จ้านอี้หยางมองไปที่มือของซูหรงหรงแล้วเลิกคิ้วขึ้นภายในใจครุ่นคิด
กระต่ายตัวนี้ดูเหมือนจะไม่กัดคนแต่...ข่วนคนแทนงั้นเหรอ?
เขารีบรับมือของซูหรงหรงเพื่อจะหยุดการกระทำของเธอ
“อย่าเอะอะตอนฉันขับรถ ถ้าเธอยังไม่อยากเป็ม่าย”
หึๆ
ซูหรงหรงร้องหึในลำคอ เธอเบิกตาโพลงอย่างมาดร้ายจ้องไปทางเขา
“พวกเรายังไม่ได้จดทะเบียนกันเลยด้วยซ้ำถึงนายจะเป็อะไรไป ฉันก็ไม่นับว่าเป็ม่ายหรอกย่ะ ดีเสียอีกฉันจะได้รีบไปหาทหารที่หนุ่มกว่านาย หล่อกว่านายสมน้ำหน้าอยากแกล้งฉันดีนัก หึ!”
จ้านอี้หยางหรี่ตาอันแหลมคมด้วยท่าทางอันตรายเขาจอดรถชิดข้างทางอย่างกะทันหันแล้วดึงเบรกมือขึ้น ในขณะนั้นซูหรงหรงใจนกรีดร้องเสียงดังมือซ้ายกำลังจะจับหาที่ยึดแต่ก็ไม่ทันการณ์เพราะแรงเหวี่ยงที่รุนแรงของรถทำเอาตัวเธอถูกเหวี่ยงไปอยู่ในวงแขนของจ้านอี้หยาง
ทั้งสองมือของเธอทาบอยู่บนแผงอกของเขา
ทว่าริมฝีปากของเธอ...ริมฝีปากของเธอกำลังถูกริมฝีปากของจ้านอี้หยางบดขยี้
จ้านอี้หยางรู้สึกได้ถึงริมฝีปากอันนุ่มนิ่มแม้เขาจะไม่ช่ำชองในการจูบนัก แต่มันก็หนักแน่นและแฝงไปด้วยความดื้อรั้นอยากเอาชนะและราวกับว่าจะเน้นย้ำกับซูหรงหรงว่า...เธอเป็ของเขา
ปฏิกิริยาตอบกลับของซูหรงหรงช้าเกินไปเธอที่ตั้งสติได้ดวงตาก็เบิกกว้าง ขนตางอนยาวของเธอปัดอยู่บนหน้าของกู้อี้หยาง
นี่มัน...นี่มันอะไรกัน?
เธอกำลังถูกทหารจูบอยู่บนถนนสาธารณะ?
จ้านอี้หยางรู้สึกได้ว่าซูหรงหรงกำลังคิดฟุ้งซ่านเขาใช้ริมฝีปากของเขาขบเข้าที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ
“โอ๊ย เจ็บ”
ซูหรงหรงขมวดคิ้วแล้วค้อนกลับราวกับ้าประท้วง
“ถ้าอย่างนั้นก็จำนี่ไว้เป็บทเรียน”
จ้านอี้หยางประกบปากของเขาเข้ากับปากของเธออีกครั้งเขาจูบเธออย่างดูดดื่มหลายครั้งจนพอใจจึงถอนตัวเธอออก
“ฟังนะซูหรงหรง ถึงแม้จะยังไม่มีใบทะเบียนสมรสแต่ตอนนี้ถือว่าเธอเป็ผู้หญิงของฉัน เธอจะลองดูก็ได้แต่อย่างไรเสียในโลกนี้ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องตัวเธอนอกจากฉันอีกแล้ว”
ซูหรงหรงเชิดหน้ามองกู้อี้หยาง
ความเ็าของเขาสร้างความหวาดหวั่นให้คนอื่นประสาทััทั้งห้ารับรู้ได้ถึงความรู้สึกข่มเหง
แต่ที่น่าแปลกคือ…เธอกลับไม่กลัวเขาเลยสักนิด
ทว่าหัวใจของเธอตอนนี้...มันกำลังเต้นระส่ำไม่เป็จังหวะ
นี่มันไม่ถูกต้องเธอจะสูญเสียการควบคุมตัวเองไม่ได้
ทั้งหมดนี่มันเป็เพราะความเผด็จการของเขา แม้แต่ตอนที่ประกาศว่าเธอเป็ผู้หญิงของเขาก็ดูเหมือนเป็การออกคำสั่ง
แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกดีกันนะ?
อีกอย่าง...ทำไมยิ่งมองจ้านอี้หยางก็รู้สึกว่าเขายิ่งหล่อขึ้น?
ไม่ว่าจะเป็ริมฝีปากที่เรียวบางยิ่งเวลาที่กระตุกยิ้มยิ่งดูมีเสน่ห์อยากลองกัดดูสักครั้งจัง
เมื่อเห็นแววตาของยัยกระต่ายน้อยที่ส่งมาหาเขาอารมณ์โมโหชั่ววูบเมื่อครู่ก็ค่อยๆ จางลง
แววตาของเธอช่างดูสงบนิ่งราวกับไม่เคยเห็นสิ่งที่ดูมืดมนเหล่านี้มาก่อน เธอสำรวจใบหน้าของเขาอย่างตั้งใจ
มือของเขายังคงประคองเอวเธอไว้ระยะห่างของคนทั้งสองใกล้กันมาก
เป็ครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ได้สุดท้ายหัวใจของเขาก็ค่อยๆ เต้นแรงขึ้น
บ้าจริง!
จ้านอี้หยางรีบหลบตาอย่างไม่เป็ธรรมชาติ
เธอแอบสังเกตเห็นอากัปกิริยานั้นของเขาซูหรงหรงก็เกิดคำถามขึ้น
“จ้านอี้หยาง นายจะ...”
“อะไร?”
จ้านอี้หยางเอ่ยถามแต่สายตาของเขาเสมองไปที่เท้าของเ้ากระต่ายน้อย
“พูดตรงๆ สิ!”
“จะ...”
จู่ๆ ในหัวของเธอก็ฉายภาพของกู้แหยนเจ๋อและเฉินหย่าถิง
“อีกหน่อย นายจะนอกใจไปมีผู้หญิงคนอื่นมั้ย?”
“…”
จ้านอี้หยางขมวดคิ้วที่แท้ยัยกระต่ายน้อยกำลังกังวลเื่นี้
เธอกลัวว่าเขาจะออกนอกลู่นอกทางถ้าพูดจริงๆ เธอกำลังสนใจเขาอยู่
ช่างเป็เื่ที่น่ายินดีเสียจริง
ใครบางคนในที่นี้กำลังดีใจจนออกนอกหน้าแต่ท่าทีที่แสดงออกมากลับเ็าตรงกันข้ามกับความรู้สึกของตน เขาเอ่ยเพียงสั้นๆ
“ไม่มีเวลา!”
สำหรับเขาผู้หญิงคนไหนๆ ก็เหมือนกันมีแค่คนเดียวก็พอแล้ว เขาไม่คิดจะออกนอกลู่นอกทาง เขาไม่เคยคิดแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ
“…”
ทว่าความคิดของซูหรงหรงตอนนี้ไม่ได้ไปทิศทางเดียวกับเขา
เอาจริงๆเธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าความหมายของคำตอบของเขาคืออะไรถ้าเขามีเวลาว่างก็จะไปหาผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?
ตกลงสมองของคุณพี่ทหารคนนี้คิดอะไรกันแน่?
