บทที่ 6 เงิน 16 ล้านหยวน
โทรศัพท์ของหลินซูเม่ยสั่นอยู่นานสองนานก่อนจะเงียบเสียงลงไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบและแสงกระพริบของหน้าจอที่แจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับ หลี่น่ามองเพื่อนด้วยความเป็ห่วง แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่เรียบเฉยและแววตาที่มุ่งมั่นของซูเม่ย เธอก็เลือกที่จะไม่ซักไซ้ให้มากความ
หลินซูเม่ยไม่ได้ใส่ใจโทรศัพท์เครื่องนั้นอีก เธอหันกลับมายังหน้าจอคอมพิวเตอร์ ที่ซึ่งตัวเลข 16 ล้านหยวนส่องประกายเจิดจ้าราวกับหมู่ดาว นี่ไม่ใช่แค่เงิน แต่มันคืออำนาจคือะุปืนใหญ่ คืออิสรภาพที่เธอไขว่คว้ามาด้วยมันสมองและความทรงจำ
แต่เธอรู้ดีว่าการจะสร้างอาณาจักรให้ยิ่งใหญ่ได้นั้น เธอไม่สามารถทำมันคนเดียวได้ เธอ้าพันธมิตรที่ไว้ใจได้ และคนที่เหมาะสมที่สุดก็นั่งอยู่ข้างๆ เธอนี่เอง
"หลี่น่า" ซูเม่ยเอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบ "ฉันมีเื่จะบอก"
"หืม? เื่อะไรเหรอ?" หลี่น่าเงยหน้าขึ้นจากชามบะหมี่ที่ใกล้จะหมด
ซูเม่ยหมุนหน้าจอคอมพิวเตอร์ให้เพื่อนดูตัวเลขในบัญชีธนาคารของเธอ หลี่น่าที่กำลังจะคีบหมูชิ้นสุดท้ายเข้าปากถึงกับชะงักค้าง ตะเกียบแทบร่วงหลุดจากมือ ดวงตาของเธอเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมาจากเบ้า
"ซะ...ซะ... สิบ... สิบหก... สิบหก... ล้าน!?" เธอพูดติดอ่างอย่างไม่เคยเป็มาก่อน "ซูเม่ย! นี่มันเื่จริงเหรอ!? เธอไปปล้นธนาคารมารึไง!"
หลินซูเม่ยหัวเราะเบาๆ กับท่าทางตื่นตระหนกของเพื่อน "ฉันจะไปมีปัญญาปล้นธนาคารได้ยังไงกันเล่า... ฉันถูกลอตเตอรี่น่ะ"
"ถูกลอตเตอรี่!?" หลี่น่าอุทานเสียงดัง "ไอ้สลากที่เธอเที่ยวไปซื้อวันนั้นน่ะนะ! พระเ้า! โชคดีอะไรขนาดนี้! นี่มันยิ่งกว่านิยายอีกนะ!"
"ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน" ซูเม่ยยิ้ม "บางที์อาจจะอยากชดเชยเื่ร้ายๆ ที่ฉันเจอมาก็ได้"
หลี่น่าะโโลดเต้นไปรอบห้องด้วยความดีใจยิ่งกว่าเ้าของเงินเสียอีก "สุดยอด! ซูเม่ย! เธอกลายเป็เศรษฐีนีแล้ว! ต่อไปนี้เธอไม่ต้องลำบากอีกแล้วนะ! เราไปซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมกัน! ไปกินอาหารหรูๆ ที่ไว่ทันกัน!"
หลินซูเม่ยส่ายหน้าช้าๆ รอยยิ้มของเธอยังคงอยู่ แต่แววตากลับจริงจังขึ้น "เงินก้อนนี้ไม่ใช่เพื่อให้ฉันสุขสบายหลี่น่า... แต่มันคือทุนตั้งตัวของพวกเรา"
คำว่า "พวกเรา" ทำให้หลี่น่าหยุดเต้นแล้วหันมามองเพื่อนอย่างงุนงง "พวกเรา? หมายความว่ายังไง?"
ซูเม่ยเปิดหน้าจอการจัดการบัญชีขึ้นมา แล้วทำการโอนเงินอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของหลี่น่า
"อะไรน่ะ?" หลี่น่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความจากธนาคาร และแล้วเธอก็นิ่งค้างไปอีกครั้งหนึ่ง
[ท่านได้รับเงินโอนเข้าบัญชีจำนวน 1,000,000.00 หยวน]
ตัวเลขศูนย์หกตัวที่เรียงต่อกันนั้นมีพลังทำลายล้างรุนแรงยิ่งกว่าะเิใดๆ ที่หลี่น่าเคยจินตนาการถึง โลกของเธอหมุนคว้าง โทรศัพท์มือถือในมือหนักอึ้งราวกับแท่งทองคำแท่งหนึ่ง สมองของเธอขาวโพลนไปชั่วขณะ ก่อนที่สติจะกลับคืนมาพร้อมกับความตื่นตระหนกอย่างสุดขีด
"ซูเม่ย!เธอทำบ้าอะไรของเธอ!?" หลี่น่าร้องเสียงหลง มือไม้สั่นจนแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง "โอน... โอนคืนเดี๋ยวนี้เลยนะ! ฉันรับเงินนี่ไว้ไม่ได้! มันมากเกินไป!"
หลินซูเม่ยเพียงแค่มองเพื่อนรักนิ่งๆ แววตาของเธอสงบและแน่วแน่ "ฉันไม่ได้ให้เธอเปล่าๆ และฉันจะไม่รับคืน"
"ไม่ได้ได้ยังไง! นี่มันเงินล้านหยวนนะซูเม่ย! ไม่ใช่แบงค์กงเต็ก! ฉันกลัว... กลัวจนหัวใจจะวายอยู่แล้ว! เงินก้อนนี้มันเปลี่ยนชีวิตคนได้เลยนะ! ฉันไม่มีทางรับมันไว้เฉยๆ หรอก!" หลี่น่าร้อนรนจนแทบจะร้องไห้ เธอรู้สึกเหมือนกำลังแบกูเาทั้งลูกไว้บนบ่า
หลินซูเม่ยลุกขึ้นยืน เดินไปจับไหล่ของเพื่อนรักเบาๆ แล้วบีบให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ "ฟังฉันก่อนหลี่น่า... ฟังให้ดีๆ"
น้ำเสียงที่จริงจังของซูเม่ยทำให้หลี่น่าหยุดโวยวายได้ชะงัด เธอเงยหน้ามองเพื่อนทั้งที่ยังหายใจหอบ
"ฉันไม่ได้ให้เงินเธอ... ฉันกำลังลงทุนในตัวเธอ" ซูเม่ยกล่าวอย่างหนักแน่น "การที่เธอปฏิเสธ ก็เหมือนกับการบอกว่าเธอไม่เชื่อใจฉัน และไม่เชื่อมั่นในมิตรภาพของเรา"
คำพูดนี้แทงใจหลี่น่าอย่างจัง "มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซูเม่ย! ฉันเชื่อใจเธอที่สุดในโลก! แต่..."
"ถ้าเชื่อใจ...ก็ฟังแผนของฉัน" ซูเม่ยพูดตัดบท "หลี่น่า... เธอลองมองย้อนกลับไปสิ ตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมา เธอคือคนที่คอยอยู่ข้างฉันเสมอ ในวันที่ฉันไม่มีใคร เธอคือคนเดียวที่ยื่นบะหมี่ถ้วยร้อนๆ มาให้ เธอเป็คนซื่อสัตย์ ละเอียดรอบคอบ และที่สำคัญที่สุด... เธอคือคนที่ฉันไว้ใจได้โดยไม่มีเงื่อนไข คุณสมบัติเหล่านี้... คือสิ่งที่ฉันไม่มี และเป็สิ่งที่จำเป็ที่สุดในการสร้างธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ"
หลินซูเม่ยหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ปล่อยให้คำพูดของเธอซึมซับเข้าไปในใจของหลี่น่า "ฉันอาจจะมีความคิด มีแผนการ แต่ฉัน้าคนที่จะมาช่วยทำให้มันเป็จริง ้าคนที่คอยจัดการดูแลเื้ัอย่างไว้วางใจได้ ้าคนที่คอยเป็หูเป็ตา เป็มือเป็เท้าให้ฉัน... คนๆ นั้นคือเธอ หลี่น่า"
"เงินหนึ่งล้านหยวนนี่ ไม่ใช่เงินให้เปล่า มันคือเงินทุนเริ่มต้นของพวกเรา... ของฟีนิกซ์ แคปปิตอลที่เราจะสร้างมันขึ้นมาด้วยกัน"
หลี่น่าอ้าปากค้าง "ฟีนิกซ์... แคปปิตอล? บริษัทอะไร? เราจะเอาเงินไปทำอะไร?"
"ลงทุน"ซูเม่ยตอบสั้นๆ ก่อนจะชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ยังคงค้างอยู่ที่หน้าพอร์ตหุ้น "เธอเห็นหุ้นซิงเฉิน เทคโนโลยีตัวนั้นไหม?"
"เห็นสิ... ก็ตัวที่มันไม่ขยับไปไหนมาเป็อาทิตย์แล้วนั่นไง" หลี่น่าตอบตามตรง
"เธอเชื่อเื่คลื่นใต้น้ำไหมหลี่น่า?" ซูเม่ยถามด้วยน้ำเสียงลึกลับ "บนผิวน้ำอาจจะดูสงบนิ่งแต่ข้างใต้มันอาจจะมีกระแสธารเชี่ยวกรากที่กำลังก่อตัวรอวันปะทุขึ้นมาก็ได้ หุ้นตัวนี้ก็เหมือนกัน"
"ฉันใช้เวลาทั้งอาทิตย์ไม่ได้แค่นั่งดูมันนิ่งๆ... ฉันขุดข้อมูล" ซูเม่ยเริ่มอธิบายแผนการที่เธอเตรียมไว้ในหัวอย่างแเีเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ "ฉันพบว่าซิงเฉินเพิ่งจะจดสิทธิบัตรเทคโนโลยีการบีบอัดข้อมูลบนคลาวด์ตัวใหม่ไปอย่างเงียบๆ เมื่อสามเดือนก่อน สิทธิบัตรตัวนี้ยังไม่ถูกประเมินมูลค่าอย่างจริงจัง แต่มันคือการปฏิวัติวงการเลยนะ! และฉันยังพบอีกว่าใน่ครึ่งปีที่ผ่านมา พวกเขาแอบดึงตัวทีมวิศวกรระดับหัวกะทิมาจากบริษัทเทคโนโลยีั์ใหญ่อย่าง เท็นเซ็นต์และไป่ตู้ได้ถึงห้าคน!"
หลี่น่าตาโตขึ้นเรื่อยๆ เื่พวกนี้เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย
"คนภายนอกมองงบการเงินของพวกเขาแล้วส่ายหัว เพราะเห็นว่ากระแสเงินสดติดลบ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเงินเ่าั้ไม่ได้หายไปไหน มันถูกทุ่มไปกับการวิจัยและพัฒนาทั้งหมด! นี่ไม่ใช่บริษัทที่กำลังจะเจ๊ง แต่เป็บริษัทที่กำลังซุ่มพัฒนาอาวุธร้ายแรงที่สุดอยู่ต่างหาก!"
ซูเม่ยเว้นจังหวะ ก่อนจะกล่าวถึงไม้ตายสุดท้าย "และที่สำคัญที่สุด... หลี่น่า เธอลองคิดดูสิว่าตอนนี้อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกอินเทอร์เน็ต? มันคือข้อมูลข้อมูลคือทองคำแห่งยุคใหม่ และบริษัทที่สามารถจัดเก็บ จัดการและรักษาความปลอดภัยของข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุด ก็คือผู้ที่จะกุมอำนาจในอนาคต บริษัทอีคอมเมิร์ซั์ใหญ่อย่าง อาหลี่ลาลา กำลังขยายธุรกิจคลาวด์ของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง และเทคโนโลยีที่พวกเขา้ามากที่สุด ก็คือเทคโนโลยีที่ ซิงเฉิน กำลังถืออยู่ในมือนี่แหละ!"
"มันเป็แค่เื่ของเวลาเท่านั้น... ที่ั์ใหญ่จะหันมาเห็นเพชรเม็ดงามที่ซ่อนอยู่ในโคลนตมนี้ และเมื่อวันนั้นมาถึง... ราคาหุ้นของมันจะไม่ได้แค่ขยับ... แต่มันจะบินทะลุฟ้าไปเลย!"
ทุกคำพูดของหลินซูเม่ยเต็มไปด้วยความมั่นใจและพลังที่น่าเหลือเชื่อ มันคือการวิเคราะห์ที่เฉียบคมและมองการณ์ไกลจนหลี่น่าที่เรียนด้านการตลาดมายังรู้สึกทึ่งและขนลุกไปพร้อมๆ กัน เธอไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่การวิเคราะห์ แต่คือการรายงานข่าวจากอนาคต
"ฉะ... ฉัน..." หลี่น่าพูดไม่ออก เธอถูกวิสัยทัศน์อันยิ่งใหญ่ของเพื่อนรักทำให้ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ถูก
"เงินล้านหยวนนี่... คือตั๋วเที่ยวแรกของเรา" ซูเม่ยพูดต่อ "ฉันจะให้เธอใช้เงินห้าแสนหยวน ซื้อหุ้นซิงเฉิน เทคโนโลยีในชื่อของเธอเอง ส่วนอีกห้าแสนที่เหลือ เก็บไว้เป็ค่าใช้จ่ายส่วนตัวและเป็ทุนสำรองสำหรับแผนการต่อไปของเรา ส่วนของฉันอีก 15 ล้าน ก็จะทุ่มไปกับหุ้นตัวนี้และตัวอื่นๆ ที่ฉันเล็งไว้อีกเช่นกัน"
"เราจะรวยไปด้วยกันหลี่น่า ไม่ใช่ในฐานะที่ฉันเป็คนให้ และเธอเป็คนรับ แต่ในฐานะผู้ร่วมก่อตั้ง ของฟีนิกซ์ แคปปิตอล เธอกับฉัน... เราจะสู้ไปด้วยกัน"
หลินซูเม่ยยื่นมือออกมาตรงหน้าเพื่อนรัก
หลี่น่ามองมือเรียวขาวของซูเม่ย สลับกับมองใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่นของเธอ และมองไปยังตัวเลขล้านหยวนในบัญชีของตัวเอง ความกลัวในใจเธอยังคงอยู่ แต่มันเริ่มถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นและความรู้สึกที่อยากจะร่วมผจญภัยไปกับเพื่อนคนนี้
"ฉัน...ฉันไม่เข้าใจเื่หุ้นบ้าๆนี่เลยซักนิด...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้คลาวด์ที่เธอพูดถึงมันหน้าตาเป็ยังไง" หลี่น่าพูดเสียงสั่น แต่เธอก็ค่อยๆ ยื่นมือที่สั่นเทาของตัวเองออกไปจับมือของซูเม่ยไว้ "แต่ฉันเชื่อเธอ... ซูเม่ย ฉันเชื่อใจเธอเสมอ"
รอยยิ้มที่แท้จริงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินซูเม่ยอีกครั้ง "ดีมาก! งั้นมาเริ่มกันเลย!"
เธอไม่รอช้า ลากเก้าอี้ของหลี่น่ามานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ด้วยกัน "เอาล่ะ ล็อกอินเข้าบัญชีซื้อขายหุ้นของเธอที่ฉันเปิดให้เมื่อวันก่อน"
หลินซูเม่ยแนะนำขั้นตอนให้หลี่น่าทีละขั้นอย่างใจเย็น ั้แ่การกรอกรหัสหุ้น การใส่จำนวนเงินห้าแสนหยวน และเมื่อมาถึงขั้นตอนสุดท้าย... คือการกดปุ่ม ยืนยันการซื้อ
"กดสิ" ซูเม่ยพูดเบาๆ
นิ้วของหลี่น่าจ่ออยู่ที่ปุ่มนั้น เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมานอกอก ก่อนที่เธอจะหลับตาปี๋แล้วกดลงไป!
[คำสั่งซื้อหุ้น ซิงเฉินอ เทคโนโลยีที่ จำนวน XXXX หุ้น มูลค่า 500,000.00 หยวน ได้รับการยืนยันแล้ว]
เมื่อหลี่น่าลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างเปลี่ยนไป เธอไม่ใช่แค่หลี่น่า นักศึกษาการตลาดธรรมดาๆ อีกต่อไปแล้ว แต่เธอกลายเป็ นักลงทุนและเป็เ้าของหุ้นมูลค่าครึ่งล้านหยวน
"ยินดีต้อนรับสู่ ฟีนิกซ์ แคปปิตอล อย่างเป็ทางการ... คุณหลี่" หลินซูเม่ยกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มพึงพอใจ
หลี่น่าหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งดีใจ ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นปนเปกันไปหมด "พวกเราบ้าไปแล้วแน่ๆ ซูเม่ย! พวกเราบ้าไปแล้ว!"
"คนที่ไม่บ้า... จะสร้างประวัติศาสตร์ได้ยังไงล่ะ?" ซูเม่ยตอบกลับอย่างคมคาย เธอมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ตอนนี้มีคำสั่งซื้อหุ้นของพวกเธอทั้งสองคนอยู่ในนั้น
นี่เป็เพียงเงินทุนก้อนเล็กๆ เมื่อเทียบกับกองทุนั์ใหญ่ในตลาดหลักทรัพย์เซี่ยงไฮ้... แต่มันไม่ใช่แค่เงิน
มันคือเมล็ดพันธุ์... เมล็ดพันธุ์แห่งฟีนิกซ์ที่ถูกหว่านลงบนผืนดินแห่งโอกาสแล้ว
หลินซูเม่ยเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ท้องฟ้ายามค่ำคืนยังคงมืดมิด แต่เธอรู้ดีว่าอีกไม่นาน... พญาหงส์เพลิงของเธอจะทะยานขึ้นจากเถ้าถ่าน และแผดเผาท้องฟ้านั้นให้สว่างไสวด้วยปีกของมันเอง
"นี่คืออิฐก้อนแรกของอาณาจักรเรา... และจากนี้ไป... เราจะสร้างมันให้สูงเสียดฟ้า"