เมืองอาทิตย์สีชาด - อาณาจักรเซวียน
ที่พักอาศัยของตระกูลหลี่
ปรากฏร่างชายหนุ่มผมสีดำสั้นในชุดลำลองสีขาว ดวงตาของเขาเป็สีเขียวหยก เขาคือนายน้อยหลี่ชิงหยุน
รูปร่างของเขาถือว่าผอมเล็กน้อย แต่เมื่อผสานกับใบหน้าที่เหมือนหยก คิ้วตั้งตรงราวกับดาบและมีใฝเม็ดเล็กอยู่ใต้ดวงตาข้างขวา ทำให้ดวงตาของเขามีเสน่ห์และดูดึงดูดใจมากยิ่งขึ้น ความหล่อเหลาของเขาเพียงพอที่จะทำให้สาวๆคลั่งไคล้
ตอนนี้หลี่ชิงหยุนกำลังนั่งรวบรวมฉี์และโลกเพื่อลองซ่อมแซมอาการาเ็ของเขา
ชีวิตนี้ของเขาอาจแตกต่างจากจุดเริ่มต้นของชีวิตที่แล้ว เพราะตอนนี้เขาสามารถใช้ความรู้จากชีวิตก่อนหน้านี้ได้
[ ดูเหมือนว่า ข้าต้องรีบแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด จากนั้นข้าถึงจะได้พบนางอีกครั้ง ] หลี่ชิงหยุนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับสายตาที่มุ่งมั่น
ภาพของสาวน้อยที่อ่อนโยนได้พลันปรากฏขึ้นในจิตใจของเขาอีกครา
ระดับการบ่มเพาะพลังฉีในอาณาจักรเซวียน มีทั้งหมด 7 ระดับ
การรวบรวมลมปราณ
ลมปราณเงิน
ลมปราณทอง
ลมปราณหยก
ลมปราณโลก
ลมปราณฟ้า
ลมปราณลึกซึ้ง
โดยในแต่ละระดับ แบ่งเป็ 4 ขั้นย่อยดังนี้
ขั้นเริ่มต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง ขั้นสมบูรณ์แบบ
หลี่ชิงหยุนในตอนนี้ติดอยู่ที่ระดับการรวบรวมปราณขั้นสมบูรณ์แบบ เนื่องจากพลังฉีของเขารั่วไหล ทำให้เขาไม่สามารถรวบรวมฉีเพื่อพัฒนาไปยังระดับถัดไปได้ นี่จะเป็ปัญหาในการพัฒนาในอนาคตอย่างแน่นอน
หลังจากเห็นว่าการดูดซับฉีแห่ง์และโลกไม่ช่วยอะไร เขาก็ลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวจะอาบน้ำ
แต่หลี่ชิงหยุนสังเกตุเห็นว่าสร้อยคอหยกที่เขาสวมมันมาตลอดได้หายไป
ั้แ่เขาเกิดบิดาของเขาบอกเพียงแค่ว่า ให้ใส่สร้อยคอนี้ติดตัวไว้ตลอดมันจะช่วยเขาได้ในยามลำบาก พร้อมกับกำชับว่าห้ามถอดมันออกเด็ดขาด แม้นเขาจะไม่เข้าใจว่าเพรระเหตุอันใด แต่เขาก็ทำตามอยู่ดี
"ลืมมันไปเถอะ ค่อยกลับมาหาอีกทีก็แล้วกัน" แม้จะสงสัยแต่เขาก็ไม่คิดว่าเป็เื่ร้ายแรง หลี่ชิงหยุนเดินตรงไปที่ห้องอาบน้ำทันที
~ เส้นถนนทางไปตระกูลหลี่ ~
มีรถม้าสองคันกำลังเดินทางไปยังตระกูลหลี่ บนรถม้ามีป้ายสีทองติดไว้ด้านข้างของรถม้า ซึ่งเขียนว่า 'นาหลัน'
"นั่นรถม้าของลูกสาวและนายพลตระกูลนาหลัน"
"พวกเขากำลังไปที่ตระกูลหลี่หรือไม่?"
"เ้าโง่ลืมไปแล้วรึ!? ลูกสาวของตระกูลนาหลันเคยหมั้นหมายกับนายน้อยตระกูลหลี่เมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนี้นายน้อยได้รับาเ็ นางต้องไปเยี่ยมเขาเป็ธรรมดา"
"นายน้อยหลี่ ช่างโชคดีจริงๆที่มีเทพธิดาตัวน้อยที่สวยงามเป็คู่หมั้นเช่นนี้"
"...."
ผู้คนในบริเวณนั้นต่างก็ซุบซิบกันและกัน
บนรถม้าตระกูลนาหลัน มีหญิงสาวสวมชุดโบราณรัดรูปสีขาวพร้อมกับผ้าคลุมไหล่หิมะยาว นางยังปิดหน้าด้วยผ้าบางๆ ที่เอวบางของนางมีกระบี่หยกแนบเอาไว้
แม้จะมองเห็นได้แค่ดวงตาคู่นั้น แต่แค่มองจากภายนอกก็รู้ หญิงสาวผู้นี้ต้องมีหน้าตาที่สวยงามและไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
นางคือคู่หมั้นในวัยเด็กของหลี่ชิงหยุน : นาหลันเสี่ยวฉี
ข้างกายมีชายวัยกลางคนที่มีร่างกายกำยำพร้อมกับแบกดาบั์บนหลังของเขา แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาเป็พวกบ้าการต่อสู้
เขาคือพ่อของนาหลันเสี่ยวฉี : นาหลันจ้าน
"ท่านพ่อ อาหยุนไม่สามารถรวบรวมพลังฉีได้จริงหรือ?" นาหลันเสี่ยวฉีถามชายวัยกลางคนในรถม้า
"เฮ้อ... เสี่ยวฉี ข้ารู้ว่าเ้าชอบเด็กคนนั้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถฝึกฝนได้แล้ว เ้าจะรับคนเช่นนี้มาเป็สามีเ้าจริงๆหรือ?" นาหลันจ้านถอนหายใจพร้อมกับถามหญิงสาว
เขาเองรู้สึกเสียใจเช่นกัน แต่การหมั้นหมายได้รับการแต่งตั้งจากปู่ของทั้งสองฝ่ายเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตัวเขาเองก็ทำอะไรกับมันไม่ได้เช่นกัน
"ท่านพ่อ ข้าเชื่อว่าเขาจะผ่านมันไปได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาทำทุกอย่างเพื่อข้า เขาไม่เคยบ่นเลยสักคำ อีกอย่าง สาเหตุที่เขาาเ็เช่นนี้ก็เพราะช่วยข้าในป่าสนดำจากสัตว์อสูรระดับ 3 และข้าไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง..." หญิงสาวก้มหน้าลง ใบหน้าของนางมีความเศร้าปะปนกับความรู้สึกผิด
"เราจะคุยเื่นี้กันอีกครั้ง ตอนนี้เ้าเป็นักสู้ระดับลมปราณเงินแล้ว เ้าเลือกนิกายที่จะเข้าร่วมไว้หรือยัง? ตระกูลของเรายังต้องพึ่งพาเ้าในธุรกิจของตระกูล" นาหลันจ้านถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขึม
"ข้าขอไปดูอาหยุนก่อน จากนั้นค่อยตัดสินใจอีกที" นาหลันเสี่ยวฉีกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
.
.
.
กลับมาที่หลี่ชิงหยุน หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาเตรียมตัวที่จะเข้าในเมืองเพื่อไปหาสมุนไพรนำมาปรุงยารักษาอาการาเ็ของเขา
ด้วยความรู้ที่สั่งสมมากว่าสองร้อยปี เขารู้อาการาเ็ของตัวเองดี มันจำเป็ต้องใช้ยารวบรวมฉี ซึ่งเป็ยาระดับ 4 เพื่อซ่อมแซมรอยรั่วจากตันเถียน แม้ว่าจะเป็ไปไม่ได้สำหรับผู้อื่น แต่สำหรับจักรพรรดิเมฆาที่สั่งสมความรู้มาตลอดสองร้อยปี แค่นี้เป็ปัญหาที่แก้ได้ง่ายมาก
เพียงแต่ยังขาดสมุนไพรอยู่สองสามอย่างถึงจะเริ่มปรุงยาได้
เมื่อหลี่ชิงหยุนเดินออกมาจากลานหน้าบ้านเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง เขาเห็นรถม้าสองคันกำลังตรงมาที่ตระกูลหลี่
"นั่นคือรถม้าของลุงจ้านและฉีฉี พวกเขามาทำอะไรที่นี่?" ด้วยความสงสัยหลี่ชิงหยุนจึงตัดสินใจเดินออกไปดู
"อาหยุน!" เมื่อเขาเดินใกล้ถึงรถม้า หลี่ชิงหยุนเห็นนาหลันเสี่ยวฉีลงจากรถม้า กำลังพุ่งตรงมาที่เขาพร้อมกับสวมกอดที่เขาอย่างแรง
ใบหน้าของนาหลันเสี่ยวฉีซบที่หน้าอกที่ผอมบางของหลี่ชิงหยุนอย่างเศร้าโศก
ใบหน้าของนางมีความรู้สึกผิด ตอนนี้นาง้าปลอบใจเขาอย่างมาก
'ดูเหมือนว่าสาวน้อยคนนี้จะรู้สึกผิด...' หลี่ชิงหยุนพึมพำในใจและยิ้มจางๆ
"ฉีฉี เกิดอะไรขึ้น?" หลี่ชิงหยุนกอดหญิงสาวพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงงงงวย
"เ้า...อาการาเ็ของเ้าเป็อย่างไรบ้าง?" เมื่อนาหลันเสี่ยวฉีรู้สึกตัวว่านางพุ่งเข้ามากอดเขาอย่างแรง นางรีบถอยห่างพร้อมกับใบหน้าที่แดงและเขินอาย
"เอ่อ... เื่นั้น...แค่าเ็เล็กน้อย ไม่เป็ไร อีกไม่นานก็หายดีแล้ว" หลี่ชิงหยุนกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เพื่อไม่ให้นางต้องกังวลกับเื่นี้
เมื่อนาหลันเสี่ยวฉีได้ยินเช่นนั้น น้ำตาในดวงตาของนางเริ่มซึมอีกครั้ง
[ อาหยุน เขาาเ็หนักถึงขั้นไม่สามารถฝึกฝนได้ แต่เขากลับพูดราวกับเป็เื่เล็กน้อยเช่นนี้... ดูเหมือนว่าเขาไม่อยากให้ข้าเป็ห่วง ]
ในความเป็จริงอาการาเ็ของหลี่ชิงหยุนนับเป็เื่เล็กน้อยจริงๆ จักรพรรดิเมฆาผู้โลดแล่นอย่างอิสระในอาณาจักรนภาจะมาหดหู่กับอาการาเ็แค่นี้ได้อย่างไร?
"ชิงหยุน พ่อของเ้าอยู่ที่ลานบ้านหรือเปล่า?" เมื่อนาหลันจ้านลงจากรถม้า เขาหันไปถามหลี่ชิงหยุนด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
"ลุงจ้าน ท่านพ่ออยู่ในห้องโถงใหญ่..." เมื่อหลี่ชิงหยุนกำลังจะพูดต่อ เขาสังเกตุเห็นรอยเส้นเืสีดำที่แขนของนาหลันจ้าน แขนของนาหลันจ้านซีดมาก ยิ่งกว่านั้นการหายใจของนาหลันจ้านก็ไม่เสถียร มันเหมือนกับอาการโดนวางยา!
"ลุงจ้าน ท่านรู้สึกนอนไม่หลับบ้างหรือไม่? หรือบางทีมีอาการหายใจติดขัดและการบ่มเพาะก็ไม่สามารถพัฒนาได้?" หลี่ชิงหยุนสุ่มถามด้วยคิ้วขมวด
"ชิงหยุน เ้ารู้ได้อย่างไร?" นาหลันจ้านยืนอึ้งอยู่ครู่นึง ปัญหานี้อยู่รบกวนเขามา 2 ปีกว่าแล้ว แต่เขาไม่ได้บอกภรรยาและคนในตระกูลของเขาเลย เพราะเขาคิดว่ามันคงเกิดจากาแเก่าเท่านั้น
"ลุงจ้าน ดูเหมือนว่าท่านจะโดนวางยา..." หลี่ชิงหยุนสังเกตุเห็นได้อย่างรวดเร็ว อาการนี้เกิดจากสมุนไพรธาตุเย็นที่ชื่อว่าหญ้าหยินสีทอง!
หญ้าหยินสีทอง เป็สมุนไพรที่ใช้สำหรับการปรุงยา แต่เมื่อบดให้เป็ผงบริโภคมันพร้อมกับสุรา มันจะเกิดการสะสมและอุดตันในเส้นลมปราณ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่อาการยิ่งจะรุนแรงมากขึ้น หากปล่อยให้เป็เช่นนี้อีกครึ่งปีเส้นลมปราณเขาจะถูกปิดเนื่องจากการอุดตัน ผลที่ตามมาคือไม่สามารถฝึกฝนได้อีกต่อไป
"วางยางั้นหรือ?" นาหลันจ้านถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง อาการของเขาเก็บไว้เป็ความลับมาโดยตลอดไม่มีทางที่คนภายนอกจะรู้เื่นี้ ยิ่งกว่านั้นที่หลี่ชิงหยุนกล่าวมาข้างต้น มันคือความจริง!
หลี่ชิงหยุนพยักหน้าอย่างจริงจัง พร้อมกับอธิบายสาเหตุของมัน
"ท่านพ่อ เกิดอะไรขึ้น ที่อาหยุนพูดคือความจริงหรือไม่?" นาหลันเสี่ยวฉีหันไปถามพ่อของนางด้วยสีหน้ากังวล
"ถูกต้อง" นาหลันจ้านผงกหัวด้วยใบหน้าที่มืดมน ดูเหมือนสิ่งนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสมาชิกในตระกูลของเขา
"อาหยุนในเมื่อเ้ารู้จักอาการาเ็เช่นนี้ เ้ามีวิธีรักษามันหรือไม่?" นาหลันเสี่ยวฉีถามหลี่ชิงหยุนในทันที ดวงตาของนางเปล่งประกายด้วยแสงแวววาว ตอนนี้นางดูน่ารักยิ่งนัก
"ฉีฉี ไม่ต้องกังวล ข้าสามารถรักษาพ่อของเ้าได้" เมื่อได้ยินคำตอบของหลี่ชิงหยุน นาหลันจ้านและบุตรสาวต่างก็ดีใจ
แต่ไม่นานนักทั้งคู่ก็งงงวยเล็กน้อย
พวกเขาคิดว่าหลี่ชิงหยุนน่าจะมีวิธีรักษา แต่ไม่คาดคิดว่าหลี่ชิงหยุนจะเป็รักษาให้นาหลันจ้านเอง พวกเขาคิดว่าพ่อของหลี่ชิงหยุนจะรักษาให้เสียอีก
"ชิงหยุน เ้าจะเป็คนรักษาให้ข้าเองงั้นหรือ?" นาหลันจ้านถามด้วยน้ำเสียงแปลกๆ เพราะั้แ่เขารู้จักเด็กคนนี้ หลี่ชิงหยุนแทบจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาดูเหมือนผู้รอบรู้ด้านการแพทย์ที่เชี่ยวชาญมาก
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้