เจียงเฉินได้ขว้างออกไปอย่างรุนแรง หัวของเหลียงเซียวได้กลายเป็ลำแสงทะลวงไปยังสองปู่หลาน และมันได้ะเิตรงหน้าพวกมันกลายเป็หมอกเื เฝินคุนหน้าซีดขาวและความหยิ่งยโสของมันได้หายไปจนหมดสิ้น กระทั่งเหลียงเซียวยังถูกเจียงเฉินสังหาร หากมันสู้ซึ่งๆหน้ากับเจียงเฉิน สิ่งที่รอมันอยู่คือความตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีทางที่มันจะรอดจากการลงมือของเจียงเฉินได้
ในตอนนี้เฝินคุนกลายเป็เต่าหดหัวของจริงแล้ว มันทำได้เพียงหลบหลังปู่ของมัน ถึงอย่างนั้นมันก็ยังหวาดกลัวต่อัที่ดุร้ายอย่างเจียงเฉิน จนร่างสั่นสะท้าน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากว่ามันก้าวไปด้านหน้า เจียงเฉินคงจะฉีกมันเป็ชิ้นๆทันที
"สามหาว!"
เฝินจงถังะโดังก้อง ความกราดเกรี้ยวได้ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของมัน การกระทำของเจียงเฉินเป็การเหยียดหยามมัน ตัวมันไม่ว่าจะดีเลวอย่างไรก็เป็ถึงผู้าุโระดับสูงของนิกาย และขณะนี้มันได้ปฎิบัติหน้าที่แทนผู้นำนิกาย การกระทำของเจียงเฉินเป็การดูิ่มันต่อหน้าศิษย์นิกายเซวียนอี้ทั้งหมด แล้วมันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
"ฮ่าฮ่า..."
เจียงเฉินหัวเราะออกมาอย่างป่าเถื่อน การกระทำต่อไปของเขานั้นได้บอกเฝินจงถังว่าเขาสามารถที่จะอวดดียิ่งกว่านี้ เจียงเฉินได้ปลดปล่อยพลังทะลวง์ ดั่งเทพาจุติ เขาได้ปลดปล่อยฝ่ามือัแท้จริงใส่เฝินคุน
"เ้ากล้าดีอย่างไร!"
เฝินจงถังเดือดดาลยิ่งนัก มันโบกแขนเสื้อและปลดปล่อยลำแสงสว่างจ้าอันทรงพลัง ซึ่งอัดแน่นด้วยพลังปราณของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง ลำแสงได้เข้าปะทะกับฝ่ามือัแท้จริงทำให้เกิดเสียงดังฟ้าดินะเื
ตึก...ตึก...ตึก...
อย่างไรก็ตาม เฝินจงถังเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางอย่างแท้จริง และความแข็งแกร่งของมันเหนือกว่าผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นทั้งสอง การลงมือครั้งนี้ทำให้เจียงเฉินต้องถอยหลังไปสามก้าว แต่มันทำได้เพียงถอยหลังเท่านั้นไม่ได้สร้างาแให้แก่เขาแม้แต่น้อย
"เจียงเฉิน เ้ามันสารเลว!ไม่เพียงแค่ไม่มีความเคารพต่อผู้าุโนิกาย เ้ากระทั่งสังหารผู้าุโนิกาย! ศิษย์นอกคอกที่ไม่เห็นกฎนิกายอยู่ในสายตา วันนี้ข้าปฏิบัติหน้าที่แทนผู้นำนิกายจะกำจัดเ้าซะ!"
จิตสังหารของเฝินจงถังทะยานสู่ฟ้า บนใบหน้าปรากฎรอยยิ้มเหี้ยม มันจะใช้โอกาสนี้ในการสังหารเจียงเฉิน เจียงเฉินได้สังหารศิษย์ในและผู้าุโนิกายทำให้มันมีข้ออ้างที่ดีในการสังหารเขา
เฝินจงถังเดินเข้ามาหาเจียงเฉินทีละก้าวทีละก้าว และมาอยู่ตรงหน้าเจียงเฉิน แขนเสื้อของมันกระพือตามสายลมและจิตสังหารปกคลุมทั่วร่าง มันได้ซัดฝ่ามือของมันและปลดปล่อยฝ่ามือสีทองขนาดั์ออกไป ฝ่ามือของมันดูเหมือนคุก มันพุ่งไปครอบเจียงเฉิน
"เฝินจงถังเ้ากล้า?!"
กั๋วฉานะโดังก้อง ด้วยการเคลื่อนไหวเดียว เขาได้ปรากฎขึ้นตรงหน้าเจียงเฉิน เขาโคจรพลังหยวนและซัดฝ่ามือคู่ออกไปพร้อมกัน ปลดปล่อยลำแสงหลากสีจำนวนมากโต้กลับการลงมือของเฝินจงถัง
ตูม!
การต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังยิ่งนัก ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะจินตนาการได้ สองผู้เชี่ยวชาญ หนึ่งหมายตั้งใจที่จะสังหารเจียงเฉิน ส่วนอีกหนึ่งลงมือตอบโต้ด้วยด้วยความละอาย แต่การลงมือของพวกเขา รุนแรงมาก
ตูม!
แม้ว่ากั๋วฉานจะเป็ผู้นำของนักปรุงยาของนิกายเซวียนอี้ ระดับการบ่มเพาะของเขาเพียงแค่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น และเขาไม่อาจจะเป็คู่ต่อสู้ของเฝินจงถังได้ เขาได้รับาเ็จากแรงปะทะของการโจมตีเมื่อครู่ ตอนนั้นเองเขาได้กระเด็นลอยไปจากการโจมตีของฝ่ามือเฝินจงถัง
ปฏิกิริยาของเจียงเฉินไวมาก เพียงแค่เคลื่อนไหวครั้งเดียว เขาก็มาถึงด้านหลังของกั๋วฉาน เขากางมือรับร่างของกั๋วฉานไว้
"พี่กั๋ว!"
กั๋วฉานมองไปยังเจียงเฉิน แล้วเขาปาดคราบเืที่มุมปากเขา
"ปล่อยให้ข้ารับมือเอง ท่านยืนดูอยู่ข้างๆเถอะ"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส หลังจากนั้นเขาได้ก้าวไปข้างหน้าและมาถึงตรงหน้าเฝินจงถัง
"เฝินจงถัง วันนี้ข้าจะต้องสังหารเฝินคุนให้ได้ ไม่มีทางที่เ้าสามารถหยุดยั้งข้าได้ ดังนั้นจงจำไว้ เมื่อข้ามีความสามารถเพียงพอที่สังหารเ้าเมื่อใด เ้าจักต้องพบกับความตายเช่นกัน พวกเ้าปู่หลานจักต้องตกตายด้วยน้ำมือของข้า"
เจียงเฉินพูดด้วยเสียงสงบนิ่ง เหมือนกับว่าเขากำลังพูดอย่างปกติ เขารู้ถึงขีดความสามารถของตนดี แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีตราประทับัถึงสามร้อยดวง และความแข็งแกร่งของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก และความจริงที่ฝ่ามือัแท้จริงและเพลิงัแท้จริงนั้นทำให้เขามีความสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้ เขายังไม่สามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางได้
แต่เขาได้ตัดสินใจที่จะสังหารเฝินคุนในวันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเฝินจงถังยื่นมือเข้ามา เขาจะหาทางสังหารมันให้ได้
"โอ้อวดไร้ยางอาย!"
พลังปราณของเฝินจงถังถูกปลดปล่อยออกมา มันยกฝ่ามือทั้งสองขึ้น พลังหยวนของมันไหลออกมาจากร่างดั่งคลื่นั์และกลายเป็โล่ทองคำขนาดั์ โล่ทองคำขนาดั์สูงราวสามจ้าง มันส่องแสงสว่าง และมันดูเหมือนมีอักขระอยู่ด้วย
หลายต่อหลายคนร้องอย่างตระหนก เฝินจงถังเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง ถึงกับใช้ทักษะยุทธที่ทรงพลังที่สุดใส่เจียงเฉิน บางคนสามารถบอกได้ง่ายดายว่ามัน้าที่จะสังหารเจียงเฉิน แต่พวกเขาทุกคนเข้าใจว่าเหตุใดเขาถึงทำเช่นนี้ ก่อนหน้านี้เฝินจงถังและเฝินคุนพยายามที่จะสังหารเจียงเฉินมาหลายครั้งหลายครา แต่ตอนนี้เจียงเฉินหมายที่จะสังหารหลานชายของมัน แน่นอนว่าพวกมันจะพยายามที่จะสังหารเจียงเฉินให้สุดความสามารถที่สุด
"น้องชาย ระวังตัวด้วย! โล่ห์ทองคำปราณ พลังของมันทรงพลังมาก"
กั๋วฉานะโเตือนดังก้องจากด้านหลัง
ฮึ่ม!
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า เขาพลิกฝ่ามือ และทันในนั้น ธงโลหิตขนาดใหญ่ได้ปรากฎออกมา เจียงเฉินได้ถ่ายพลังหยวนเข้าไปในธงโลหิต ทำให้ธงโลหิตขนาดั์เกิดเสียงดังสายฟ้าฟาด ภายใต้การควบคุมของเจียงเฉิน ธงได้พุ่งไปยังเฝินจงถังและเฝินคุนทันที
อูวว...อูวว...อา...อ๊า...
ในตอนนั้นเองสายลมอันหนาวเหน็บได้พัดผ่านสถานที่แห่งนี้ และคลื่นพลังปีศาจได้พุ่งทะยานสู่์ ิญญาชั่วร้ายได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากธงโลหิตและได้บินวนเวียนปกคลุมทั่วท้องฟ้า เสียงร้องของภูติผีและเสียงร้องโหยหวนมาจากธงส่งผลให้ทุกคนที่อยู่หนาวสะท้านไปยังไขสันหลัง
เสียงร้องโหยหวนของิญญา และมีใบหน้าของภูติผีอยู่เต็มทั่วทั้งสถานที่ ิญญาชั่วร้ายนั้นร้องออกมาและโห่ร้องราวกับว่าพวกมันอยู่ในนรก ทำให้ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้ปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่ชั่วร้าย
"์ นั่นมันอะไรน่ะ? น่ากลัวชะมัด"
"นั่นคือธงโลหิต เป็อาวุธที่ทรงพลังที่สุดของคนทรงจันทราโลหิต! คนทรงจันทราโลหิตได้สังหารผู้บริสุทธิ์ไปนับแสนคน จากนั้นมันใช้ิญญาของพวกเขามาสร้างธง!มันเป็หนึ่งในอาวุธที่ชั่วร้ายที่สุดในโลก! ข้าได้ยินมาว่ามันได้สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ไปจำนวนไม่น้อยในทศวรรษที่ผ่านมา ข้าไม่คิดเลยว่ามันจะตกอยู่ในมือเจียงเฉิน"
"เขาคงได้มันมาหลังจากสังหารราชันย์จันทราโลหิต! นี่มันช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ ธงนี้เป็อาวุธมารโดยแท้ และมันสมควรที่จะถูกทำลาย! แต่เจียงเฉินไม่ได้ทำลายมัน และตอนนี้เขาได้ใช้มัน ดูเหมือนว่าเจียงเฉินตั้งใจที่จะสังหารเฝินคุนด้วยทั้งหมดที่เขามี!"
"บัดซบ มีิญญาชั่วร้ายอยู่ในธงนั้นกว่าหนึ่งแสนดวง หากเจียงเฉินอารมณ์เสียและปลดปล่อยมันออกมา ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้จะกลายเป็นรก!"
ทุกๆคนต่างมึนงงเมื่อพบธงโลหิต กระทั่งกั๋วฉานเองช็อคเช่นกัน ผู้ใดจะคาดคิดว่า่เวลาคับขันเช่นนี้ เจียงเฉินจะนำเอาอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้ออกมา
เปรี้ยง!
เมื่อธงโลหิตปะทะกับโล่ทองคำที่เฝินจงถังปลดปล่อยออกมา หมอกสีดำได้ะเิออกมา และิญญาอาฆาตได้บินไปรอบๆ ธงโลหิตขนาดใหญ่ได้สั่นะเืและแปรเปลี่ยนเป็ปากสีดำขนาดใหญ่พยายามที่จะดูดเฝินจงถังเข้าไป
ฮ่าห์!
เฝินจงถังะโออกมาอย่างดังและปลดปล่อยอักขระทั้งสอง เพื่อป้องการตนเองจากการดูดกลืนของธงโลหิต เพราะมันได้เผชิญกับธงโลหิตที่เลื่องชื่อ เป็อาวุธที่ชั่วร้ายและเหี้ยมโหดที่สร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่แก่แคว้นฉีเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว กระทั่งเฝินจงถังยังรู้สึกหวาดกลัว
โชคดีที่ เจียงเฉินเป็ผู้ควบคุมมันตอนนี้ และเขาไม่ได้ทำการบ่มเพาะทักษะมารหรือทักษะที่ชั่วร้าย หากว่าเป็ตัวของราชันย์จันทราโลหิตเป็ผู้ควบคุมธงโลหิตในตอนนี้ เฝินจงถังคงจะถูกดูดกลืนไปแล้ว
อูวว....... อา......
เสียงร้องของภูติผีและิญญาอาฆาตไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สายลมอันหนาวเหน็บได้พัดผ่านพื้นดิน ได้ทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนสี เจียงเฉินถือธงโลหิตด้วยมือเพียงข้างเดียว และเขาดูเหมือนาาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
"เจียงเฉิน เ้ากล้าดีอย่างไรถึงใช้อาวุธที่ชั่วร้ายเช่นนี้? เ้าเสียสติไปแล้วเรอะ?"
เฝินจงถังต่อว่าด้วยเสียงดังสนั่น
"ฮ่าฮ่าฮ่า! ใครก็ตามที่มาทำร้ายคนรักของข้า ใครก็ตามที่ทำร้ายพี่ชายข้า ไม่ว่ามันผู้นั้นจะเป็ใคร ข้าจักสังหารมันผู้นั้น! ไม่ต้องพูดถึงธงโลหิต ถึงแม้ว่าข้าจะต้องใช้สิ่งที่ชั่วร้ายที่สุด ข้าก็จะใช้มันเพื่อสังหารเฝินคุน! จะไม่มีผู้ใดที่มาขวางทางข้า อย่าได้พยายามมาพล่ามเื่จริยธรรมต่อข้า! และไม่ต้องมาสอนข้าเกี่ยวกับกฏของนิกายเซวียนอี้! เ้าเชื่อจริงๆงั้นรึว่าข้าจะไม่ปลดปล่อยิญญาร้ายทั้งหมดที่อยู่ในธงนี้และเปลี่ยนนิกายเซวียนอี้ให้กลายเป็ขุมนรกอย่างแท้จริง?"
เจียงเฉินได่หัวเราะอย่างป่าเถื่อน ในตอนนี้เขาได้กลายเป็คนเสียสติที่แท้จริง นี่เป็ความกล้าที่จะทวงความยุติธรรม หากว่าชายผู้นั้นไม่สามารถที่จะปกป้องผู้หญิงของเขาและพี่น้องของเขาได้ เช่นนั้นก็อย่าได้เรียกตนเองว่าบุรุษ
หากว่าความแค้นไม่อาจชำระ ยังสามารถเรียกตัวเองว่าบุรุษได้อีก?
ไอ้หยา!
เมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด ท่าทีของทุกๆคนที่อยู่ที่นี่เปลี่ยนไปในทันที ไม่มีใครกล้าสงสัยในสิ่งที่เจียงเฉินพูด ด้วยความกล้าและความบ้าบิ่นของเขานั้น เขาหมายความในสิ่งที่เขาพูด เขาจะปลดปล่อยิญญาร้ายในธงโลหิต มันอาจจะไม่ทำให้นิกายเซวียนอี้หายไปก็จริงแต่แน่นอนว่ามันจะสร้างความเสียหายให้แก่นิกายอย่างใหญ่หลวง
ยิ่งไปกว่านั้น หากิญญาอาฆาตทั้งแสนดวงได้ออกมาจากธงโลหิต แม้ว่าพวกเขาจะรอดมาได้ใน่เวลาสั้นๆหลังจากที่ทิ้งธงโลหิตไว้ ด้วยพวกเขามีจำนวนมาก อาจมีชีวิตมากมายที่ต้องดับสูญ
"เ้ากล้าเรอะ?"
ท่าทางของเฝินจงถังเปลี่ยนไป มันไม่เคยพบเห็นคนที่เหี้ยมโหดเช่นนี้มาก่อน
"ไม่ว่าข้าจะกล้าทำหรือไม่นั่นไม่ใช่ธุระกงการของเ้า! วันนี้ข้า้าสังหารเฝินคุน แสดงให้ข้าเห็นสิหากว่าเ้ามีความสามารถที่จะหยุดข้าได้!"
หลังจากพูดจบ เจียงเฉินได้ปลดปล่อยิญญาร้ายในทันทีร้อยตนจากธง เหล่าิญญาอาฆาตที่น่ากลัวและเหี้ยมโหดได้พุ่งไปยังเฝินจงถังทันทีที่มันถูกปลดปล่อย หลังจากนั้นเจียงเฉินได้ขว้างธงขึ้นฟ้า
ฝุ่บ...ฝุ่บ...ฝุ่บ...
ในขณะเดียวกัน เจียงเฉินได้ปลดปล่อยมายาเก้าร่าง ทันใดนั้นเจียงเฉินทั้งเก้าและธงโลหิตทั้งเก้าได้ปรากฎขึ้น ประสานด้วยิญญาอาฆาตนับร้อยตน กระทั่งเฝินจงถังรู้สึกมึนงงด้วยจำนวนมากมายและไม่สามารถบอกได้มาร่างไหนเป็ตัวจริง
"ไม่ดีแล้ว"
เฝินจงถังโดนเจียงเฉินทั้งเก้าล้อมไว้และิญญาอาฆาตจำนวนมาก มันรู้สึกได้ถึงลางร้าย แต่มันก็สายไปแล้ว
"หลีก!"
เฝินจงถังะโออกมาดังสนั่น ดาบส่องแสงสีทองปรากฎขึ้นบนมือของมัน มันได้ปลดปล่อยทักษะยุทธ และได้สังหาริญญาร้ายทั้งหมดในทันที ตลอดจนทำลายร่างมายาเป็ชิ้นๆ
แต่ในเวลาเดียวกัน เจียงเฉินตัวจริงได้มาถึงตรงหน้าเฝินคุน กรงเล็บัสีแดงเืได้แปรเปลี่ยนเป็กรงขังอันแข็งแกร่ง และเฝินคุนได้ถูกจับขังไว้ด้านใน
ตอนนี้กว่าเฝินคุนจะตระหนักได้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น มันพบว่ามันถูกเจียงเฉินจับตัวไว้แล้ว และทันใดนั้นความหวาดกลัวมากมายได้ถาโถมไปในใจของเฝินคุน มันพยายามดิ้นรนด้วยความพยายามทั้งหมดที่พยายามจะหลบหนีจากกรงเล็บั ตัวมันหวาดกลัวนัก มันพบว่าตัวมันเล็กจ้อยเพียงใดเมื่ออยู่ตรงหน้าเจียงเฉิน ไม่ว่ามันจะพยายามเพียงใด ก็ไม่อาจที่ทำให้กรงเล็บัต้องสั่นไหวแม้แต่น้อย
"ท่านปู่ ช่วยข้าด้วย!"
เฝินคุนะโออกมา ในที่สุดมันก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวที่แท้จริง มันรู้สึกถึงกลิ่นอายของความตายกำลังคืบคลานเข้ามา ความรู้สึกนี้มันไม่เคยพบเจอมาก่อน
"เจียงเฉิน ปล่อยหลานข้าเดี๋ยวนี้!"
ท่าทางของเฝินจงถังเปลี่ยนไปอย่างมาก มันดูถูกความสามารถของเจียงเฉินเกินไป มันไม่เคยคิดว่าเจียงเฉินจะสามารถจับตัวหลานชายมันได้ขณะที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของมัน ตอนนี้ด้วยจิตสังหารที่ีรุนแรงมากของเจียงเฉิน มันดูเหมือนว่าเป็ไปไม่ได้เลยที่เฝินคุนจะรอดจากเงื้อมมือเจียงเฉิน
