ช่วงสายของวัน…“อื้อ หาววว ~” แขนเล็กยืดออกมาจากผ้าห่มผืนหนาแล้วบิดขี้เกียจไปมา…สดชื่นจังรู้สึกได้นอนเต็มอิ่มพรึบ! เสียงแขนที่กำลังกางอยู่บนอากาศชักกลับเข้าใต้ผ้าห่มทันทีหลังจากที่สมองพลันนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว มือเรียวค่อยๆ เปิดผ้าห่มดู เฮ...