เขี้ยวั์ : ไอเทมระดับ์
ข้อจำกัดในการใช้ : มีิญญาัแห่งแสง
ไอเทมชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากเขี้ยวซี่หนึ่งของเทพัแห่งแสงในอดีตกาลที่ตายไป มันมีพลังแห่งแสงอันแข็งแกร่งแฝงอยู่ภายใน แต่เนื่องจากพลังนั้นถูกเก็บงำไว้เป็เวลานานทำให้ไอเทมชิ้นนี้ไม่ปรากฏคุณสมบัติเพิ่มเติมใดๆ
คุณสมบัติ : ไม่มี
ทักษะ :
พรแห่งแสงสว่าง : พลังัแห่งแสงที่ปลดปล่อยออกมาจากเขี้ยวัแห่งแสงจะอวยพรให้แด่ผู้สวมใส่ทำให้พลังชีวิตและพลังเวทย์ฟื้นฟูขึ้นมาจนเต็ม สามารถใช้ทักษะได้วันละ 3 ครั้ง
เขี้ยวัปีศาจ : ไอเทมระดับ์
ข้อจำกัดในการใช้ : มีิญญาัแห่งความมืด
ไอเทมชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากเขี้ยวซี่หนึ่งของเทพัแห่งความมืดในอดีตกาลที่ตายไป มันมีพลังแห่งความมืดอันแข็งแกร่งแฝงอยู่ภายใน แต่เนื่องจากพลังนั้นถูกเก็บงำไว้เป็เวลานานทำให้ไอเทมชิ้นนี้ไม่ปรากฏคุณสมบัติเพิ่มเติมใดๆ
คุณสมบัติ : ไม่มี
ทักษะ
คำสาปแห่งความืด : พลังัแห่งความมืดที่ปลดปล่อยออกมาจากเขี้ยวัปีศาจจะแฝงไว้ในการโจมตี เมื่อถูกแสงแห่งความมืดโจมตีค่าโชคจะลดลง 10 หน่วยภายในระยะเวลา 30 นาที ถ้าหากมีค่าโชคเกินกว่า 10 หน่วยจะถูกบังคับให้เหลือ 0 หน่วย ขณะเดียวกันก็มีความเป็ไปได้ 70% ที่จะตกอยู่ในความมืดมิด 3-5 วินาที (สูญเสียการมองเห็น) และติดสถานะสับสน (สูญเสียการควบคุมตนเอง) สามารถใช้ทักษะได้วันละ 3 ครั้ง
อาวุธ์... แท้จริงแล้วอาวุธ์สองชิ้นนี้เป็ของเผ่าั ทว่าเมื่อมันถูกตัดสินให้เป็อาวุธ์แต่กลับไม่มีคุณสมบัติใดๆติดมาด้วย สิ่งเดียวที่มันมีก็คือทักษะที่เพิ่มเข้ามาอย่างละอันเท่านั้น เย่เทียนเซี่ยเงยหน้าขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าสงสัยไปยังหลงโม่หยา
หลงโม่หยาเห็นดังนั้นจึงพูดออกมา “เหตุผลที่ของล้ำค่าสองชิ้นของเผ่าัอยู่กับข้าที่นี่ก็เพราะข้าจะได้นำมันส่งมอบให้กับัที่ถูกกระตุ้นพลังัแล้วปรากฏเป็พลังัแห่งแสงและพลังัแห่งความมืด แต่จนกระทั่งถึงวันนี้ข้าก็ไม่คาดคิดเลยว่าพวกมันจะกลายเป็ของคนเพียงคนเดียวพร้อมกัน เ้าไม่ต้องสงสัยหรอก พวกมันแข็งแกร่งกว่าที่เ้าคิดแน่นอน เพียงแต่ว่าัที่มาพร้อมกับพลังอันมีคุณสมบัตินั้นปรากฏออกมาได้ยากยิ่ง ข้าอยู่ที่นี่มานานหลายพันปีก็ยังคงไม่พบแม้แต่คนเดียว และเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน พลังของพวกมันก็ค่อยๆเสื่อมถอยไปตามกาลเวลาเช่นกัน แต่การจะปลุกพลังของมันขึ้นมานั้นง่ายมาก...........”
“ยังไงครับ?” เย่เทียนเซี่ยถามออกไป
“หยดน้ำแห่งชีวิต....... ได้ข่าวมาว่าทางเหนืออันห่างไกลออกไปจากที่แห่งนี้มีูเาเทียนเซิ่งอยู่ลูกหนึ่ง ที่แห่งนั้นมีน้ำตกแห่งชีวิตซ่อนอยู่ด้านใน ขอเพียงแค่ตามหาน้ำตกแห่งชีวิตนั้นให้เจอเ้าก็จะได้รับหยดน้ำแห่งชีวิตซึ่งเป็ของน้ำตกแห่งชีวิตมาอย่างแน่นอน เพียงแค่นำหยดน้ำแห่งชีวิต 2 หยด หยดลงไปที่พวกมันก็จะทำให้พลังที่เสื่อมถอยของมันตื่นขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์ นั่นก็ถือเสียว่าเป็การขัดเกลาความสามารถของเ้าหรือเป็การทดสอบไปในตัวเลยแล้วกัน” หลงโม่หยาพูดออกมาช้าๆ
“หยดน้ำแห่งชีวิต...”
คำๆนี้ทำให้เย่เทียนเซี่ยนึกไปถึงตาแก่แปลกๆที่มีชื่อว่าหยวนเชว่ ณ เมืองเริ่มต้นใน่แรกที่เขาเล่นเกมขึ้นมาทันที...... เขาคนนั้นมีหยดน้ำแห่งชีวิตอยู่ใน และเขายังคงจำได้รางเลือนว่าในคำอธิบายเกี่ยวกับหยดน้ำแห่งชีวิตที่อยู่ในมือของหยวนเชว่ ดูเหมือนว่าเขาถึงกับต้องเสี่ยงเป็เสี่ยงตายเพื่อที่จะได้รับหยดน้ำแห่งชีวิตมาจากน้ำพุแห่งชีวิตที่อยู่บนูเาเทียนเซิ่ง
ูเาเทียนเซิ่ง น้ำพุแห่งชีวิต.........เย่เทียนเซี่ยจดจำคำสองคำนี้ให้ขึ้นใจ แต่สถานที่ที่ทำให้หยวนเชว่ผู้ซึ่งอสรพิษปีศาจถึงดับต้อง “เสี่ยงตาย” เพื่อให้ได้รับหยดน้ำแห่งชีวิตมา มอนสเตอร์ของที่แห่งนั้นและมอนสเตอร์ผู้พิทักษ์คงจะต้องแข็งแกร่งอย่างน่ากลัวแน่นอน...... ไม่รู้ว่าเมื่อไรตัวเขาเองจะมีความสามารถมากพอจะไปถึงที่แห่งนั้น
เมื่อเย่เทียนเซี่ยสวมใส่เขี้ยวั์และเขี้ยวัปีศาจเข้าไปแล้วเขาก็ลูบไล้มือทั้งสองข้างด้วยความสนใจ สิ่งนี้ไม่เพียงไม่กระทบต่อความยืดหยุ่นบริเวณมือของเขา แต่สิ่งที่ยิ่งแปลกก็คือไอเทมเกราะมือที่เดิมทีมีน้ำหนักค่อนข้างมาก เมื่อสวมใส่เข้าไปแล้วกลับไม่รู้สึกถึงน้ำหนักของมันเลยแม้แต่น้อย มันเบาราวกับว่าไม่มีอะไรอยู่บนมือของเขาอย่างไรอย่างนั้น อีกทั้งยังไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเขาอีกด้วย
บางทีคุณสมบัติที่มีน้ำหนักน้อยอาจจะสำคัญยิ่งกว่าคุณสมบัติอันแข็งแกร่งก็เป็ได้
มือทั้งสองข้างของเย่เทียนเซี่ยประสานกัน เขี้ยวัปีศาจอันแฝงไว้ด้วยพลังแห่งความมือและเขี้ยวั์อันแฝงไว้ด้วยพลังแห่งแสงประสานกันจนเกิดเป็เสียงกระทบกันเบาๆ เย่เทียนเซี่ยเงยหน้าขึ้นมาแล้วถามออกไปด้วยความสงสัย “ทำไมในบรรดาความสามารถของผมถึงไม่มีทักษะโจมตีเลยล่ะครับ?”
“พวกเราเผ่าันั้นไม่มีทักษะโจมตีที่โดดเด่นอยู่แล้ว ด้วยพลังของพวกเราแค่โจมตีออกไปเพียงหนึ่งครั้งก็สามารถเอาชนะทักษะอันล้ำเลิศของมนุษย์ธรรมดาได้แล้ว แต่วิธีการโจมตีที่มีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากและยังแข็งแกร่งยิ่งขึ้นก็สำคัญมิใช่น้อย...... ทักษะเผ่าัของเราปกติแล้วจะอาศัยการกลั่นกรองและตกผลึกจากการต่อสู้ในา..... เอาเถอะ หากเป็เช่นนี้ข้าคงจะต้องช่วยเ้าอีกเื่”
หลงโม่หยาก้าวออกมาข้างหน้าอีกไม่กี่ก้าว เขาเดินมาทางเย่เทียนเซี่ยก่อนจะยื่นมือออกมาช้าๆแล้วหันฝ่ามือว่างเปล่าไปทางร่างของเย่เทียนเซี่ย “ข้าจะชี้แนะทักษะที่ข้าตกผลึกออกมาภายในระยะเวลาหลายปีมานี้ให้แก่เ้า เ้าจะสามารถเรียนรู้ไปได้มากน้อยเท่าใดก็คงต้องดูความสามารถในการทำความเข้าใจของเ้าแล้วล่ะ!”
“ได้ครับ” เย่เทียนเซี่ยตอบกลับไปด้วยความตั้งใจ แต่ในใจของเขาแทบจะหัวเราะหรือหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ...... ทักษะชี้แนะ ทักษะที่ให้มาฟรีๆ....... เซอร์ไพรซ์รอบนี้มาเร็วและกะทันหันเกินไปแล้ว..........
หลงโม่หยาพยักหน้าช้าๆ ใบหน้านิ่งสนิท ทันใดนั้นแสงสว่างเรืองรองบางเบาก็ปรากฏขึ้นบนตัวของเขา แสงสว่างพวกนั้นรวมตัวกันอยู่บนฝ่ามือที่ยื่นออกมาของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็พุ่งเข้ามาห่อหุ้มร่างของเย่เทียนเซี่ยไว้ทันที
พลังอันอบอุ่นไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย เย่เทียนเซี่ยหลับตาแน่น ภายในความเงียบงันนั้นเขารับเอาสิ่งที่ไม่ใช่ของเขาเข้ามาในร่างแล้วค่อยๆเปลี่ยนมันให้กลายเป็ของตัวเอง
“ติ๊ง! ท่านได้ทำความเข้าใจทักษะ ‘รอยแยกั’ , ‘เงาั’ และได้ทำความเข้าใจทักษะชั้นเยี่ยม ‘พายุหมุนัเจ็ดชั้นฟ้า’ค่ะ”
รอยแยกั : รวบรวมพลังัเอาไว้ที่มือทั้งสองข้าง แล้วใช้สองมือที่เต็มไปด้วยพลังฉีกกระชากของัหรืออาวุธที่อยู่ในมือโจมตีเข้าใส่ศัตรูที่อยู่ตรงหน้าอย่างหนักหน่วง สามารถสร้างความเสียหายเท่ากับ 200% ของการโจมตีธรรมดาให้กับศัตรูที่เป็เป้าหมายเดี่ยว มีโอกาส 30% ที่จะผลักเป้าหมายให้ถอยหลังไปได้ มีโอกาส 5% ที่เป้าหมายจะล้มลง มีโอกาส 5% ที่เป้าหมายจะติดสถานะมึนงง 2-4 วินาที ใช้พลังเวทย์ 15 หน่วย ทักษะนี้ไม่มีเวลาคูลดาวน์ นอกจากจะสามารถแสดงผลผ่านกำปั้นได้แล้วยังสามารถแสดงผลผ่านอาวุธชนิดต่างๆได้อีกด้วย เมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทที่ใช้ผ่า “ทักษะรอยแยกั” จะกลายเป็ “ทักษะัสะบั้น” เมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทมีดสั้นจะเกิดเป็ “ทักษะหนามั” และเมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทธนูจะเกิดเป็ “ทักษะศรั”
เงาั : รวบรวมพลังัเอาไว้ในร่างกายแล้วปลดปล่อยการโจมตีอันเกรี้ยวกราดด้วยเงาออกไปด้วยความรวดเร็วพุ่งตรงไปยังศัตรูที่อยู่ด้านหน้าทั้งหมดภายในขอบเขตการโจมตี สามารถพุ่งออกไปได้ไกลถึง 5 เมตร ระยะเวลาในการพุ่งออกไปจะอยู่ระหว่าง 0.2-0.5 วินาที มีโอกาส 30% ที่จะผลักเป้าหมายให้ถอยหลังไปได้ มีโอกาส 10% ที่เป้าหมายจะล้มลงบนพื้น ทักษะนี้จะสร้างความเสียหายเท่ากับ 120% ของการโจมตีธรรมดา ใช้พลังเวทย์ 25 หน่วย ทักษะนี้ใช้เวลาคูลดาวน์ 10 วินาที นอกจากจะสามารถแสดงผลผ่านกำปั้นได้แล้วยังสามารถแสดงผลผ่านอาวุธชนิดต่างๆได้อีกด้วย เมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทที่ใช้ผ่า “ทักษะเงาั” จะกลายเป็ “ทักษะเงาัสะบั้น” เมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทมีดสั้นจะเกิดเป็ “ทักษะเงาหนามั” และเมื่อทำการโจมตีด้วยอาวุธประเภทธนูจะเกิดเป็ “ทักษะเงาศรั”
พายุหมุนัเจ็ดชั้นฟ้า : เมื่อใช้ทักษะนี้จะทำการหมุนรอบตัวเองและใช้พลังัอันเกรี้ยวกราดโจมตีใส่เป้าหมายเดี่ยวในชั่วพริบตาเป็จำนวนเจ็ดครั้ง ความเสียหายที่สร้างได้ทุกครั้งจะเท่ากับการโจมตีธรรมดา ขณะหมุนอยู่นั้นมีความเป็ไปได้สูงที่ลมจากพลังัจะพัดศัตรูที่อยู่ใกล้กับขอบเขตการโจมตีออกไป หลังจากใช้ทักษะนี้ร่างกายจะเข้าสู่สถานะมึนงง 1-2 วินาที ใช้พลังเวทย์ 120 หน่วย ทักษะนี้ใช้เวลาคูลดาวน์ 1 นาที
ข้อมูลของทักษะทั้งสามค่อยๆปรากฏเข้าสู่สมองของเย่เทียนเซี่ยทีละอย่าง ผลอันน่าทึ่งทำให้เย่เทียนเซ่ยนิ่งอึ้ง รอยแยกัที่ไม่มีเวลาในการคูลดาวน์จะต้องกลายเป็ทักษะการโจมตีหลักของเขาอย่างแน่นอน ความเสียหายไร้รูปแบบถึงสองเท่าทำให้ความสามารถในการโจมตีของเขาขยับขึ้นไปอีกหนึ่งเท่า ทักษะเงาัไม่เพียงโจมตีออกไปได้ไกลถึง 5 เมตร แต่ยังสามารถใช้เคลื่อนที่เพื่อทำการหลบหนี การเคลื่อนย้ายตำแหน่งและการกำจัดได้อีกด้วย
และทักษะพิเศษอันสุดท้ายนั่นก็ทำให้หัวใจของเย่เทียนเซี่ยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง....... การโจมตีซ้ำ 7 ครั้ง หมายความว่ามันสามารถสร้างความเสียหายได้ถึง 700% เต็มๆ! การโจมตีอันแข็งแกร่งในระดับนี้ต่อให้อาชีพอื่นๆเปลี่ยนอาชีพไปอีกสักสองหรือสามรอบก็ไม่มีทางเอื้อมถึง! เมื่อมีทักษะเช่นนี้อยู่กับตัวเขาเชื่อมั่นว่าทั่วทั้งเขตหัวเซี่ยนี้คงไม่มีผู้เล่นคนไหนที่เขาไม่สามารถฆ่าได้ในเสี้ยววินาที
เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปทามหลงโม่หยาด้วยความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นจึงถามคำถามหนึ่งที่ทำให้เขาอดใจไม่ไหวต้องถามออกไปให้ได้ “คุณสมบัติแข็งแกร่งขนาดนี้ ทักษะแข็งแกร่งขนาดนี้ ที่ผมอยากพูดก็คือพลังที่เพิ่มขึ้นจากอาชีพของผมในตอนนี้ล้ำหน้ากว่าคนอื่นๆและผู้คนที่มาจากโลกเดียวกับผมมาก ถ้าเป็แบบนี้ผมในตอนนี้อาจจะทำลายความเท่าเทียมกันระหว่างพวกเขาอย่างร้ายแรงใช่หรือเปล่าครับ”
การเปลี่ยนอาชีพเป็อาชีพัปีศาจพิชิตฟ้าทำให้คุณสมบัติของเขาพัฒนาขึ้นไปอีกเท่าตัว ตอนนี้เขาได้รับทักษะทั้งหมดสามทักษะซึ่งแต่ละทักษะก็แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก ความสามารถโดยรวมของเขาจึงเพิ่มพูนขึ้นไปอีกขั้น..... แม้ว่าเดิมทีความสามารถของเขาก็ล้ำหน้าพวกผู้เล่นธรรมดาในระดับเดียวกันอยู่แล้วก็ตาม การแสวงหาความยุติธรรมในโลกแห่งเกมนั้นเดิมทีอาชีพลับที่ปรากฏออกมาได้น้อยเสียยิ่งกว่าน้อยก็มักจะแข็งแกร่งกว่าอาชีพธรรมดาอยู่เล็กน้อยอยู่แล้ว แต่ระดับความแข็งแกร่งของอาชีพ “ัปีศาจพิชิตฟ้า”ซึ่งเป็อาชีพเฉพาะของเขากลับฉีกกระชากความยุติธรรมนั่นออกไปอย่างหมดสิ้น ทำให้เขาก้าวข้ามไปด้านหน้าก้าวใหญ่อย่างฉับพลัน และทิ้งห่างผู้เล่นคนอื่นๆไปไกลแบบไม่เห็นฝุ่น
“ความเท่าเทียม?” หลงโม่หยาทวนคำนั่นซ้ำอีกครั้ง จากนั้นก็กระตุกยิ้มขึ้นมาวูบหนึ่ง “พวกเาาวัคือาาแห่งสรวง์ แม้ว่ามนุษย์จะเป็พันธมิตรของพวกเรา แต่ด้วยร่างกาย พลังและความกดดันพวกเขาจะเอาอะไรมาเท่าเทียมกับพวกเรา ถ้าเอาความสามารถของพวกเราไปเทียบกับมนุษย์ธรรมดา ัอย่างพวกเราคงต้องอับอายขายหน้าเป็แน่!”
คำพูดของหลงโม่หยาพุ่งเข้าจู่โจมหัวใจของเย่เทียนเซี่ยทำให้หัวใจของเขาเกิดความสับสนเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ชื่อของอาชีพของเขาก็บ่งชี้ไว้อยู่แล้วว่าสิ่งที่เขามีคือพลังั ในฐานะที่เป็เผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งและสูงส่งที่สุด จะมีหน้าไปเทียบพลังกับมนุษย์ได้อย่างไร พลังเช่นนี้เมื่อรวมความสามารถพร์เข้าไปอีก.......... เขาคงจะอยู่เหนือผู้เล่นธรรมดาขึ้นไปอีก ความรู้สึกเช่นนี้ดูเหมือนจะไม่เลวเลยทีเดียว
แต่ว่า.........แม้เขาจะมั่นใจว่าไม่มีทางแพ้ผู้เล่นคนไหนๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าตัวเองในตอนนี้ยังไม่อาจเอาชนะหมาป่าสีฟ้าได้ และยังไม่อาจนับเป็คู่ต่อสู้ของชายผมฟ้าผู้ลึกลับคนนั้นด้วยเช่นกัน
“ข้าเพิ่งจะชี้แนะทักษะให้แก่เ้า เ้าเรียนรู้ไปได้กี่ทักษะล่ะ?” หลงโม่หยาถามขึ้นมา
“ 3 ทักษะครับ”
“3 ทักษะ?” ดวงตาของหลงโม่หยาเต็มไปด้วยความตกตะลึงอยู่ลึกๆ
“ทักษะ ‘รอยแยกั’ , ‘เงาั’ และ ‘พายุหมุนัเจ็ดชั้นฟ้า’ หรือว่ายังมีทักษะอื่นอีกเหรอครับ?” เย่เทียนเซี่ยแสดงสีหน้าสงสัยออกไป
หลงโม่หยาเงียบไปพักใหญ่ ดวงตาที่เขาจ้องมองไปที่เย่เทียนเซี่ยเหมือนกับกำลังจ้องมองไปที่มอนสเตอร์ตัวหนึ่ง..... พลังัอันน่าอัศจรรย์ ศักยภาพอันน่าทึ่ง แม้แต่ความสามารถในการทำความเข้าใจก็ยังทำให้เขายากจะเชื่อได้...... เขาชี้แนะทักษะให้กับเย่เทียนเซี่ยถึง 3 ทักษะ และทั้ง 3 ทักษะนั้นก็เป็ทักษะที่เขาใช้เวลาตกผลึกและสร้างขึ้นมาใน่ระยะเวลาเป็พันปี เมื่อได้สอนให้กับเย่เทียนเซี่ย แม้ว่าเขาจะสามารถเรียนรู้ไปได้เพียงทักษะเดียวก็นับว่าน่าทึ่งอย่างถึงที่สุดแล้ว....... แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะสามารถเรียนรู้ทักษะทั้ง 3 ได้ภายในระยะเวลาสั้นๆเพียงเท่านี้!
ทันใดนั้นหลงโม่หยาก็เข้าใจขึ้นมานิดหน่อยว่าคำว่า “วิปริต” ที่มนุษย์พูดดันนั้นมีความหมายว่าอย่างไร
“เอาล่ะ ท่านตา ผมมีอีกหนึ่งคำถามที่อยากจะขอให้ท่านช่วยชี้แนะผมหน่อย........ ท่านรู้จักทักษะะเิิญญาัไหมครับ?” เย่เทียนเซี่ยถามออกไปอย่างตั้งใจ “ะเิิญญาั ทำลายล้างทุกสิ่ง” มันมีเพียงคำอธิบายสั้นๆอันเป็เมฆหมอกบดบังไว้อย่างแ่าและก่อให้เกิดคลื่นกระเพื่อมไหวในใจของเย่เทียนเซี่ย
