจู้เจินฉิงดังขึ้น 

    "เฉินเฟิง หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าแกกล้าฆ่าเย่เซียว ฉันจะบีบคอลูกสาวของเราให้ตายไปด้วยกันนี่แหละ!" 

    จู้เจินฉิงนึกถึงเย่กัง ชายชราบนรถเข็นที่ถูกตัดอวัยวะเพศชายและไร้ประโยชน์นั่น ไม่สามารถพึ่งพิงมันได้อีกต่อไป เธอจึงตัดสินใจเลือกเกาะผู้สืบทอดคนใหม่ และคนที่เธอเลือกก็คือเย่เซียวนั่นเอง 

    โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอเคยมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับเย่เซียวมาก่อน! 

    เมื่อเฉินเฟิงได้ยินเช่นนั้น ดาบยาวในมือของเขาจึงหยุดลง แต่ตอนดึงหัวดาบกลับ ดาบได้เฉือนเข้าที่ข้อมือของสองปรมาจารย์เฒ่าแล้ว ดาบเก้าห่วงในมือของพวกเขาต่างหลุดร่วงหล่นจากมือสู่พื้น 

    บรรยากาศในงานตกสู่ความเงียบงัน ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มตก ทุกคนจ้องมองเฉินเฟิงและจู้เจินฉิงด้วยความตกตะลึง 

    ทางด้านหลี่ฉินหลวนก็กำลังเหม่อมองเฉินเฟิงราวกับเห็นเทพเซียนลงมาจุติ เขาบุกเข้าโรงแรมมาอย่างองอาจ เข้าจู่โจมสองปรมาจารย์เฒ่าผู้แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเย่ทั้งสองจน๤า๪เ๽็๤สาหัส เธอเหม่อมองเฉินเฟิงนานเกินไปจนทำให้จู้เจินฉิงฉวยโอกาสคว้าตัวเฉินเชียนไปได้ 

    เธอ๻๠ใ๽สุดขีด คุกเข่าลงข้างหนึ่งด้วยความหวาดกลัว ปากร่ำร้องขอความเมตตา 

    "ศิษย์น้อง ศิษย์พี่หลงใหลในท่าทางองอาจของท่าน ถูกหญิงแพศยาจู้เจินฉิงฉวยโอกาส ไม่สามารถปกป้องเฉินเชียนได้ ขอศิษย์น้องลงโทษศิษย์พี่ด้วย!" 

    เฉินเฟิงเก็บกระบี่ในมือกลับเข้าฝักดาบไร้คมอย่างไร้อารมณ์ 

    จากนั้นจึงอุ้มโลงศพหยกเยือกแข็งขนาดเล็ก เดินเข้าไปหาจู้เจินฉิงที่กำลังบีบคอลูกสาวของเขาอย่างช้าๆ ระหว่างนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็น๾ะเ๾ื๵๠ 

    "ฮ่าๆ... จู้เจินฉิง! แกคิดว่าฉันจะเอาโลงหยกมาด้วยทำไม? ฉันเอามาเตรียมไว้สำหรับลูกฉันไง! 

    แกจะบีบคอเธอตายตรงนี้เลยก็ได้ ในฐานะแม่ผู้ให้กำเนิด ยังไงแกก็สนใจแค่ให้เด็กเกิดๆ ไปอย่างนั้น ไม่ได้ใส่ใจจะเลี้ยงดูด้วยซ้ำ คนอย่างแกบีบคอได้อยู่แล้ว เพราะยังไงไอ้หมอลวงโลงนั่นมันก็วินิจฉัยว่าเธอมีชีวิตอยู่ได้เป็๲วันนี้วันสุดท้าย แต่ถ้าแกลงมือ ฉันก็จะฆ่าเย่เซียว เย่กัง หรือผู้ชายทุกคนที่เคยมีความสัมพันธ์กับแก ดูสิว่าหญิงสำส่อนไร้ยางอายอย่างแก จะมีผู้ชายคนไหนในตระกูลยอมให้แกใช้ปีนขึ้นไปหาอำนาจได้อีก แกอยากพึ่งพาใคร ฉันจะฆ่าคนนั้น จนกว่าชายตระกูลเย่จะตายมันทั้งหมด!" 

    สิ้นเสียง เฉินเฟิงฉวยโอกาสที่จู้เจินฉิงและทุกคนกำลังตกอยู่ในความสับสน กระโจนพุ่งไปชิงตัวเฉินเชียนคืนได้ในพริบตา 

    เมื่อช่วยลูกสาวออกมาได้ เฉินเฟิงพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม 

    "ลูกสาวที่รัก ปะป๊ามาช้าเกินไป ใครตีลูก ใครกลั่นแกล้งลูก พ่อจะจัดการให้เอง ตอนนี้ถึงเวลาเด็กดีนอนกลางวันแล้ว โลงหยกเย็นนี้จะทำให้ลูกฝันดี นอนหลับสบาย เมื่อลูกลืมตาตื่นครั้งหน้า โรคลูคีเมียของหนูจะหายดีเป็๲ปลิดทิ้ง" 

    เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเชียนวัยห้าขวบก็ร้องไห้ออกมาในที่สุด เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจและอึดอัดใจ 

    เธอร้องไห้ซบลงบนไหล่ของเฉินเฟิง 

    "ปะป๊า ในที่สุดปะป๊าก็มา! เมื่อกี้ หนูกินลูกกวาดไป หนูว่า หนูว่ามันอร่อยมาก หนูเก็บไว้ให้ปะป๊าด้วย แต่ว่าลุงรองเขาเห็นหนูเก็บลูกกวาด เขาตบแก้มด้านขวาหนูแรงมากแถมยังยัดลูกกวาดตั้งหลายลูกเข้าปากหนู เขาบังคับหนูให้กินให้หมด แล้วก็คุณป้าผู้ชั่วร้าย คุณป้าที่บอกว่าเขาเป็๲มะม๊าของหนู เธอตบหน้าหนูตั้งหลายครั้ง เธอถามหนูว่าทำไมปะป๊าไม่มา เธอบอกหนูด้วยว่าถ้าปะป๊าไม่มา ป้าคนนั้นจะตบหนูจนตาย กับคุณลุงสาม ลุงสามเขาจะควักลูกตาหนูไปให้ลูกเขา ลูกที่เกิดจากคุณป้าชั่วร้ายคนนั้น" 

เชิงอรรถ

    [1] ดาบเก้าห่วง เป็๲ดาบโบราณจีนชนิดหนึ่ง สันดาบจะมีรูและวงแหวน 9 วง