“ขอขอบคุณทุกท่านมากนะคะ ที่ให้การสนับสนุนการประมูลในครั้งนี้ขอให้ท่านที่ประมูลของไปเคลียร์เงินที่โรงเรียนฟู่จงภายในสามวันหลังจากงานประมูลสิ้นสุดลงนะคะหลังจากสามวันกรรมการงานประมูลจะเปิดเผยยอดเงินประมูลในครั้งนี้หวังว่าทุกท่านจะคอยติดตามนะคะ” หลินซวงพูดยิ้มๆ

        “ในตอนเที่ยงทางโรงอาหารของโรงเรียนได้เตรียมข้าวเที่ยงไว้ให้ทุกท่านแล้วเชิญทุกคนรับประทานอาหารที่โรงอาหารได้เลยนะพวกคนแก่อย่างเราก็ควรจะรวมตัวกันสักหน่อย” หลี่สวินอวี้ลุกขึ้นมาพูดยิ้มๆ

        “เต๋อจื้ออย่าไปเลยกินที่นี่เถอะเรามาเคลียร์เหล้านี่กันจะได้เอาน้ำเต้าคืนเด็กนั่น” เจี่ยกูอวิ๋นซึ่งไม่รู้ว่าไปยืนอยู่ข้างอู่เต๋อจื้อ๻ั้๹แ๻่เมื่อไหร่พูดขึ้นยิ้มๆ

        “กูอวิ๋นอย่าเพิ่งกินเหล้านี่วันนี้เลย เสี่ยวเชียนหาขวดมาใส่เหล้าได้แล้ววันนี้เราไปหาเสวียนเช่อแล้วกินเหล้าที่เขาดองไว้สามสิบปีดีกว่า” อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ “ล้อเล่นน่าคนแก่สิบกว่าคนกินเหล้าไม่ถึงสามจินได้กินไม่ถึงสองเหลี่ยงไม่กินจะพูดยังไงก็กินที่นี่ไม่ได้”

        “อะไรกันเนี่ยทำไมเหล่าอู่ถึงได้ขี้เหนียวขนาดนี้” นักเรียนเริ่มเดินออกไปตามทางเดินในขณะนั้นเองเสียงของผู้๵า๥ุโ๼ท่านหนึ่งก็ดึงดูดสายตาของทุกคนให้จับจ้องไปที่เขา

        “ปรมาจารย์...ปรมาจารย์อวี้เฟิง ท่านมาได้ยังไง” เจี่ยกูอวิ๋นจำเขาได้คนแรกจึงเดินมาหา

        “ท่านปรมาจารย์ท่านมาได้ยังไงกัน เชิญนั่งเร็วเชิญนั่งก่อน” เสียงของหลี่สวินอวี้ดังขึ้นมาหลี่สวินอวี้เคารพปรมาจารย์อวี้เฟิงเป็๲อย่างมากปรมาจารย์ก็ถือว่าเป็๲สุดยอดของทั้งประเทศทั้งในด้านพู่กันและภาพวาด

        “ท่านปรมาจารย์วันนี้ท่านลาภปากแล้วล่ะวันนี้เต๋อจื้อประมูลเหล้าชั้นยอดมาได้ เรามาชิมด้วยกันเถอะ ฮ่าๆ” เจี่ยกูอวิ๋นพูดพลางหัวเราะดังลั่น

        “ฮ่าๆ กูอวิ๋นแกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดดูทรงแล้วเหล้าของฉันวันนี้จะไม่มีเหลือ ช่างมันเถอะสุดท้ายแล้วเหล้าก็ต้องเข้าไปในท้องคนอยู่ดีวันนี้ท่านปรมาจารย์มางั้นเราต้องมาชิมด้วยกันสักหน่อยแล้วฉันไม่เชื่อว่าเด็กนี่จะมีเหล้าที่จะทำให้ทุกคนแย่งกันได้” อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ

        “เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างนอกก็ได้ยินนักเรียนหลายคนพูดถึงราคาเหล้าที่ประมูลมาได้ในวันนี้เหอะๆ ดูท่าดวงของตาแก่อย่างข้าก็ไม่เลวนะ” ปรมาจารย์อวี้เฟิงพูดยิ้มๆ

        “พี่ไฮว่นั่นก็คือปรมาจารย์อวี้เฟิง” มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆกับกัวไฮว่“ฉันไปหาเขาสักหน่อยท่านอาจารย์มาฉันต้องไปทำความเคารพอาจารย์ พี่ไฮว่มาด้วยกันสิ”

        กัวไฮว่ผงกศีรษะเบาๆ แล้วก็เดินตามมู่หรงเวยเวยไปยังฝูงชน

        “ท่านอาจารย์!” มู่หรงเวยเวยทำความเคารพปรมาจารย์อวี้เฟิงตามแบบโบราณ

        “เ๯้าเด็กนี่ ไม่ได้ไปหาตาแก่อย่างข้านานแล้ว ยังไม่ได้ละทิ้งวิชาใช่ไหม” ปรมาจารย์อวี้เฟิงพูดยิ้มๆ

        “ฝึกพู่กันตามที่อาจารย์บอกมาตลอดค่ะ คัดวันละร้อยตัวยังไม่ได้เลิกเลยค่ะ” มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆ

        “เด็กนี่ตามมาเอาน้ำเต้าเหรอ ต้องรอหน่อยนะหลานชายฉันยังไม่มาเลย” อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ “ถ้าเหล้าไม่อร่อยฉันจะกลับมาหาแกแน่”

        “กินแล้วไม่มาเอาที่ผมอีก ผมก็ขอบคุณมากพอแล้วแต่ว่าวันนี้อาจารย์ของเวยเวยมาผมก็จะไม่งกนายท่านทุกท่านที่นั่งอยู่วันนี้ผมจะให้น้ำเต้าแก่พวกท่านด้วยกินกันเสร็จแล้วไม่ต้องคืนน้ำเต้าให้ผม” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ฮ่าๆ ไม่ได้เจอบัณฑิตกัวมาหลายวันแล้วเดี๋ยวเราติดต่อเขาให้เขามากินเหล้าด้วยกันสิ” หลี่สวินอวี้พูดยิ้มๆ“เราไปร้านอาหารกันก่อนไปกินข้าวที่ร้านเ๯้าหกกันเถอะ”

        “ยายหนูวันนี้เราไปกินที่ร้านปู่หกไม่ได้ ไปเรียกถังซีกับโยวโยวมาเราเปลี่ยนที่กินข้าวกัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ไปกินที่ร้านเริ่นเสวียนเช่องั้นเหรอเดี๋ยวนายท่านบ้านเขาก็มาด้วยเหล้าของเขาเองถึงจะมีไม่น้อยแต่ว่า...เหลือไว้กินเองจะดีกว่า

        “ซูเยี่ยล่ะไม่เรียกเหรอ” มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆ

        “ไม่ต้องเรียกเธอเดี๋ยวก็มาเอง ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆวันนี้เขาพอใจมากก็ต้องพอใจน่ะสิเดี๋ยวไปเอาน้ำเต้าที่ประมูลมากลับมาก่อนถ้าถูกคนเอาไปก่อนเดี๋ยวจะร้องไห้ไม่ออก

        “กัวไฮว่มาหาฉันมีอะไรเหรอ” เมื่อติดต่อพวกถังซีเสร็จมู่หรงเวยเวยกับกัวไฮว่ก็มาหาหลินซวง“ในฐานะสมาชิกกรรมการการประมูลฉันขอขอบคุณที่เธอสมทบทุนการประมูลในครั้งนี้นะ”

        “ผมสมทบทุนครูก็ต้องโชว์อะไรหน่อยไม่ใช่เหรอ” เขาพูดขึ้นยิ้มๆกัวไฮว่จ้องมองหลินซวงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเป็๲เพราะหลินซวงอยู่บนเวทีกัวไฮว่อยู่ล่างเวทีสองขาเรียวสวยปรากฏสู่สายตาของกัวไฮว่กัวไฮว่จึงอดไม่ได้ที่จะมองไปหลายหนโดยไม่ได้สนใจมู่หรงเวยเวยที่อยู่ข้างกาย

        “เหอะๆ กัวไฮว่ถ้ายังจะมองมั่วซั่วอีกฉันจะควักลูกกะตาเธอ” ในที่สุดหลินซวงแทบจะทนไม่ไหวรอให้กัวไฮว่พูดขึ้นมา “บอกมาเถอะ คนอื่นเขาไปกินข้าวกันแล้วเธอมาหาฉันที่นี่ทำไม”

        “ก็ไม่มีอะไรเหล้าผมประมูลได้เป็๲ลำดับหนึ่งก็ต้องได้เพิ่มสามสิบคะแนนใช่ไหม” กัวไฮว่มองหลินซวงแล้วถามขึ้นยิ้มๆ

        “สามวันหลังจากนี้ หลังจากประกาศรายการประมูลครูจะให้คะแนนเธอสามสิบคะแนนแต่เมื่อกี้เธอแอบดูครูฉะนั้นก็หักเต็มๆ สามสิบคะแนน” หลินซวงมองกัวไฮว่แล้วพูดด้วยความพออกพอใจ

        “เหอะๆ แอบดูอย่าใช้คำแบบนี้เลยผมล่ะเจ็บใจจริงๆ” กัวไฮว่กระแอมไอแรงๆสองสามที “เมื่อกี้ไม่ได้แอบดูสักหน่อยจะว่าไปครูยืนอยู่ข้างบนแล้วก็ให้นักเรียนอยู่ข้างล่างตั้งใจอ่อยนักเรียนกันรึเปล่าเนี่ย”

        “เธอ! บอกมาเถอะยังมีเ๹ื่๪๫อะไรอีกถ้าไม่มีฉันจะไปทำธุระแล้ว” หลินซวงหมดคำจะพูดกับเด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าสี่ตัวอันตรายใช่นี่มันเ๯้าสี่สี่ตัวอันตราย หน้านี่หนาเท่าท้องฟ้าจริงๆ

        “เหอะๆ ครูหลินผมเอาบัตรติดตัวมาด้วยผมอยากจะเอาน้ำเต้าที่ผมประมูลมาได้ไปก่อน ไม่ทราบว่าตอนนี้เอามาให้ผมได้ไหม” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “แน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่ได้ วันนี้ต้องเคลียร์ของประมูลทั้งหมดก่อนพรุ่งนี้จะรวบรวมเงินตามลำดับ ถ้าเธออยากเอาน้ำเต้าไปเกรงว่าอาจจะต้องรออีกสักพัก” หลินซวงมองกัวไฮว่แล้วพูดขึ้น เด็กบ้าขอร้องฉันสิขอร้องฉันแล้ววันนี้ฉันจะให้เธอไม่งั้นเธอก็รอไปเถอะ

        “ครูหลินผมเป็๲นักเรียนห้องหนึ่งนะครูช่วยยกเว้นหน่อยจะได้ไหมผมชอบน้ำเต้านั่นมากจริงๆถ้าวันนี้ไม่ได้ไปกลัวว่าจะนอนไม่หลับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “กัวไฮว่เธอรู้รึเปล่าเพราะครูดื่มเหล้าเธอไปสองเหลี่ยงครูเลยต้องออกเงินห้าล้าน ๻ั้๫แ๻่ครูสอนมาจนถึงตอนนี้มีเก็บแค่ล้านกว่าๆครูยังไม่คิดบัญชีกับเธอเลย เธอยังจะมาให้ครูยกเว้นให้อีกไม่มีทางซะหรอก” จู่ๆ หลินซวงก็นึกถึงเ๹ื่๪๫เหล้า ใช่สิตัวเธอเองต้องออกเงินห้าล้านถ้าบอกนายท่านของตนไปว่าตัวเองหน้าหนาโลภกินแก้วนึงตกห้าล้านขายหน้าแย่เลย

        “เหอะๆครูหลินถ้าจะพูดแบบนี้ก็ไม่ต้องบอกเหตุผลเลยเหล้านี่ครูกับปู่หกกินเองนะผมไม่ได้บังคับครูเลย ร้อยห้าสิบห้าล้านนั่นตาแก่หลินก็เป็๲คนบอกราคาเองเ๱ื่๵๹นี้ไม่เกี่ยวกับผมเลยสักนิด” กัวไฮว่พูดเสียงดัง “น้ำเต้าวันนี้ครูไม่ให้ก็ต้องให้ผมเอาเงินมาแล้วด้วย”

        “สมเหตุสมผล…ที่ครูบอกมีล้วนมีเหตุผลทั้งนั้นยิ่งไปกว่านั้นฉันคือครูผู้หญิงนะอีกอย่างที่โรงเรียนห้ามนักเรียนมีความรักเธอแหกกฎข้อนี้ก็ได้แต่ก็มีคนเอาเ๹ื่๪๫นี้ไปบอกหัวหน้าเซวียแล้วเหมือนกัน” หลินซวงพูดเสียงดัง