“เ้าสี่ยังไม่หายดีหรอกเหรอ” เมื่อทั้งสามฟังที่กัวไฮว่พูดก็พลันเบิกตาโพล่ง เ้าเด็กสำมะเลเทเมานั่นพูดว่าอะไรนะ
“ฝันไปฝันไปแน่ๆ” หวังเซิงส่ายศีรษะ “โทรศัพท์หาตาหลิวดีไหม ให้ยากล่อมประสาทน้องสี่มากเกินไปรึเปล่า หรือว่าใช้วิธีสะกดจิตรักษาน้องสี่เมื่อก่อนพวกเราก็เคยพูดกันนี่ วิธีรักษาแบบนี้ทำให้ร่างกายกลับมาดีขึ้นได้”
“พวกพี่ๆผมพูดเื่จริงนะ” กัวไฮว่มองพี่ๆทั้งสามแล้วพูดเสียงค่อย “พอหนีจากความตายครั้งนี้มาได้จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่าบนโลกนี้มีอะไรน่าสนใจเยอะแยะ อย่างเช่นไปเรียน จีบสาวฟังดูแล้วน่าสนุกสุดๆ ไปเลย”
“ป่วยหนักจริงด้วยว่ะเ้าสาม โทรเหอะ บอกตาแซ่หลิวนั่นว่าถ้ากล้ารักษาน้องสี่ด้วยวิธีสะกดจิตหรือฉีดยากล่อมประสาทมันจะได้ไปโรงศพก่อนมาหาพวกเราที่นี่แน่” เจี่ยหยวนพูดอย่างโเี้
“นี่พี่ ผมพูดแล้วทำไมพี่ไม่เชื่อล่ะผมอยากไปเรียนจริงๆ ไม่งั้นจะให้พี่สองไปจัดการเื่หนังสือเข้าเรียนทำไม” กัวไฮว่พูดเสียงดัง “งั้นเรามาพนันกันเถอะมาพนันว่าผมจะอยู่ที่โรงเรียนได้นานเท่าไหร่ แต่อย่าพนันเยอะเกินไปนะสักสิบล้านก็พอ ่นี้กำลังช็อต ไปโรงเรียนก็ต้องใช้เงินไม่ใช่เหรอ”
“ให้ตายเ้าสี่ อย่าทำเหมือนจริงสิ” หวังเซิงเบิกตาโพล่งพร้อมกับพูดขึ้น “พนัน ฉันพนันกับแก ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเด็กสำมะเลเทเมาอย่างแกจะอยู่ที่โรงเรียนได้นานถึงเดือนแล้วยังเป็โรงเรียนที่ดีที่สุดในเมืองอีก ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตาหลี่นั่นจะยอมให้แกอยู่ได้ถึงเดือน”
“ฉันก็พนันสิบล้านถ้าแกไม่มีเงิน ฉันจำได้ว่านายท่านบ้านแกมีรูปวาดที่ไม่เลวอยู่สองสามรูปนี่ให้พี่เอาไปสักรูปก็ได้” เจี่ยหยวนพูดพลางหัวเราะ
“ฉันไม่พนันล่ะไม่ว่าใครชนะก็ต้องให้ฉันห้าสิบล้านนะ ถือว่าเป็เงินค่าตัดสินก็แล้วกัน” หลี่เย่าพูดพลางหัวเราะ
“ดีพี่เย่า เตรียมรับเงินผมได้เลย” เจี่ยหยวนพูดเสียงดัง “เ้าสี่ อย่าหาว่าพวกพี่ๆ เอาเปรียบแกเลยนะ วันนี้พวกพี่ๆ จะพาแกไปสนุกที่ใต้หล้าอู่เฉิงสักหน่อยส่วนที่เหลือเอาไว้วันที่แกไปโรงเรียนวันแรกแล้วถูกไล่ออกมาก็แล้วกัน ฮ่าๆ” พูดจบหลี่เย่าก็ขับรถจี๊ปทหารคันนั้นบึ่งตรงไปยังร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในเมืองซึ่งก็คือร้านใต้หล้าอู่เฉิง
เสียง “ปึง!” ดังขึ้นรถจี๊ปหยุดลงแต่กลับไปชนเข้ากับท้ายรถปอร์เช่ 911 คันหนึ่งรถจี๊ปไม่เป็ไร เพียงแค่เกราะหน้าหล่นลงเท่านั้น แต่ท้ายของรถปอร์เช่ 911 กลับเละไม่เหลือชิ้นดี
“แม่มันเหอะซวยมากเลย รถจี๊ปชนตูดปอร์เช่ น่าสงสารรถจี๊ปฉันจริงๆ” หลี่เย่ามองข้างหน้ารถจี๊ปของตัวเองแล้วพูดขึ้นด้วยความเจ็บใจ
“โง่จริงๆเลย แกอยากตายหรือไง ยังมีคนบนรถอีก ลงรถมาเลย ชนรถคนอื่นแล้วยังไม่คิดจะเดินลงมาอีก” ชายหนุ่มย้อมผมเจ็ดสีบนหัวอุ้มเด็กสาวลงมาจากรถ 911 พร้อมทั้งะโเสียงดังลั่นใส่หลี่เย่าและคนบนรถทั้งสาม
“ขอโทษด้วยนะชนรถพี่กุ่ยซะแล้ว ให้พวกเขาเพิ่มเงินเป็สองเท่าของรถ 911 แล้วซื้อรถคันใหม่ให้พี่กุ่ยเถอะ ส่วนรถคันนี้เดี๋ยวผมเอาไปซ่อมแล้วเอามาใช้เอง” กัวไฮว่มองชายหนุ่มผู้นั้นก็รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“พี่กุ่ย?รู้แล้วว่าเป็ใคร เหอะๆ โลกมนุษย์นี่สนุกจริงๆเป็เซียนไม่เห็นจะมีเื่สนุกแบบนี้เลย” กัวไฮว่ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับพี่กุ่ยในสมองของเขาก็พลันรู้ว่าพี่กุ่ยเป็คนประเภทไหน
“เ้าสี่ที่นี่แกคุ้นดี พี่กุ่ยเป็ใครเหรอ” หลี่เย่าลูบรถจี๊ปของตนพลางเงยหน้าขึ้นไปถามกัวไฮว่
“จะสนทำไมว่าเขาเป็ใครเรารีบไปกินเหล้ากันดีกว่า พรุ่งนี้น้องสี่จะมาเที่ยวเล่นกับพวกพี่ๆ ไม่ได้แล้ว ผมต้องไปเป็นักเรียนแล้วฮ่าๆ” กัวไฮว่กับทั้งสามคนลงออกมาจากรถแล้วลากหลี่เย่าที่ไม่แม้แต่จะมองเ้านักเลงกับน้องสาวนั่นดิ่งตรงไปยังใต้หล้าอู่เฉิง
“พี่กุ่ยรถพี่ถูกชนเหรอ ใช่ ตอนนี้ผมอยู่หน้าประตูร้านใต้หล้าอู่เฉิงคนที่ชนพี่เข้าไปในร้านใต้หล้าอู่เฉิงแล้ว พวกเขามีทั้งหมดสี่คน ผมเข้าใจแล้ววางใจเถอะพี่กุ่ย ก่อนที่พี่จะมาถึงพวกเขาหนีไม่รอดแน่” นักเลงหัวเจ็ดสีพยักหน้าพลางพูดโทรศัพท์
“พี่ไฮว่มาแล้วเหรอ ไม่ได้เจอกันเลย่นี้ ได้ยินว่าไม่กี่วันก่อนแกาเ็นี่ไม่เป็ไรมากใช่ไหม” เมื่อทั้งสี่คนเดินเข้าไปในร้านใต้หล้าอู่เฉิงชายวัยกลางคนใส่สร้อยทองคนหนึ่งก็เดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“พี่หลงคิดถึงเ้าสี่เหรอ รีบหาห้องใหญ่ให้พวกเราสี่คนเลย แล้วก็หาสาวๆ แบบนั้นมาด้วยพี่น่าจะเข้าใจนะ เร็วๆ เลย” กัวไฮว่พูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้าว่า “สรวงสรรค์บ้าอะไรกัน นี่ต่างหากชีวิตที่แท้จริง”
“โถงจิ่วหลงเหลือห้องไว้ให้พวกแกอยู่แล้วเดี๋ยวจะส่งสาวๆ ไปให้แก สามต่อหนึ่ง น้องๆ คงจะพอใจล่ะสิ” เฮยหลง เถ้าแก่ร้านใต้หล้าอู่เฉิงว่ากันว่าเป็คนที่ทั้งรัฐทั้งคนธรรมดาให้ความสำคัญ เปิดสถานบันเทิงในเมืองอู่เฉิงได้แบบนี้ทำให้คนทั่วไปไม่กล้าหาเื่เขา
“แม่มันสิจะช้าจะเร็วฉันก็ต้องจัดการกับเฮยหลงนี่อยู่แล้ว” เพิ่งจะนั่งลงที่โถงจิ่วหลงกัวไฮว่ก็ด่าเสียงดังขึ้นมาประโยคหนึ่ง
“เ้าสี่เฮยหลงนั่นใช้ได้อยู่นะ เจอพวกเราแล้วก็สุภาพ แกกับมันเคยมีอะไรกันเหรอ” หลี่เย่าพูดยิ้มๆ
“ไม่มีอะไรเห็นสร้อยทองบ้านั่นที่มันใส่แล้วรู้สึกไม่สบายใจ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆก่อนพวกเขาดื่มเหล้ากัน หลี่เย่ากับพวกจะไปเข้าใจได้อย่างไรในขณะที่เขาคุยกับเฮยหลงกัวไฮว่ก็ได้ใช้วิชาอ่านจิตกับร่างของเฮยหลง “สี่ตัวอันตรายเมืองอู่เฉิง แม่มันสิ มาทีไรก็ไม่เคยจ่ายเงิน เดี๋ยวพวกแกจะได้ซวยไม่รอดกันทั้งหมดแน่”
“พรวด! เหล้าบ้าอะไรเนี่ย ไม่อร่อยเลย” กัวไฮว่ยกเหล้าขึ้นมาแก้วหนึ่งแล้วดื่มอย่างจังจากนั้นก็พ่นออกมา ไม่อร่อย? ทำไมไม่อร่อยนักดองเหล้าอันดับหนึ่งของสรวง์มาดื่มเหล้าของมนุษย์จะไม่นึกถึงรสชาติดั้งเดิมได้อย่างไรกัน
“เ้าสี่นี่มันลาฟีตที่แกชอบที่สุดเลยนะ ทำไมั้แ่กลับมาจากประตูนรก แกก็เลือกกินแล้วเหรอ” เจี่ยหยวนดื่มเฮือกใหญ่ “ไม่แย่นี่ลาฟีตของจริง ตาเฮยหลงนั่นไม่กล้าเอาเหล้าปลอมมาให้พวกเราหรอก”
“พวกพี่กันดื่มเถอะผมจะไปหาเหล้าที่ดื่มได้สักหน่อย” กัวไฮว่พูดพลางเดินออกไปจากโถงใหญ่โดยไม่กลับหันหลังมา
“ขะ...ขอโทษด้วย” ขณะที่เพิ่งออกมาจากประตูก็มีเงามืดชนเข้ากับกัวไฮว่
“ไม่เป็ไรอย่ามาขัดเวลาฉัน รีบไป” กัวไฮว่ยื่นมือไปผลักเงาดำแล้วตนเองก็ไปหาที่เงียบๆ เอาเหล้าของตัวเองหยิบมาดื่ม
“กัวไฮว่นายเองเหรอ” เสียงหวานดังขึ้นข้างหูกัวไฮว่ โฉมงาม โฉมงามจริงๆ รูปร่างสูงร้อยหกสิบห้าผมยาวถึงเอว ขาเรียวยาวสวยโผล่มาจากกระโปรงสั้นหน้าตาที่สะสวยเข้ากันกับรูปร่างที่งดงามอย่างไร้ที่ติ ์ช่างลำเอียงจริงๆทุกสิ่งอย่างที่ผู้หญิงทุกคนเฝ้าใฝ่หารวมอยู่ที่เด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้หมดแล้ว
“โหยวโยวโยวเธอมาอยู่นี่ได้ไง” กัวไฮว่จำสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ได้ทันทีก่อนที่ตัวเขาเองจะเกิดเื่ เธอเป็ดาวโรงเรียนมัธยมอู่เฉิงจิ่วเป็เพื่อนร่วมห้องของเขา ทั้งยังเป็สาวสวยที่ตัวเองเอื้อมไม่ถึงเธอคือโหยวโยวโยว
“กัวไฮว่ขอร้องล่ะ ช่วยฉันด้วย ถูป้ามาหาฉันอีกแล้ว ช่วยฉันด้วย” โหยวโยวโยวพูดพลางดึงมือของกัวไฮว่ราวกับเจอตัวช่วย
“ทางที่ดีให้เ้านี่ทะเลาะกับถู่ป้าคราวนี้ฉันก็จะมีโอกาสหนีแล้ว วันนี้ซวยมากจริงๆ” กัวไฮว่มองโหยวโยวโยวก็รู้ถึงความคิดของสาวสวยที่อยู่ตรงหน้านี้ได้พอดี
“ถูป้าก็ไม่ได้ดีเด่อะไรดูท่าในสายตาของโหยวโยวโยวฉันน่าจะเป็คนดี ให้ฉันช่วยเธอเธอไม่กลัวว่าฉันจะเอาเปรียบเธอหรือไง” กัวไฮว่พูดพลางวางมือไว้ที่ปากล่างของโหยวโยวโยว
“กัวไฮว่เราเป็เพื่อนกัน นายช่วยฉันสักครั้งเถอะนะ ถูป้ามาแล้ว” โหยวโยวโยวเหลือบมองเห็นชายสูงเกือบสองเมตรพาคนมาอีกสามสี่คนเดินเข้ามาทางพวกเขา
“เข้ามากับฉันก่อนเถอะฉันสู้พวกมันไม่ไหวหรอก” กัวไฮว่พูดพลางลากโหยวโยวโยวเข้าไปในโถวจิ่วหลง
“เ้าสี่สุดยอดไปเลย สาวที่ดีลมาได้เริ่ดจริงๆ เ้าเฮยหลงนั่นบอกว่าจะพาสาวมาให้พวกเราแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา” เจี่ยหยวนพูดเสียงดัง
“พี่สองเดี๋ยวจัดการเื่ที่อยู่ตรงหน้าก่อนดีกว่านะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
เสียง “ปึง!” ดังขึ้น ประตูโถงจิ่วหลงถูกถีบออก “กัวไฮว่ เราต่างคนต่างอยู่มาตลอด หลายวันมานี้แกไม่มาร้านใต้หล้าอู่เฉิงสาวๆ ของแกฉันก็ไม่เคยแตะต้อง ทำไมวันนี้ถึงมาแย่งสาวของฉันล่ะ”
“คุณเย่ารถจี๊ปของคุณถูกคนทำให้เป็รอย” เฮยหลงเดินเข้ามาในโถงจิ่วหลงด้วยสีหน้าจนปัญญาเมื่อพูดจบก็พบว่าวันนี้ในโถงจิ่วหลงมีคนอยู่ไม่น้อยจริงๆ
