"สงสัยเหมือนหม่อมฉันไม่มีผิดเลยพะยะค่ะ เหมือนเื่ราวจะซับซ้อนมากขึ้นทุกที" เมล์แอบเห็นด้วยที่ว่านิสัยคล้ายกันแต่ทำไมเชื้อสายถึงแตกต่างกันขนาดนี้ มันจะต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่อย่างแน่นอน
"ไว้สืบเื่นี้กันทีหลัง กระรอกน้อยเดินมาหาแล้ว"
"พะยะค่ะ รัชทายาท"
เชิ้ตขาวสะอาดที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของอีกคนบ่งบอกถึงการวอร์มอัพร่างกายสำหรับการทำอะไรสักอย่างต่อไป ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็เื่ที่เหล่านักเวทย์มาบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ สำหรับการทดสอบพลังกำลังของคุณชายริค ไวท์ ที่เป็ที่แตกตื่นสำหรับเหล่าแวมไพร์นั้นถือว่ามีความจำเป็อย่างยิ่ง เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกทำร้ายแบบที่ผ่านมาอีก
"ดูจากท่าทางแล้วคงชอบออกกำลังกายน่าดู ที่นี่ส่วนมากจะฝึกพลังเวทย์มากกว่ากำลังกาย" คีย์บอกพลางมองสำรวจอีกคนที่ตัวมีแต่เหงื่อไหลซึมไปทั่วร่าง น่าจะเหนื่อยพอสมควรเลยที่ทำแบบนั้น
"ทำไมแบบนั้นล่ะครับพี่คีย์ ถ้าฝึกกำลังกายด้วยจะแข็งแกร่งมากกว่าเดิมแน่นอน"
"ดูผมสิ! สามารถตัดแผ่นไม้ได้ด้วยมือเปล่า ไม่ต้องใช้พลังพิเศษใดๆ ก็สามารถทำได้ การพังประตู หรือทำลายของบางอย่างพลังกายก็สามารถทำได้ครับ"
เขาถูกฝึกมาให้ใช้พละกำลังั้แ่เด็กแล้วเรียนคาราเต้ได้สายดำคือนานมากแล้ว เป็กัปตันมาตลอดเลยด้วยจนกระทั่งมาที่นี่ดูเหมือนจะมีอะไรแปลกตาที่ต้องปรับตัวเป็อย่างมากเลยล่ะ
"ถ้าเช่นนั้นเ้ารีบไปทำแบบทดสอบเถอะ ข้าจะตามไปดูด้วยเหมือนกัน"
"ครับ พี่คีย์"
ในสถานที่ทดสอบเป็ห้องที่มีขนาดใหญ่เหมือนลานประลองฝีมือที่เคยเห็นในหนังสมัยโบราณไม่มีผิด เห็นแล้วรู้สึกตื่นเต้นมากกว่ากลัวซะแล้วสิ...ปกติต้องไปดูในโรงภาพยนตร์หรือว่าดูอยู่ที่บ้านแต่มาััด้วยตัวเองแบบนี้ ยังกับฝันไปเลย มือขาวตีหน้าตัวเองเบาๆ สามครั้งเพื่อเรียกสติว่าไม่ได้ฝันไป ทุกอย่างที่เห็นเป็ของจริง และจะได้ประลองฝีมือจริงๆ
รัชทายาทสังเกตเห็นแววตาเป็ประกายในดวงตาของไวท์ก็นึกเอ็นดู ทำไมดูตื่นเต้นและสนุกไปซะได้ ปกติแล้วคนมาลานทดสอบจะไม่ชอบเพราะไม่อยากถูกลดขั้นหากพลังไม่แข็งแกร่งพอ แต่อีกคนดูเหมือนกำลังตื่นเต้นที่จะได้ประลองฝีมือแบบนี้ ต้องมีอะไรน่าสนุกอย่างแน่นอน
"เนื่องจากว่าคุณชายยังไม่ถนัดใช้พลังเวทย์ พวกข้าจะให้คนที่ชอบเรียนต่อสู้มาปะทะฝีมือแบบไร้พลังเวทย์ขอรับ" ไวทพยักหน้าเป็เชิงรับรู้ว่าเข้าใจ
"ขอเชิญทั้งสองมาข้างหน้า"
"ประลองได้! "
ผัวะ! พลั่ก! ตุ้บ! โครม!
ร่างสูงโปร่งไม่รอช้าที่จะเริ่มโจมตีด้วยการเตะสูงทันทีแต่อีกฝ่ายหลบได้อย่างหวุดหวิด หากโดนเข้าเต็มๆ มีหวังหลับคาสนามประลองอย่างแน่นอน อีกฝ่ายเริ่มโจมตี ต่อยกลับไม่ยั้งที่หน้าท้อง มือขาวยกการ์ดกันแล้วเบี่ยงตัวหลบแล้วสวนด้วยหมัดขวาเข้าที่ท้ายทอยแต่ไม่ได้โดนเต็มๆ เพราะการหลบหลีกที่ว่องไวของศัตรู ท่าทางถ้าไม่เอาจริงไม่น่าจะชนะได้อย่างแน่นอน
เท้าทั้งสองะโเบาๆ เพื่อเตรียมรับมือกับสเต็ปที่ว่องไวของอีกฝ่าย และเปลี่ยนท่าตั้งรับให้รวดเร็วยิ่งขึ้น หมัด เข่า ศอก เตะ ทุกอย่างถ้าโดนแบบไม่หลบแล้วล่ะก็...ไม่น่าจะรอดอย่างแน่นอน ดวงตากลมโตสังเกตเห็นโบว์ด้านหน้าของอีกฝ่าย ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปกระตุกออกมาโดยอาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังใมัดมือทั้งสองข้างแล้วใช้เข่าเตะเข้าที่ข้อพับส่วนล่างให้นั่งคุกเข่า
แปะ! แปะ! แปะ!
"นี่มันคือสิ่งที่ข้าเคยเห็นครั้งที่แล้วในงานเลี้ยงไม่มีผิด" มาร์แชลบอกพลางปรบมือรัวอย่างประทับใจ เขาแอบมาดูเพราะได้ข่าวว่าจะมีการทดสอบที่นี่แต่เหมือนมองไปรอบทิศทางแล้วมีแต่คนแอบมาสังเกตการณ์กันทั้งนั้นเลย ชักจะน่าปวดหัวมากกว่าเดิมเสียแล้วสิ
"เก่งมาก! กระรอกน้อย ไม่ผิดหวังจริงๆ "
"ไหนมาหาข้า"
"ยินดีด้วย คุณชายริค ไวท์ เป็ผู้ชนะในการประลองแบบไม่ใช่พลังเวทย์" กรรมการตัดสินบอก
"แล้วแบบนี้ข้าจะต้องทำอะไรเพิ่มหรือไม่" ไวท์ถามต่อด้วยความอยากรู้เพราะว่านี่มันเพิ่งอุ่นเครื่องเท่านั้น ยังอยากจะประลองอีกสักหน่อยว่าจะเป็ยังไง
"คุณชายอยากประลองอีกหรือขอรับ ไม่ทราบว่าถนัดใช้อาวุธอะไรหรือไม่ขอรับ"
"กระบี่กระบองหรือที่นี่จะเรียกว่าดาบ แล้วก็การต่อสู้แบบเมื่อกี้" จริงๆ แล้วเขาเรียนสองอย่างทั้งคาราเต้และยูยิตสูแต่ในเมื่อประลองกันก็ไม่จำเป็ต้องทำให้เสียชีวิต นอกจากการเอาตัวรอดต่างหาก
"ไม่เป็ไรขอรับ พวกข้า้าวัดพลังในตัวของท่าน ตอนนี้เพียงพอในการตรวจสอบขอรับ"
"ถ้างั้นกลับได้แล้วใช่ไหม" เสียงทุ้มนุ่มถามด้วยความสงสัยพลางหันไปหันมา เพราะไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี
"กลับได้เลยขอรับ ท่านเก่งมากที่เอาชนะข้าได้"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก พอดูหนังจากอีกโลกมาเลยเอามาใช้มากกว่า" ไวท์ตอบพลางหัวเราะร่าชอบใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีแต่คนให้ความสนใจท่าทางแปลกนั่นมากแค่ไหน ถ้าพูดถึงหน้าตาก็ไม่น่าจะแตกต่างกันนัก สิ่งที่แตกต่างน่าจะเป็พฤติกรรมซะมากกว่า
"หมายถึงอะไรหรือขอรับ คุณชายริค" เหมือนจะสร้างความสงสัยให้กับคนที่ร่วมประลองด้วยเสียแล้ว
"ไม่มีอะไรหรอก อย่าใส่ใจเลย" ใบหน้าหวานส่ายหน้าสองสามทีแล้วเดินไปหารัชทายาทที่ยืนรออยู่ทางออกก่อนแล้ว
"ข้าคิดว่าหลายท่านอยากจะพูดคุยกับคุณชายไวท์ เชิญไปที่ห้องนั่งเล่นทั้งหมดเลยขอรับ" เมล์แอบสังเกตเห็นแล้วว่ามีหลายคนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับการประลองแล้วพากันเดินทางมาเพื่อการนี้ และเหมือนเื่จะออกไปหลายวันแล้วทำให้กลายเป็มีแขกมาอยู่ในบ้านเต็มไปหมดแล้ว
"ท่านไวท์น่าจะเหนื่อยแล้ว ข้าเตรียมน้ำไว้ให้อาบแล้วขอรับ" เฟลิกซ์บอกพลางยื่นน้ำดื่มกับผ้าเช็ดหน้าให้อย่างรวดเร็วเพื่อทำคะแนนสุดฤทธิ์กับสิ่งที่สูญเสียไปมากพอสมควร
"ทำดีครั้งเดียวมันไม่สามารถหักล้างได้หรอกเฟลิกซ์ ดูกันระยะยาว"
"ท่านไวท์เชิญทางนี้ขอรับ ข้าจะพากลับห้องพักเอง" คัสซัสบอกพลางผายมือไปทางเดินอีกฟากที่เป็ห้องพักของเ้านายของตนเอง
"เชิญพวกท่านไปทางห้องนั่งเล่นระหว่างรอคุรชายริค ไวท์ขอรับ" คีเซินบอกพลางผายมือนำทางไปอีกฝั่งตรงข้ามกับห้องพักของไวท์
ณ ห้องนั่งเล่น
"พวกเ้าจะมาทำไมกันเยอะแยะ อยากจะรู้อะไรนักหนา" คีย์บ่นด้วยความไม่พอใจทันทีที่แอบมาโดยไม่บอกไม่กล่าวกันแบบนี้
"ขอประทานอภัยพะยะค่ะ หม่อมฉันรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นอะไรที่ไม่ใช่พลังเวทย์เลยรีบบินมาที่นี่โดยไม่มีการทำจดหมายขอล่วงหน้า" มารแชลบอกพลางทำความเคารพตามกฎของจักรวรรดิแต่ก็ไม่ได้ยอมกลับไปง่ายๆ
"ท่านพี่จะสนุกคนเดียวได้อย่างไรกันเล่า น้องเองก็อยากจะเห็นบ้าง" คลาสบอกพลางทำทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ท่านพี่คลาสพูดถูก มีเื่สนุกทั้งทีก็ต้องรีบบินมาสิ รีบมาเท่าที่จะมาได้เลยล่ะ" ครอส บอกพลางทำหน้าแลบลิ้นใส่พี่ชายคนโตโดยไม่ได้หวาดกลัวแต่อย่างใด สมกับเป็แฝดนรกแห่งจักรวรรดิ
"คนที่ไม่น่ามามากที่สุดคือเ้า ฟรัง เรเวล" ทำเอาทุกคนหันไปมองทันทีว่ามีคนนี้เดินทางมาถึงที่นี่ด้วยงั้นหรือ มันแปลกมากเพราะปกติหน่วยสืบสวนราชการลับไม่ยอมเดินทางมาด้วยเื่แบบนี้แน่นอน
