หลังวันงานประมูล น้ำเพชรก็ใช้ชีวิตกับแม่พลอยไปตามปกติ แต่ที่ผิดปกติเห็นจะเป็ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอกับแม่พลอย ที่ขยันมาที่บ้านหลังนี้บ่อยขึ้นมาก ั้แ่ที่เจอเธอกับแม่พลอย ที่งานประมูลการกุศล
คุณพลอยนั่งมองสามีของเธอ ก่อนจะถามว่า"คุณคมศักดิ์ขยันมาบ้านนี้ เหลือเกินนะคะ ไม่ทราบว่าที่มาบ่อยๆ เพราะ้าให้ดิฉันไปเซ็นใบหย่าให้หรือคะ!"
คุณคมศักดิ์ไม่ได้เก็บเอาคำพูดประชดประชันของภรรยามาใส่ใจ"ผมไม่ได้คิดจะหย่ากับคุณหรอกนะคุณพลอย"
“ไม่เคยคิดจะหย่า! แล้วไม่ทราบว่าคุณคมศักดิ์ มาทำอะไรที่นี่คะ!” คุณแม่พลอยถาม
“ผมคิดถึงคุณกับลูก เมื่อไหร่คุณจะให้อภัยผม สิ่งที่ผมเคยทำในอดีต มันร้ายแรงขนาดที่คุณไม่ยอมให้อภัยกันมาเป็เวลาสิบปีเลยหรือครับ” คุณคมศักดิ์ถามภรรยา ที่พาลูกสาวคนเดียว ย้ายออกมาจากบ้านและไม่กลับไปเป็เวลาสิบปีแล้ว
น้ำเพชรที่นั่งฟังพ่อแม่คุยกัน เธอเอ่ยถามว่า"แล้วตลอดสิบปีที่ผ่านมา คุณพ่อไปไหนมาค่ะ ทำไมถึงพึ่งมาตามพวกเรากลับ หลังจากที่เวลาผ่านไปเป็สิบปี"
“น้ำเพชร!พ่อไม่ได้ตัดใจให้เวลามันผ่านไปเป็สิบปี แต่เป็เพราะคุณย่าของหลานป่วย และท่านก็โกรธแม่ของหลานมาก ที่ไม่ฟังคำสั่งของท่าน พาลูกย้ายออกมาจากบ้าน ทำให้พ่อไม่กล้าขัดใจท่าน” คุณคมศักดิ์กล่าวกับลูกสาว
“แล้วมันเป็ความผิดของคุณแม่หรือคะ! คุณพ่อเป็คนนอกใจคุณแม่ก่อน และยังพาผู้หญิงหน้าด้านคนนั้น! เข้ามาอาศัยร่วมบ้านกับคุณแม่ คุณย่าก็เหลือเกิน เห็นดีเห็นงามไปด้วย! เพชรอยากจะรู้เหลือเกิน ว่าหากคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วเป็คนพาเมียน้อยเข้ามาในบ้าน คุณย่าท่านจะยิ้มต้อนรับผู้หญิงคนอื่นของคุณปู่อยู่หรือเปล่า” น้ำเพชรกล่าวด้วยอารมณ์โมโห เมื่อคิดไปถึงหญิงชราคนนั้น
“ลูกไม่ควรพูดถึงคุณย่าของลูกแบบนั้น!ยังไงท่านก็เป็ย่าของลูก”คุณคมศักดิ์กล่าว
“แล้วคุณย่าเคยเห็นเพชรเป็หลานด้วยหรือคะ ตอนนี้คงรักคงหลงหลานชายหลานสาวนอกสายเือยู่ละสิ” น้ำเพชรกล่าวและหันไปบอกแม่ว่า"แม่ค่ะ อีกไม่กี่วันเพชรต้องเดินทางไปทำงาน ที่ต่างประเทศนะคะ เดี๋ยวเพชรจะโทรศัพท์ ให้พี่ไพลินกับน้องเพทายมาอยู่เป็เพื่อนแม่ที่บ้าน"
สองคนที่น้ำเพชรพูดถึง คือลูกบุญธรรมที่คุณแม่รับมาเลี้ยงดู หลังจากที่ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ พี่ไพลินและน้องเพทายเป็พี่น้องกัน และยังเป็หลานสาวหลานชาย ที่เกิดกับพี่ชายและพี่สะใภ้ของแม่พลอย และที่ท่านรับเด็กทั้งสอง มาเลี้ยงดูเป็ลูกบุญธรรม เป็เพราะพ่อแม่ของเด็กทั้งสอง เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถ เมื่อสิบปีก่อน
“สองคนนั้นจะวางมาอยู่เป็เพื่อนแม่หรือลูก?”แม่พลอยถามลูกสาว ลูกสาวคนโตและลูกชายคนเล็กของเธอ ต่างแต่งงานและย้ายออกไปสร้างครอบครัวกันหมดแล้ว เหลือก็แต่ลูกสาวคนเดียวของเธอ ที่ทำแต่งานไม่ยอมแต่งงานตามที่เธอบอกสักที
“ตาเพทายคงจะไปๆมาๆหาคุณแม่ แต่กับพี่ไพลิน…”น้ำเพชรหยุดพูดเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่คุณคมศักดิ์
“พี่สาวลูกทำไมหรือ?มีเื่อะไรเกิดขึ้นกับไพลิน!”แม่พลอยถามลูกสาว ใจคอของเธอรู้สึกไม่ดี
น้ำเพชรมองไปทางผู้เป็พ่อ ก่อนจะละสายตาออกมาก่อนบอกแม่พลอย และพูดว่า"สามีของพี่ไพลิน…ไปมีเมียน้อยค่ะ พี่ไพลินจำได้เลยทะเลาะกันใหญ่"
“อะไรนะ!จะเป็ไปได้ยังไง!สองคนนั้นรักชอบกันมา ั้แ่เรียนมัธยมแล้วนะ”แม่พลอยใ เธอไม่อยากจะเชื่อ
“ขนาดคนที่รักชอบกันมา ั้แ่ชั้นประถม ตามจีบตามรักอยู่ตั้งนาน กว่าจะได้แต่งงานกัน ยังนอกใจได้!แล้วนับประสาอะไรกับคนที่รักกัน ตอนสมัยมัธยมปลายละคะ” น้ำเพชรกล่าวและมองคนที่ตามจีบแม่พลอยมาั้แ่อยู่ชั้นประถม
แม่พลอยเอ่ยห้ามปราบลูกสาว และถามเื่ของลูกสาวบุญธรรม“น้องเพชรอย่างพึ่งไปสนใจคนอื่น!แม่้ารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของลูกกันแน่”
“เพชรก็ไม่ค่อยรู้เื่เท่าไรนัก เห็นพี่ไพลินบอกว่าพี่เขยไปมีเมียน้อย และตอนนี้เมียน้อยคนนั้นก็กำลังท้องอยู่ด้วย” น้ำเพชรกล่าว
“ตายจริง!ทำไมตาแบงค์ ถึงกล้าไปทำผู้หญิงอื่นท้องได้!” แม่พลอยใมากที่ลูกเขยของเธอไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง
“ความมักมากในกามยังไงละคะ ที่ทำให้มันเป็แบบนี้!” น้ำเพชรกล่าว
“แล้วพี่สาวของลูกเธอจะเอายังไงต่อ”คุณพลอยถามและเป็ห่วงลูกสาวคนโต
“พี่ไพลินจะพาลูกทั้งสองคน ย้ายมาอยู่กับคุณแม่ที่บ้านหลังนี้ และจะหย่ากับทางพี่เขย” น้ำเพชรบอก
“พี่สาวบอกจะหย่าหรือลูก..ก็ดี ไม่ต้องมาทนอยู่กับผู้ชายชั่วๆ พี่สาวของลูกอายุยังน้อย ยังสามารถทำงานหาเงินเลี้ยงลูกและตัวเองได้” แม่พลอยเห็นด้วย
คุณคมศักดิ์ที่นั่งฟังสองแม่ลูก เอ่ยถามว่า “แต่คุณพลอย เขาสองคนมีลูกด้วยกันแล้วนะ หากหย่ากันไป ลูกของลูกสาวบุญธรรมของคุณ จะไม่ลำบากหรือครับ”
“ทำไมจะไม่ดี ฉันคิดว่ายัยไพลิน ไม่จำเป็ต้องมาจมปลัก อดทนอยู่กับผู้ชายชั่วๆแบบนั้น และฉันคงไม่ปล่อยให้ลูกสาวคนโตกับหลานๆ ต้องมากใช้ชีวิตลำบากอย่างที่คุณพูดหรอกนะ”