หลี่หวงที่ยืนอยู่ริมชายฝั่ง มองแต้มสังหารจำนวนมหาศาลที่เขาได้รับจากการต่อสู้ในครั้งนี้ด้วยสายตาที่อิ่มเอม แต้มสังหารที่มากมายเกินความคาดหมายนี้เกิดขึ้นจากแผนการที่ถูกเปลี่ยนแปลงไปของหลี่หวง แต่ว่าทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณจักรพรรดิัองค์ปัจจุบัน ซือหลง
ย้อนไปก่อนหน้านี้ แผนการของหลี่หวงเริ่มต้นขึ้นเมื่อเขาได้รับข้อมูลสำคัญจากหน่วยลับเงาทมิฬ พวกเขาได้ค้นหาิญญาของปลากระเบนที่เป็สัตว์ทะเลระดับกษัตริย์นักบุญ ซึ่งถูกจือหยวนจับได้ในการต่อสู้ ด้วยการค้นหาิญญาของปลากระเบนตัวนั้น หลี่หวงได้ทราบถึงแผนการโจมตีของซือหลง หลี่หวงเลยใช้ข้อมูลนี้ในเริ่มต้นสร้างแผนการ โดยให้หน่วยลับเงาทมิฬที่แปลงร่างเป็ปลากระเบน นำชายชุดเขียวที่ร่างกายเต็มไปด้วยพิษสายรุ้งไปยังราชวงศ์ั
หลี่หวงตั้งใจวางพิษสายรุ้งในราชวงศ์ั เพื่อทำลายกองกำลังของราชวงศ์ับางส่วน โดยหวังว่าการกระทำนี้จะทำให้เหล่าสัตว์ทะเลที่อยู่ในวังนั้นต้องตายจากพิษสายรุ้ง และสร้างความวุ่นวายภายในราชวงศ์ั
เหตุผลที่หลี่หวงกล้าลงมือเช่นนี้ก็เพราะว่าเขาได้รับข้อมูลสำคัญจากิญญาของศิษย์รับใช้แห่งนิกายต้นกำเนิด์ว่าโลกแห่งนี้กำลังจะเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ นั้นคือการยกระดับไปสู่โลกระดับ 9 พลังิญญาจะเพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาล และระดับการบ่มเพาะใหม่จะถูกปลดล็อก เป็เหตุผลที่ทำให้กองกำลังระดับสูงต่างลังเลที่จะเข้าสู่าใน่เวลานี้ ไม่ว่าความขัดแย้งจะรุนแรงเพียงใดหรือแม้กระทั่งความเป็ตายของเผ่าพันธุ์พวกเขาก็ไม่สนใจ คนที่แข็งแกร่งรู้ดีว่าหากสามารถผ่านพ้น่นี้ไปได้ เมื่อพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นในอนาคต การสร้างกองกำลังให้กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งก็ไม่ใช่เื่ยากเย็นนัก
แต่ว่าแผนการทั้งหมดของหลี่หวงก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อ จักรพรรดิัองค์ปัจจุบัน ซือหลง พาขุนนางเ่าั้ไปดูกองทัพของตนเองที่ซ่อนเอาไว้และพาหน่วยลับเงาทมิฬที่แปลงร่างเป็ปลากระเบนไปด้วย หลี่หวงได้รับข่าวสารทั้งหมดจากหน่วยลับเงาทมิฬที่ปลอมตัวเป็ปลากระเบนผ่านทักษะพิเศษ วิสัยทัศน์แห่งศร์ ซึ่งทำให้เขาสามารถมองเห็นในมุมมองของผู้อื่นได้และทำให้แผนการทั้งหมดที่วางไว้เปลี่ยนไปทันที เมื่อมีสัตว์ทะเลจำนวนมากขนาดนี้พิษสายรุ้งที่ใส่ไว้ในร่างกายชายชุดเขียวและคนจากหน่วยลับเงาทมิฬคนนั้นคงไม่พอ หลี่หวงตัดสินใจส่งหน่วยลับเงาทมิฬจำนวน 99 นายที่ในร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยพิษสายรุ้งและจากการที่มีคนของหน่วยลับเงาทมิฬอยู่ในถ้ำนั้น 1 คนทำให้หลี่หวงใช้พลังของระบบในการส่งหน่วยลับเงาทมิฬเข้าไปในตำแหน่งของถ้ำที่ซือหลงซ่อนกองทัพสัตว์ทะเลเอาไว้ได้
เมื่อหน่วยลับเงาทมิฬแทรกเข้าสู่ถ้ำได้สำเร็จ พวกเขากระจายไปยังจุดต่างๆ และะเิตัวเองเพื่อปลดปล่อยพิษสายรุ้งออกมา โดย้าให้ทุกสิ่งมีชีวิตในถ้ำนั้นถูกพิษสายรุ้งสังหารจนหมดทุกคน
ในขณะที่หลี่หวงกำลังชั่งใจว่าจะใช้แต้มสังหารจำนวนมหาศาลที่เขาได้มานี้ในการยกระดับการบ่มเพาะของตนเองหรือเสริมความแข็งแกร่งให้กองทัพดี เสียงลมพายุเริ่มก่อตัวขึ้น เสียงหวีดหวิวของลมที่แผ่เข้ามาใกล้ทวีปดาราทำให้ท้องฟ้ามืดดำราวกับราตรีไร้จันทร์ เมฆทมิฬลอยเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับเป็สัญญาณของภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึง หลี่หวงมองภาพนั้นด้วยแววตาที่เฉียบคมและรอยยิ้มที่เยือกเย็น
หลี่หวงพึมพำ "ถ้าข้าเป็เ้าข้าก็คงจะสร้างคลื่นขนาดมหึมาซัดเข้าใส่ทวีปนี้แทน หรือโยนสัตว์ทะเลที่ติดพิษไปยังทวีปต่าง ๆ เพื่อกระจายพิษไปทั่วทุกทวีป…" หลี่หวงหยุดพูดชั่วขณะ "แต่ก็นะ มุมมองของเราต่างกัน เ้าก็คงเห็นในสิ่งที่ข้ามองไม่เห็น ส่วนข้าเองก็เห็นในสิ่งที่เ้ามองไม่เห็นเหมือนกัน"
หลี่หวงหัวเราะเบา ๆ และรู้สึกได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่เมฆทมิฬเ่าั้นำพามาด้วย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวแม้แต่น้อย หลี่หวงตัดสินใจบินขึ้นไปยังเมฆที่เคลื่อนเข้ามา เพื่อประเมินขนาดและพลังของมันอย่างละเอียด
หลังจากตรวจสอบแล้ว หลี่หวงเริ่มดูดพิษบางชนิดออกมาและสร้างกลุ่มเมฆพิเศษที่เต็มไปด้วยพิษสายรุ้งขึ้นมาแทน เมฆเหล่านี้ที่หลี่หวงสร้างขึ้นเปล่งประกายเป็สีรุ้งงดงามล่อตาล่อใจ
"จือหยวน!" หลี่หวงสั่งการอย่างรวดเร็ว "สั่งให้กองทัพทั้งหมดกำจัดสิ่งมีชีวิตในรัศมีหนึ่งแสนไมล์จากจุดนี้ ห้ามไม่ให้ใครเข้าใกล้ที่นี่โดยเด็ดขาด"
จือหยวนคุกเข่าลงรับคำสั่ง "รับทราบ ฝ่าา!" จากนั้นเขาก็หันไปสั่งกองทัพบัลลังก์ทองคำและหน่วยลับเงาทมิฬให้เริ่มดำเนินการตามคำสั่งอย่างเข้มงวด ทหารทั้งหมดกระจายตัวออกไปสังหารทุกสิ่งมีชีวิตทันที
หลี่หวงสร้างเมฆสีรุ้งมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้มันแผ่ขยายออกไป ครอบคลุมทวีปดาราและกระจายไปยังทวีปอื่น ๆ ได้โดยหลี่หวงจะทำให้เมฆพิษสายรุ้งกระจายครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของทวีปจักรพรรดิจันทราสีม่วงเลย
ในขณะที่หลี่หวงกำลังสร้างก้อนเมฆพิษสายรุ้งอย่างต่อเนื่อง ระบบก็ส่งเสียงเข้ามาอย่างกะทันหัน
[โฮสต์ ท่านไม่กลัวว่าพิษเ่าั้อาจส่งผลกระทบต่อคนของท่านเองหรือ?]
หลี่หวงยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับตอบกลับอย่างเฉยชาว่า “ข้าสามารถควบคุมพิษเหล่านี้ได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าจะสั่งให้พิษทำงานหรือหยุดทำงาน ข้าสามารถกำหนดได้ตาม้า ไม่ว่าคนที่ได้รับพิษจะตายเร็วหรือช้า ทุกสิ่งมันขึ้นอยู่กับความคิดของข้าแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น”
หลี่หวงหยุดพูดชั่วครู่และเหลือบมองไปยังเมฆพิษสายรุ้งที่กำลังก่อตัวอย่างงดงามในท้องฟ้า ขณะที่สายลมแรงยังคงพัดพามันไปสู่ทวีปอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว ก่อนหลี่หวงจะพูดต่อ
“ในตอนแรก ข้าคิดจะใช้หนังสือจักรพรรดิเพื่อให้ประชาชนทุกคนเขียนชื่อลงไป เพื่อป้องกันการหักหลังและยืนยันความภักดีของพวกเขา แต่ข้าก็ต้องยอมรับว่า…วิธีนั้นมันจะเสียเวลาไปมากเกินไป แต่ว่า พอดีมีคน ‘ช่วย’ สร้างพายุฝนที่เต็มไปด้วยพิษมาให้ข้าและพร้อมจะเป็วายร้ายให้ข้าได้เป็ฮีโร่ ข้าเลยเกิดไอเดียนี้ขึ้นมาได้ ด้วยวิธีนี้ข้าจะสามารถควบคุมประชาชนทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วและสามารถควบคุมทุกอย่างได้ในคราวเดียวโดยที่ความผิดทั้งหมดของข้าจะไปตกอยู่กับราชวงศ์ัแทน… อย่างไรก็ตาม ข้าก็ยังมีแผนจะให้ประชาชนทุกคนเขียนชื่อลงในหนังสือจักรพรรดิอยู่ดี เพื่อใช้ยืนยันตัวตน เหมือนบัตรประชาชนในดินแดนของข้านั่นแหละ”
[ท่านต้องระแวงประชาชนของตัวเองขนาดนั้นเลยงั้นหรือ?] ระบบเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง
หลี่หวงแสยะยิ้มพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เ็า “เ้าเคยได้ยินคำนี้ไหม? ‘เมื่อคนที่มีขาพิการสามารถกลับมาเดินได้อีกครั้ง สิ่งแรกที่เขาจะทิ้งไปก็คือไม้เท้าที่เคยช่วยพยุงเขามาโดยตลอด’ …”
ระบบเงียบไป หลังได้ยินคำตอบของหลี่หวง
หลี่หวงพูดต่อ “แน่นอนว่าความภักดีของพวกเขาต่อข้าอาจจะไม่มีวันสั่นคลอน แต่ข้าก็จะไม่ประมาทเด็ดขาด ข้าจำเป็ต้องสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง…และพร้อมที่จะรับมือเสมอเมื่อพวกเขาคิดจะทรยศข้า”
ระบบก็พยักหน้าเห็นด้วยและเมื่อหลี่หวงพูดเสร็จ เขาก็หันกลับไปมองยังก้อนเมฆสายรุ้งที่ มันยังคงถูกสร้างอย่างต่อเนื่อง สีสันอันงดงามชวนน่าหลงใหลของมันเริ่มกระจายไปทั่วท้องฟ้าแล้ว