ในเมืองที่เต็มไปด้วยความหรูหราและเจริญรุ่งเรือง มีหอการค้าแห่งหนึ่ง ที่มีชื่อว่าหอการค้าดวงดาว ที่ซึ่งเป็ศูนย์รวมของสินค้าที่มีค่ามากมายและมีอิทธิพลมากในเมืองแห่งนี้รวมถึงหลายเมืองอื่นๆ ด้วยเช่นกัน รถหรูคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดหน้าหอการค้าอย่างเงียบงัน พร้อมกับกู่เทียน อู๋ซวง กวงเยว่ กู่หลง และกู่โม่ ก็ลงมาจากรถคันนั้นทันที และพวกเขาก็เดินเข้าไปในหอการค้าดวงดาว เมื่อพนักงานที่ประจำอยู่เห็นบัตรที่กู่เทียนยื่นให้ พวกเขาต่างพากันรีบไปเรียกผู้จัดการสาขาทันทีและในระหว่างรอผู้จัดการอยู่พนักงานเ่าั้ให้บริการกู่เทียนอย่างสุดความสามารถ
ไม่นานนัก ผู้จัดการสาขาก็รีบวิ่งเข้ามาต้อนรับด้วยท่าทางที่นอบน้อม "ยินดีต้อนรับครับ ท่านอดีตเ้าเมืองกู่โม่ ท่านเ้าเมืองกู่หลง ท่านผู้นำสาขา กวงเยว่ นายน้อยกู่เทียน และนายน้อยอู๋ซวงด้วยครับ"
กู่เทียนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถามด้วยเสียงที่เรียบเฉย "ของที่ผมสั่งไป มันมาถึงแล้วใช่ไหม?"
ผู้จัดการสาขายิ้มและตอบอย่างมั่นใจ "เรียบร้อยแล้วครับนายน้อยกู่ วัสดุทั้งหมดถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อย รวมถึงสัตว์ร้ายและไข่สัตว์ร้ายที่หายาก 100,000 ตัว รอให้ท่านเลือกแล้วครับ"
กู่เทียนพยักหน้าอีกครั้ง แสดงถึงความพึงพอใจ "พาผมไปที่นั่นที แล้วเอาช็อกโกแลตร้อนมาให้ผมด้วย พวกคุณพ่อ้าเครื่องดื่มอะไรไหม? เพราะผมน่าจะใช้เวลาอยู่ที่นี่นานหน่อย"
อู๋ซวง พูด "ผมขอน้ำส้มปั่นก็แล้วกัน"
กู่หลง พูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันขอกาแฟ"
กวงเยว่ เสริม "ฉันเองก็ขอกาแฟด้วย"
กู่โม่ กล่าวว่า "ฉันขอเป็ชาจิตใจก็แล้วกัน"
ผู้จัดการสาขารับคำสั่งอย่างรวดเร็ว "รับทราบครับ กรุณารอสักครู่ และตามผมมาได้เลยครับ"
จากนั้น กู่เทียนและครอบครัวของเขาก็ถูกพาเข้าไปในพื้นที่พิเศษที่จัดเตรียมไว้ พื้นที่นี้เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายวัยเยาว์และไข่สัตว์ร้ายต่างๆ ที่ถูกคัดสรรมาจากทั่วโลก มากถึง 100,000 ชนิด และวัสดุสำหรับพัฒนาหรืออาหารสัตว์ร้ายก็ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็ระเบียบ
ทั้งกู่เทียนและอู๋ซวงก็เข้าไปดูสัตว์ร้ายทันที กู่หลงมองไปรอบ ๆ ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย "ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้ง ฉันก็ไม่เคยชินจริง ๆ ที่เ้าตัวแสบนี้ อายุแค่ 18 แท้ๆ แต่กลับมีหอการค้าที่ร่ำรวยติด 100 อันดับแรกในโลกเป็ของตัวเอง"
เสียงหัวเราะเบา ๆ ของกวงเยว่ดังขึ้น เธอเองก็ภาคภูมิใจในตัวลูกชายที่ประสบความสำเร็จมากมายในวัยนี้ได้ กู่โม่ มองไปที่หลานชายด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความตกตะลึงทุกครั้ง กู่โม่ไม่เคยคาดคิดว่าเด็กอายุ 18 จะสร้างอาณาจักรธุรกิจได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แม้ในโลกที่ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายจะมีอายุยืนยาวขึ้นอย่างมาก อย่างเช่น ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ บางคนมีอายุเกิน 1,000 ปีไปแล้วก็ตามคนคนนั้นก็ยังกลับดูเยาว์วัยเหมือนคนอายุ 20 ต้นๆ อยู่เลย
กู่เทียนและอู๋ซวงเดินสำรวจสัตว์ร้ายวัยเยาว์และวัสดุต่าง ๆ อย่างตั้งใจ ในขณะที่ครอบครัวของกู่เทียนนั่งพักผ่อนและดื่มเครื่องดื่มที่สั่งไว้
กู่หลงคิดขณะมองไปที่กู่เทียน แม้หลายคนจะรู้ว่ากู่เทียนเป็เด็กหนุ่มที่เกิดในตระกูลทรงอำนาจ แต่ความลับที่ถูกปกปิดไว้อย่างดีคือ กู่เทียนคือเ้านายของ หอการค้าดวงดาว หนึ่งในหอการค้าที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในโลกตอนนี้ ที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้น คือความลับที่ว่ามาเมื่อกี้ มีคนรู้เื่นี้ไม่ถึงห้าคนด้วยซ้ำ และผู้จัดการสาขาที่เคารพนับถือกู่เทียนเมื่อกี้ก็ไม่รู้เช่นกัน รวมถึงอู๋ซวงด้วย
นั่นเป็เพราะกู่เทียนได้วางแผนทุกอย่างไว้อย่างละเอียดรอบคอบ กู่เทียนได้ส่งคำสั่งไปยังผู้บริหารระดับสูงเพื่อจัดการหาสิ่งที่เขา้า และทำให้ทุกอย่างดูเหมือนว่าเขาเป็เพียงลูกค้าที่มีฐานะและได้สั่งซื้อสินค้าเอาไว้ ผู้จัดการสาขาที่นี่ได้รับคำสั่งจากเบื้องบนและมองกู่เทียนเป็ ลูกค้าชั้นดี ที่ซื้อขายด้วยกันบ่อยครั้ง โดยไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังพูดคุยอยู่กับเ้านายของหอการค้าดารา กู่เทียนให้เหตุผลว่าการที่เขาต้องปกปิดตัวตนเอาไว้เพราะตอนนี้เขายังไม่แข็งแกร่งพอรวมถึงพวกตัวของ กู่หลง กู่โม่ และกวงเยว่ เองก็ยังไม่มีใครไปถึงระดับ จักรพรรดิได้ กู่เทียนคิดว่าตอนนี้พวกเขาอ่อนแอเกินไปหากมีใครรู้ว่า เ้าของหอการค้าดาราที่ร่ำรวยติด 100 อันดับแรกของโลกเป็เพียงคนจากครอบครัวที่มีผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับ เพชรเท่านั้น แค่คิดก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัวแล้ว เพราะว่าการแข่งขันของหอการค้าต่างๆ นั้นรุนแรงและนองเืเป็อย่างมาก และยังมีพวกรัฐบาลกลางที่พร้อมจะฮุบเอาทุกอย่างตลอดเวลาด้วย และหอการค้า 100 อันดับแรกต่างมี ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับ มหากาพย์ ระดับสูงสุด คอยดูแลอยู่ โดยหอการค้าดวงดาวก็มีเช่น โดยที่กู่เทียนเป็คนหามาเองอีกด้วย
ความลับนี้ยังถูกปกปิดจากคนใกล้ตัว เช่น ลี่จวน น้องสาวบุญธรรมของกู่เทียนเอง เธอไม่เคยรู้เื่นี้เลย มันเป็คำขอของกู่เทียนที่ว่า "ห้ามบอกเธอเด็ดขาด" คนในครอบครัวมึนงงกับคำขอนี้ แต่ก็พอจะเข้าใจได้จากความสัมพันธ์ที่ไม่เคยดีนักระหว่างกู่เทียนและลี่จวน และมันแย่ลงทุกวันอีกด้วย
กู่หลงคิดต่อ ภายนอกกู่เทียนอาจดูเหมือนคนเหลาะแหละ ไร้ความตั้งใจในการทำอะไรจริงจัง แต่ลึก ๆ ภายในตัวของกู่เทียนนั้นซ่อนความน่ากลัวบางเอาอย่างไว้อย่างไม่น่าเชื่อเลย ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มที่ดูไร้พิษสงคนนี้กลับสามารถก่อตั้งหอการค้าดวงดาวที่ทรงอำนาจได้ในเวลา 8 ปีเท่านั้น
กู่หลง กวงเยว่ และกู่โม่ รู้ดีว่าหลังฉากของความสำเร็จนี้เต็มไปด้วยเืและความตายมากมาย พวกเขาทั้งสามเคยฆ่าคนมากมายเพื่อปูทางให้กู่เทียนสามารถสร้างหอการค้าดาราได้อย่างไร้อุปสรรค แต่หอการค้าดารา ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเป็คนคิดที่จะทำมันแต่มันเป็ความคิดของกู่เทียน เมื่อพวกเขานึกถึงวันเกิดตอนอายุ 10 ขวบของกู่เทียนเมื่อไหร่ มันก็ทำให้พวกเขาขนลุกได้เสมอนั้นคือ มันเป็คำขอของกู่เทียนในงานวันเกิดอายุ 10 ขวบ
"คุณพ่อ คุณแม่ คุณปู่ ช่วยฆ่าคนคนหนึ่งให้ผมหน่อยได้ไหม…"
คำพูดนี้ยังทำให้ กู่หลง กู่โม่ และกวงเยว่ รู้สึกหนาวสั่นทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน เด็กในวัยเดียวกับกู่เทียนคนอื่นอาจจะขอของเล่นๆ น่ารักหรืออะไรอื่นๆ เป็ของขวัญวันเกิด แต่กู่เทียนกลับขอให้ กู่หลง กวงเยว่ และกู่โม่ ช่วยฆ่าคน คำขอนั้นยังคงสะท้อนในใจของทั้ง 3 คนเสมอมา แม้เวลาจะผ่านไปนานแล้วและคำพูดของกู่เทียนในตอนนั้นทำให้ ตุ๊กตาหมี หน้ากากพร้อมชุดคอสตูมฮีโร่ และของขวัญอื่นๆ ที่ทั้ง 3 คนเตรียมไว้ให้ดูน่าอายขึ้นมาทันที
กู่หลงหัวเราะในใจ เขายังสงสัยว่าในอนาคตเขาจะมีโอกาสได้อุ้มหลานหรือไม่ หากจะรอให้ลี่จวนแต่งงาน เขาก็กลัวว่าลี่จวนอาจจะกลายเป็ศพไปก่อนที่จะได้แต่งงานแน่นอน หากว่าเธอยังคงทำตัวแบบนี้อยู่ เพราะสิ่งที่กู่เทียนเกลียดที่สุดคือคนที่สร้างปัญหาให้เขามากเกินไป และ กู่เทียนเป็คนที่ไม่สนใจใครเลยนอกจากตัวเองหรือคนในครอบครัวหรือผู้ที่เคยช่วยเหลือกู่เทียนมาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น กู่เทียนก็ไม่ได้ไร้เหตุผลที่แค่ว่าถ้ามีคนพูดจาไม่ดีด้วยก็จะส่งคนไปฆ่าทันทีแต่มันขึ้นอยู่กับว่าคนคนนั้นทำอะไรที่มันขัดต่อผลประโยชน์ของกู่เทียนหรือไม่
กู่โม่จิบชาเบา ๆ ขณะมองไปที่หลานชายของเขา ที่กำลังตรวจสอบสัตว์ร้ายและคัดแยกพวกมันอย่างตั้งใจ มันทำให้เขารู้สึกทั้งภาคภูมิใจและกังวลใจในเวลาเดียวกัน หลานชายของเขาทั้งแข็งแกร่งและฉลาดเหนือกว่าคนส่วนใหญ่ แต่ก็เป็พวกระแวดระวังเกินกว่าที่จะหาใครมายืนเคียงข้างกู่เทียนได้ กู่โม่คิดในใจ “ถ้าอู๋ซวงเป็ผู้หญิงก็คงจะดีสินะ”
ภายในห้องที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้าย 100,000 ตัว กู่เทียนยืนอยู่ท่ามกลางสัตว์ที่ถูกคัดเลือกจากทั่วโลก การตรวจสอบสัตว์ทั้งหมดด้วยดวงตาแห่งการสำรวจทำให้เขารับรู้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพวกมัน แต่ถ้าเขาตรวจสอบดูทุกตัวอย่างละเอียดมันต้องใช้เวลานานเกินไป คร่าวๆ อาจจะประมาณ 11 วันถึงจะตรวจสอบครบ 100,000 ตัว
ทันใดนั้น กู่เทียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและเริ่มพิมพ์ตัวเลขลงไปบนหน้าจออย่างรวดเร็ว อู๋ซวงที่อยู่ใกล้ ๆ มองกู่เทียนด้วยความงุนงง อู๋ซวงไม่เข้าใจว่ากู่เทียนกำลังทำอะไร อู๋ซวงเห็นเพียงตัวเลขจำนวนมากที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือของกู่เทียน
หลังจากพิมพ์ตัวเลขอยู่นาน กู่เทียนหยุดและเงยหน้าขึ้น และดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็สีแดงสด แสดงให้เห็นว่าพลังของดวงตาแห่งการสำรวจถูกใช้งาน
กู่เทียนพูดออกมาอย่างรวดเร็ว "เอาสัตว์หมายเลข 1, 14, 24, 34, 52, 99..." กู่เทียนพูดตัวเลขออกมาเรื่อย ๆ โดยไม่มีการหยุดพัก พนักงานที่อยู่รอบ ๆ รีบจดบันทึกและเริ่มนำสัตว์ร้ายตามหมายเลขที่กู่เทียนเลือกมาทันที
กู่เทียนก็เดินไปสำรวจสัตว์ทั้งหมดที่มีอยู่และพูดขึ้น "3541... 15487... 56741... 95114... 100,000"
เมื่อสัตว์ทุกตัวถูกตรวจสอบเรียบร้อย กู่เทียนก็หันไปสั่งพนักงาน "นำสัตว์ร้ายที่เหลือออกไปซะ"
อู๋ซวงที่เฝ้าดูการกระทำทั้งหมดของกู่เทียนอยู่เงียบ ๆ คิดในใจ "ดวงตาแห่งการสำรวจ มันใช้แบบนั้นได้ด้วยงั้นเหรอ? ระบบ นายกล้าหลอกลวงฉันงั้นเหรอ"
[โฮสต์พูดอะไรให้เกียรติกันด้วย ผมได้รับรางวัลระบบดีเด่น 10 ปีซ้อนนะจะบอกให้ แต่ถึงอย่างงั้นผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดวงตาแห่งการสำรวจมันใช้แบบนี้ได้เหมือนกันหลังจากได้รับความรู้อันนี้ผมมั่นใจว่าระบบดีเด่นปีที่ 11 มันจะกลายเป็ของผมแน่นอน]
อู๋ซวงคิดในใจ "พูดมากมายแต่ไม่เห็นได้ความหมายอะไรเลย แล้วฉันจะมีระบบไปเพื่ออะไรกัน"
[ใจเย็นสิโฮสต์ๆ หน้าที่หลักของผมมันไม่ใช่การสำรวจและบอกความสามารถคนอื่นสักหน่อย ผมคือระบบตัวร้ายนะโฮสต์]
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้