หมู่บ้านแห่งนี้… ยังคงสงบสุขดั่งเช่นทุกวัน ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า ณ ที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ลี้ สัตว์อสูรระดับตำนานได้ล่มสลายไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าใน่เวลาเดียวกันนี้ เหล่ายอดฝีมือกำลังหวาดกลัวกับตัวตนปริศนาที่แข็งแกร่งเกินกว่าผู้ใดจะหยั่งถึงที่มุมหนึ่งของหมู่บ้านซึ่งถูกบดบังจากสายตาของผู้คน ร่างของหญิงสาวในชุดขาวบริสุทธิ์ค่อยๆ ปรากฏขึ้น
มือเรียวค่อยๆ ยกขึ้นแตะหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าปลายนิ้วัักับผิวเย็นของหน้ากากก่อนจะถอดมันออกอย่างเชื่องช้า
ใบหน้างดงามไร้ที่ติเผยออกมาสู่แสงแดด ไป๋เสวี่ยหรง แม้ว่านางเพิ่งสังหารจักรพรรดิแมงมุมอสูรในพริบตา แม้ว่านางเพิ่งสร้างแรงสั่นะเืไปทั่วใต้หล้า แต่สีหน้าของนางกลับสงบนิ่ง ราวกับว่า… สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เป็เพียงเื่เล็กน้อย
ไม่มีความตื่นเต้น ไม่มีความภาคภูมิ ไม่มีแม้แต่ความกังวลว่าใครจะรู้ตัวตนของนาง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น… เป็เพียงส่วนหนึ่งของชีวิตของนางเท่านั้น
ไป๋เสวี่ยหรงทอดสายตามองรอบตัว บ้านไม้เก่าแก่หลังเดิม ถนนดินที่คดเคี้ยวไปตามแนวเขา เสียงพูดคุยของชาวบ้านที่ยังคงดำเนินไปเช่นทุกวัน ที่นี่… ยังคงเป็หมู่บ้านจิ่วอันที่เงียบสงบเช่นเคย ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอก ไม่มีวันแตะต้องที่นี่ได้
"ลูกแม่… เ้าไปไหนมา?" เสียงของไป๋จิงซูเต็มไปด้วยความห่วงใย ไป๋เสวี่ยหรงหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแม่ของนาง สีหน้าของนางสงบนิ่งราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น มือเรียวยกขึ้นปัดฝุ่นออกจากแขนเสื้ออย่างไม่รีบร้อน
"ข้าเพียงแค่เดินทางไปส่งเหล่าตัวแทนผู้มีพร์ของหมู่บ้านก็เท่านั้น" เสียงของนางเรียบเฉย ฟังดูไม่ต่างอะไรจากการเดินเล่นในป่าธรรมดาๆ หากนางไม่ได้กำจัดจักรพรรดิแมงมุมอสูร…เหล่าเด็กหนุ่มและหญิงสาวแห่งหมู่บ้านจิ่วอันคงถูกฉีกกระชากเป็ชิ้นๆ ไปแล้วยอดฝีมือมากมายที่เดินทางมาด้วย คงไม่มีแม้แต่โอกาสจะเอ่ยคำร้องขอชีวิตเืคงไหลนองไปทั่วเส้นทางขบวนรถม้าคงเหลือไว้เพียงซากพังทลาย
ไป๋จิงซูจ้องมองบุตรสาวของนาง ราวกับ้าจับสังเกตสิ่งใดบางอย่าง "เดินทางไปส่งผู้คนงั้นหรือ?" ดวงตาของนางสะท้อนความสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามมากไปกว่านั้น ไป๋เสวี่ยหรงเป็เด็กสาวที่เติบโตมาเงียบขรึมเสมอ แม้ว่านางจะรักและดูแลบุตรสาวคนนี้ดั่งแก้วตาดวงใจ แต่ก็รู้ดีว่ามีหลายสิ่งที่บุตรสาวของนาง มิได้บอกกล่าวออกมานางทำได้เพียงส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
"เช่นนั้นก็ดีแล้ว… ไปล้างหน้าล้างตาเถอะ เดี๋ยวแม่จะเตรียมอาหารให้เ้า" ไป๋เสวี่ยหรงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านของนาง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผู้คนที่รอดชีวิต ยังคงอื้ออึงไม่หายพวกเขาเพิ่งพ้นจากขุมนรก ได้หายใจอีกครั้งทั้งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะรอดมาได้
แต่ในขณะเดียวกัน… สิ่งที่พวกเขาได้พบเจอ ก็มิใช่สิ่งที่สามารถลืมเลือนได้ง่ายๆ จักรพรรดิแมงมุมอสูรสิ่งมีชีวิตในตำนานที่แม้แต่เซียนยังต้องหวาดกลัว ถูกสังหารลงอย่างง่ายดายต่อหน้าต่อตาของพวกเขา
โดยสตรีปริศนาในชุดขาว ผู้ที่ราวกับเทพเซียนจากฟากฟ้า! ชายชราผู้เป็ยอดฝีมือสูงสุดของขบวนนี้ แม้เขาจะเคยเห็นยอดฝีมือมากมาย เคยต่อสู้กับศัตรูผู้แข็งแกร่งมานับไม่ถ้วน แต่วันนี้… เขากลับหวาดกลัวจนขนลุก! เพราะสิ่งที่เขาได้พบเห็น มิใช่สิ่งที่มนุษย์ธรรมดาควรได้เห็น มิใช่พลังที่มนุษย์ธรรมดาจะได้
"ฝังร่างของผู้เสียชีวิต ส่วนร่างของจักรพรรดิแมงมุมอสูร... เราจะนำมันกลับไปที่เมืองหลวง!" น้ำเสียงของชายชราหนักแน่น แต่หากฟังดีๆ จะััได้ถึงความ สั่นไหวทั้งหวาดกลัว และตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
หวาดกลัว... เพราะเขารู้แล้วว่าโลกนี้ยังมีตัวตนที่อยู่เหนือกว่าทุกขีดจำกัดตื่นเต้น... เพราะหากเขานำข่าวนี้กลับไปที่เมืองหลวง มันจะต้องะเืยุทธภพอย่างแน่นอน! สัตว์อสูรที่พวกเขาเคยคิดว่าไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ ถูกสังหารโดยหญิงสาวเพียงผู้เดียว
"เซียนน้ำแข็ง…เทพเซียนที่แท้จริง”
"ตัวตนเช่นนี้… มีอยู่ในโลกจริงๆ อย่างนั้นหรือ?"
ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางเป็ใคร ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางมาจากที่ใด แต่ทุกผู้คนต่างรู้ว่า "ยุทธภพ จะต้องสั่นะเื!"
ข่าวสารสั่นะเืยุทธภพ เมื่อขบวนรถม้าเคลื่อนเข้าสู่ เมืองหลวง เสียงล้อกระทบกับพื้นถนนหินดังก้องสะท้อนผ่านกำแพงสูงตระหง่านเด็กหนุ่มและหญิงสาวผู้ผ่านการคัดเลือก ถูกนำตัวไปยังโรงเรียนฝึกตนของตนเองแต่ครั้งนี้ การเดินทางของพวกเขา มิใช่เพียงแค่การเริ่มต้นเส้นทางของผู้ฝึกตนธรรมดา
เพราะพวกเขาได้นำข่าวสารที่สั่นะเืไปทั้งแผ่นดินมาด้วย! ที่ ลานกว้างของจัตุรัสกลางเมือง ประชาชนจำนวนมากรวมตัวกัน มุงดูสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึงซากร่างของจักรพรรดิแมงมุมอสูร! ร่างอันมหึมาแผ่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว แม้ว่ามันจะตายไปแล้ว… แต่ไออสูรที่หลงเหลืออยู่ก็ยังทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูก แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับสูงบางคนที่มายืนมองก็ยัง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุก!
"มัน… ตายแล้วจริงๆ อย่างนั้นหรือ?" เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน
"ข้าคิดว่าตำนานเกี่ยวกับจักรพรรดิแมงมุมอสูร เป็เพียงเื่เล่าเสียอีก!""ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้!?""ใครเป็ผู้สังหารมันกัน!?"
"สัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ… ถูกสังหาร!?" นี่เป็สิ่งที่ ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ข่าวการนำซากร่างของจักรพรรดิแมงมุมอสูรมาสู่เมืองหลวงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และ ลานประมูลของเมืองหลวงก็เป็ผู้รับผิดชอบในการจัดเก็บซากร่างนี้
เหล่าผู้นำตระกูลมากมายต่างเดินทางมายังลานประมูล เพื่อหวังจะได้เห็นกับตาของตนเองว่า สัตว์อสูรในตำนานถูกสังหารได้อย่างไร ยามค่ำคืนท้องฟ้ามืดสนิทไร้ดวงดาว แต่กลับมีเงาของหญิงสาวในชุดขาวสิบกว่าคน ก้าวเดินเข้ามายังลานประมูลผู้คนที่อยู่ในลานต่างหันไปมอง ด้วยความรู้สึกทั้งชื่นชมและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน
เพราะคนเหล่านี้ มิใช่บุคคลธรรมดาพวกนางคือ ศิษย์ของหุบเขาเทพยุทธน้ำแข็งหนึ่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกยุทธภพและที่อยู่ท่ามกลางพวกนางนั้นคือสตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในดินแดนนี้
"เซียนน้ำแข็ง ฉินเยว่หาน" สตรีที่ยิ่งใหญ่… แต่บัดนี้อายุล่วงเลยไปถึง 50 ปีแล้ว ฉินเยว่หาน ผู้ที่เคยได้รับการขนานนามว่าเป็อัจฉริยะแห่งยุคผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยก้าวขึ้นมาเป็ตัวตนที่ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงได้
แต่ในเวลานี้นางมิใช่หญิงสาวผู้เฉิดฉายแห่งวันวานอีกต่อไป
30 ปีผ่านไป…นางมีอายุได้ 50 ปี ใบหน้าของนางเริ่มมีริ้วรอยแห่งกาลเวลาแต่กระนั้น นางก็ยังคงเป็ตำนานที่ทุกคนหวาดหวั่น
"ท่านเซียนน้ำแข็ง… ที่แท้เป็ฝีมือของท่านใช่หรือไม่ ที่เป็ผู้สังหารจักรพรรดิแมงมุมอสูร?" ชายผู้มีอำนาจสูงสุดในลานประมูลกล่าวถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความนอบน้อมเขาไม่สามารถจินตนาการถึงตัวตนอื่นใด นอกจาก ฉินเยว่หาน
ในฐานะที่นางเป็ผู้บรรลุศาสตร์แห่งปราณเยือกแข็งในระดับสูงสุดหากมิใช่นางแล้ว จะเป็ผู้ใดไปได้อีก?
ฉินเยว่หานปรายตามองซากร่างของจักรพรรดิแมงมุมอสูร ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
"อือ… เป็ฝีมือของข้าเอง" น้ำเสียงของนางสงบนิ่ง แต่หัวใจของนางกลับสั่นสะท้านเพราะความจริงแล้วนางมิใช่ผู้ที่จัดการกับมัน! นางจ้องมองไปที่าแของจักรพรรดิแมงมุมอสูร สิ่งที่ทำให้นางต้องสะท้านในจิตใจ คือความสะอาดของาแมันถูกกำจัดไปในพริบตา…มิใช่การต่อสู้ที่ยืดเยื้อ มิใช่การแลกเปลี่ยนกระบวนท่าแต่เป็การโจมตีเพียงครั้งเดียว! ผู้ที่สามารถทำเช่นนี้ได้… มีอยู่ไม่กี่คนในใต้หล้าและแล้ว… ชื่อหนึ่งก็ลอยเข้ามาในความคิดของนาง
"หลานเสวี่ยอิง... เป็ฝีมือของเ้าอย่างนั้นหรือ?"
"ไม่… ไม่มีทางเป็ไปได้!" ฉินเยว่หาน สะบัดความคิดนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็ว
หลานเสวี่ยอิงตายไปแล้ว…นางเป็คนวางยาพิษนางกับมือ!
ร่างของนางสิ้นชีพไปต่อหน้าต่อตาของนางเมื่อหลายสิบปีก่อน! "เป็ไปไม่ได้… ไม่มีทางเป็ไปได้!"
แต่มันกลับมีบางอย่างที่ทำให้นางหวาดหวั่นอย่างประหลาดความกลัวที่เริ่มก่อตัวขึ้น…
แม้ว่าฉินเยว่หานจะเป็เซียนน้ำแข็งที่ผู้คนเคารพแม้ว่านางจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของยุทธภพ
แต่ในยามนี้ นางกำลังหวาดกลัวต่อสิ่งที่มองไม่เห็นเงาแห่งอดีตกำลังคืบคลานมา
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้