ถึงธนาคารแห่งหนึ่ง เฉียนลิ่วเหยพูดกับเขาเช่นนั้น ว่ามีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับธนาคารนี้ ได้รับสิทธิพิเศษอย่างราบรื่น ไม่ต้องนัดหมาย ได้รับเงินหนึ่งล้านมาเต็มๆ
จ้าวอี้รับผิดชอบการแบก น้ำหนักนี้สำหรับเขาแน่นอนว่าไม่นับว่าหนักอะไร
รถมั่นคงมาก นั่งอยู่ด้านในไม่รู้สึกถึงการกระแทก นี่หมายถึงเพื่อนคนนั้นของเฉียนเหล่าลิ่วเหมือนกับจะอาศัยอยู่ในเมือง
ไม่นาน จ้าวอี้ก็รู้สึกถึงการกระแทก คิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ตามความรู้สึก เหมือนกับได้ออกจากเมืองแล้ว
เฉียนเหล่าลิ่วเป็คนพูดมาก พูดเื่ของวัตถุโบราณอยู่ตลอดเวลา เซี่ยตันฝืนใจด้วยความพยายาม สักครู่บรรยากาศก็กลมกลืนกัน
ขณะนี้ โทรศัพท์ของเซี่ยตันก็ดังขึ้น
“เป็ไง มีปัญหา? ให้ผมเลี่ยงให้ไหม?”
เฉียนเหล่าลิ่วมองเซี่ยตันเล็กน้อย แสร้งถามอย่างไม่ใส่ใจ
“นี่ไม่จำเป็ ฉันตอบข้อความกลับไปก็พอ” เซี่ยตันยิ้มตอบ เพียงแค่ในใจของเธอห่างไกลจากความสบายใจที่แสดงออกออกมา
เพราะว่า ข้อความนี้เฉินตงส่งมา และข้อความนี้ ส่งมาเมื่อสิบนาทีก่อนหน้า เห็นได้ชัด ถ้าไม่ใช่สัญญาณไม่ดี ก็มีเครื่องรบกวน
เขาบอกว่าเขาคลาดกันแล้ว
นี่ทำให้จิตใจของเซี่ยตันไม่สงบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพียงแต่เธอเป็คนใจกล้า มีอาชญากรชั่วช้าสามานแบบไหนที่เธอไม่เคยพบบ้าง?
ดังนั้น เซี่ยตันตอบข้อความกลับไปสี่ตัวอักษร รอคำสั่ง แล้วจึงวางโทรศัพท์ลง
รถ SUV ขับไปได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง เมื่อเซี่ยตันค่อนข้างทนไม่ไหว ในที่สุดคนขับรถจึงอ้าปากพูด “เถ้าแก่ ถึงที่หมายแล้ว”
ลงจากรถ เซี่ยตันกวาดตามองสภาพแวดล้อมโดยรอบ ประหลาดใจอย่างแท้จริง
นี่เป็หมู่บ้านเล็กๆยากจนแห่งหนึ่ง
เหตุผลที่บอกว่ามันยากจน เป็เพราะตรงหน้าพวกเขาเป็บ้านดินหลังหนึ่ง
เรียกได้ว่า เป็ย่านชนบทรอบเมือง J หาก้าหาบ้านดินเช่นนี้เป็เื่ที่ไม่ง่าย แต่ที่นี่ เหมือนว่าเป็สิ่งปกติ มองไปรอบๆ บ้านรอบๆต่างเป็เช่นนี้
“เฉียนลิ่วเหย คุณพาเรามาที่นี่คือที่ไหน?”
“ฮาๆ วางใจได้ แม้ที่นี่จะแย่เล็กน้อย แต่ของดีกลับไม่น้อย เชิญ ผมได้ติดต่อเพื่อนคนนั้นแล้ว”
เฉียนลิ่วเหยพูดพลางหัวเราะ เดินนำอยู่หน้าสุด
“รอก่อน ลิ่วเหย เพื่อนของคุณคนนี้ทำอะไร? ฉันเพียงแค่้าซื้อวัตถุโบราณเท่านั้น ไม่ได้อยากทำเื่ผิดกฎหมายอะไร”
เซี่ยตันไม่กังวลว่าเฉียนลิ่วเหยจะปล้นหรืออะไร เพียงแต่อะไรที่ต้องแสดงก็ต้องแสดง คนปกติต่างกังวลโดยฉับพลันเมื่อมาถึงสถานที่เช่นนี้
“ฮาๆ...วางใจ เื่อื่นไม่เกี่ยวกับพวกคุณ สถานะของเพื่อนผมคนนี้ค่อนข้างน่าอาย เขาเป็นักขุดดิน ดังนั้น อาศัยอยู่ในที่ปกปิดเช่นนี้จึงเป็เื่ที่ช่วยไม่ได้”
คำพูดของเฉียนลิ่วเหยทำให้เซี่ยตันพอใจ ในที่สุดเฉียนลิ่วเหยนี่ก็เผยความลับออกมา
เื่นี้แม้ว่าจะไม่สำคัญมาก แต่ก็สามารถทำให้เขาเงียบได้เป็เวลาสั้นๆ เพียงแต่ สิ่งสำคัญของวันนี้ไม่ใช่เื่นี้
เข้าไปในบ้าน สองคนจึงพบว่าในบ้านและภายนอกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ด้านในเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆที่ควรมีก็มี ไม่เหมือนกับภายนอกที่ดูอนาถา
วัยรุ่นสีหน้าซีดขาวนั่งอยู่บนโซฟา โต๊ะน้ำชาด้านหน้าเขามีจาน ขวดไวน์ที่กินเหลือวางอยู่ตรงนั้นอย่างไม่เป็ระเบียบ
เฉียนลิ่วเหยเห็นฉากนี้ ตนเองที่คุ้นเคยจนเห็นเป็เื่ปกติหาที่นั่งลง จากนั้นพูด “น้องชายเหยียน เตรียมของเรียบร้อยรึยัง?”
“ของมีอยู่แล้ว ถ้าเป็ของอื่น ลิ่วเหย้า เพียงแค่บอกมา ผมจะนำของส่งไปให้ เพียงแต่ความพิเศษของของสิ่งนี้คุณก็ชัดเจนดี ผมมีคำถามไม่กี่คำ้าถามลูกค้าของคุณ ไม่มีปัญหาใช่ไหม?” น้องชายเหยียนพูดใบหน้าไร้ความรู้สึก มองเฉียนลิ่วเหยสายตาเ็า
“กฎของน้องชายเหยียนพวกเราต่างเข้าใจ ฉันรับรองว่าไม่ได้พูดมากแม้แต่ประโยคเดียว ไม่งั้นคงไม่เชิญแขกมาหานายถึงนี่” ดูเหมือนเฉียนลิ่วเหยเกรงใจน้องชายเหยียนนี้มาก เกรงใจจนเกินไป
ท่าทางนี้ทำให้เซี่ยตันและจ้าวอี้พึมพำอยู่ในใจ คนคนนี้เก่งจริงรึไง เก่งกาจจนเฉียนลิ่วเหยที่เป็ถึงอันดับหนึ่งยังต้องหวาดกลัว?
“อืม สองท่านเชิญนั่ง ผมมีคำถามจะถามพวกคุณ ถ้าคำตอบของคุณสองคนทำให้ผมพอใจ กระจกทองแดงก็จะไม่มีปัญหา” น้องชายเหยียนพูดด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก ชี้ไปที่เก้าอี้
เซี่ยตันนั่งลงอย่างเป็ธรรมชาติ จ้าวอี้ยืนอยู่ด้านข้างเธอ
“ทำไม เฉียนลิ่วเหยไม่ได้พูดว่าการซื้อของยังต้องถามคำถาม? จุดนี้เฉียนลิ่วเหยไม่รู้ว่าจะจ่ายยังไงเหรอ?” เซี่ยตันพูดล้อเล่น ทำให้เฉียนลิ่วเหยค่อนข้างเคอะเขิน
“ช่วยไม่ได้ น้องชายเหยียนจัดหาของที่ดี ผมจึงต้องเคารพกฎของเขา คุณอย่าใส่ใจ” เฉียนลิ่วเหยพูด ยังโค้งตัวลง ส่งสัญญาณขอโทษ
เวลานี้ น้องชายเหยียนไม่พูดจา เพียงแต่มองอย่างเ็า
บนหน้าของเขายังคงไร้ความรู้สึก
“คุณถามเถอะ”
เซี่ยตันสูดหายใจลึก แสร้งทำท่าทางไม่ใส่ใจ
“ผมได้ยินว่าคุณ้านำมันส่งเป็ของขวัญ ไม่ทราบว่าสถานะของคนคนนี้คืออะไร?”
“เป็ย่าของฉัน นี่เกี่ยวข้องกับของที่ฉัน้าจะซื้อเหรอ?” เซี่ยตันถามแสร้งทำท่าทางไม่พอใจ
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรถาม ถ้าคุณไม่อยากซื้อของ ประตูอยู่ทางนั้น เชิญ!”
น้องชายเหยียนอาจเป็พ่อค้าที่แย่ที่สุดแล้ว คำพูดเกรงใจสักคำก็ไม่มี
“ฉันตั้งใจจะซื้อมาก เมื่อก่อนย่าของฉันสร้างตัวจากการทำอสังหาริมทรัพย์ บนอินเทอร์เน็ตก็สามารถหาข้อมูลเธอได้...” เซี่ยตันพูดถึงยอดวีรสตรีแห่งวงการการค้าที่อายุไล่เลี่ยกับผู้เฒ่าหม่า
น้องชายเหยียนพยักหน้าอย่างไม่ยอมรับไม่ปฏิเสธ หยิบแล็ปท็อปออกมา ตรวจสอบข้อมูลของเธอเล็กน้อย
ข้อมูลนี้โดยพื้นฐานแล้วเป็ความจริง
เพื่อปลอมแปลงตัวตนนี้ เบื้องบนได้จงใจติดต่อกับคนคนนี้ แม้ว่าจะหาเธอเพื่อยืนยันด้วยตัวเธอเอง ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะปรากฏช่องโหว่
“ความสัมพันธ์ของเธอและเบื้องบนไม่เลวมาก อสังหาริมทรัพย์ ฮาๆ” น้องชายเหยียนหัวเราะเย็นหนึ่งครั้ง หลับตา คิดอยู่สักครู่ จึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง
“ของสามารถขายให้พวกคุณได้ หนึ่งล้าน ยังไงพวกคุณก็มีเงินพอ”
“อาหัว เอาของเข้ามา!”
เขาะโไปที่ด้านในห้องหนึ่งคำ ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็เดินออกมาจากห้อง ส่วนเอวของเขามีปืนเหน็บไว้ ปรากฏตัวอย่างองอาจต่อหน้าผู้คน ในมือถือกล่องกล่องหนึ่ง ในกล่อง เป็ไปตามคาด ก็คือกระจกทองแดง
“พี่ใหญ่!”
อาหัวก้มหัวต่ำ นำกล่องเปิดออก กระจกทองแดงห่อไว้ด้วยผ้าไหม
“ให้ฉันตรวจสอบสินค้าคงไม่เป็ไร?”
น้องชายเหยียนหยิบขึ้นมา พูดพลางหัวเราะลั่น
“ได้แน่นอน เงินล่ะ?”
น้องชายเหยียนนำมือวางบนกระจก ถามด้วยสีหน้าเ็า
เฉียนลิ่วเหยส่งสัญญาณให้จ้าวอี้นำกระเป๋าเป้ออกมา จ้าวอี้มองเซี่ยตัน เซี่ยตันพยักหน้าเล็กน้อย
ทั้งสองฝ่ายเริ่มตรวจสอบสินค้า
เฉียนลิ่วเหยมองอย่างละเอียด ใช้แว่นขยายมองอย่างละเอียด จึงพยักหน้า “เป็ของจริง ไม่มีปัญหา”
เขามั่นใจในสายตาของตนเอง
บนหน้าเซี่ยตันเผยรอยยิ้มประหลาด ยืนขึ้นทันที ะโขึ้น “อย่าขยับ ยกมือขึ้น!”
เสียงะโนี้ะโออกมาค่อนข้างกะทันหัน ขณะเดียวกันเซี่ยตันก็ควักปืนออกมา!
น้องชายเหยียนตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขา้าที่จะขยับ ผลคือเซี่ยตันจ่อปืนเข้าที่หัวของเขาอย่างไม่เกรงใจ!
การตอบสนองของทางนี้ก็รวดเร็วเช่นกัน ชายฉกรรจ์อาหัวมองตาขวาง ขณะที่จะควักปืน ก็ก่นด่าไปพร้อมกัน “นังแพศยา แกกล้า!”
จ้าวอี้จะให้โอกาสเขาได้ยังไง!
เขาเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน เดินขึ้นหน้าหนึ่งก้าว หมัดหนึ่งต่อยเข้าอย่างแรงที่ท้องของอาหัว อาหัวโค้งตัวงออย่างไม่รู้ตัว ปากกระบอกปืนเย็นๆได้จอไปที่หัวของเขา ค่อยๆนำปืนของอาหัวหยิบออกมา เวลานี้ ถ้าอาหัวกล้าขยับแม้แต่น้อย จ้าวอี้ก็กล้าจะยิง!
นี่ไม่ใช่การทำให้หวาดกลัว แต่การปืนมีความผิดเพิ่มขึ้นทวีคูณ จ้าวอี้จึงมีเหตุผลให้สังหารพวกเขา
“ฮาๆ ลิ่วเหย ไม่ใช่ว่าคุณควรอธิบายให้ผมฟังเหรอ?” น้องชายเหยียนยิ้มเย็น ไม่แยแสปืนที่จ่ออยู่บนหัวโดยสิ้นเชิง นั่งพิงโซฟาท่าทางผ่อนคลาย จ้องเขม็งมองเฉียนลิ่วเหย
เฉียนลิ่วเหยหวาดกลัวทันที เขายังไม่ได้ตอบกลับ “คุณหนูเซี่ย พวกเรามีเื่ก็คุยกันดีๆ อย่าหุนหันพลันแล่น อย่าหุนหันพลันแล่นจะดีกว่า”
“อาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย ปล้นหลุมฝังศพ ความผิดสองกระทงนี้ก็เพียงพอให้พวกคุณมีโทษจำคุกแล้ว เฉียนเหล่าลิ่ว คุณก็ตรงไปตรงมาหน่อย ซื้อขายวัตถุโบราณอย่างผิดกฎหมาย ความผิดนี้คุณก็หนีไม่พ้น”
เซี่ยตันพูดเสียงดัง หยิบกุญแจมือออกมา ้าจะใส่กุญแจมือสองคนนี้
“พวกคุณเป็ตำรวจ? เป็ไปได้ยังไง?”
เหมือนกับเฉียนเหล่าลิ่วได้รู้แจ้ง แววตาคิดร้ายก็ปรากฏขึ้นมา
“ซื่อสัตย์หน่อย!” อาหัว้าจะฉวยโอกาสตอนจ้าวอี้ใส่กุญแจมือเขาต่อต้าน แต่จ้าวอี้ที่ความระแวดระวังสูง จะปล่อยโอกาสให้เขาได้ยังไง? นำพานท้ายปืนกระแทกใส่อาหัวจนซวนเซ
การตอบสนองของน้องชายเหยียนชาญฉลาดอย่างมาก ให้เซี่ยตันใส่กุญแจมือ การแสดงออกค่อนข้างสงบ เซี่ยตันจึงถอนใจโล่งอก
เฉียนเหล่าลิ่วยืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าต้องทำอะไร
“จ้าวอี้ ดูพวกเขาไว้ ฉันจะโทรเรียกกำลังเสริม”
“ตำแหน่งของที่นี่น่าจะเป็ทางตอนเหนือของเมือง J ประมาณห้าสิบกิโลเมตร” จ้าวอี้พยักหน้า บอกความรู้สึกของตนเอง นี่ทำให้น้องชายเหยียนมองเขาอย่างใจเย็น
เซี่ยตันพยักหน้าแสดงออกว่าเข้าใจ เมื่อครู่ที่อยู่บนรถของเฉียนเหล่าลิ่ว ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ไม่มีสัญญาณ ไม่อย่างนั้นมีการระบุตำแหน่งดาวเทียมบนโทรศัพท์ของเธอ เฉินตงก็ไม่อาจคลาดกัน
โทรศัพท์เพิ่งโทรออก ด้านนนี้ก็เกิดเื่!
"สวยงาม! แต่ พวกแกคิดว่าจะจับพวกเราไปได้? หยิบอาวุธ! มีคนเล่นตุกติก!"
น้องชายเหยียนพูดทันที ะโอย่างไม่สนใจ
ทันใด ในห้องก็มีคนห้าหกคนออกมา ในมือพวกเขาถือเครื่องพ่นสารเคมี!
ที่เรียกว่าเครื่องพ่นสารเคมี ก็คือปืนลูกปราย ปืนประเภทนี้ความรุนแรงในระยะใกล้สูงมาก เกือบสามารถทำให้คนกลายเป็รังแตนได้ เรียกได้ว่าเป็อาวุธทำลายล้างสูง
พริบตาสถานการณ์ก็หยุดชะงัก
เซี่ยตันและจ้าวอี้ดึงน้องชายเหยียนและอาหัวมาอยู่ด้านหน้า มองอย่างระวังไปที่สองคนนี้
ในใจของเซี่ยตันค่อนข้างอารมณ์เสีย เธอคำนวนพลาดแล้ว คาดไม่ถึงว่าบ้านที่ดูเงียบสงบ กลับซ่อนอาชญากรชั่วช้าไว้มากขนาดนี้!
จ้าวอี้ก็เพิ่มความตื่นตัวมากขึ้นอย่างเงียบๆ ทักษะของเขาดีมาก แต่จะดียังไง ก็ไม่เร็วกว่าะุ ระยะประชิดเช่นนี้ ย่อมไม่มีความเป็ไปได้ที่จะหลบหนี
คนพวกนี้ที่ทลายออกมาต่างเงียบงัน พวกเขาเพียงแต่ใช้ปืนขัดขวางเส้นทางของจ้าวอี้สองคน กลับไม่ได้ปลุกปั่นสองคนอีกขั้น เห็นได้ชัดว่ายังคงมีความหวาดหวั่น
น้องชายเหยียนหัวเราะลั่น “พวกแกมีแค่ปืนสองกระบอก แต่ฉันมีห้าหกกระบอก พวกแกหนีไม่พ้นหรอก! วางปืนลง ฉันจะให้พวกแกได้มีความสุข!”
เซี่ยตันใช้ปลายปืนจ่อที่ด้านหลังของน้องชายเหยียนอย่างไม่เกรงใจ “อย่าพูดมาก! ให้คนของแกวางปืนลง! ไม่อย่างนั้น แกต้องจะต้องตายอยู่ตรงหน้าฉัน!”
ตอนนี้ขึ้นอยู่กับการกระทำ ใครก็ไม่สามารถถอยกลับ
“ยังไงฉันก็มีชีวิตเลวทราม มีชีวิตจนถึงตอนนี้ อะไรที่ควรได้รับก็ได้รับหมด ก่อนตายยังได้ตายพร้อมกับตำรวจสาวสวยขนาดนี้ก็พอแล้ว เหล่าพี่น้อง ยิงได้!” แววตาของน้องชายเหยียนมีความบ้าคลั่ง ส่งเสียงะโอย่างเสียสติ!
