5 ปีต่อมา ิเทียนเยว่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง
เริ่มการสุ่มต่อเนื่องห้าครั้งในทันที
[ปู้นๆๆ ยินดีด้วยท่านได้รับ พลังวิเศษระดับเซียน - โลกาพลิกผัน]
[ปู้นๆ ยินดีด้วยท่านได้รับของวิเศษระดับ์ - หอกัทอง]
[บู่ๆ ยินดีด้วยท่านได้รับอายุขัย 1,000 ปี]
[บู่ๆ ยินดีด้วยท่านได้รับอายุขัย 1,000 ปี]
[ปู้นๆ ยินดีด้วยท่านได้รับของวิชายุทธระดับนภา - 12 กระบี่ทลายิญญา]
ิเทียนเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอบนี้ไม่ได้เสริมพร์เลย ในทางกลับกันพลังต่อสู้กลับพุ่งทะยาน
เขาไม่รีรอบกดรับสืบทอดทันที ข้อมูลมหาศาลพลันพุ่งเข้ามาในหัว
ทรงพลังนัก! เป็วิชากระบี่ที่เน้นไปที่การใช้พลังิญญา ตัดสะบั้นิญญาของศัตรูให้ไร้ทางหวนกลับ
ิเทียนเยว่ฝึกวิชาอยู่นานสองนานเมื่อรู้สึกว่าเข้าที่แล้วจึงหยุด
ก่อนจะเรียกหอกัทองออกมาดู
ด้ามหอกเป็สีดำทมิฬ ทั้งด้ามมีลวดลายร่างของัสีทองปรากฏขึ้น ปลายหอกมีสีทองนูนขึ้นมาเป็รูปหัวัตนหนึ่งปลายหอกแหลมคมราวกำสามารถเจาะทะลวงได้ทุกสรรพสิ่ง
เมื่อเรียกมันออกมาตัวหอกพลันสั่นไหวต่อต้านิเทียนเยว่อย่างสุดกำลัง
ิเทียนเยว่เห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สองมือกำแน่นไปที่ด้ามของหอกใช้พลังสะกดข่มให้ยอมรับเป็นาย
ต่อต้านกันอยู่นานสองนานิเทียนเยว่ก็ยอมแพ้ไป...เ้าหอกนี่ดื้อเสียงยิ่งกว่าอะไร ยิ่งเขาฝืนบังคับมันยิ่งต่อต้าน เขาทำแม้กระทั่งลองหยดเืไปผลปรากฏว่าเ้าหอกนี้ถุยเืของเขาออกมาเสียอย่างนั้น...
'ช่างเ้าแล้ว เอาไปให้ศิษย์ในอนาคตก็แล้วกัน' ิเทียนเยว่โยนหอกัทองกลับเข้าระบบอย่างหงุดหงิด ทุกวันนี้เขายังไม่มีหอกไว้ใช้กับกระบวนหอกพลิกฟ้าเลยด้วยซ้ำไป...
เขาเปลี่ยนอารมณ์โดยการเรียกข้อมูลของโลกาพลิกผันออกมาดู
[โลกาพลิกผัน - พลังวิเศษระดับเซียน แปลหยางเป็หยิน แปลหยินเป็หยางพลิกกลับด้านสรรพสิ่ง จำต้องใช้อายุขัยเป็สิ่งแลกเปลี่ยน]
บัดซบ! ของไร้ประโยชน์ ิเทียนเยว่ซึมไปการสุ่มครั้งนี้เขาขาดทุกยับเยิน...
ชื่อ : ิเทียนเยว่
เผ่า : เซียนไร้พันธะ
ระดับ : มหายานขั้น 7
อายุ : 112/376,970 ปี
ทักษะบ่มเพาะ : เก้านภาสิบสองตะวันจันทรา [ระดับา]
วิชายุทธ : กระบวนหอกพลิกฟ้า , 12 กระบี่ทลายิญญา
พลังวิเศษ : โลกาพลิกผัน
พร์ : นักตัดไม้,มือกระบี่ชั้นสูง,จิตกระบี่า,กายาทองคำพันปี,ิญญาเซียนสถิต,ร้องเพลง
รากิญญา : รากิญญาโลกันตร์,วารีบุษราคัม,วายุทมิฬ,หมื่นปฐี,เทพอัศนี,เสี้ยวรากิญญาหยิน,เสี้ยวรากิญญาหยาง,รากิญญาไร้ลักษณ์,รากิญญาต้นกำเนิด
ของวิเศษ : กระบี่พฤกษา,เบาะเซียนล่องนภา,กำยานสามภพ,ต่างหูปิดฟ้า,รองเท้ายมโลก,กระบี่ผ่าดารา,หอกัทอง
ความสามารถระบบ : หน้าต่างสถานะ ,อาณาเขตเทพระดับ 1
...
"เห้อ..." ิเทียนเยว่มองหน้าต่างสถานะก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะใช้พลังคลุมูเาสงบจิตไว้และเคลื่อนย้ายไปหาถังจื่อในทันที
...
...
ิเทียนเยว่ปรากฏตัวขึ้นในพระราชวังโลหิตทันที แต่เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นก็แสดงสีหน้างุนงงเล็กน้อย
ถังจื่อกำลังนั่งประชุมอยู่กับเหล่ามารนับร้อย
"หารือกันอยู่หรือ เช่นนั้นข้ามาวันหลังแล้วกัน" ิเทียนเยว่เอ่ยที่ด้านหลังของถังจื่อเตรียมตัวจากไปในทันที
"ท่านอยู่อ่นเถิดขอรับ เื่นี้เกี่ยวพันถึงท่านด้วย" ถังจื่อรีบเอ่ยรั้งไว้
ิเทียนเยว่ได้ฟังก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ขัดอันใด เดินมานั่งด้านข้างของถังจื่อทันที ศักดิ์ของิเทียนเยว่ในอาณาจักรมารนี้นั้น ไม่ด้อยไปกว่าถังจื่อเลยด้วยซ้ำ...
"สายสืบที่ข้าส่งไปยังแดนเซียน ผ่านทางยมโลกรายงานมาว่า สำนักสยบโลกากำลังเคลื่อนไหว้แล้ว อย่างเร็วสุดก็อีกสามร้อยปี จะมีเซียน์หลายสิบคนมาทำลายโลกมนุษย์แห่งนี้" ถังจื่อกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแม้ตอนนี้เขาจะมีมหายานอยู่ในมือนับสิบ ตัวเขาเองก็ใกล้ถีงระดับเซียนปฐีแล้ว แต่อีกสามร้อยปีเขาไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถทะลวงสู่ระดับเซียน์ได้
ต้องทราบก่อนว่าระดับเซียนนั้นแตกต่างจากระดับบนโลกมนุษย์อย่างสิ้นเชิงกว่าจะทะลวงได้แต่ละขั้นนั้นยากเย็นยิ่งล้วนต้องอาศัยการทำความเข้าใจและไอเซียนมหาศาล ยิ่งหาก้าทะลวงในโลกมนุษย์ก็จำเป็ต้องมีโอสถระดับเซียนด้วย
ิเทียนเยว่ได้ฟังก็ขมวดคิ้วเช่นกัน ตัวเขาเข้าใจดีถึงความแตกต่างของระดับเซียนเนื่องจากก่อนหน้านี้ที่มาพักอาศัยอยู่ที่นี่ก็ได้มีการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับหลินทั่วผู้เป็เซียนปฐีระยะปลายอยู่หลายครั้ง
แม้เขาจะสะกดอีกฝ่ายได้ไม่ยากเย็นแต่ก็ได้ทราบว่าระดับเซียนนภาแตกต่างจากเซียนปฐีนับร้อยเท่า ยิ่งเซียน์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง...
หายนะ! มีเพียงคำเดียวเท่านั้นที่ผุดขึ้นมาในหัวของิเทียนเยว่
"เ้ามีแผนรับมือหรือไม่" ิเทียนเยว่กล่าวถาม
"มีขอรับแต่ไร้ซึ่งความมั่นใจ ไข่กิเลนเผือกที่ได้รับมาเมื่อปีนั้นก็ยังไม่ฟักด้วย" ถังจื่อส่ายหัวกล่าว กิเลนเผือกที่ถังจื่อหมายถึงก็คือไข่สัตว์เทพเมื่อปีนั้นนั่นเอง เนื่องจากเป็ที่น่ารังเกียจของเหล่ากิเลนด้วยกันจึงถูกเนรเทศให้มาอยู่ที่โลกมนุษย์...
แต่ถึงอย่างนั้นกิเลนก็ยังคงเป็กิเลนสัตว์เทพเพียงแค่ถือกับเนิดก็จะมีตบะระดับจักรพรรดิเซียนแล้ว แม้จะเลี้ยงให้เชื่องยากยิ่งแต่ส่วนนี้ถังจื่อมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมเนื่องจากชีวิตก่อนเขาก็เคยเลี้ยงสัตว์เทพเช่นกัน...
"ลองกล่าวมาเถิด"ิเทียนเยว่พยักหน้าเล็กน้อยหากไม่สามารถต้านทานได้จริงๆเขาก็ต้องหาทางหนีไว้แต่เนิ่นๆ...
"เื่นี้เกี่ยวกับสำนักวิชาที่ท่านมีส่วนเกี่ยวข้องขอรับ ข้าได้คำนวณดูแล้วหากสามารถปลุกปั้นบุตรแห่ง์จำนวนมากไปขโมยดวงชะตาจากสำนักอริยะเทพได้ มีโอกาสที่โลกมนุษย์จะยกระดับไปถึงขั้นที่รองรับจักรพรรดิเซียนได้ขอรับ เมื่อถึงตอนนั้นข้าสามารถใช้ดวงชะตาปิดกั้นไม่ให้เซียน์เขาโจมตีได้" ถังจื่อกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ฟังดูไม่ยากไม่ใช่หรือ" ิเทียนเยว่กล่าวด้วยสีหน้าสับสนด้วยพลังของเขา หรือแม้แต่มหายานคนใดคนหนึ่งในที่แห่งนี้ล้วนสามารถสะกดสำนักอริยะเทพในโลกใบนี้ได้อย่างง่ายดาย
"ข้ามิได้หมายถึงสำนักอริยะเทพที่นี้ขอรับ" ถังจื่อกล่าวด้วยสีหน้าจนปัญญา
"เช่นนั้นหมายถึงแดนเซียนหรือแดนเทพเล่า" ิเทียนเยว่ขมวดคิ้วทันที
"ล้วนได้ทั้งสองขอรับ เพียงแต่การจะ่ชิงดวงชะตามาก็มิได้ง่ายดายปานนั้น รวมถึงหาก้าแทรกซึมเข้าสำนักจำต้องใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายพิเศษอีก อีกทั้งยังมีเื่ของจิตใจของบุตรแห่ง์อีกขอรับ หากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจย้ายข้างไปก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว"
"...คิดว่าทำได้ไหม" ิเทียนเยว่หรี่ตามองถังจื่อ แม้เ้าเด็กคนนี้จะบอกว่าไม่มั่นใจแต่หากไม่มั่นใจจริงๆจะเอ่ยมาทำไมกัน...
"...ส่วนตัวข้าคิดว่าทำได้ขอรับเพียงแต่ต้องยืมมือท่านช่วยสั่งสอน ข้าไม่มีความอดทนมากพอจัดสั่งสอนใคร อีกทั้ง่นี้ดวงชะตาของโลกมนุษย์ใบนี้พุ่งทะยานมีผู้มีพร์ปรากฏตัวขึ้นมากมายหากดึงดูดมาไว้ได้ ต่อให้่ชิงดวงชะดาไม่สำเร็จข้าก็ยังพอใช้ดวงจะชะดาเคลื่อนย้ายโลกใบนี้ไปหลบซ่อนที่แดนเวิ้งว้างได้อยู่" ถังจื่อยิ้มบางๆ เขายังคงมีแผนสำรองอยู่เพียงแต่เป็แผนที่ไม่ยั่งยืนทั้งยังต้องหนีเหมือนหมา...เื่เช่นนี้นอกจากิเทียนเยว่แล้วไม่มีใครอยากทำทั้งนั้น...
"อืมเอาเถิด เช่นนั้นก็ลองดูสักตั้ง หากไม่ไหวก็หนี..." ิเทียนเยว่พยักหน้าเล็กน้อย พอจะมองออกเช่นกันว่าคนพวกนี้ศักดิ์ศรีสูงเพียงใดหากไม่จวนตัวจริงๆก็คงไม่ยอมหนีเลย...
"เช่นนั้นเื่การอบรมณ์ปล่อยให้เป็หน้าที่ของผู้าุโิคนเดียว จะไม่หนักไปหรือขอรับ" ชายคนหนึ่งยกมือถามขึ้น
"ข้าวางแผนคัดเลือกอาจารย์อยู่แล้ว อย่างน้อยๆหลายคนในพวกเ้าก็ต้องไปเป็อาจารย์" ถังจื่อส่ายหน้าเล็กน้อยพร้อมกล่าว
"เช่นนั้นจะคัดเลือกเช่นใดแล้วมีสิทธิ์พิเศษใดหรือไม่ขอรับ" ชายอีกคนหนึ่งยกมือถาม
"แน่นอนว่าข้าย่อมไม่เอาเปรียบพวกเ้า เื่รางวัลจะอยู่ที่ดุลพินิจของท่านอาจารย์ข้า" ถังจื่อพยักหน้าพลางมองไปยังิเทียนเยว่
ทำเอาเขาหัวคิ้วกระตุก...ตัวเขาไม่มีสมบัติอันใดไปมอบให้คนอื่นสักนิดขนาดตัวเองยังไม่ค่อยจะมีใช้เลย...
'ไม่ต้องห่วงขอรับ ชาติที่แล้วข้ามีของในคลังสมบัติสำรองเยอะพอสมควร ใช้ดึงดูดมนุษย์ได้ไม่ยาก' ถังจื่อถ่ายเสียงหาิเทียนเยว่อย่างแเี
"อืม" ิเทียนเยว่ไม่ได้เอ่ยอะไรเพียงพยักหน้าเล็กน้อย
"เช่นนั้นจะเริ่มคัดเลือกเมื่อใดเ้าคะ?" หญิงวัยกลางคนยกมือถาม
"อีกสามวันนับจากวันนี้ มีใครมีคำถามอีกไหม" ถังจื่อกล่าวอย่างเด็ดขาด
เมื่อรอจนไม่มีใครกล่าวอะไรขึ้นมาแล้วเขาจึงสั่งให้แยกย้ายในทันที
...
"ข้านึกว่าจะได้เป็อาจารย์สบายๆเสียอีก ภาระใหญ่ไม่น้อยเลย" ิเทียนเยว่กล่าวด้วยความเหนื่อยหน่าย...เขานึกว่าจะได้ใช้ชีวิตสบายๆไปตลอดเสียอีก
กริ๊ง! ถังจื่อโยนแหวนวงหนึ่งให้ิเทียนเยว่ด้วยสีหน้าเ็ป ิเทียนเยว่รับมันไว้พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะส่งจิตััเข้าไปข้างในแหวน
"นั่นคือคลังสมบัติสำรองของข้าในชาติที่แล้วขอรับ ข้าเก็บมันไว้ในิญญาไม่คิดว่าจะต้องใช้มันแบบนี้" ถังจื่อกล่าวอย่างเ็ปถึงแม้จะเป็แค่คลังสมบัติสำรองแต่ก็เป็สิ่งที่เขาสะสมมานับล้านปี แม้จะไม่มีโอสถวิเศษอยู่เลยแต่วิชายุทธและอาวุธวิเศษมากมายยิ่ง
ิเทียนเยว่ที่เห็น ในใจก็ะโโลดเต้นขึ้นมาจู่ๆโชคก็หล่นทับเสียแล้ว!
"อืม เช่นนั้นเื่สำนักเ้าสร้างเสร็จหรือยังเล่า" ิเทียนเยว่ยังคงรักษามาดสงบนิ่งเอาไว้
"ใกล้แล้วขอรับ ติดก็แต่ว่าเป็เพียงสิ่งปลูกสร้างเปล่าๆ ท่านอยากให้มีแนวทางเช่นใดเชิญกล่าวมาได้เลย" ถังจื่อพยักหน้า
"เช่นนั้นสร้างลานประลองไว้หลายๆแห่งหน่อยเถิด แข่งขันแย่งชิงกันให้มากๆหน่อย สร้างแรงกดทัน" ิเทียนเยว่พยักหน้ากล่าว
คุยกันอยู่สักพักิเทียนเยว่ก็ขอตัวจากไป ส่วนถังจื่อก็แจ้งว่าเมื่อทุกอย่างลงตัวจะเดินทางไปแจ้งเอง...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้