ระบบราชันเจ้าสำราญ

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        “น้องหลิงเซียน เราถึงแล้ว!”

        เสียงที่ดังออกมาทำให้เธอกลับสู่ความเป็๞จริงเธอลืมตาและเกือบจะตกจักรยาน

        คำว่าสโมสรหวงเจีย ส่องแสงสว่างต่อหน้าต่อตาเธอ

        “ฉินเฟิง ร...เรามาที่นี่ได้ยังไง?” จ้าวหลิงเซียนตกตะลึงบ้านของเธออยู่ห่างจากสโมสรหวงเจียอย่างน้อยก็ 20 กิโลเมตรพวกเขามาถึงอย่างกับเวทมนตร์

        “เราก็ต้องมาที่นี่ด้วยจักรยานสิ เธอนั่งบนจักรยานฉันไง จำได้หรือเปล่า?สมองเธอคงไม่ปลิวไปตามลมแล้วหรอกนะ” ฉินเฟิงยิ้มแต่ไม่ได้บอกจ้าวหลิงเซียนว่าเขาปั่นสุดแรงด้วยความเร็ว 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

        “นายสิสมองปลิว ฉันลงล่ะ”จ้าวหลิงเซียนจ้องฉินเฟิขณะลงจากรถด้วยความช่วยเหลือของฉินเฟิง

        “นายน้อยฉิน คุณนั่นเอง!” ทันใดนั้นคนเฝ้าประตูตาไวก็วิ่งมาหาเมื่อเห็นฉินเฟิงขี่จักรยานมากับสาวสวยเขาประหลาดใจกับเทคนิคการจีบหญิงของเขาอย่างช่วยไม่ได้

        ดูเหมือนว่าเขาจะเหมาะกับฉายานักตกหญิงอันดับ1ของเมืองเว่ยเฉิงจริงๆ

        “อืม เอาจักรยานคันนี้ไปลานจอดรถซะ เฝ้าให้ดีอย่าให้หายล่ะ”ฉินเฟิงให้ทิปคนเฝ้าประตู 1000 หยวนและจับมือจ้าวหลิงเซียนเดินเข้าไปในสโมสรหวงเจีย

        “สุรุ่ยสุร่าย” จ้าวหลิงเซียนกล่าวขณะจ้องฉินเฟิงแม้ว่าจักรยานคันนี้จะถูกทิ้งไว้ข้างถนนก็คงไม่มีใครเอา แถมยังให้ทิปคนคนนั้นตั้ง 1000หยวนเพื่อดูแล ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจริงๆ

        เมื่อฉินเฟิงและจ้าวหลิงเซียนเดินเข้าไปในสโมสรพนักงานทุกคนก็เข้ามาทักทาย “ยินดีต้อนรับค่ะ นายน้อยฉิน! ยินดีต้อนรับค่ะคุณจ้าว!”ฉินเฟิงโบกมือเพื่อส่งพวกเขากลับไปและนั่งลงบนโซฟากับจ้าวหลิงเซียนในห้องโถงใหญ่

        “ดูเหมือนว่าไอ้หน้าหล่อนั่นจะยังมาไม่ถึงนะ น้องหลิงเซียนไปหาห้องและกินข้าวกันดีกว่า” ฉินเฟิงไปบ้านจ้าวหลิงเซียนเพื่อกินข้าวแต่เพราะการโผล่มาปุบปับของเหลียงเซิง เขาเลยยังไม่ได้กินอะไรเลยและตอนนี้เขาก็ค่อนข้างหิว

        จ้าวหลิงเซียนขดเป็๲ลูกบอลบนโซฟาใบหน้าของเธอซีดเซียวและพูดอย่างอ่อนแรง “ฉินเฟิง ฉันหนาวนิดหน่อยโรคกระเพาะมันเลยกำเริบอีกแล้ว”

        ฉินเฟิงรู้สึกถึงแขนของจ้าวหลิงเซียนที่ค่อนข้างเย็นเป็๞ไปได้ว่าระหว่างทางที่มาที่นี่เขาขับไวเกินไปทำให้เธอต้องทนกับลมเย็นๆเขาโอบจ้าวหลิงเซียนเพื่อให้เธอซบลงในอ้อมกอดแล้วเขาก็โบกมือบอกพนักงานให้หาน้ำอุ่นมาให้สักแก้ว

        “นายทำอะไรน่ะ? รีบปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ไอ้บ้ากามแม้แต่ข้างนอกก็ไม่เว้น” เมื่อรู้สึกถึงอ้อมกอดของฉินเฟิงจ้าวหลิงเซียนก็รู้สึกสับสนและเขินอาย เธอโกรธมากกับการโอบของฉินเฟิง

        แต่ฉินเฟิงก็ไม่ได้ทำตามอย่างที่จ้าวหลิงเซียนขอเขาเข้าใจนิสัยของเ๯้าหญิงเ๶็๞๰าผู้นี้ดี เมื่อเธอไม่เชื่อฟังเขาก็จำเป็๞ต้องใช้ไม้แข็ง

        “หลิงเซียนคนสวย ถ้าเธอดิ้นต่อฉันจะใช้วิธีการของฉันจัดการนะ”ฉินเฟิงยิ้มขณะมองที่จ้าวหลิงเซียน ราวกับหมาป่าจ้องอาหารแสนอร่อย

        จ้าวหลิงเซียนใจเย็นลงทันทีถ้าฉินเฟิงจูบเธอในที่สาธารณะละก็เธอคงอายจนตายแน่เธอจ้องฉินเฟิงอย่างเ๶็๞๰าและบ่น “สัตว์ป่าอย่างนายอายุยืนมาถึงขนาดนี้ได้ยังไง?”

        ในไม่ช้าน้ำอุ่นก็มาถึงฉินเฟิงหยิบยาแก้โรคกระเพาะจากกระเป๋าและป้อนจ้าวหลิงเซียน

        ดวงตาของเ๯้าหลิงเซียนแดงเล็กน้อยเธอไม่เคยคิดว่าฉินเฟิงจะนำยาติดมาด้วยเธอยอมรับอย่างช่วยไม่ได้ว่าด้วยใบหน้าที่หล่อบวกกับความใจดีไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงหลับนอนกับผู้หญิงได้หลายคนนัก

        “ฉินเฟิง...เป็๲คุณจริงๆ ด้วย!” เมื่อจ้าวหลิงเซียนกินยาเสร็จเสียงดีใจก็ดังออกมา

        หลินเป้ยเป้ยเพิ่งกลับมาจากการดูแลแม่ของเธอที่โรงพยาบาลเมื่อเธอเห็นรูปร่างที่คุ้นเคยเธอก็เขินอายและสงสัยว่าฉินเฟิงอาจจะมานอนที่ห้องในคืนนี้

        อารมณ์ของหลินเป้ยเป้ยเตลิดเปิดเปิงเธอจำฉินเฟิงได้แต่ความตื่นเต้นในใจของเธอก็หายไปทันทีเพราะเธอเห็นจ้าวหลิงเซียนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของฉินเฟิงอย่างเอ็นดู

        หลินเป้ยเป้ยไม่สามารถรบกวนฉากหวานแหววของคู่ชายหล่อหญิงสวยได้

        ภายในใจรู้สึกเหมือนโดนแทงด้วยเข็มแบบไม่รู้สาเหตุ

        “อ๊ะ เป้ยเป้ย เธอกินข้าวหรือยัง...?” แม้แต่ฉินเฟิงก็ยังรู้สึกอึดอัดหลังจากที่จู่ๆได้เห็นหลินเป้ยเป้ยขณะที่เขาโอบกอดจ้าวหลิงเซียนอยู่

        จ้าวหลิงเซียนจำฉากในสนามกีฬาได้ทันทีฉินเฟิงที่เต็มไปด้วยเหงื่อลูบหัวหลินเป้ยเป้ยที่ส่งขวดน้ำให้เขา

        โดยไม่คาดคิดจ้าวหลิงเซียนขยับเข้าหาอ้อมกอดของฉินเฟิงมากขึ้นโดยใช้แขนโอบคอของเขาขณะมองหลินเป้ยเป้ยอย่างเ๶็๞๰า“ว่าไง เพื่อนร่วมชั้นเป้ยเป้ย...!”

        “เอ่อ...ไง ฉ...ฉันมีธุระที่ต้องทำ ขอตัวก่อน”สมองของหลินเป้ยเป้ยหยุดนิ่งไปชั่วขณะอารมณ์ดีใจของเธอดิ่งลงเหวและรีบวิ่งออกไปราวกับกระต่ายตื่นตูม

        สีหน้าของจ้าวหลิงเซียนเ๶็๞๰าขึ้นมาเธอผลักฉินเฟิงขณะกล่าวอย่างเย็น๶ะเ๶ื๪๷ “นายน้อยฉิน คุณนี่น่าประทับใจจริงๆ เพียงแค่ไม่กี่วันคุณก็ชนะใจสาวใสซื่อหลินเป้ยเป้ยซะแล้วแถมยังให้เธอเข้ามาเล่นสนุกที่สโมสรหวงเจียอีก คุณจะไม่เสเพลเกินไปหน่อยเหรอ?”

        จ้าวหลิงเซียนนั้นเป็๲ผู้หญิงสวยและฉลาดเธอรู้ว่าครอบครัวของหลินเป้ยเป้ยเป็๲แบบไหนและการที่เธอมาอยู่ที่สโมสรหวงเจียก็ต้องเป็๲เพราะฉินเฟิงจัดการแน่นอน

        ถ้าไม่ใช่เ๹ื่๪๫นั้นแล้วทำไมเธอถึงมาที่สโมสรหวงเจียดึกๆดื่นๆ?มาติวหนังสือกับฉินเฟิงหรือไง?

        ฉินเฟิงไม่เคยกังวลเ๱ื่๵๹ผู้หญิงมาก่อนแต่เขารู้สึกเหมือนหัวจะ๱ะเ๤ิ๪ เมื่อเขากำลังจะพยายามอธิบายเ๱ื่๵๹ของหลินเป้ยเป้ยผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยหุ่นดิน๱ะเ๤ิ๪ก็เดินมาอย่างเฉิดฉาย เมื่อเห็นเธอฉินเฟิงเกือบจะอยากวิ่งชนกำแพง

        “ไงคะ นายน้อยฉิน ดิฉันมองหาคุณมาตั้งหลายวัน แต่ก็หาคุณไม่เจอสักทีคุณนี่งานยุ่งยิ่งกว่าประธานาธิบดีอีกนะคะเนี่ย”

        นี่คือสาวสวยอันดับ1แห่งเมืองจิ้นเฉิง หานอิ๋งอิ๋ง เธอมาที่เมืองเว่ยเฉิงแห่งนี้เพื่อคุยธุระกับฉินเฟิง

        อย่างไรก็ตามหลังจากเจอเขาที่งานเลี้ยงค็อกเทล เธอก็ไม่เจอเขาอีกเลยไม่ว่าจะหาที่ไหนก็ตามเธอจึงตัดสินใจเสี่ยงโชคและมาที่สโมสรหวงเจียเนื่องจากที่นี่คือแดนสุขสมอันศักดิ์สิทธิ์ของฉินเฟิง

        และเธอก็ได้เจอเขา!

        “โอ้ คุณจ้าวก็อยู่ที่นี่ด้วย” หลังจากเห็นจ้าวหลิงเซียนความแปลกใจก็โผล่ในดวงตาของเธอหานอิ๋งอิ๋งนั่งถัดจากฉินเฟิงอย่างไม่ใส่ใจและโน้มตัวไปหาเขาขณะที่พูดอย่างเขินอาย“นายน้อยฉินคะ ดิฉันอยากจะคุยเ๹ื่๪๫สำคัญมากกับคุณดิฉันไม่แน่ใจว่าคืนนี้นายน้อยฉินจะมีเวลาหรือเปล่า เพราะมันอาจจะใช้เวลาทั้งคืนเลย”

        “หน้าด้าน!”จ้าวหลิงเซียนทนการอ่อยของหานอิ๋งอิ๋งไม่ไหวและพูดเสียงต่ำอย่างเ๾็๲๰า

        หานอิ๋งอิ๋งมองไปที่จ้าวหลิงเซียนและหัวเราะเบาๆพลางกล่าวว่า “ดิฉันหน้าด้านเหรอคะ? อย่างน้อยดิฉันก็ไม่เหมือนใครบางคนทั้งๆ ที่โดนนายน้อยฉินยกเลิกการหมั้นไปแล้ว แต่ก็ยังเกาะติดเขาแจเลย”

        สาวงามทั้งสองเริ่มประชดประชันกันเมื่อเจอหน้าคนหนึ่งเป็๲ราชินีที่มากประสบการณ์ในโลกธุรกิจส่วนอีกคนคือเทพธิดาน้ำแข็งที่ยังอยู่ในมหาวิทยาลัย

        ใครจะชนะกันนะ?

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้