“ิอวี่!”
ซ่งหยวนหยวนหันหลังกลับมา และมองเห็นิอวี่กำลังตกอยู่ในอันตรายพอดี
นางกำลังคิดจะออกตัวไปช่วยิอวี่ แต่ในเวลาคับขัน ฟางหลิงจวินกลับดึงแขนของซ่งหยวนหยวนภายในระยะเวลาสั้นๆ ทำให้นางไม่สามารถไปช่วยเขาได้
ฟางหลิงจวินยิ้มร้าย ในฐานะอาจารย์ของเยี่ยอิง เขารู้จักศิษย์ของตนดี ทักษะกระบี่ของเยี่ยอิงนั้นสามารถใช้รับมือกับใครก็ได้ ถึงแม้จะไม่ได้ใช้ลมปราณเลย ศิษย์ของเขาก็ยังสามารถปล่อยพลังอานุภาพออกมาได้ แค่ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งอย่างิอวี่จะกลัวทำไม?
ฟางหลิงจวินเห็นภาพิอวี่อาบเืภายใต้กระบี่เยี่ยอิง เืกระเซ็นเต็มพื้นที่ ในใจของเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
ส่วนในใจของซ่งหยวนหยวนนั้นรู้สึกเสียใจมาก!
เมื่อครู่นางน่าจะมองออกว่าเยี่ยอิงจะหาเื่และช่วยิอวี่ได้ในทันที วันนี้ิอวี่ช่วยกู้หน้านางกลับมาจนหมด ในเวลานี้นางรู้สึกเอ็นดูเขาอย่างมาก และไม่อยากเห็นเขาต้องาเ็สาหัส
เพราะมันจะทำให้นางรู้สึกปวดใจอย่างถึงที่สุด!
แต่ในความเป็จริงมันก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว กระบี่ของเยี่ยอิงนั้นพุ่งมาถึงตรงหน้าของิอวี่แล้ว ผลมันถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้!
“ข้าจะให้เ้าได้เข้าใจว่าอะไรคือศาสตร์แห่งกระบี่!”
เยี่ยอิงถือกระบี่ในมือ ถึงแม้จะไม่ได้ถ่ายลมปราณในกระบี่ แต่ก็มีลมปราณที่ดุดันจากการฝึกกระบี่มายาวนานหลายปี ปลายกระบี่ยังไม่ถึง แต่ลมปราณกระบี่ก็ทำให้รู้สึกเจ็บหน้าแล้ว
กระบี่นั้นกำลังพุ่งมาที่ตัวของิอวี่!
ทันใดนั้นเอง ิอวี่จับกระบี่เอาไว้ในมือแล้วตวัดขึ้นมา การเคลื่อนที่ของกระบี่ราวกับดาวตกที่เดินทางอยู่บนทางช้างเผือก และหางกระบี่ที่มีเปลวไฟที่งดงาม มีการประดับประดาจุดสีแดง ดูสวยงามอย่างมาก!
“ฉับ! … ” แขนขวาของเยี่ยอิงถูกตัดขาดออกจากหัวไหล่ เืกระฉูดออกมา!
“เป็ไปได้อย่างไร!”
ฟางหลิงจวินตะลึงตาแทบหลุด เขาจ้องไปยังิอวี่แบบพูดอะไรไม่ออกเลย สายตาตกตะลึงยากที่จะเชื่อ ทั้งๆ ที่กระบี่ของเยี่ยอิงนั้นอย่างไรก็สำเร็จแน่แล้ว แต่กลับถูกิอวี่ตัดแขนขวาจนขาดด้วยกระบี่เดียว
ศิษย์ที่ไม่ทันได้สังเกตอาจจะไม่เห็นกระบี่ที่น่าทึ่งของิอวี่ แต่ฟางหลิงจวินในฐานะผู้าุโใหญ่ที่มีสายตาที่เฉียบคม เขาเห็นกระบี่ของิอวี่อย่างชัดเจน
ถึงแม้กระบี่ของิอวี่จะไม่มีลมปราณหรือทักษะการต่อสู้อะไรอยู่เลย แต่เขากลับเล็งเป้าหมายได้อย่างดี หาจังหวะเผยช่องโหว่ตอนที่เยี่ยอิงโจมตีแล้วลงมือทันที
ในเวลาแบบนั้น เพราะเยี่ยอิงไม่อาจดึงกระบี่กลับมาได้แล้ว ิอวี่จึงเอียงตัวหลบการโจมตีและตวัดกระบี่ผ่านหัวไหล่ขวาของเยี่ยอิงไป ตลอดกระบวนการเฉียบคมเด็ดขาด ไม่มีช่องให้น้ำลอดผ่านได้เลย
าแที่แขนขวาของเยี่ยอิงนั้นเรียบกริบ เขาจึงยังไม่รู้ตัวเลยว่าแขนขวาของตนนั้นขาดไปแล้ว!
หลังจากผ่านไปประมาณสองวินาที เขาถึงได้รู้ตัว!
“ ... เื ... เื!”
เยี่ยอิงเอามือปิดไปที่แขนขวาของตัวเอง ความเ็ปถูกส่งมาจากประสาท มันทำให้เขารู้สึกเ็ปรวดร้าวและล้มลงกลิ้งไปกับพื้น จนศิษย์แต่ละคนต่างมองหน้ากัน
คนที่ผ่านสามด่านมาและรู้สึกว่าเยี่ยอิงพูดได้สะใจก่อนหน้านี้ต่างหน้าซีดไปหมด
โชคดีที่ไม่ออกไปขอประลองกับิอวี่ ไม่อย่างนั้น คนที่เือาบนอนกองอยู่ที่พื้นอาจจะเป็พวกเขาก็ได้!
แม้แต่ซ่งหยวนหยวนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามก็อึ้งไปเหมือนกัน สีหน้าท่าทางยังไม่ทันได้กังวลเต็มที่เลย นางก็ควรจะยิ้มออกมาแล้ว ...
ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นท่ามกลางความตะลึงของซ่งหยวนหยวน แต่หลังจากนั้นนางก็รู้สึกว่าสะใจ!
ิอวี่เหี้ยมมาก
แต่ซ่งหยวนหยวนรู้สึกว่าเขาเหี้ยมได้งดงามมาก ตัดแขนเยี่ยอิงไปข้างหนึ่งแล้วอย่างไร? ขอแค่นางยังอยู่ในสายเลี่ยนเหยียนแม้แต่วันเดียวก็ไม่มีใครแตะต้องิอวี่ได้!
ส่วนฟางหลิงจวินในเวลานี้ก็แทบกระอักเืตาย ศิษย์ที่เขาทุ่มเทอบรมสั่งสอนตอนนี้กลับเืกระฉูดอยู่ที่พื้น เขาขายหน้าจนหมดสิ้นแล้ว
แต่ฟางหลิงจวินก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เมื่อครู่ตอนที่เขาดึงแขนขัดขวางซ่งหยวนหยวน นางยังไม่ได้คิดบัญชีกับเขาเลย หากตอนนี้เขาไปล่วงเกินเข้าอีก เกิดนางบ้าขึ้นมาแล้วอาจจะลงมือชุดใหญ่กับเขาก็ได้
ผู้หญิงคนนี้เวลาโมโห ฟางหลิงจวินยังต้องเลือกที่จะหลบเลย
นั่นก็หมายความว่า เื่นี้ต้องจบแค่นี้ อดทนเก็บเื่นี้ลงท้องไปแบบนี้?
อดกลั้น!
ฟางหลิงจวินรู้จักกับซ่งหยวนหยวนมานานหลายปี ครั้งนี้เป็ครั้งที่เขารู้สึกอดทนอดกลั้นอย่างอึดอัดใจที่สุดครั้งหนึ่ง!
“ไสหัวไป”
ิอวี่ก้มมองเยี่ยอิงที่อยู่ที่พื้นและพูดแบบนี้ออกมา ในใจของเขานั้นไม่ได้มีความเห็นใจใดๆ เลย
เยี่ยอิงพูดจาปากไม่มีหูรูด กระบวนท่ากระบี่เมื่อครู่ยังมีจิตสังหารแรงกล้าอีก หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่สายเลี่ยนเหยียน ิอวี่ก็คงฆ่าไปแล้ว
คนที่น่าสงสารที่สุดก็มีจุดที่น่ารังเกียจที่สุดเหมือนกัน คนแบบนี้มันไม่มีค่าให้เขาต้องเห็นใจ และยังทำให้ิอวี่รู้สึกว่าสมน้ำหน้าด้วย สมควรโดนแล้ว
เยี่ยอิงกัดฟันแน่น เ็ปจนเหงื่อไหล เขาหยินแขนซ้ายที่หลุดอยู่ที่พื้นขึ้นมาและไปพร้อมกับผู้ดูแล เขาต้องรีบต่อแขนให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นต่อไปจะมีอาการผลข้างเคียงติดตัว
แต่กระบี่ของิอวี่ในวันนี้ มันเป็าแที่เยี่ยอิงไม่มีทางลบทิ้งได้เลย
ศาสตร์ของกระบี่ที่แท้จริง ไม่ฆ่าคน แต่ทำลายจิตใจ!
ในเวลานี้เอง สายตาของคนที่ดูถูกิอวี่นั้นก็เปลี่ยนไปไม่น้อย ที่แท้ คนที่ดูอ่อนไม่มีกำลังเรี่ยวแรงอะไร ก็มีความสามารถอยู่เหมือนกัน
ส่วนศิษย์อีกสี่คนของฟางหลิงจวิน ท่าทีที่พวกเขามองมาที่ิอวี่กลับดูดุร้ายขึ้นไม่น้อย
กระบี่ของิอวี่ที่พวกเขาเห็นนั้นดูสง่างามมาก แต่เมื่อครู่ก็แค่ิอวี่เจอจุดอ่อนเลยสามารถออกกระบี่ได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ มันไม่ใช่อานุภาพพลังความสามารถของกระบี่ที่แท้จริง
ความสามารถของิอวี่อาจจะดูแคลนไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ถึงระดับที่พวกเขาจะให้ค่า
และในเวลานี้เอง ถังเฉินก็จ้องมาที่แผ่นหลังของิอวี่และยิ้มแสยะ
การกระทำของิอวี่เมื่อครู่อยู่ในสายตาของถังเฉินตลอด ถึงแม้ิอวี่จะออกกระบี่เร็วมาก แต่ว่า สำหรับยอดฝีมือด้านอาวุธลับอย่างถังเฉินตระกูลถังมันดูธรรมดามาก
ก่อนหน้านั้น ถังเฉินไม่พอใจอย่างมากที่ิอวี่มาแย่งเอาอันดับสิบของเขาไป กระบี่ที่ตัดแขนเยี่ยอิงเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้ความดูถูกของถังเฉินนั้นลดน้อยลงเลย
จากนั้น ถังเฉินก็เดินก้าวออกมายืนอยู่กลางลานของหอคอยเลี่ยนถ่า แล้วยกมือคำนับไปที่ิอวี่ “ศิษย์น้องิอวี่ เมื่อครู่เ้าเอาชนะเยี่ยอิงไปได้ก็ถือว่ามีความสามารถไม่น้อย ข้าไม่ได้มีความสามารถอะไรมากมาย แต่ก็หวังอยากจะได้ประลองแลกเปลี่ยนกับศิษย์น้องสักครั้ง หากโชคดีชนะ ไม่ทราบศิษย์น้องจะแลกอันดับที่สิบของเ้ากับอันดับที่สิบเอ็ดของข้าหรือไม่”
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมันทำให้ทุกคนตะลึง ในเวลาแบบนี้ยังมีคนกล้าที่จะขอท้าประลองกับิอวี่อีกหรือ?
ถังเฉินได้อันดับที่สิบเอ็ด นั่นก็หมายความว่า เขากับิอวี่ห่างกันแค่อันดับเดียวเท่านั้น ทุกคนเข้าใจดีว่าถังเฉินไม่พอใจ และหากเขาไม่มีความสามารถมากพอคงไม่กล้าออกหน้าแบบนี้
“ถังเฉิน”
ซ่งหยวนหยวนขมวดคิ้ว เดิมนางคิดว่าเื่นี้จบสวยแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าถังเฉินกลับมีใจคิดอยากจะแย่งชิงขึ้นมา และหาเื่กับศิษย์ร่วมอาจารย์อย่างิอวี่ด้วย
แต่ก็ไม่แปลกที่ถังเฉินจะมีความคิดแบบนี้ อย่างแรกเลย รางวัลสระเลี่ยนเหยียนนั้นมันก็เย้ายวนใจ การได้พลังงานบริสุทธิ์มาเป็อาหารให้กับร่างกายเพื่อเพิ่มขีดความสามารถ ในแต่ละปี ก็มีแค่สิบคนเท่านั้นที่จะได้รับสิ่งล้ำค่าแบบนี้
อย่างที่สอง ชายหนุ่มเืร้อน ถังเฉินจะยอมให้ิอวี่เบียดแซงขึ้นไปได้อย่างไร อีกทั้งเขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเขานั้นสู้ิอวี่ไม่ได้!
ดังนั้น ถังเฉินถึงได้ตัดสินใจทำแบบนี้
ถังเฉินหันไปมองซ่งหยวนหยวนและโค้งคำนับให้ จากนั้นก็พูดกับิอวี่ว่า “การเดิมพันในครั้งนี้ หากเ้าไม่มีความมั่นใจก็จบแค่นี้ ข้าถังเฉินก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก”
ิอวี่แค่นยิ้ม วันนี้เขาจะไม่ยอมถอยเด็ดขาด
ถอย นั่นก็หมายความว่าเขากลัว และความแน่วแน่ในศาสตร์ยุทธ์ก็จะสั่นคลอนตามไปด้วย ถึงแม้จะดูไม่ได้ฝืนใจ แต่ในความเป็จริงแล้วถังเฉินใช้วิธีบีบจนิอวี่จำต้องทำ
แต่ถึงอย่างนั้น ิอวี่ก็ไม่เคยคิดจะถอย
“ถ้าเช่นนั้น แข่งก็ได้” ิอวี่ก็ยกมือซ้าย ทำท่าทาง “เชิญ”
สายตาของถังเฉินเป็ประกาย น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้น “ดี เราใช้ความสามารถของตัวเองตัดสินแพ้ชนะ ในแบบที่ไม่เล่นงานจุดตายของแต่ละคน”
“ได้”
ิอวี่ถือกระบี่ในมือและพยักหน้าเบาๆ
ศิษย์ที่อยู่รอบๆ หลายคนเริ่มรู้สึกสนุก ถังเฉินถือเป็หน้าใหม่สำหรับพวกเขา เขาจะทำให้ทุกคนประหลาดใจได้แค่ไหนกันนะ?
ศึกระหว่างคนมีความสามารถท่ามกลางผู้คนจำนวนมาก เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
ถังเฉินไม่ได้มีความลังเลใจใดๆ เลย เขาเคลื่อนที่ไปด้านข้างและปล่อยใบมีดสั้นที่บางเหมือนปีกจักจั่นออกมาทั้งหมดสิบเล่ม ใบมีดไม่ได้เกิดเสียงกลางอากาศอะไรเลย แต่พุ่งตรงไปยังตัวของิอวี่ในทันที
เดิมทีิอวี่คิดอยากจะหลบ แต่ก็พบว่าใบมีดทั้งสิบใบนี้มันปิดทางหนีทีไล่ของเขาจนหมด เขาจึงตัดสินใจในทันทีทันใดใช้อสรพิษหลงทางและปัดใบมีดทั้งสิบใบทิ้ง
ถึงแม้ใบมีดพวกนั้นมันจะเบาบาง แต่ทุกครั้งที่ิอวี่ตวัดกระบี่ปัดใบมีด กระบี่ในมือเหมือนจะชะงักและตัวกระบี่ก็สั่น ที่ง่ามนิ้วของเขาก็เกิดอาการชา
ใบมีดพวกนี้ดูเหมือนเบาสบายเรียบง่าย แต่ในความเป็จริงมันเต็มไปด้วยพละกำลังของถังเฉิน แต่ละครั้งมันเต็มไปด้วยอันตรายที่เล่นเอาถึงชีวิต
วินาทีที่ิอวี่ต้านใบมีดได้ ถังเฉินเองก็โผล่มาอยู่ด้านหลัง ในมือของเขามีมีดสั้นสองเล่มปรากฏขึ้นมาและพุ่งประชิดตัวโจมตีิอวี่
กระบี่ เดิมต้องมีระยะถึงสามารถปล่อยพลังอานุภาพที่ร้ายกาจออกมาได้ แต่ถังเฉินกลับหลอกล่อและใช้พลังกายเข้าประชิดด้านหลัง และใช้ความเร็วบีบิอวี่ให้จนมุม
แต่ปฏิกิริยาของิอวี่ก็ไม่ได้ช้า เขาถอยออกมาหนึ่งก้าวและใช้อสรพิษหลงทางพลิกแพลงการเคลื่อนไหวของตนเอง ทำให้ถังเฉินนั้นจับทางไม่ได้ การโจมตีในระยะประชิดที่คิดว่าสำเร็จแน่นอนถูกิอวี่แก้ไขได้ และิอวี่ก็ใช้กระบี่ในมือต้านทานมีดสั้นในมือของถังเฉินจนเกิดประกายไฟขึ้นมา!
“เ้าคิดว่าข้ากำลังทำศึกประชิดตัวกับเ้าจริงๆ หรือ?”
ถังเฉินยิ้มแสยะ ระหว่างการต่อสู้ เขาพลิกข้อมือและถ่ายลมปราณจำนวนหนึ่งไปที่มีดสั้น ก่อนจะพุ่งออกไปใส่ิอวี่ และดีดเท้าถอยหลังพลิกตัวไปทางด้านหลัง
“หือ?”
มีดสั้นสองเล่มพุ่งยิงใส่ิอวี่อย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังจะเข้าใกล้ถึงตัว ใบมีดสั้นจำนวนมากก็ะเิตัวออก
“ตู้ม!” ิอวี่รีบเปิดสถานะหยางขั้นสูงสุดขึ้นมาทันที ร่างของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟ และขวางใบมีดสั้นเ่าั้เอาไว้ได้แบบเฉียดฉิว ถึงแม้จะได้รับาเ็เล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เป็อะไรมาก
และในเวลานี้เอง ทุกคนที่กำลังมองดูอยู่ก็เริ่มซุบซิบกัน!
ิอวี่จ้องมองไปด้านหน้า เขาพบว่ามีแสงเส้นหนึ่งกำลังพุ่งเข้ามาใกล้!
มันเป็ตะปูเหล็กเล่มหนึ่ง แต่ก็ไม่เหมือนเล่มเดียว เพราะมันเป็ตะปูเก้าเล่มที่พุ่งเรียงตัวตามก้นกันมา คิดจะพุ่งทะลุตัวของิอวี่ไป
ทักษะเสวียนระดับต้น ตะปูเหล็กเจาะเกราะขั้นเก้า!
กระบวนท่าที่ถังเฉินใช้ทั้งหมดเมื่อครู่นั้นเป็การหลอกล่อ แต่ครั้งนี้มันเป็กระบวนท่าสังหารที่แท้จริงของเขา!
กระบวนท่านี้มันกะทันหันมาก หากคราวนี้ิอวี่ใช้กระบี่เจ็ดมรณาก็อาจจะต้านเอาไว้ได้ แต่เขามีพลังลมปราณไม่มากพอ ไม่สามารถใช้กระบี่เจ็ดมรณาได้ แล้วจะต้านการโจมตีนี้อย่างไรดี?
แต่ิอวี่ก็คิดอะไรได้ สายตาของเขาแน่วแน่ ไฟที่ลุกท่วมตัวเริ่มหมุน ลมปราณที่เหลือไม่มากก็สลายหายไปหมด เหลือแค่หนึ่งคนกับกระบี่อีกหนึ่งเล่ม
ไม่มีพลังอำนาจ ไม่มีลมปราณกระบี่ มีแค่กระบี่ธรรมดาเล่มหนึ่ง และฟันออกไปอย่างเรียบง่าย
ศิษย์ชั้นยอดที่เข้ามาก่อนยังไม่ค่อยจะเข้าใจ พวกเขารู้สึกว่าิอวี่นั้นเลิกที่จะต่อต้านขัดขืนแล้ว แต่ผู้าุโใหญ่ทั้งสิบคนกลับมีสีหน้าตกตะลึงกันไปหมด
ไม่มีใครเข้าใจ ... รูปแบบกระบี่แบบนั้นเท่ากับพวกเขาอีกแล้ว!
