“นายมียาหรือเปล่า?”
พอเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่า ที่แท้ผู้เล่นสาวคนนี้สวยยิ่งกว่าตอนเห็นไกลๆเสียอีก พวงแก้มเปล่งปลั่งนวลผ่องอมชมพู ริมฝีปากจิ้มลิ้ม จมูกเรียวได้รูป เรียกว่าเครื่องหน้างดงามสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่ฉินโจ้วเคยพบเจอมาก่อนคนหนึ่งเลยทีเดียวขนตางอนยาวกะพริบปริบๆ อยู่หลายทีก่อนจะค่อยๆ ช้อนขึ้นเผยให้เห็นดวงตากลมโตที่แฝงไว้ด้วยความเอียงอายคู่หนึ่งพอสบเข้ากับสายตาเร่าร้อนของฉินโจ้ว เธอสะดุ้งวาบและรีบหลุบตาลงต่ำดูราวกับนางกวางน้อยที่กำลังตื่นกลัว เธอเอ่ยเสียงเบา “ฉัน...พลังชีวิตของฉันเกือบหมดแล้วค่ะ แล้วฉันก็ไม่มียาแดงติดตัวมา ฉันต้องกินยาถึงจะดีดฉินต่อได้”ตอนท้ายยังไม่วายสำทับเพิ่มอีกคำ “3 วินาที”
สามวินาที หมายถึงฤทธิ์ของฉินว่ามีเพียง 3 วินาที
ในฐานะที่เป็ลูกผู้ชายคนหนึ่ง ฉินโจ้วไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขารีบล้วงยาแดงออกมาและโยนให้เธอไป ในใจพูดไม่ออก ไม่จำเป็ต้องอธิบายมากขนาดนั้นก็ได้เสียเวลาเปล่าๆ อันที่จริงแค่พูดว่ายาแดงสองคำก็พอแล้ว หรือว่าหน้าตาผมจะดูโง่เง่าเกินไปกันนะ?
เด็กสาวแสดงสีหน้าขอบคุณ เธอรีบกลืนยาแดงลงไปอย่างเร็ว เวลาผ่านไป 3 วินาทีพอดีเป๊ะ ซือซือซือซือ งูพิษขยับตื่นจากภวังค์ทันทีงูตัวสีแดงทยอยพ่นพิษออกมา แก๊สพิษฟุ้งกระจายไปทั่วน่ากลัวเสียจนฉินโจ้วต้องรีบกลืนยาแก้พิษลงไป ไม่ต้องพูดถึงเื่ฆ่างู กับแค่เวลาจะกินยาก็ยังไม่มีเพราะพิษงูหนาแน่นเกินไป ฤทธิ์ของยาแก้พิษจึงอ่อนลงไปไม่น้อย
“เจิง”
เสียงฉินดังขึ้น คลื่นเสียงดังสะท้อนออกไปทุกทิศทางฟังดูราวกับเสียงน้ำเดือดปุดๆ หม้อหนึ่งที่เย็นลงอย่างฉับพลันพวกงูพิษก็สงบลงทันที กลับเข้าสู่สภาพเคลิบเคลิ้มตามเดิม
แม้ความเร็วในการโจมตีของงูพิษจะว่องไว แต่สุดท้ายก็สู้เสียงไม่ได้
ฉินโจ้วถอนหายใจด้วยความโล่งอกเฮือกหนึ่ง อย่าเรียกว่าตื่นเต้นเลย เดี๋ยวก็โคตรเศร้าเดี๋ยวก็โคตรดีใจ เขาเห็นเต็มตาว่ามีลิ้นของงูตัวหนึ่งแทบเลียหน้าของตนอยู่รอมร่อเสี้ยววินาทีนั้นเขาขนลุกเกรียวไปทั้งตัว กระทั่งจะหายใจก็ยังสะดุดไปยังดีที่คนสวยลงมือทันเวลา
เขารีบฟันกริชออกไปฆ่างูทิ้ง ตัวแรกที่ตกเป็เหยื่อคืองูเหลือมจากนั้นตามด้วยงูหลามั์แอตแลนติก ฟอเรสคอบร้า จากนั้นงูงวงช้างงูหิมาลายันหัวขาว พูดง่ายๆ คือฆ่างูตัวที่ใหญ่กว่าก่อน เพราะว่ามันเด่นเตะตากว่าชาวบ้านชาวช่องเขาต่อมาตามด้วยงูหน้าตาประหลาด งูชนิดนี้ทำเอาผู้คนต้องขนพองสยองเกล้าได้ไม่น้อย ท่าทางดุร้ายสุดท้ายจึงเป็พวกที่พอดูได้หน่อย อันที่จริงจะใช้คำว่าพอดูได้มาอธิบายก็ไม่ค่อยถูกเท่าไรควรใช้คำว่าเป็งูจำพวกที่ค่อนข้างธรรมดาจะดีกว่า
ครั้งนี้ฉินโจ้วทุ่มสุดตัว แม้ไม่มีสกิลพิเศษอะไรแต่พลังโจมตีของฉินโจ้วก็สูงไม่หยอก บวกกับที่ค่าคุณสมบัติของพวกงูลดลงอัตราเร็วในการฆ่างูจึงสูงลิบลิ่ว ไม่ทันไรงูเกือบสองร้อยตัวก็ตายเรียบแสงสว่างพุ่งวาบ ผู้เล่นสาวสวยได้เลื่อนขึ้นหนึ่งเลเวล เพราะผู้เล่นสาวคนนี้ซ่อนชื่อไว้ฉินโจ้วจึงยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไรกันแน่
ผ่านไปราวครึ่งนาที เสียงก็หยุดก็หยุดลงอีกครั้งฉินโจ้วหันไปชำเลืองมองผู้เล่นสาวสวยอย่างอัตโนมัติ เห็นผู้เล่นสาวสวยทำหน้าแดงกระซิบเสียงเล็กเสียงน้อยออกมา“ฉัน...ฉันไม่มียาแล้ว”
ฉินโจ้วพูดไม่ออก เป็อาชีพที่ผลาญเงินอีกอาชีพหนึ่งสินะเขาคำนวณดูคร่าวๆ แค่ราวครึ่งนาทีก็ใช้ยาขวดหนึ่งจนหมดเฉลี่ยหนึ่งนาทีต้องใช้สองขวด เท่ากับ 3 เหรียญเงิน ถ้าเป็ผู้เล่นทั่วไปต้องรับไม่ไหวแน่
เพื่อนร่วมทีมทำหน้าดีอกดีใจอีกครั้ง ยังดีที่ไม่ใช่ปัญหาอื่นไม่อย่างนั้นก็ไม่แน่ว่าเขาจะมีปัญญาช่วยได้ ยาแดงหรือ หึหึ สำหรับฉินโจ้วในตอนนี้นับว่าเป็เื่ที่ยืดอกพูดถึงได้อย่างภาคภูมิใจอย่างหนึ่ง พี่ชายไม่มีอะไรสักอย่างแต่ไม่ขาดยาแดงอยู่แล้ว เขาจึงแจกยาแดงออกไปรวดเดียว 10 ขวด สร้างความตะลึงพรึงเพริดแก่ผู้เล่นสาวสวยทันที ผู้เล่นมือใหม่ที่สามารถแจกจ่ายยาแดงออกมาทีเดียว 10 ขวดคงต้องมีพื้นเพดีทีเดียว หยิบออกมาทีเดียว 10 ขวดเชียวนะ ปกติจะมีแต่พวกฝีมือระดับสูงเท่านั้น ต้องทราบก่อนว่าตอนนี้ยังไม่มีการเปิดระบบแลกเหรียญทองต่อให้เป็เศรษฐีหมื่นล้านในชีวิตจริง เมื่อมาอยู่ในเกมก็ไม่มีเงิน ก็เป็ยาจกไม่ต่างกันยังไงก็ยังซื้อยาแดงไม่ไหวแน่ มีแต่พวกฝีมือดีๆ ถึงจะใช้เทคนิคชั้นสูงข้ามขั้นไปฆ่าบอสแลกเหรียญทองได้ส่วนพวกผู้เล่นทั่วไป อย่างมากก็ฆ่ามอนสเตอร์เลเวลที่ต่ำกว่าตนขั้นหนึ่ง เมื่อคิดแบบนี้แล้วจะได้รับของมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับชัยชนะที่ได้ ไม่มีของก็ไม่มีเหรียญทอง
20 นาทีผ่านไป งูพิษหลายร้อยตัวถูกฆ่าจนเกลี้ยง ทั้งสองพูดคุยเื่ทั่วไปเพียงไม่กี่คำผู้เล่นหญิงก็ดีดฉินอีกสองสามครั้ง แป๊บเดียวก็ดึงดูดมอนสเตอร์มาอีกกลุ่มทักษะนี้ช่างสุดยอดจริงๆ ฉินโจ้วยังมีเืเต็มอยู่ จิตใจตื่นตัวเต็มที่เพื่อค่าประสบการณ์ จึงลงมือสังหารหมู่ต่อไป
เป็แบบนี้ไปเรื่อยๆ ผู้เล่นสาวสวยต้องหยุดทุกครึ่งนาทีเพื่อกินยาโชคดีที่สกิลเสียงฉินยังมีฤทธิ์ต่อไปอีก 3 วินาที จึงไม่ถึงกับเกิดอันตรายใดๆและฉินโจ้วก็ลงมือฆ่ามอนสเตอร์ไม่หยุดจำนวนงูที่ถูกฆ่าตายจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การร่วมมือกันระหว่างคนทั้งสองยิ่งนานก็ยิ่งเข้าขากันมากขึ้น
ผ่านบทสนทนาเรียบง่าย ฉินโจ้วถึงได้เข้าใจ อาชีพของผู้เล่นสาวสวยคือนักดนตรีเป็อาชีพซ่อนที่ได้รับเป็รางวัลเมื่อตอนแรกเข้าเกมและถูกจัดเป็อาชีพซ่อนที่ค่อนข้างหายาก ควรนับว่าเป็เด็กที่โชคดีคนหนึ่งผู้เล่นสาวสวยคนนี้ชอบอาชีพนักดนตรีเป็ที่สุด เธอจึงยกเลิกอาชีพหลักไปแล้วเหลือไว้เพียงอาชีพนักดนตรีนี้
สกิลเพลงฉินนี้เรียกว่าเซียงซือเต้าเป็กวีบทหนึ่งสำหรับการขับลำนำเพลง พรรณนาเกี่ยวกับความปรารถนาเป็ทักษะจากรางวัลของระบบ เป็รางวัลชดเชยที่ยอมทิ้งอาชีพหลัก ‘เซียงซือเต้า’ แม้จะแข็งแกร่ง แต่เพราะเพิ่งมีระดับเบื้องต้นเท่านั้นจึงมีจุดอ่อนไม่น้อย ขณะบรรเลงเพลงฉินไม่อาจถูกขัดจังหวะได้ถ้าสกิลนี้ถูกขัดจังหวะ ขณะบรรเลงเพลงฉินจะกินยาไม่ได้ พูดไม่ และแน่นอนว่าขยับไม่ได้เช่นกันแต่ที่เกินเื่เกินราวไปอีกคือ ทักษะนี้ไม่เพียงสิ้นเปลืองพลังภายใน กลับยังลดทอนพลังชีวิตอีกด้วยฤทธิ์งงงวยคงค้างก็ไม่สมบูรณ์แบบ มีแค่ 3 วินาทีเท่านั้น
พลังภายในของเธอหมดเกลี้ยงไปนานแล้ว เสียงฉินจึงสูญเสียพลังโจมตี เธอคิดไม่ถึงว่าหุบเขางูจะมีงูเยอะขนาดนี้เพราะได้ยินคนพูดกันว่ามอนสเตอร์เลเวล 8 ขึ้นไปไม่ชอบอยู่กันเป็กลุ่ม ไหนเลยจะรู้ว่าบริเวณนี้ไม่เพียงเต็มไปด้วยฝูงงูเลเวล 8 กระทั่งงูเลเวล 9 ก็อยู่รวมกัน สุดท้ายจึงติดกับ แม้จะมีเวลาสำรอง 3 วินาที แต่เธอใช้แต้มคุณสมบัติจากการเลื่อนขั้นไปกับการเพิ่มพลังชีวิตทั้งหมดความว่องไวจึงต่ำเรี่ยดินจนน่าสงสาร ด้วยความเร็วที่เชื่องเหลือเกิน เวลาแค่ 3 วินาทีจึงไม่พอให้หนีออกไปจากวงล้อมของงูพิษ ได้แต่กินยาติดต่อกันไปเพื่อประคองตัวไว้แต่ในท้ายที่สุดจึงพบว่ายาแดงได้หมดลงแล้ว ขาดอีกนิดคงกลายเป็โศกนาฏกรรมอย่างไม่ต้องสงสัย
ถึงฉินโจ้วจะอยากรู้ว่าเวลานี้ตำราฝึกยุทธ์ยังไม่ถูกแจกจ่ายออกมาแล้วเธอฝึกกำลังภายในได้อย่างไรแต่เมื่อคิดถึงว่าเื่นี้คงเป็ความลับของแต่ละคน เขาจึงไม่ได้ถามออกไป
ขณะเดียวกันฉินโจ้วยังได้รู้อีกว่าผู้เล่นสาวสวยคนนี้ไม่ใช่ผู้เล่นจากหมู่บ้านเริ่มต้นที่ 888 แต่เดินทางมาจากหมู่บ้านเริ่มต้นที่ 666 ทุกๆ หมู่บ้านจะมีจุดวาร์ป 1 จุดเชื่อมกับหมู่บ้านเริ่มต้นอื่นๆ เพียงแต่ว่าค่าวาร์ปค่อนข้างแพง ตั้ง 5 เหรียญทองเชียวนะผู้เล่นสาวสวยเล่าว่าที่นี่เป็หมู่บ้านที่ 13 ที่เธอเดินทางผ่านมาจุดประสงค์หลักก็เพื่อจะเดินทางท่องเที่ยวชื่นชมทิวทัศน์อันงดงามของหมู่บ้านเริ่มต้นทุกแห่ง
ฉินโจ้วเบ้ปากอย่างไม่เห็นด้วยสุดขีด เงินเยอะเสียจนไม่มีที่เผาเล่นหรือยังไงวิ่งไปตั้ง 13 แห่ง ผลาญไปตั้ง 65 เหรียญทองแล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะทำได้จริงๆช่างเป็นางปีศาจสาวขาวสวยแถมรวยอีกต่างหากของแท้
สองชั่วโมงต่อมา ผู้เล่นสาวสวยได้เลื่อนขึ้นอีกหนึ่งเลเวล
สามชั่วโมงต่อมา ฉินโจ้วรู้สึกว่าท่อนแขนของตนไร้ความรู้สึกไปแล้วกลายเป็เครื่องจ้วงกริชแทน
หกชั่วโมงต่อมา...
ติ๊ง ระบบแจ้งเตือน: ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามได้เลื่อนระดับขึ้นหนึ่งขั้น เลเวล 8
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป.....
ติ๊ง ระบบแจ้งเตือน: ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามมีระดับอาหารต่ำกว่า 10% กรุณารับประทานอาหารให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เมื่อระดับอาหารลดลงถึง 0% จะตายทันที
ฉินโจ้วใจหายวาบ เวลาเดียวกันนี้เองผู้เล่นสาวสวยก็ได้รับข้อความเตือนแบบเดียวกัน เื่บังเอิญคือทั้งสองต่างไม่มีอาหารติดตัวมาดังนั้นทั้งสองจึงปรึกษากันอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจกลับไปหาอาหารกินกันก่อนรวมทั้งเติมพวกยา จากนั้นจึงค่อยกลับมาที่หุบเขางูยากนักที่จะพบจุดเพิ่มค่าประสบการณ์ดีๆ แบบนี้ ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์เต็มที่ อย่าปล่อยให้เสียของเชียว
ทั้งสองรีบช่วยกันเก็บกวาดพื้นที่ต่อสู้อย่างรวดเร็วแน่นอนว่าขณะที่เก็บของต่างๆ ฉินโจ้วไม่ลืมเก็บรวบรวมงูด้วย งูนี่นับว่าเป็ของชั้นยอดดีงูบำรุงสายตา เืลมสูบฉีด และแก้พิษได้เนื้องูก็เป็วัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารชั้นดีเขี้ยวพิษของมันยังเป็วัตถุดิบสำหรับการสกัดพิษอีกด้วย
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน:ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามเก็บของได้สำเร็จได้รับดีงูหนึ่งชิ้น ทักษะการเก็บของเพิ่มความชำนาญขึ้น 0.1%
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน:ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามเก็บของได้สำเร็จ ได้รับดีงูหนึ่งชิ้นทักษะการเก็บของเพิ่มความชำนาญขึ้น 0.1%
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน:ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามเก็บของได้สำเร็จได้รับดีงูหนึ่งชิ้น ทักษะการเก็บของเพิ่มความชำนาญขึ้น 0.1%
.....
ทั้งหมดได้ของ 25 ชิ้น ม้วนเดินทางกลับ 3 อัน ของพิเศษ 2 ชิ้น ผลไม้ลึกลับ 2 ผล เงิน 28 เหรียญเงิน 68 เหรียญทองแดง ผู้เล่นสาวสวยพูดอย่างตื่นเต้น “ค่าโชคของนายคงต้องสูงมากแน่ๆ ก่อนหน้านี้ฉันเคยรวมกลุ่มกับคนอื่นฆ่าวัวป่าไปตั้งสามพันกว่าตัว แต่มีของหล่นออกมาแค่ 14 ชิ้นเอง นั่นเป็ครั้งที่ฉันเก็บของได้มากที่สุด”
ฉินโจ้วยิ้ม ไม่ได้ตอบเื่นี้ แต่ถามกลับไปว่าของต่างๆควรแบ่งกันอย่างไร เขาไม่เคยร่วมทีมกับคนอื่น ไม่แน่ใจว่าควรจะแบ่งของกันอย่างไรดี
“ใครใช้งานได้ก็เป็ของคนนั้น พวกเราสองคนมีอาชีพต่างกันไม่ต้องกังวลว่าจะมีปัญหาเื่แย่งของ ส่วนที่เหลือก็ขายเป็เงิน แล้วค่อยแบ่งเท่าๆกัน” ผู้เล่นสาวสวยตอบเธอมีความชำนาญในเื่นี้ไม่หยอกบ่อยครั้งที่เธอเข้าร่วมทีมกับคนอื่นเพื่อฆ่ามอนสเตอร์ หลักๆแล้วก็เพราะเธอเป็สาวงาม คนอื่นจึงมักเป็ฝ่ายเริ่มชวนเธอเข้าร่วมทีมของที่ฉินโจ้วเก็บจัดอยู่ในส่วนของแต่ละคน ไม่รวมอยู่ในส่วนที่จะแบ่งปันกัน
แบบนี้นับว่ามีความยุติธรรมดี ฉินโจ้วพยักหน้าเห็นด้วย
ในบรรดาสิ่งของ 25 ชิ้น มี 19 ชิ้นเป็อุปกรณ์มือใหม่ 5 ชิ้นเป็อุปกรณ์เหล็กดำ และ 1 ชิ้นเป็อุปกรณ์ระดับทองแดง
ของที่ฉินโจ้วใช้ได้มีแค่ 2 ชิ้น หนึ่งคือสายรัดข้อมือ อีกหนึ่งคือกำไลข้อมือ
สายรัดข้อมือลายงูั์: อุปกรณ์เหล็กดำ พลังโจมตี +5 พลังป้องกันทางกายภาพ +20 ระดับที่้า: เลเวล 7
กำไลข้อมือจุมพิตงูเห่า: อุปกรณ์เหล็กดำ พลังโจมตี +24 ระดับที่้า: เลเวล 8
ผู้เล่นสาวสวยหยิบไป 3 ชิ้น แหวนวงหนึ่ง ปิ่นปักผมหนึ่งอัน รองเท้าหนึ่งคู่ ส่วนมากเน้นการเพิ่มพลังชีวิตเป็หลัก
แหวนรัศมีมรกต: อุปกรณ์เหล็กดำพลังชีวิต +22 พลังป้องกันทางกายภาพ: +3 ระดับที่้า: เลเวล 6
ปิ่นปักผมหางงูกะปะ: อุปกรณ์ระดับขาว พลังชีวิต +8 ระดับที่้า: ไม่มี
รองเท้างูบิน: อุปกรณ์เหล็กดำความเร็ว +18 พลังป้องกัน: +4 ระดับที่้า: เลเวล 6
ม้วนเดินทางกลับ: บรรจุธาตุเวทเคลื่อนย้าย สามารถกลับสู่จุดเกิดในหมู่บ้านเริ่มต้นได้ทันทีความ้าในการใช้: ใช้ขณะไม่อยู่ในสถานะต่อสู้ ข้อจำกัดในการใช้: สามารถใช้งานในระยะของหมู่บ้านเริ่มต้นเท่านั้น
ม้วนเดินทางกลับนี้มีระยะการใช้งานสั้นเกินไปที่ฉินโจ้วอยากได้เป็ระดับเมือง เขาจึงยกทั้งหมดให้ผู้เล่นสาวสวยไป
ของวิเศษสองชิ้น ชิ้นหนึ่งเป็กุญแจ ชิ้นหนึ่งเป็ชิ้นส่วนแผนที่
มาสเตอร์คีย์: ใช้ปลดล๊อคได้มากมายความ้าในการใช้: ไม่มี
ชิ้นส่วนแผนที่: ชิ้นส่วนแผนที่หนึ่งในสามรวบรวมชิ้นส่วนแผนที่ทั้งสามชิ้นและค้นหาเป้าหมายในแผนที่ และได้รับของลึกลับแผนที่แบบนี้เป็ได้ทั้งแผนที่สมบัติและเบาะแสภารกิจก่อนจะรวบรวมแผนที่ครบก็ยากจะระบุได้ การปรากฏของแผนที่เป็แบบสุ่ม ถ้าคิดจะเก็บสิ่งของลึกลับนับว่ายากมาก
สาวสวยเลือกที่จะไม่เอา ฉินโจ้วเก็บกุญแจขึ้นมาก่อน มาสเตอร์คีย์นอกจากอาชีพโจร อาชีพอื่นๆ ก็คงชอบมันเหมือนกัน คิดๆ แล้วจึงหยิบแผนที่ขึ้นมาด้วยลองเสี่ยงโชคดูก็ดีถึงแม้จะรวบรวมชิ้นส่วนแผนที่ได้ไม่ถึงสามชิ้นก็ไม่เห็นเสียหายอะไร เอาไปขายต่อก็ยังได้
ผลิญญาหมื่นอสรพิษ: ผลไม้ล้ำค่าหายาก หมื่นอสรพิษสกัดรวมกันอย่างสมบูรณ์กินแล้วบำรุงร่างกาย สร้างภูมิต้านทานพิษ ร้อยพิษไม่อาจกล้ำกรายความ้าในการใช้กิน: ไม่มี
นี่เป็ของดี ฉินโจ้วคิด “โชคดีมีสองผล ไม่อย่างนั้นผมคงกระดากปากที่จะเอ่ยปากขอ”เขาเอ่ยปาก “คนละผล”
ผู้เล่นสาวสวยยิ้มนิดๆ ดูราวกับดอกไม้แย้มบานทีเดียวเธอเอ่ยตอบอย่างเปี่ยมเสน่ห์ “ลืมบอกกับนายว่าเสียงฉินของฉันสลายร้อยพิษได้ปกติแล้วฉันไม่จำเป็ต้องใช้ของพวกนี้เลย นายเอาไปผลหนึ่ง ส่วนอีกผลที่เหลือก็ขายเอาเงินเถอะ”
เป็อีกครั้งที่ฉินโจ้วต้องใกับอาชีพนักดนตรีถึงตอนนี้จึงเพิ่งนึกได้ว่าตอนที่ฆ่ามอนสเตอร์ไม่เห็นผู้เล่นสาวสวยกินยาถอนพิษเลยนั่นน่ะมันเม็ดเงินทั้งนั้นเลยนะ
“ได้สิ แต่ รออีกหน่อยค่อยขายดีกว่า ตอนนี้ผู้เล่นต่างก็ยังยากจน รอให้คนส่วนใหญ่ถึงเลเวล 10 ก่อนค่อยเอาออกมาขาย น่าจะขายได้ราคาดีกว่า”
“ฉันก็คิดเหมือนกัน” ผู้เล่นสาวสวยตอบ เธอดูลังเลอยู่ชั่วครู่ จึงกระซิบถามเสียงเบาๆ “ฉันขออุปกรณ์ทองแดงชิ้นนี้ ได้ไหม? ฉันติดค้างเพื่อนคนหนึ่งอยู่และพอดีเขาจำเป็ต้องใช้อุปกรณ์ชิ้นนี้”
ดาบยูนิคอร์นแอฟริกา: อุปกรณ์ทองแดง พลังโจมตี: +33 เพิ่มโอกาส 20% ทำให้ติดพิษเืลดลง 5 จุดต่อวินาทีระดับที่้า: เลเวล 8 อาชีพที่้า: นักรบ
อุปกรณ์กว่า 20 ชิ้น มีชิ้นเดียวที่เป็อุปกรณ์ระดับทองแดง ฉินโจ้วไม่อยากคิดด้วยค่าโชคที่น่าสงสารของผู้เล่นคนอื่นๆ ความเป็ไปได้ที่จะปรากฏอุปกรณ์ระดับทองแดงออกมาคงยิ่งต่ำสุดขีดอุปกรณ์ระดับทองแดงที่มีอยู่ในเกมเวลานี้น่าจะน้อยมาก ของยิ่งหายากก็ยิ่งแพงเวลานี้ราคาอุปกรณ์ระดับทองแดงชิ้นหนึ่งน่าจะมีราคาไม่ต่ำกว่า 9 เหรียญทอง นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย แต่ด้วยว่าเป็คำขอจากสาวสวยผู้ชายปกติทั่วไปจึงว่าง่ายนักแล ฉินโจ้วก็เป็ผู้ชายปกติคนหนึ่งดังนั้นคำตอบของเขาจึงมีแค่สองคำเท่านั้น
“ได้สิ”
“พวกอุปกรณ์ยกให้นายจัดการนะ เงินที่ขายได้ กลับมาแล้วค่อยแบ่งกัน” ผู้เล่นสาวสวยพูด
“คุณไม่กลัวผมโกงหรือไง?” ฉินโจ้วถามด้วยประโยคที่ไม่มีการอ้อมค้อม
“ั้แ่นายเอายาแดงออกมา ก็รู้แล้วว่านายไม่ใช่พวกโลภมากกระจอกๆอย่างนั้น และฉันก็เชื่อใจนาย” ผู้เล่นสาวงามพูดด้วยเสียงเบาบาง
“ไปกันเถอะ เวลามีไม่มากนัก” ฉินโจ้วแอบร้องเฮในใจ แกล้งพูดเสียงเข้ม “ยังดีที่ไม่บอกว่า เชื่อว่าผมเป็คนดี!” คำพูดประโยคนี้แค่ฟังก็รู้แล้วว่าล้อเล่น สังคมทุกวันนี้ ที่ไหนจะมีคนดีมากมายขนาดนั้น
ในระหว่างที่แยกย้ายกันออกจากหุบเขางูผู้เล่นสาวสวยเหมือนได้ตัดสินใจครั้งสำคัญ เธอเงยหน้าขึ้นมองฉินโจ้วและพูด“จำไว้นะ ฉันชื่อหนานกงเสี่ยว” พูดจบก็ใช้ม้วนเดินทางกลับจากไป ลำแสงสีขาวสว่างวาบตัวคนหายไปทันที
“หนานกงเสี่ยว ฮ่าๆ” ฉินโจ้วลูบคาง ชื่อนี้สดใสดี อืม คนก็สดใสด้วย