เป็เวลาเกือบทุ่มหนึ่งที่ทชา ยังคงทำงานอยู่บ้านเพื่อน สาขาที่เรียนก็วิทยาศาสตร์เครื่องสำอาง เกี่ยวข้องกับบริษัทหิรัญรัตน์โดยตรง ถามว่าชอบมั้ย?
ใจผมก็ต้องตอบว่าไม่ ไม่ได้ชอบเลย แต่ก็ทำใจให้ชอบได้ไม่ยากนักหรอก อย่างน้อยถ้าหากผมเรียนจบ บริษัทของคุณลุงก็รับเข้าทำงานเลย มีสายการเรียนที่ค่อนข้างตรงกับที่บริษัท้า ผมจะได้ไม่ต้องลำบากใจในการทำงาน
อีกอย่างที่ผมทำอยู่นี่ก็เพราะว่า ไม่อยากให้คุณลุงต้องเสียชื่อ และพี่กาวินเองก็จะได้ไม่ต้องถูกครหาว่าผมนั้นเป็เด็กฝากของใคร
เสียงพี่กาวินที่ลอยมาว่าสองทุ่มให้รีบกลับบ้านไม่งั้นพี่เขาจะตามถึงบ้านเพื่อน ผมเชื่อว่าพี่เขาทำแน่ๆ กาวินพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว
ผมนั่งอยู่อีกฝั่ง ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนกำลังเอาหัวจุ่มกันอยู่ แทบจะแยกไม่ออกว่าผมใครเป็ของใคร พวกมันซุบซิบอะไรกันสักอย่าง อย่างเมามันเหมือนกำลังพูดถึงใคร แล้วพวกมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผม ยิ้มแบบแปลกๆ
"มึงสองคน มีอะไรหรือเปล่า มองหน้ากูนานละ มองไปยิ้มไป"
"มึงเปิดทวิตเตอร์ดิ ทชา มีตัวอย่างโฆษณาออกมาวันนี้สดๆ ร้อนๆ เ้าของเครื่องสำอาง บริษัทสุดที่รักของมึงอะ"
เพื่อนสองคนแซวหัวเราะเพราะถูกใจ ทชาเบิ๊ดหัวเข้าให้คนละทีสองที ที่มาเรียกกาวินแบบนั้น
"ที่รักอะไร ไม่ใช่สักหน่อย อย่ามาโมเมนะ อย่าพูดให้พี่กาวินได้ยินด้วย แล้วทวิตอะไร ไหนดูซิ"
พอพูดถึงพี่คนสวยหน่อยไม่ได้เลย ทุกอย่างทิ้งและวางไว้ก่อน สมกับที่ให้กาวินเป็ที่หนึ่งจริงๆ
ทันทีที่เห็นตัวอย่างโฆษณานั้น ตาเฉี่ยวตี่ๆ ถึงกับนิ่ง นิ่งเสียจนเหมือนรูปปั้น ไม่กลอกตาไปมา มองคลิปนั้นอย่างตั้งใจ หรือไม่ก็ิญญาหลุดจากร่างไปแล้ว สันกรามที่นูนขึ้น เสียงกัดฟัน กรอดๆ จนเพื่อนสองคนต้องหันมามองหน้ากัน ยิ้มแห้งๆ เจื่อนๆ เพราะอาการแบบนี้คือ
ไม่พอใจชัวร์!!!
คลิปโฆษณาที่ออกมาเพียงสั้นๆ และรวมถึง บทบาทที่ออกัสกับกาวินกำลังเล่นด้วยกันก็คือ หน้าของออกัสกำลังโน้มเข้าไปหากล้ามแขนข้างซ้ายของกาวิน ปากบางบรรจงจูบลงบนผิวเนียนอย่างแ่เบา
ใบหน้าของทชาที่ยังคงนิ่ง จากที่อากาศเย็นๆ ไม่มีทีท่าว่าจะร้อนอะไรเลย เขากลับรู้สึกว่าอากาศอบอ้าวขึ้นมาทันที เหงื่อที่ซึมออกมาหน่อยๆ บริเวณหน้าผาก ลมหายใจที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเพื่อนต้องปิดคลิปนั้น
ทั้งคีน และ เอ็ม ต่างมองหน้ากันอีกครั้ง รู้สึกว่าไม่น่าเลย ไม่น่าให้ทชาดูเลย อาการนิ่งเป็รูปปั้นไปแล้ว เอ็มจับที่แขนเพื่อนเขย่าเบาๆ หลายๆ ครั้ง
"เฮ้ย ทชา เป็ไรป่าววะ นิ่งเชียว"
"เออ แม่งมึงสตั๊นไปเลยเหรอเพื่อนที่เห็นพี่กาวินของมึงกำลัง..."
"กูกลับบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อแล้วกัน"
สมองประมวลผลออกมาทันทีว่าต้องกลับบ้านเดี๋ยวนี้
"อ้าวเฮ้ย ไอ้นี่ มึงเป็อะไรหรือเปล่า มันก็แค่โฆษณาป่าววะ"
ทั้งคีน และเอ็มเหมือนจะรู้ใจเพื่อนตัวเองมากที่สุดแล้วตอนนี้ แต่คนที่ร้อนรุ่มในใจกลับไม่รู้ใจตัวเองซะงั้น
ผมรู้แค่ว่าผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำรายงานต่อแล้ว ในหัวตอนนี้มันมีแต่ภาพพี่กาวินกำลังโดน...
คนที่เล่นคู่ด้วยจุมพิตที่ผิวกาย ข้างในใจตอนนี้มันร้อนไปหมดแล้ว ร้อนชนิดที่ว่าเอาน้ำมาราดยังไงก็ไม่ได้เย็นลง โฆษณาทุกวันนี้เขาต้องเข้าถึงบทบาทกันขนาดนี้เลยเหรอ ต้องััเนื้อตัวขนาดนี้เหรอ เพราะถ้าต้องแตะเนื้อต้องตัวกันขนาดนี้มันก็ต้องละครแล้วป้ะ
พี่กาวินบอกผมแค่ว่าต้องถอดเสื้อลงอ่างอาบน้ำเท่านั้น รายละเอียดอย่างอื่นไม่ได้บอก เขาบอกแต่ก็บอกไม่หมดว่ามันมีบทแบบนี้ด้วย มือไม้ผมสั่นไปหมด
หวง!!!
หึง!!!
ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมเป็อะไร ผมรู้แต่ว่าผมนั่งไม่ติด ก้นมันร้อนหรือพื้นห้องมันร้อนกันแน่ ภาพที่พี่เขาหลับตาพริ้มเผยอปากเซ็กซี่นั้น แย้มมันออกมาน้อยๆ ปากอิ่มสีแดงสด น่า...
น่าจูบ!!!
