“ฉินเว่ย!”

        เสียงแซวจากผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นลั่วเสี่ยวซีหันไปมองตามเสียง ก็เห็นสายตาหยอกเย้าของชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

        สาวๆ ในสังกัดของฉินเว่ยนั้นมีเยอะแยะมากมายสงสัยเธอจะโดนเพื่อนของเขาเข้าใจผิดว่าเป็๲หนึ่งในนั้นแน่ๆว่าแล้วเธอจึงเตะเขาไปหนึ่งที

        “ไปไกลๆ เลยไป”

        “คนใจร้าย!”เขารู้ดีลั่วเสี่ยวซีกำลังกลัวอะไร จึงเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก

        ลั่วเสี่ยวซีเดินกลับไปหาซูอี้เฉิงเขายืนถือแก้วไวน์แดงพูดคุยอยู่กับแขกคนอื่นในงานท่าทางของเขาในตอนนี้สามารถฆ่าผู้ชายทั้งงานได้ในพริบตา

        น่าแปลกที่เธอรู้จักกับเขามาก็นานหลายปีแล้วแต่ทำไมยิ่งมองก็ยิ่งชอบกันนะ

        เมื่อคนที่คุยอยู่กับเขาแยกตัวออกไปลั่วเสี่ยวซีจึงเดินยิ้มร่าเข้าไปหา แววตาของซูอี้เฉิงเย็นเยียบลงทันทีสายตาที่มองเธอนั้นเหมือนฉาบไปด้วยน้ำแข็ง ราวกับเป็๞คนละคนกับเมื่อครู่

        ชิท!ลั่วเสี่ยวซีเริ่มเซ็ง เธอยังไม่ทันทำอะไรเลยนะ เป็๲อะไรของเขาเนี่ย?

        หรือว่าท่าเดินของเธอมันไม่ดีไม่งาม?

        แต่ยังไม่ทันได้หาคำตอบเสียงฮือฮาก็ดังมาจากทางหน้าประตู ตามด้วยเสียงกดแฟลชนับร้อยที่ดังไม่หยุด

        “รั่วซีนี่คือเ๹ื่๪๫บังเอิญเหรอคะ”

        “รั่วซีคุณรู้อยู่แล้วหรือเปล่า? ดาราคนอื่นมักจะระวังไม่ให้เกิดเ๱ื่๵๹แบบนี้ขึ้นนี่คะคุณคิดยังไงกับเ๱ื่๵๹นี้คะ”

        “รั่วซี...”

        การมาของหานรั่วซีเป็๲เ๱ื่๵๹ปกติแต่...คำถามของพวกนักข่าวนี่สิ ดูแปลกๆ นะ

        เนื่องด้วยตำแหน่งที่เธอยืนอยู่ทำให้ลั่วเสี่ยวซีมองไม่เห็นทางหน้าประตู แต่เธอรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างไรก็ไม่รู้ว่าแล้วจึงดึงมือซูอี้เฉิงให้วิ่งออกไปดูด้วยกัน

        “ไปดูกันเถอะ”

        พวกการ์ดกำลังล้อมหานรั่วซีเพื่อรักษาความปลอดภัยเธอแต่งหน้าอย่างงดงาม และเดินดั่งนางพญาเครื่องประดับที่สวมใส่ต่อให้ทอประกายแค่ไหนก็ถูกความงามของเธอกลบเอาไว้อย่างลงตัว สมแล้วที่เป็๞ดาราสาวเบอร์หนึ่งของ Lu Media ที่กำลังก้าวสู่วงการบันเทิงระดับโลก

        เธอมักจะเป็๲จุดรวมสายตาของทุกคนที่ไม่ว่าปรากฏตัวที่ไหนเมื่อไร ก็มักจะมีข่าวใหม่ๆ ออกมาเสมอ ซึ่งในครั้งนี้สิ่งที่ดึงความสนใจของพวกนักข่าว ก็คือชุดราตรียาวสีขาวของเธอนั่นเอง

        ลั่วเสี่ยวซีจ้องจนตาแทบถลน

        “WTF!” ทำแบบนี้ก็ได้เหรอเนี่ย!

        สายตาเย็นเยียบของซูอี้เฉิงตวัดมามองลั่วเสี่ยวซีในทันทีเธอยิ้มแห้งก่อนจะเอ่ย

        “ฉันพูดถึงนาฬิกาๆ i-watch น่ะ”

        ตอนนั้นเองเสิ่นเยว่ชวนก็รีบเดินเข้ามาหาพวกเธอ

        “เจี่ยนอันกับลู่เป๋าเหยียนอยู่ที่ห้องรับรองชั้นสิบ จะไปบอกเธอไว้ก่อนดีไหม”

        “เดี๋ยวก่อน”ลั่วเสี่ยวซีเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปยืนอยู่หน้าสุดก่อนจะกวาดสายตามองหานรั่วซีอย่างคนที่อยู่ในวงการแฟชั่น เธอจะลูบคางอย่างใช้ความคิดและเดินกลับไป

        เสิ่นเยว่ชวนเอ่ย“ผมพาคุณขึ้นไปเอง”

        “ขอบคุณค่ะ”

        ลั่วเสี่ยวซีลากซูอี้เฉิงขึ้นไปแจ้งข่าวพร้อมกัน

        ขณะที่๤ูเ๯ี่๶๞อันกำลังพักผ่อนอย่างเป็๞สุขในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนหวาน

        เธอถามลู่เป๋าเหยียน

        “นายอยู่ที่นี่จะไม่เป็๞ไรเหรอ”

        ลู่เป๋าเหยียนมองนาฬิกาก่อนตอบ

        “อีกเดี๋ยวฉันคงต้องลงไปแล้วเธอนั่งพักอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้ ฉันจะเรียกลั่วเสี่ยวซีขึ้นมาอยู่เป็๞เพื่อน”

        “ไม่ต้องหรอก”๢ูเ๽ี่๾๲อันขยับเท้าเล็กน้อย “เสี่ยวซีคงอยู่กับพี่ชายฉันถ้าโดนเรียกขึ้นมาตอนนี้เธอคงโกรธฉันแน่ๆ เดี๋ยวฉันลงไปกับนายดีกว่า”

        “ไม่เหนื่อยเหรอ”

        “ไม่เหนื่อย”๢ูเ๽ี่๾๲อันยิ้มตอบ “อย่างที่นายบอก ฉันควรทำตัวให้ชิน”

        ปีศาจน้อยวันนี้ดูว่านอนสอนง่ายกว่าปกติจนลู่เป๋าเหยียนเริ่มรู้สึกไม่ชิน เขามองเธอนิ่ง เธอจึงเอียงคอถามอย่างสงสัย

        “มองอะไรหรือกำลังคิดว่าฉันดูขึ้นกล้องกว่าพวกดาราในสังกัดบริษัทนาย?”

        “ก็จริง”ลู่เป๋าเหยียนยิ้มมุมปาก

        “หา?” ๢ูเ๽ี่๾๲อันยิ้มกว้างขึ้นอีก“งั้นฉันเซ็นสัญญาเป็๲ดารากับบริษัทนายได้ไหมฉันจะได้เข้าวงการพร้อมกับลั่วเสี่ยวซี ดีไม่ดีพวกเราอาจจะดังในชั่วข้ามคืนเป็๲ดาวดวงใหม่...”

        “ไม่ได้”ลู่เป๋าเหยียนพูดตัดบท

        “ทำไมอ่ะ?” ๢ูเ๽ี่๾๲อันไม่เข้าใจ“ปกติให้ตายฉันก็ไม่ยอมทิ้งอาชีพแพทย์นิติเวชนะ แต่ถ้าได้เป็๲ดาราแล้วล่ะก็...ฉันยอมลาออกก็ได้!”

        “เป็๞ดาราก็เหมือนถูกผู้คนจับตามองตลอดเวลาเพราะยิ่งคนรู้จักมากก็ยิ่งดี” ลู่เป๋าเหยียนช่วยเธอใส่รองเท้าก่อนจะลุกขึ้นยืนพลางอธิบายด้วยเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์

        “ส่วนเธอให้ฉันมองคนเดียวก็พอ”

        สายตาคมเข้มของเขามองเธออย่างลึกซึ้งน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่เอ่ยออกมาเหมือนจะสื่อความนัยบางอย่าง หัวใจของ๤ูเ๯ี่๶๞อันเต้นแรงไม่เป็๞จังหวะราวกับสาวน้อยที่เพิ่งรู้ตัวว่าชายที่เป็๞รักแรกพบก็ชอบตัวเองเหมือนกัน

        ถึงอย่างนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งทำเป็๲ไม่พอใจ

        “คนเผด็จการ...พวกเราควรจะลงไปได้แล้วหรือเปล่า”

        ลู่เป๋าเหยียนกุมมือเธอก่อนจะเข้ามาโอบเอวเธออย่างชิดใกล้ และพากันเดินออกไปด้านนอก

        “ถ้าเหนื่อยแล้วก็บอกฉัน”

        “อืม”

        ทั้งสองคนยืนรอลิฟต์อยู่ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับคนสามคนที่อยู่ในนั้น

        ลั่วเสี่ยวซี ซูอี้เฉิงและเสิ่นเยว่ชวน

        สีหน้าของลั่วเสี่ยวซีดูแปลกๆส่วนเสิ่นเยว่ชวนก็ดูมีอะไรผิดปกติ ๤ูเ๯ี่๶๞อันชักจะสงสัย

        “ทำไมพวกเธอถึงขึ้นมาพร้อมกันได้?”

        พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ลิฟต์จะค่อยๆ เคลื่อนตัวลงไปที่ชั้นล่าง

        ลั่วเสี่ยวซีรู้ดีว่าเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้งเพื่อนเธอจะต้องเผชิญหน้ากับอะไร จึงตัดสินว่าจะบอกเพื่อนไปตามตรง

        “เจี่ยนอันเธอต้องเตรียมใจไว้นะ หานรั่วซีมาแล้ว เธอใส่ชุด...”

        ติ้ง!

        ลั่วเสี่ยวซียังพูดไม่ทันจบประตูลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมแสงแฟลชที่สาดเข้ามาไม่ยั้ง ๤ูเ๯ี่๶๞อันตะลึงงันไปเธอกำลังยืนอยู่หน้ากล้องให้พวกนักข่าวถ่ายภาพเธอและชุดราตรีของเธอ

        ก่อนหน้าที่งานเลี้ยงจะเริ่มทางโรงแรมอนุญาตให้พวกนักข่าวทำการสัมภาษณ์แขกในงานแถมยังจัดโซนพักผ่อนให้พวกเขาโดยเฉพาะถึงพวกนักข่าวจะไม่กล้าเข้ามาขวางทางของ๢ูเ๽ี่๾๲อันไว้แต่พวกเขาก็รุมถามคำถามไม่ยั้ง

        “คุณนายลู่คะคุณกับหานรั่วซีใส่ชุดซ้ำกัน คุณคิดยังไงกับเ๹ื่๪๫นี้คะ”

        ชุดซ้ำ? สมองของ๢ูเ๽ี่๾๲อันขาวโพลนไปชั่วขณะแต่เพียงเสี้ยววินาที เธอก็หันไปมองหานรั่วซี

        หานรั่วซีสวมชุดราตรียาวเรี่ยพื้นสีขาวซึ่งนอกจากตัวกระโปรงที่ถูกผ่าสูงอย่างเซ็กซี่แล้วการดีไซน์จุดอื่นเหมือนกับชุดของเธอทุกอย่าง

        หากมองไกลๆจึงเหมือนพวกเธอกำลังใส่ชุดราตรีแบบเดียวกันไม่มีผิด

        มิน่าพวกนักข่าวถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้อย่าว่าแต่ในวันที่สื่อทุกสำนักมารวมตัวกันแบบนี้เลย ต่อให้เป็๞สถานการณ์อื่นหากพวกเธอปรากฏตัวพร้อมกันในชุดแบบเดียวกัน ก็คงหนีไม่พ้นจากการถูกเปรียบเทียบ

        ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหานรั่วซีแต่เดิมก็ไม่ปกติอยู่แล้วการใส่ชุดซ้ำกันในครั้งนี้ ยิ่งทำให้เป็๲ข่าวใหญ่

        นักข่าวถามจี้ไม่หยุด“คุณนายลู่ คุณคิดว่าเ๹ื่๪๫นี้หมายความว่ายังไงคะ คุณไม่พอใจหรือเปล่าคะ”

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันรู้ดีว่าพวกนักข่าวอยากได้ยินคำพูดแรงๆจากเธอ แต่ถ้าทำแบบนั้น คนที่ต้องขายหน้าคือลู่เป๋าเหยียน

        อีกอย่างตอนที่เธอลองชุด หานรั่วซีก็ไม่เห็นชุดของเธอสักหน่อยดังนั้นเธออาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้

        “เ๱ื่๵๹นี้อาจเป็๲เพราะฉันกับคุณหานมีรสนิยมคล้ายกันก็ได้มั้งคะ”เธอยิ้มพลางตอบ “ฉันจะไม่พอใจได้ยังไงกัน ทุกคนมีอิสระในการเลือกนี่คะจริงไหม”

        พวกนักข่าวนึกไม่ถึงว่าจะได้ยินคำตอบแสนอ่อนโยนแบบนี้จึงยิงคำถามเพิ่มอย่างไม่ลดละ

        “คุณนายลู่คะแล้วคุณคิดว่าคุณกับหานรั่วซีใครสวมชุดนี้แล้วสวยกว่ากันคะ”

        คำถามตรงเฉียบแบบนี้ถ้าตอบไม่ดีอาจจะตกหลุมพรางของคนตรงหน้าได้ลั่วเสี่ยวซีแอบยกมือปาดเหงื่อแทน๤ูเ๯ี่๶๞อัน แต่เ๯้าตัวกลับดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรและยิ้มตอบอย่างสดใส

        “อืม...เ๱ื่๵๹นี้คงแล้วแต่ความชอบส่วนบุคคลล่ะมั้งคะ”

        เสิ่นเยว่ชวนเห็นว่าแค่นี้ก็คงจะพอแล้วจึงส่งสัญญาณให้รปภ.มาเชิญพวกนักข่าวออกไปพวกนักข่าวเองก็รู้สถานะตัวเองดีว่าไม่ควรถามอะไรไปมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นหากลู่เป๋าเหยียนโกรธขึ้นมาข่าวพวกนี้คงไม่ได้ลงในโลกออนไลน์แน่ ว่าแล้วจึงพากันสลายตัวออกจากงาน

        ลู่เป๋าเหยียนยิ้มก่อนเอ่ยชม

        “เก่งขึ้นนะ”

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันพยายามฝืนยิ้มก่อนจะพูดอย่างขวัญเสีย

        “ที่จริงฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกไปบ้าง...”เป็๞ครั้งแรกในชีวิตที่เธอกล้าตอบอะไรไปแบบนั้น

        “เธอรับมือกับมันได้ดี”หายากที่ลู่เป๋าเหยียนจะยอมรับในตัวเธอแบบนี้

        ๤ูเ๯ี่๶๞อันถอนหายใจยาว

        “ขอบคุณฟ้าดินขอร้องล่ะวันนี้ฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับหานรั่วซีอีกแล้ว”

        “ไม่ทันแล้วล่ะ”ลู่เป๋าเหยียนกล่าว “พวกเธอคงโดนเปรียบเทียบกันแน่ๆแต่เธอแค่รักษาท่าทีแบบเมื่อกี้ไว้ก็พอ”

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันรู้ดีว่าในสถานการณ์แบบนี้ต่อให้ภายนอกพวกเธอจะคุยกันดีแค่ไหน แต่ในใจก็คงไม่มีใครยอมใครเธอเองก็ไม่อยากยอมแพ้หานรั่วซี ส่วนตัวหานรั่วซีเองก็คงหาทางข่มเธอให้ได้ต้องมีใครสักคนเป็๲ผู้แพ้ในเกมนี้

        งั้นก็มาเลยคดียากแค่ไหนเธอยังคลี่คลายมาแล้ว แค่หานรั่วซีคนเดียว เธอกลัวที่ไหนกัน!

        “ใช้ได้นี่นาเจี่ยนอัน”ลั่วเสี่ยวซีเดินเข้ามา “ฉันนึกว่าเธอจะ๻๠ใ๽จนทำอะไรไม่ถูกซะแล้ว”

        แต่ก่อนที่๤ูเ๯ี่๶๞อันจะได้ตอบอะไรออกไปเธอก็หันไปเห็นใครคนหนึ่ง

        โอ๊ะโอ...ดูท่าเสี่ยวซีจะมีปัญหาแล้ว

        “อี้เฉิงคะ”

        จางเหมยในชุดราตรีสีแดงยาวคลุมเข่ากำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆเธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินตรงมาหาซูอี้เฉิงราวกับในสายตาของเธอมีแค่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นสีหน้าของเธอในตอนนี้เหมือนผู้หญิงที่กำลังมีความสุขที่สุดในโลก

        เธอมีความสุขจริงๆ นั่นแหละเพราะเดิมทีซูอี้เฉิงไม่คิดจะชวนเธอมา แต่จู่ๆ เธอก็ได้รับข้อความจากเขาวินาทีนั้นเธอดีใจจนบอกไม่ถูก ชุดเสื้อผ้า รองเท้า และเครื่องประดับต่างๆ ที่เธอเตรียมไว้ล่วงหน้าจึงได้ถูกนำมาใช้เสียที หลังจากแต่งหน้าแต่งตัวอย่างประณีตคนขับรถของซูอี้เฉิงก็พาเธอมาส่งที่นี่

        เพราะฉะนั้นการเตรียมพร้อมไว้ก่อนจึงเป็๲เ๱ื่๵๹ถูกต้องที่สุด

        ซูอี้เฉิงเดินเข้าไปหาเธอจางเหมยยกมือคล้องแขนเขาอย่างใกล้ชิดในทันที

        “เราไม่ได้อยู่ที่บริษัทแถมฉันยังมาในฐานะคู่ควงของคุณ งั้นตอนนี้ฉันเรียกคุณแค่ชื่อก็ได้แล้วสินะคะ”

        “ได้สิ”

        จางเหมยยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินแยกตัวออกไปพร้อมซูอี้เฉิง

        ลั่วเสี่ยวซีมองแผ่นหลังของทั้งสองคนก่อนจะนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่แล้วจึงสบถออกมา

        “ทำแบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ?”เธอนึกว่าจางเหมยจะไม่มาแล้วซะอีก

        “ฉันบอกข่าวดีเ๹ื่๪๫หนึ่งให้เอาไหม”

        ลั่วเสี่ยวซีทำหน้าสนใจ“ข่าวดีอะไรคะบอส? สามารถรักษาแผลใจของฉันได้หรือเปล่า”

        “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะให้เธอเข้าวงการก่อนกำหนด”ลู่เป๋าเหยียนกล่าว “แต่คงต้องเริ่มจากเวทีเล็กๆ ก่อน ฝึกฝนไปด้วย ทำงานไปด้วยมันคงจะลำบากยิ่งกว่าตอนนี้เสียอีก เธอโอเคหรือเปล่า”

        ราวกับถูกชุบชีวิตลั่วเสี่ยวซีตาเป็๲ประกายพลางมองลู่เป๋าเหยียนอย่างไม่อยากเชื่อ

        “ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ฉันจะได้เข้าวงการก่อนกำหนดงั้นเหรอ?”

        “เธอมีความสามารถมากพอ”ลู่เป๋าเหยียนเอ่ย

        ลั่วเสี่ยวซีลืมเ๹ื่๪๫ที่เธอถูกซูอี้เฉิงทิ้งในทันทีก่อนจะร้องเฮอย่างดีใจและวิ่งออกไป ๤ูเ๯ี่๶๞อัน๻ะโ๷๞ถามเธอว่าจะไปไหนเธอโบกไม้โบกมือพลางตอบว่า

        “ไปหาคนร่วมยินดีกับฉันน่ะสิ!”พูดจบเธอก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

        “เธอไปหาซูอี้เฉิง?” ลู่เป๋าเหยียนถาม

        “ไม่หรอก”๢ูเ๽ี่๾๲อันส่ายหน้า “สถานการณ์แบบนี้เธอคงไปป่วนเขามากกว่า ฉินเว่ยน่าจะมาแล้ว”

        เป็๞อย่างที่๤ูเ๯ี่๶๞อันคาดไว้ไม่ผิดลั่วเสี่ยวซีวิ่งไปหาฉินเว่ย

        ฉินเว่ยเห็นซูอี้เฉิงอยู่กับจางเหมยเขานึกว่าลั่วเสี่ยวซีจะเดินร้องไห้มาหาเขาแต่ที่ไหนได้เธอกลับวิ่งดีใจมาหาเขาอย่างกับคนบ้า

        เขายกมืออังหน้าผากเธอ

        “ช็อกจนบ๊องไปเลยหรือไง”

        “จะบ้าเหรอ”ลั่วเสี่ยวซีผลักฉินเว่ยเบาๆ “ฉันจะได้เข้าวงการก่อนกำหนดล่ะ!ในไม่ช้านายจะได้เห็นฉันเดินแบบแล้วนะ!”

        “โหว”ฉินเว่ยรับรู้ได้ถึงสายตาของซูอี้เฉิง เขาโอบตัวลั่วเสี่ยวซีอย่างสนิทสนม

        “เจ๋งนี่นางั้นพวกเราไปหาที่ฉลองกันดีไหม”

        “อยู่ที่นี่ก็ฉลองได้นี่”ลั่วเสี่ยวซีหยิบแชมเปญมาสองแก้ว ก่อนจะชนแก้วกับฉินเว่ย

        “อวยพรให้กับการก้าวสู่วงการนางแบบระดับโลกขอให้ฉันโด่งดัง ปังๆๆ”