บทที่ 47 สมรภูมิความงาม“ไปที่เรือนเมฆาสงบกันเถิด”ณ เรือนเมฆาสงบ...บรรยากาศที่เคยเงียบสงบอบอุ่น บัดนี้กลับอบอวลไปด้วยความอึดอัด ฮูหยินผู้เฒ่านั่งพิงหมอนอยู่บนตั่งไม้ ใบหน้าเรียบเฉย แต่นัยน์เนตรที่มองไปยังบุตรชายคนโตและบุตรีคนสุดท้องนั้นกลับแฝงไว้ด้วยค...