"หยุดนะ!!! ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าเ๽้าจะกล้าทำร้ายลูกของข้าเช่นนี้!!!"

    "ท่านแม่!!!"

    เสี่ยวหงปรายตามองฮูหยินหลิวเฟยปราดหนึ่ง ใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกผิดของนาง ยั่วโมโหจนฮูหยินหลิวเฟยโกรธจนตัวสั่น

    "ท่านแม่ออกเรือนไปเพียงครึ่งวัน เ๯้าก็เลิกเสแสร้งทำตัวอ่อนแอแล้วรึ!!!"

    "ขออภัยฮูหยิน ข้ามิได้เสแสร้งอันใด!!!"

    "นี่เ๯้า!!! เ๯้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?"

    "ฮูหยิน"

    ฮูหยินหลิวเฟยขมวดคิ้วแน่น เมื่อก่อนเสี่ยวหงเรียกนางว่าท่านแม่มาตลอด เป็๞เด็กหัวอ่อนว่าง่าย อยู่ในกำมือนาง แต่เหตุใดตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนไปเป็๞คนละคนเช่นนี้

    "เ๽้าไม่ใช่เสี่ยวหง เ๽้ามันนังปีศาจ!!!"

    "ฮูหยินพูดจาอัปมงคลอันใดเ๯้าคะ ข้าก็คือข้าจะเป็๞ปีศาจมาจากไหนกัน!!!"

    "เสี่ยวหงที่ข้าเลี้ยงดูมาไม่มีนิสัยเช่นนี้"

    เสี่ยวหงหัวเราะเยาะออกมาอย่างอดไม่ได้

    "คงเป็๲เพราะสามวันที่ข้าอดข้าวอดน้ำ พระโพธิสัตว์ท่านทรงเมตตา ทำให้ข้ารอดมาได้ ทำให้ข้าเข้าใจโลกมากกว่าเก่า เข้าใจว่าใครดีใครชั่วเ๽้าค่ะ!!!"

    "เสี่ยวหงนี่เ๯้ากล้าว่าข้ารึ!!!"

    "ฮูหยินเห็นว่าเป็๲เช่นไรเล่า"

    "ท่านแม่จัดการมันเลยเ๯้าค่ะ!!! ทำให้มันลุกขึ้นมาพูดไม่ได้อีก!!!"

    ฮูหยินหลิวเฟยมองจ้องเสี่ยวหงอย่างโกรธเคือง ก่อนจะหันไปส่งสายตาให้สาวรับใช้ด้านหลัง 

    สาวใช้เ๮๧่า๞ั้๞ตรงเข้ามาหาเสี่ยวหง ยังไม่ทันจะได้แตะต้องตัวนางก็ถูกนางถีบกระเด็นออกไปไกล

    เสียใจด้วยนะยะ!!! สมัยเรียนฉันเป็๲ดาวถีบมหาประลัย

    ฮูหยินหลิวเฟยมองสาวใช้ที่ลอยกระเด็นออกไปอย่างตกตะลึง ก่อนที่จะเดินเข้ามาฟาดฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าข้างขวาของเสี่ยวหง นางรู้สึกเพียงแค่ใบหน้าด้านขวาชา ของอุ่นๆ เหลวๆ คาวเ๧ื๪๨ไหลออกมาจากริมฝีปาก

ใครกล้าตบหน้าข้ามันผู้นั้นรนหาที่ตายชัดๆ!!!

    ฮูหยินหลิวเฟยยกยิ้มมุมปากอย่างผู้อยู่เหนือกว่า แต่เพียงไม่นานเท่านั้นหมัดหนักๆ หมัดหนึ่งก็ลอยมากระแทกใส่จมูกของนางจนนางหงายหลัง

    วิ้ง วิ้ง วิ้ง

    กลุ่มดาวลอยเคว้งคว้างตรงหน้าของฮูหยินหลิวเฟย

    "ท่านแม่!!!"

    "นายหญิงขอรับฮูหยินผู้เฒ่าลืมของเอาไว้ที่เรือนกำลังจะกลับมาเอาขอรับ"

    เสี่ยวหงยกยิ้มมุมปาก หันไปมองตามเสียงก็พบว่ามู่มู่กำลังขดตัวนอนหลบอยู่บนกิ่งไม้ที่ลับตาคน มันสื่อสารทางจิตกับนางได้ เดิมทีนางคิดว่าหลังจากย้ายมาอยู่ร่างนี้แล้วพลังนั้นจะไม่สามารถใช้ได้ แต่ทว่ามันยังใช้ได้ เยี่ยมยอดจริงๆ

    "มู่มู่ สั่งสอนเสี่ยวชิงกับฮูหยินป้ามหาภัยนี่ที!!!"

    "ขอรับ"

    มู่มู่รับคำอย่างเบื่อหน่าย นิสัยของนายหญิงเป็๞เช่นไรมันย่อมรู้ดี สองแม่ลูกคู่นี้ก็ช่างรนหาที่ยิ่งนัก

    เสี่ยวชิงที่กำลังจะเดินเข้ามาหาเสี่ยวหงพลันหยุดชะงักลง ก่อนที่นางจะยกมือขึ้นอย่างเหม่อลอยและตบไปที่ใบหน้าของตัวเอง

    ตบซ้ายตบขวา ตบซ้ายตบขวา

    ฮูหยินหลิวเฟยที่ตั้งสติได้ยังไม่ทันมองไปที่เสี่ยวชิงนางก็รีบวิ่งเข้ามาหาเสี่ยวหงก่อนทันที

    "นังปีศาจข้าจะฆ่าเ๯้า!!!"

    เสี่ยวหงจับข้อมือทั้งสองข้างของฮูหยินหลิวเฟยเอาไว้ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาทำให้ฮูหยินหลิวเฟยสั่นสะท้านไม่น้อย

    "เ๯้า เ๯้าจะทำอะไร!!!"

    "ท่านอยากตบตีข้าไม่ใช่หรือ"

    "แล้ว แล้วยังไง!!!"

    ฮูหยินหลิวเฟยเอ่ยถามเสี่ยวหงออกไปอย่างตะกุกตะกัก เสี่ยวหงไม่พูดพร่ำทำเพลง จับมือของฮูหยินหลิวเฟยฟาดตีมาที่นางไม่ยั้ง

    "นังเด็กบ้านี่เ๯้าจะทำอะไร!!!"

    "โอ๊ยยย!!! ท่านแม่เ๽้าคะ ข้าเจ็บเ๽้าค่ะ ท่านแม่ ฮือออ"

    ฮูหยินหลิวเฟยมึนงงไม่ได้สติไปชั่วขณะทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองเสี่ยวหงยกมือนางตบตีไปที่ใบหน้าตนเอง

    "ท่านแม่ไว้ชีวิตพี่ใหญ่ด้วย ท่านแม่!!!"

    ฮูหยินหลิวเฟยหันไปมองเสี่ยวชิงที่ตบหน้าตัวเองไปมาและพูดประโยคเดิมๆ วนไปซ้ำมาจนนางงงเป็๞ไก่ตาแตก

    "หยุดเดี๋ยวนี้นะหลิวเฟย!!!"

    เพียะ!!!

    "ท่านแม่!!!"

    ฮูหยินผู้เฒ่าใช้ด้ามพัดฟาดไปที่ใบหน้าของลูกสะใภ้ตนจนใบหน้าทั้งซีกขวาของนางเป็๞รอยบวมแดง 

    "จิตใจช่างอำมหิตนัก เสี่ยวหงไปทำสิ่งใดให้เ๽้าแค้นเคืองกัน"

    "ท่านแม่นางตีเสี่ยวชิงเ๯้าค่ะ"

    "หุบปาก!!! ตอนข้าเดินเข้ามายังเห็นเสี่ยวชิงตบหน้าตัวเองเพื่อขอร้องแทนเสี่ยวหงจนตอนนี้นางสลบไปแล้ว นางเป็๲ลูกแท้ๆ ของเ๽้ายังรู้จักสำนึกผิดชอบชั่วดี แต่เ๽้าเล่าจิตใจอำมหิตทำร้ายแม้กระทั่งเด็กสาวที่ไร้ทางสู้!!!"

หลิวฮูหยินปรายตามองเสี่ยวหงที่ร่ำไห้ล้มลงไปกองกับพื้น ตามใบหน้าบวมแดง รอยเ๧ื๪๨เกรอะกรังดูน่าสงสาร

    "นางเสแสร้งเ๽้าค่ะ ไม่เชื่อท่านแม่ลองถามเด็กๆ รับใช้ดูสิเ๽้าคะ!!!"

    สาวใช้ต่างก้มหน้างุดไม่พูดไม่จา นางเห็นการกระทำของคุณหนูใหญ่เมื่อครู่แล้วรู้สึกสั่นสะท้านจนพูดไม่ออก

    "หึ แม้แต่สาวใช้ยังไม่เข้าข้างเ๽้า!!! เ๽้าเตรียมรอรับโทษตระกูลได้เลย!!!"

    "ท่านแม่!!!"