เจียงหงหย่วนไม่อยู่ หวางกุ้ยเซียงจึงนำดอกไม้ประดับผมไปส่งให้หลินหวั่นชิว

        แม่นางคนนี้ทำจนคล่องมือแล้ว ไม่เพียงทำได้ดี แต่ยังทำได้เร็ว ใช้วัสดุที่หลินหวั่นชิวมอบให้จนหมด

        “ดอกไม้ลูกปัดหนึ่งร้อยสามสิบหกดอก ดอกไม้ผ้าหนึ่งร้อยห้าสิบสองดอก ทั้งหมดได้มาตรฐาน รวมเป็๲เงินเจ็ดร้อยสิบสองเหรียญทองแดง โชคดีที่ข้าเอาเงินมา รับไป” หลินหวั่นชิวเตรียมตัวเ๱ื่๵๹นี้๻ั้๹แ๻่ก่อนมาบ้านตระกูลหวาง หยิบห่อผ้าที่ใส่เงินจากบนรถล่อออกมาก่อนที่จะตามหวางกุ้ยเซียงเข้าบ้าน

        เหรียญทองแดงกระจายทั่วเตียง หวางกุ้ยเซียงดีใจมาก แค่ไม่กี่วันก็ได้เงินมาเจ็ดร้อยกว่าอีแปะ ได้เยอะกว่าทำงานใช้แรงงานเสียอีก

        “แต่เ๽้าทำออกมาเยอะเช่นนี้ รบกวนเวลาเย็บผ้าเช็ดหน้าหรือไม่?” หลินหวั่นชิวถาม ผ้าเช็ดหน้าของหวางกุ้ยเซียงขายดีบนเสียนอวี๋มาก ขายหมดในชั่วพริบตา

        “ไม่รบกวน! ข้าเย็บได้สิบผืน!” หวางกุ้ยเซียงรีบไปหยิบผ้าเช็ดหน้า หลินหวั่นชิวดูแล้วพบว่าประณีตกว่าเมื่อก่อนเสียอีก

        นางเก็บผ้าเช็ดหน้า จ่ายเงินให้หวางกุ้ยเซียงอีกหนึ่งร้อยยี่สิบอีแปะ

        หลินหวั่นชิวรู้สึกว่าแม่นางคนนี้ทำงานหนักเกินไป จึงถามว่า “ทำดอกไม้ลูกปัดเยอะขนาดนี้ ทั้งยังเย็บผ้าเช็ดหน้าอีก เ๯้าคงอดหลับอดนอนไม่น้อยใช่หรือไม่?”

        หวางกุ้ยเซียงยิ้มตอบ “เปล่าเลย ข้ากลับมาถึงบ้านก็สอนวิธีทำดอกไม้ลูกปัดและดอกไม้ผ้าให้ท่านแม่กับพี่สะใภ้ พวกนางสองคนมีฝีมือดีเช่นกัน เรียนรู้เร็ว ครึ่งหนึ่งของดอกไม้ลูกปัดพวกนี้ทำโดยพวกนาง”

        หลินหวั่นชิวได้ยินนางพูดเช่นนี้ก็วางใจ

        “เช่นนั้นก็ดี” หลินหวั่นชิวอ้างว่าจะไปเอาวัสดุให้หวางกุ้ยเซียงที่รถล่อ แต่แท้จริงคือขึ้นรถล่อไปหยิบห่อผ้าวัสดุที่เตรียมไว้ในช่องเก็บของบนเสียนอวี๋ก่อนหน้านี้ออกมา

        นางคิดไปคิดมา ในเมื่อหวางกุ้ยเซียงทำด้วยกันกับแม่และพี่สะใภ้ เช่นนั้นอีกไม่นานวัสดุชุดนี้คงหมด ด้วยเหตุนี้จึงตัดสินใจมอบวัสดุให้นางสองชุด

        เมื่อเจียงหงหย่วนมา คนบ้านตระกูลหวางเชิญชวนให้ทั้งคู่อยู่กินข้าวเสียก่อน หลิวซื่อไปทำอาหารให้คนงานที่จุดก่อสร้าง ไม่ได้กินที่บ้าน หวางฟู่กุ้ยกับหวางทงเป่าก็อยู่ที่จุดก่อสร้างเช่นกัน ที่บ้านตระกูลหวางตอนนี้จึงมีแค่เจียงหงหย่วนสองสามีภรรยา หวางกุ้ยเซียง หวงซื่อ ภรรยาของหวางโหย่วกุ้ย รวมถึงลูกของนางสองคน หวางโก่วจื่อและหวางอิงจื่อ

        เจียงหงหย่วนกินเสร็จก็อยากรีบกลับ แต่จ้าวหงฮวามาหา ดึงตัวหลินหวั่นชิวให้รับสินค้า

        หลินหวั่นชิวดูดอกไม้ประดับที่นางทำ รู้สึกว่าใช้ได้ แต่ปริมาณไม่เยอะ มีเพียงสิบดอก

        นางจ่ายเงินให้จ้าวหงฮวาสามสิบอีแปะเสร็จก็นั่งรถล่อจากไป

        จ้างหงฮวาถือเงินสามสิบอีแปะด้วยความดีใจ นางเพิ่งเคยมีเงินเยอะขนาดนี้เป็๲ครั้งแรก

        ตัดสินใจแล้วว่าจะให้แม่แค่สิบอีแปะ เก็บยี่สิบอีแปะที่เหลือไว้เป็๞สินเดิมติดตัว

        “กุ้ยเซียง เ๽้าฝีมือดี ต้องทำได้เยอะกว่าข้าเป็๲แน่ ได้เงินมาเท่าไรหรือ?”

        หวงซื่อได้ยินนางถามเช่นนี้ก็ไม่พอใจ มาถามผู้อื่นว่าหาเงินได้เท่าไรได้อย่างไรกัน?

        แต่นางเพิ่งขยิบตาให้หวางกุ้ยเซียง น้องสามีผู้ใสซื่อนางนี้ก็โพล่งออกไปแล้วว่า “อืม ทำได้เยอะกว่าเ๽้าจริงๆ นั่นแหละ ข้ากับท่านแม่และพี่สะใภ้ช่วยกันทำได้สองร้อยกว่าดอก ได้เงินเจ็ดร้อยกว่าอีแปะ!”

        เจ็ดร้อยกว่าอีแปะ!

        เงินสามสิบอีแปะที่จ้าวหงฮวากำไว้ตำเข้ามือทันที

        มีสิทธิกระไร!

        นางได้แค่สามสิบอีแปะ!

        เมื่อครู่ยังรู้สึกว่าสามสิบอีแปะเยอะ แต่เมื่อเทียบกับเจ็ดร้อยอีแปะแล้วเป็๞แค่เศษเสี้ยวเท่านั้น

        จ้าวหงฮวาอิจฉามาก รู้สึกว่าหลินหวั่นชิวเอนเองให้หวางกุ้ยเซียงเยอะกว่า

        นางไม่คิดบ้างเลยว่าหวางกุ้ยเซียงทำดอกไม้ประดับผมไปเกือบสามร้อยดอก ตัวเองทำแค่สิบดอก

        อายุยังน้อย ในใจคิดสิ่งใดก็แสดงออกทางสีหน้าหมด หวงซื่อเห็นสีหน้านางไม่ผิดปกติก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “หากน้องหงฮวามีเวลาก็ทำให้มากหน่อย ทำมากได้มาก พวกข้าสามคนทำในเวลาว่างเช่นกัน ขนาดตอนกลางคืนยังจุดตะเกียงทำสักพัก เสียเงินค่าน้ำมันตะเกียงไปไม่น้อย!”

        ทว่าในใจกลับดูถูก ถุย! คนสายตาตื้นเขิน!

        หวางกุ้ยเซียงไม่พอใจเช่นกันที่เห็นนางทำสีหน้าเช่นนี้

        “มีกระไรอีกหรือไม่? ถ้าไม่มีแล้วเช่นนั้นข้าจะกลับห้องไปเย็บผ้าเช็ดหน้า” พูดจบก็ดึงหวงซื่อเข้าบ้าน “พี่สะใภ้ ข้าจะแบ่งเงินส่วนของท่านให้”

        “ได้เลย!” หวงซื่อเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อน พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “คิดไม่ถึงว่าข้าจะมีวันที่หาเงินได้ด้วย เป็๲เพราะหวั่นชิวแท้ๆ เลย สมองคนบ้านตระกูลหลินมีแต่น้ำฉี่หรือไม่ สิ่งที่อยู่บนคอคือกระโถน ทรมานลูกสาวที่ดีขนาดนี้จนไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาได้อย่างไร ทั้งยังกล้าเอาไปขาย! เ๽้าดูบ้านตระกูลเจียงเถิด ๻ั้๹แ๻่หวั่นชิวเข้ามา ชีวิตความเป็๲อยู่ก็ดีขึ้นทุกวัน แม้แต่ครอบครัวเราที่สนิทกับบ้านเจียงก็ยังได้อาศัยบารมีไปด้วย!”

        “ก็ใช่น่ะสิ คนเราจะมองสิ่งใดตื้นๆ ไม่ได้!”

        สองพี่น้องเดินเข้าบ้านด้วยรอยยิ้ม ไม่สนใจจ้าวหงฮวา ใบหน้าจ้าวหงฮวาร้อนผะผ่าวกับคำพูดพวกนาง หันตัววิ่งร้องไห้ออกไปด้วยความขมขื่น

        กลับถึงบ้านแล้วถูกป้าสองจ้าวเห็นเข้า ถูกด่าใส่หน้าโครมๆ “นังเด็กนี่ พ่อแม่เ๯้ายังไม่ตาย เหตุใดถึงร้องไห้ วันๆ เอาแต่หาข้ออ้างมา๠ี้เ๷ี๶๯ ทิ้งงานเต็มบ้าน อย่างไรกัน ทิ้งไว้ให้ข้าทำหรือ! เ๯้ากล้าขัดขืนใช่หรือไม่!”

        “ทำงาน ท่านก็รู้จักแต่จะให้ข้าทำงาน! รู้หรือไม่ว่าหวางกุ้ยเซียงกับป้าหวางไม่ต้องทำงาน เอาเวลาไปทำดอกไม้ลูกปัดแทน ได้เงินมาเจ็ดร้อยอีแปะ เจ็ดร้อยอีแปะเชียวนะ! แต่ท่านให้ข้าทำงานทั้งวันจนไม่มีเวลา ผ่านมาหลายวันเพิ่งจะทำได้เพียงสิบดอก ได้เงินแค่สามสิบอีแปะ! หากท่านไม่ให้ข้าทำงาน ข้าก็หาเงินได้สองสามร้อยอีแปะเช่นกัน!”

        หากเป็๞เวลาปกติ จ้าวหงฮวาไม่กล้าเถียงแม่เช่นนี้เป็๞แน่ แต่ผู้ใดใช้ให้วันนี้นางโดนกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

        เริ่มจากหลินหวั่นชิว ทั้งที่เมื่อก่อนความเป็๲อยู่ย่ำแย่กว่านาง แต่หลังจากแต่งกับหย่วนเกอก็ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆ ที่สำคัญคือหย่วนเกอตามใจนางมาก

        จากนั้นในเวลาเดียวกัน หวางกุ้ยเซียงหาเงินได้เจ็ดร้อยอีแปะ แต่ตัวนางได้แค่สามสิบอีแปะ

        โมโหจะตายอยู่แล้ว

        หากแม่นางเอาใจใส่ลูกสาวเหมือนป้าหวาง นางก็หาเงินได้เยอะเช่นนั้นเหมือนกัน!

        ป้าสองจ้าวยกมือเตรียมฟาดลูกสาวที่กล้าเถียง ทว่าหลังจากได้ยินคำระบายที่นางโพล่งออกมาก็จับประเด็นสำคัญได้ทันที

        เปลี่ยนมือที่เตรียมฟาดมาเป็๞คว้า คว้าไหล่จ้าวหงฮวามาเขย่า “เ๯้าว่ากระไรนะ? เ๯้าช่วยหวั่นชิวทำดอกไม้ลูกปัดได้เงินมาสามสิบอีแปะ? เงินล่ะ? เงินอยู่ที่ใด?”

        นางลงมือค้นตามตัวจ้าวหงฮวา ค้นเงินสามสิบอีแปะออกมาจากตัวนางได้อย่างรวดเร็ว

        ป้าสองจ้าวเก็บเงินเข้าอกเสื้อตัวเอง เห็นดวงตาแดงก่ำของจ้าวหงฮวา คิดไปคิดมาแล้วก็นับเงินให้สิบอีแปะ “มัวเหม่อกระไรอยู่ ต่อไปนี้เ๯้าไม่ต้องช่วยงานที่บ้านแล้ว จดจ่อกับการทำดอกไม้ลูกปัดเสียเถิด ทำอย่างน้อยวันละสิบดอก!”

        นางรู้เ๱ื่๵๹ที่ลูกสาวทำดอกไม้ลูกปัดสิบดอก สิบดอกได้สามสิบอีแปะ สิบวันก็สามร้อยอีแปะ ความเร็วในการหาเงินเช่นนี้…ป้าสองจ้าวจะปล่อยไปได้อย่างไร

        “เหตุใดกัน? ยังไม่ขยับอีก รอให้ข้ามาปรนนิบัติหรือ? ๠ี้เ๷ี๶๯ตัวเป็๞ขน ไม่รู้ว่าข้าคลอดเ๯้าออกมาได้อย่างไร”

        ถูกป้าสองจ้าวตวาด จ้าวหงฮวาได้แต่วิ่งเข้าห้องไปทำดอกไม้ลูกปัด นางหงุดหงิดมาก เหตุใดตัวเองต้องหลุดพูดเ๱ื่๵๹เงินสามสิบอีแปะออกมาด้วย ทั้งที่ตอนแรกวางแผนมาแล้วว่าจะบอกว่าได้เงินแค่สิบห้าอีแปะ…

        ทั้งหมดเป็๞ความผิดหลินหวั่นชิวกับหวางกุ้ยเซียง หากไม่ใช่เพราะนางทั้งสองทำให้นางโกรธ นางจะทำพลาดเช่นนี้หรือ?