แม้ว่าชิงเฮ่อหยุนจะยังไม่ได้ลงมือ แต่ฉินหลางก็มั่นใจว่าวรยุทธ์ของชิงเฮ่อหยุนต้องเหนืออันเต๋อเซิ่งแน่นอน!
และเหมือนว่า จะเหนือกว่าอันเต๋อเซิ่งเยอะมากด้วย!
อย่างน้อยทักษะของชิงเฮ่อหยุนสูงกว่าอันเต๋อเซิ่งมาก
แต่ชิงเฮ่อหยุนก็เหยียบพื้นแตกไปเพียงแผ่นเดียวเท่านั้น เพราะเป็ไปไม่ได้ที่ชิงเฮ่อหยุนจะยอมเสียพละกำลังส่วนมากไปกับการเหยียบกระเบื้อง ชิงเฮ่อหยุนเดินเบามาก ไม่มีเสียงฝีเท้าเลยแม้แต่นิดเดียว ราวกับงูเลื้อยผ่านเบาๆ ชิงเฮ่อหยุนเดินมาหยุด อยู่ห่างจากฉินหลางเพียง 2 เมตร ในแววตาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตราวกับอสรพิษ พลางพูดขึ้น “อายุยังน้อย ก็สามารถฝึกกระบวนยุทธ์จนมีจิตของกระบวนยุทธ์ ไม่เลวจริงๆ! มีคุณสมบัติพอที่จะให้ฉันลงมือ—ฆ่าแกเอง!”
“เฮ่อชิงหยุน แกพูดเกินตัวอยู่นี่เอง! ไม่น่าล่ะฉันถึงได้กลิ่นปากเหม็นๆ!” ฉินหลางสบถ
“ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ—”
ชิงเฮ่อหยุนหัวเยอะเย็นเยือก แล้วจู่โจมอย่างกะทันหัน แขนทั้งสองข้างเหมือนงูพิษสองตัว ออกตัวรวดเร็วและรุนแรง กระโจนเข้ามาเกือบสองเมตร พุ่งเข้าไปบริเวณใบหน้าของฉินหลาง—หมัดงู”
ครั้งนี้เป็ครั้งที่สองที่ฉินหลางเห็นหมัดงู แต่หมัดงูของชิงเฮ่อหยุนรวดเร็วและรุนแรงกว่าอันเต๋อเซิ่งมาก!
ปึง!
มีดตั๊กแตนของฉินหลางฟันไปที่กลางฝ่ามืองูของชิงเฮ่อหยุน แรงปะทะทำให้ทั้งคู่ก้าวถอยหลังพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ทันใดนั้นแขนอีกข้างของชิงเฮ่อหยุนก็จู่โจมต่อทันที พุ่งตรงไปที่สะดือฉินหลาง
การออกหมัดของชิงเฮ่อหยุนเหนือกว่าอันเต๋อเซิ่งมาก แต่ตอนนี้วรยุทธ์ของฉินหลางก็ก้าวหน้าไม่น้อย สามารถใช้มีดตั๊กแตนได้อย่างคล่องแคล่วและลื่นไหลมากขึ้นบวกกับก่อนหน้านี้เคยได้บทเรียนจากหมัดงูมาแล้ว ดังนั้นฉินหลางจึงสามารถรับมือชิงเฮ่อหยุนได้อย่างไม่น้อยหน้า
ตอนนี้แปดอรหันต์ทยอยลุกนั่งได้แล้ว แม้ว่าจะสู้ต่อไม่ไหว แต่ยังสามารถชมการต่อสู้ได้ ในสายตาของพวกเขา การต่อสู้ระหว่างมีดตั๊กแตนของฉินหลาง กับหมัดงูของชิงเฮ่อหยุน ไม่ได้เป็เพียงกระบวนท่าเท่านั้น แต่เหมือนตั๊กแตนตัวใหญ่ั์กับงูใหญ่ที่กำลังสู้กันอย่างเอาเป็เอาตาย!
การต่อสู้ของทั้งคู่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ั้แ่พื้นยันเพดานห้องรับแขก ล้วนได้รับความเสียหายแล้ว
ปึงๆ! ปึงๆๆ!
แค่ 5 นาที ฉินหลางกับชิงเฮ่อหยุนประลองกันไปมากกว่าร้อยได้กระบวนท่าแล้ว แม้ทั้งคู่จะได้รับาเ็อยู่บ้าง แต่ล้วนเป็าแเล็กน้อยเท่านั้น ในขณะที่ตัวบ้านกลับถูกทั้งคู่ทำลายจนดูไม่ได้แล้ว แต่ว่าฉินหลางเหงื่อออกไม่หยุด ตอนนี้ทั้งร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแล้ว
ผ่านไปเพียง 5 นาที แต่ร่างกายกลับสูญเสียพลังงานกว่าการวิ่ง 5 กิโลเมตรซะอีก!
แต่สภาพของชิงเฮ่อหยุนก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉินหลางนัก เผลอๆ เขาสูญเสียพลังงานไปมากกว่าฉินหลางซะอีก เมื่อชาวยุทธ์ต่อสู้กัน วัยรุ่นจะน่ากลัวมากกว่า เพราะเมื่ออายุมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากสภาพร่างกายจะแย่ลงเรื่อยๆ แล้ว ยังเหนื่อยง่ายกว่ามาก ในกรณีที่ทั้งคู่มีฝีมือสูสีกัน วัยรุ่นจึงสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย
เดิมทีฉินหลางคิดว่าชิงเฮ่อหยุนต้องหาวิธีพักอยู่แน่ๆ ทว่าเขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ นอกจากชิงเฮ่อหยุนจะไม่หยุดแล้ว ยังทำตรงกันข้ามอีกด้วย ชิงเฮ่อหยุนจู่โจมฉินหลางถี่ขึ้น รวดเร็วและรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นทำให้ฉินหลางแปลกใจเล็กน้อย พร้อมกับพูดในใจว่า ‘หรือเขาจะแค้นที่ฉินหลางฆ่าลูกชายของเขาจนขาดสติไปแล้ว?’
แม้ฉินหลางจะกำลังสงสัย แต่มือเขาไม่ได้ช้าลงเลย ด้วยความที่ชิงเฮ่อหยุนฝึกซ้อมฝ่ามืองูมาหลายสิบปี นอกจากฝ่ามืองูของเขาจะรวดเร็วและรุนแรงมากแล้ว ยังไม่มีช่องโหว่เลยแม้แต่นิดเดียว ส่วนฉินหลางก็อาศัยความเข้าใจในจิตของกระบวนยุทธ์อย่างลึกซึ้ง ที่ได้มาจากตั๊กแตนสีเื สู้กับชิงเฮ่อหยุนอย่างไม่มีใครยอมใคร
ในขณะที่ชิงเฮ่อหยุนโจมตีรวดเร็ว รุนแรงและถี่มากขึ้นเรื่อยนั้น แววตาเ้าเล่ห์และชั่วร้ายแวบผ่านแววตาของเขาอย่างกะทันหัน มองฉินหลางราวกับอสรพิษที่กำลังมองเหยื่อ
‘หรือว่าชิงเฮ่อหยุนจะยังมีไม้ตายอยู่?’
ในขณะที่ฉินหลางกำลังพูดในใจ ชิงเฮ่อหยุนใช้ท่า ‘งูปลิดชีวิต’ พุ่งมาที่คอของฉินหลาง ฉินหลางจึงใช้ท่ามีดตั๊กแตน รับมือฝ่ามืองูของชิงเฮ่อหยุนอีกครั้ง และสามารถหยุดฝ่ามืองูไว้ได้สำเร็จ แต่ฉินหลางกลับรู้สึกถึงความผิดปกติของฝ่ามืองูแล้ว เพราะครั้งนี้เหมือนคนไม่มีแรง ต่างกับการโจมตีก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง ทว่าในเวลานี้สิ่งที่ฉินหลางคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น
จู่ๆ ฝ่ามืองูของชิงเฮ่อหยุนก็ ‘ยาว’ ขึ้นคืบหนึ่ง อ้อมมีดตั๊กแตนของฉินหลาง ราวกับหอกแหลมทิ่มไปที่คอหอยของฉินหลางอย่างรุนแรง!
‘เชี่ย!’ ฉินหลางด่าในใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าชิงเฮ่อหยุนจะมี ‘ท่าไม้ตาย’ อย่างนี้อยู่อีก แขนของเ้าหมอนี่ยืดได้จริงๆ หรือเขาจะเป็ปีศาจงู! แน่นอนว่า ชิงเฮ่อหยุนไม่ได้เป็ปีศาจงูอยู่แล้ว แต่เพราะฝ่ามืองูของเขา ก้าวข้ามขั้นที่สี่ ‘ฝึกจิตของกระบวนยุทธ์’ ไปถึงขั้นที่ห้า ‘เปลี่ยนแปลงรูปร่างตามกระบวนท่า’ แล้วต่างหาก!
เปลี่ยนแปลงรูปร่างตามกระบวนท่า จากชื่อก็น่าจะรู้แล้ว ว่าหลังจากฝึกจนถึงขั้นนี้แล้ว สามารถเปลี่ยนแปลงเอ็นและกระดูก ให้มีความยืดหยุ่น ตัวอ่อนเหมือนคนไม่มีกระดูก แต่กลับแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้วรยุทธ์มีความซับซ้อนและคาดเดาได้ยากมากยิ่งขึ้น!
ความจริงแล้วฝ่ามืองูของชิงเฮ่อหยุนไม่ได้ยาวขึ้น แต่เอ็นและกล้ามเนื้อของเขายืดออกจนถึงขีดสุดอย่างกะทันหัน ดังนั้นจึงดูเหมือนฝ่ามืองูของเขายาวขึ้น!
ฉินหลางกันท่าไม้ตายของชิงเฮ่อหยุนไม่ทัน แต่ยังโชคดีที่ฉินหลางได้เตรียมไว้ก่อนแล้ว เขารีบถอยหลัง เพื่อหลบท่าไม้ตายของชิงเฮ่อหยุน แต่ในวินาทีที่ฉินหลางเอนกายไปด้านหลัง เท้าขวาของเขาก็ตวัดฟาดออกไปอย่างรุนแรง ราวกับแซ่เหล็ก—
แมงป่องตวัดหาง!
เช้านี้ฉินหลางเพิ่งจะได้ท่านี้มาใหม่ แต่ฉินหลางใช้ท่านี้ได้อย่างแม่นยำมาก เพราะเมื่อเช้าเขาฝึกซ้อมท่านี้นานมาก ฉินหลางคิดไม่ถึงว่าในเวลาคับขันแบบนี้ เขาจะใช้ท่านี้ได้อย่างลื่นไหลและให้ผลดีเกินคาด
ท่าแมงป่องตวัดหางนี้ ขนาดตั๊กแตนสีเืยังหลบไม่พ้นเลย นอกจากจะรวดเร็วแล้ว ยังเป็ท่าที่สังเกตได้ยาก เมื่อกี้นี้ชิงเฮ่อหยุนเห็นฉินหลางเอนตัวไปด้านหลัง ยังคิดว่าฉินหลางสู้ไม่ได้ จึงถูกบีบให้หลบการโจมตีของเขา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าในขณะที่ฉินหลางเบี่ยงตัวหลบ ยังตอบโต้กลับมาด้วย
ปึงๆ!
ฉินหลางรู้สึกว่าแขนซ้ายของตนเ็ปมาก เขารู้ว่าตัวเองต้องโดนท่าไม้ตายแล้ว ยังรุนแรงจนกระดูกเคลื่อน คิดไม่ถึงว่า แม้เขาเลี่ยงการถูกแทงคอตายอย่างอนาถได้ ทว่าท่าไม้ตายของชิงเฮ่อหยุนไม่ได้หลบง่ายขนาดนั้น!
แต่ท่าแมงป่องตวัดหางของฉินหลางก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวัง เตะโดนหน้าอกชิงเฮ่อหยุนอย่างรุนแรง จากความรู้สึกเมื่อกี้นี้ ฉินหลางมั่นใจว่าเขาจะต้องเตะกระดูกซี่โครงของชิงเฮ่อหยุนหักสองซี่!
ทั้งคู่ตั้งการ์ดพร้อมกัน ออกหมัดแทบจะพร้อมกันอีกด้วย!
ฉินหลางกัดฟัน ใช้มืออีกข้างจับแขนซ้ายของตัวเอง แล้วเกิดเสียงดังปัง กระดูกของเขาเข้าที่แล้ว แต่เขารู้ดี แม้ตอนนี้กระดูกจะกลับเข้าที่แล้ว แต่แขนของเขาก็ยังไม่สามารถต่อสู้ได้อีก!
โชคยังดีที่ชิงเฮ่อหยุนาเ็มากกว่าฉินหลาง เขารีบหยิบยาขึ้นมากิน บรรเทาความเ็ปแล้ว แต่กระดูกที่แตกหักแล้ว มันไม่ได้หายง่ายแบบนี้
ถ้าการต่อสู้ครั้งนี้เป็เพียงการแข่งขัน ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายคงสละสิทธิ์ และทิ้งการแข่งขันแล้ว
แต่ทั้งคู่รู้ดี ว่าการต่อสู้วันนี้ไม่ได้ตัดสินแค่แพ้หรือชนะเท่านั้น แต่เป็การต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิต!
ดังนั้นต่อให้ทั้งคู่จะได้รับาเ็แล้ว ก็ยังจะสู้กันต่อ
แต่ครั้งนี้ชิงเฮ่อหยุนไม่ได้สู้ด้วยมือเปล่าอีกแล้ว เพราะในมือของเขามีไม้เท้าสีดำ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หลังจากที่ชิงเฮ่อหยุนมีไม้เท้าสีดำในมือแล้ว สามารถััได้ว่าชิงเฮ่อหยุนดูชั่วร้ายมากขึ้น
“เ้าหนู เก่งจริงๆ ด้วย ไม่น่าล่ะ แกถึงกล้ามาที่นี่คนเดียว! ท่าแมงป่องตวัดหางนี่ โเี้มากจริงๆ! เพียงแต่ไม่ว่ายังไงขิงแก่ก็เผ็ดมากกว่า—”
ดูแค่ผิวเผิน อาจเหมือนชิงเฮ่อหยุนกำลังชมฉินหลางอยู่ แต่เขายังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ ก็โจมตีฉินหลางอีกครั้ง ฝ่ามืองูของมันพุ่งเข้าไปจู่โจมดวงตาของฉินหลาง ในขณะเดียวกันก็ใช้ไม้เท้าสีดำเสยขึ้นมาจากข้างล่าง ดูเหมือนเป้าหมายของเขาคือหน้าอกของฉินหลาง แต่ไม้เท้าสีดำกลับไม่ได้พุ่งเข้าไปกระแทกหน้าอกของเขา ทันใดนั้นงูชิงหวนตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากไม้เท้านั้น แล้วกัดเข้าไปที่ต้นขาของฉินหลางแรงๆ
และที่สำคัญงูชิงหวนตัวนี้ยังเป็งูประหลาดที่มีสองหัว!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้