Honey • Midnight รัก(หลอก)จึงหยอกเล่น #ฮันนี่มิดไนต์
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
การลืมตาตื่นมาพบกับเพดานห้องนอนอันแสนไม่คุ้นเคยทำให้โนเอลมึนงงไปชั่วขณะว่าตนเองอยู่ที่ไหน จวบจนสติถูกเก็บโกยมาเข้าร่างจึงค่อยสำนึกได้ว่าหลังจากนี้เป็เวลา 1 เดือน เขาต้องมาอยู่บ้านหลังใหม่เพื่อถ่ายทำรายการ Love or Lies
โนเอลตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงเช้า หันไปมองเตียงข้าง ๆ ก็พบว่าไม่มีร่างของรูมเมตแล้ว มีเพียงที่นอนถูกพับเก็บเป็ระเบียบเรียบร้อย
ไม่ใช่เพียงแค่มิดไนต์ที่หายไป แต่ดูเหมือนว่าเช้าวันจันทร์วันแรก ภายในบ้านจะค่อนข้างเงียบเหงา คาดว่าผู้เข้าร่วมรายการคนอื่น ๆ คงออกไปทำงานหมดแล้ว โนเอลอาบน้ำแปรงฟัน แล้วจึงค่อยออกจากบ้านไปทำงานเวลาสิบโมงตรง
แม้โนเอลจะแสร้งทำเป็ร่ำลา ฝากฝังผู้จัดการดูแลให้จีจี้ (จิ้งจกที่ห้อง) ประหนึ่งว่าตัวเองจะหายไปเข้าป่าเป็สิบปี แต่แท้จริงแล้วกิจวัตรประจำวันของโนเอลก็ยังคงเหมือนเดิม คือต้องลุกขึ้นมาทำงานและเจอกับผู้จัดการหน้าั์ของตนเช่นเคย
ในระหว่างที่ออกมานั่งกินข้าว่พักเที่ยง โนเอลก็ตัดสินใจเอ่ยถามผู้จัดการของตนในสิ่งที่คาใจมาตลอด
“พี่ Heart Breaker ฝั่งผู้ชายมีแค่ผมคนเดียวหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิรายการไม่ได้บอก” เจคเหลือบมามองโนเอลเพียงแค่แวบเดียวแล้วจึงหันกลับไปกินข้าวต่อ “ทำไม? เจอผู้ชายที่เหมือนจะเป็ Heart Breaker อีกคนเหรอ”
“ไม่เชิง แค่มันฮอตจนน่าสงสัย” โนเอลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ผู้จัดการแล้วเอ่ยประโยคสุดท้ายด้วยเสียงที่ต่ำกว่าปกติเพื่อเพิ่มความลึกลับ “ผู้หญิง 4 จาก 5 คนในรายการส่งข้อความไปจีบเขาหมดเลย”
“มันก็แค่ความประทับใจแรก คนส่วนใหญ่เขาย่อมเลือกคนที่ดูธรรมดาและปลอดภัย ส่วนนายหน้าตาเสือผู้หญิง ดูโลเล เ้าชู้ ไม่เอาอ่าว หมาหยอกไก่ ไม่แปลกที่คนจะยังไม่กล้าเข้าหา”
“นี่พี่ด่าผมเหรอ”
“หมายถึงว่านายหน้าตาหล่อเกินไปน่ะ ผู้หญิงเลยไม่กล้าเลือก”
“อ๋อ แล้วไป” โนเอลพยักหน้าหงึกหงัก
“แล้วผู้หญิงคนไหนที่หนุ่มฮอตคนนั้นเลือกส่งข้อความให้ล่ะ”
ประโยคนั้นของเจคทำให้โนเอลเริ่มคิดตาม ผู้หญิงแบบไหนที่สามารถสร้างความประทับใจแรกพบให้กับหนุ่มแบดบอยสุดฮอตคนดังกล่าวได้
“ไม่รู้เหมือนกัน ทีมงานไม่ได้ใบ้เลย”
“รู้เขารู้เรา รู้สเป็กศัตรูของนายคนนั้นไว้ก็เป็เื่ดี จะได้หาวิธีเตะตัดขามันไปเลย”
โนเอลฟังจบแล้วนิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองผู้จัดการตนเองอย่างไม่เชื่อสายตา
“ถึงขั้นต้องทำร้ายร่างกายกันขนาดนั้นเลยเหรอ”
มิดไนต์คนที่สามารถยกกระเป๋าเดินทางหนักหลายสิบกิโลกรัมได้สบาย ๆ ถ้าหากไปทำให้อีกฝ่ายโกรธ เขาจะไม่โดนจับทุ่มท่าเยอรมันซูเพลกซ์ [1] เลยหรือไงนะ
เจคถอนหายใจเฮือก
“ไม่ใช่เตะตัดขาแบบนั้น”
หนึ่งในกฎของรายการคือผู้เข้าร่วมรายการจำเป็จะต้องรีบกลับบ้านเพื่อมากินอาหารค่ำด้วยกันกับสมาชิกคนอื่น ๆ หลังทำงานเสร็จ โนเอลจึงรีบบึ่งตรงกลับมาที่บ้านทันที
แต่ถึงจะรีบแค่ไหน กว่าจะได้มาถึงพระอาทิตย์ก็ตกดินเรียบร้อย ไม่รู้ว่าตอนนี้สมาชิกคนอื่นเริ่มกินข้าวกันไปหรือยัง
รถของผู้จัดการขับเข้ามาจอดหน้าบ้านพัก แสงไฟหน้ารถสาดเข้าไปที่บริเวณหน้าบ้าน ซึ่งในเวลานี้กำลังมีผู้ชายคนหนึ่งยืนหันหลังให้อยู่ อีกฝ่ายกำลังก้ม ๆ เงย ๆ เพื่อทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าประตูบ้าน
“อย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่นายนะที่กลับบ้านช้า” เจคพูด
“พี่... คนนี้แหละที่ได้ข้อความจากผู้หญิง 4 คน”
แม้จะพึ่งใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเพียงแค่วันเดียว แต่โนเอลกลับสามารถจดจำอีกฝ่ายได้ทันทีเพียงแค่เห็นจากด้านหลัง
“คนนี้เหรอ?” เจคหันไปมองบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน “หล่อกว่าที่คิดแฮะ มองข้าง ๆ หน้าเหมือนดาราคนหนึ่งเลย”
โนเอลแอบกลอกตาเงียบ ๆ อย่างเหนื่อยหน่าย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม้แต่ผู้จัดการของเขาก็ยังมายออีกฝ่ายด้วยคำนี้
เขาเปิดประตูลงจากรถโดยไม่คิดจะหันไปบอกลาผู้จัดการ แล้วเดินพุ่งตรงผ่านประตูรั้วบ้านเข้าไปหยุดยืนข้างหลังอีกฝ่าย ก้มหน้าจ้องมองเ้าหนุ่มฮอตแบดบอยของรายการที่ตัวเตี้ยกว่าเขาไปหลายเิเ
“สวัสดีครับ”
เสียงกล่าวทักทายของโนเอลทำให้คนด้านหน้าสะดุ้งใไปเล็กน้อย ก่อนที่ั์ตาสีดำคู่สวยจะหันมาสบตากับเขา
“สวัสดีครับ” มิดไนต์ทักทายโนเอลด้วยสีหน้ามึน ๆ “พึ่งเลิกงานเหรอครับ”
“ครับ” โนเอลฉีกรอยยิ้มหวานส่งไปให้คู่สนทนา ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปมองประตูของบ้านพักซึ่งเป็แบบสแกนลายนิ้วมือ “ทำไมยังไม่เข้าบ้านครับ”
“เหมือนว่าบ้านจะล็อกครับ...” มิดไนต์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทว่าหากสังเกตดี ๆ จะพบว่าอีกฝ่ายมีท่าทีห่อเหี่ยว
“เดี๋ยวผมขอลองหน่อย”
โนเอลโน้มตัวลงไปใกล้มิดไนต์ เอื้อมมือเข้าไปจับลูกบิดประตูเพื่อลองสแกนลายนิ้วมือ ด้วยระยะที่ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิมเล็กน้อย นั่นทำให้โนเอลได้กลิ่นหวานจาง ๆ มาจากตัวอีกฝ่าย
กลิ่นแชมพู... หรือกลิ่นสบู่นะ
นิ้วโป้งวางทาบกับจุดสแกน เสียงคลิกเบา ๆ ดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย
มิดไนต์หันกลับไปมองประตูที่ถูกเปิดแล้วก่อนจะหันกลับมามองสบตาโนเอล
“...”
“...”
“อ่า... ขอบคุณมากครับ” มิดไนต์ที่เงียบไปเนิ่นนานพูดขึ้นเสียงเบาก่อนที่จะทำท่าหมุนตัวเดินเข้าไปในบ้าน
“คุณเพิ่มลายนิ้วมือให้ประตูหรือยังครับ”
ประโยคนั้นทำให้มิดไนต์ยอมหันกลับมามองโนเอลอีกครั้ง
“ยังครับ”
“...”
โนเอลไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่จ้องหน้าอีกฝ่าย รอคอยประโยคถัดมาเงียบ ๆ
“...มันทำยังไงเหรอครับ” แล้วในที่สุดเ้าคนหน้ามึนก็ยอมเปิดปากพูดประโยคที่เขา้า
รอยยิ้มแต่เดิมที่มีอยู่บนใบหน้าพลันฉีกกว้างกว่าเดิม ก่อนที่โนเอลจะพูดประโยคถัดมาด้วยโทนเสียงหวานหยด
“มาครับ เดี๋ยวผมสอน”
วะฮาฮ่าแม้แต่ผู้ชายที่เพอร์เฟกต์ที่สุดก็ยังมีจุดอ่อนตรงใช้ประตูสแกนลายนิ้วมือไม่เป็ ว้ายครั้งนี้ Simple Honey เป็ผู้ชนะสินะ
จัดการเพิ่มลายนิ้วมือให้มิดไนต์เรียบร้อย พวกเขาทั้งสองจึงเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกัน แล้วจึงได้พบกับผู้เข้าร่วมรายการคนอื่น ๆ ที่กำลังนั่งกินพิซซ่าอยู่ภายในห้องนั่งเล่น
คนในบ้านพร้อมใจกันหันมาเอ่ยทักทายพวกเขา
“พวกเราสั่งพิซซ่ามาเป็มื้อดึกกัน พวกคุณกินได้ใช่มั้ยครับ” บลูพูดขึ้น “ในตู้เย็นมีสปาเกตตีอีกกล่องหนึ่ง”
“กินได้ครับ” โนเอลยกยิ้มตอบรับอย่างอัธยาศัยดี
มิดไนต์เดินไปถึงบริเวณโซฟาก่อน ขณะที่อีกฝ่ายกำลังกวาดตามองหาที่ว่างเพื่อนั่ง ตอนนั้นพีชก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าสดใส
“คุณมิดไนต์ ตรงนี้ว่างนะคะ” เธอว่า พลางขยับเว้นที่ว่างระหว่างตัวเองกับสโนว์
มิดไนต์เห็นดังนั้นจึงเดินตรงไปยังที่ว่างดังกล่าวพลางอ้าปากพูดขอบคุณ ทว่ายังไม่ทันจะพูดจบประโยคและยังไม่ทันที่มิดไนต์จะได้นั่งลง ก็มีคนตัวสูงเดินพรวดพราดเข้ามาแย่งที่นั่งว่างตรงนั้น
“ขอบ...”
“...”
“ขอบคุณมากเลยครับ”
โนเอลหันไปฉีกรอยยิ้มหวานส่งมอบให้กับพีชที่มีสีหน้าอึ้งไป ทั้งคู่สบตากันอยู่ชั่วครู่หนึ่งแล้วก็เป็พีชที่เสหลบสายตาออกไปก่อนด้วยท่าทางไม่เป็ธรรมชาตินัก
หลังพูดคุยกับอีกคนหนึ่งจบ โนเอลจึงหันกลับไปมองมิดไนต์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“คุณมิดไนต์มานั่งสิครับ”
ที่ว่างตรงโซฟานั้นเพียงพอแค่ให้คนหนึ่งคน แต่เพราะโนเอลเอ่ยออกไป ทั้งพีชทั้งสโนว์จึงช่วยกันขยับหลบไปข้าง ๆ เพื่อเพิ่มช่องว่างให้ผู้ชายตัวโตอีกคนเข้ามา มิดไนต์จึงได้แทรกตัวนั่งระหว่างโนเอลและสโนว์ ส่วนคำชวนของพีชที่ให้มิดไนต์มานั่งข้าง ๆ ก็ต้องเป็หมันไป
ในทีแรกโนเอลไม่ได้คิดจะมานั่งแย่งที่มิดไนต์อย่างหน้าด้าน ๆ แต่เป็เพราะในจังหวะที่เห็นใบหน้าประหม่าของพีชขณะเอ่ยชวนมิดไนต์ ตอนนั้นสมองอันเซ็กซี่ของโนเอลก็คิดไปถึงแผนการเตะตัดขาที่ผู้จัดการตนบอก เขาไม่รู้ว่าพีชคือคนที่มิดไนต์ส่งข้อความให้หรือเปล่า แต่เมื่อวันก่อนทั้งคู่อยู่บ้านเป็ทีมทำอาหาร มีความเป็ไปได้ที่ทั้งสองคนจะมี่เวลาดี ๆ ด้วยกัน
มิดไนต์ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ โนเอล เพราะพื้นที่ว่างนั้นมีอย่างคับแคบจึงทำให้ต้นแขนของพวกเขาัักันเบา ๆ แขนของโนเอลยังมีความเย็นจากแอร์บนรถติดอยู่จึงทำให้รู้สึกว่าแขนของมิดไนต์นั้นอบอุ่นอย่างมาก
ภายในพื้นที่แคบ ๆ ของพวกเขาทั้งสองคน โนเอลได้กลิ่นหวานจาง ๆ จากมิดไนต์เฉกเช่นตอนที่ได้กลิ่นหน้าบ้าน ทว่ามันก็เป็เพียงระยะเวลาชั่วครู่เดียวก่อนที่จะจางหายไป
“ตรงนี้มีหน้าฮาวายเอี้ยนอีกนะคะ” สโนว์พูดกับคนข้าง ๆ เขาเสียงเบา ไม่ใช่เพียงแค่มิดไนต์ที่ถูกดึงดูดความสนใจ โนเอลก็เผลอเหลือบไปมองเธอด้วยเช่นกัน
และนั่นจึงทำให้เขามองเห็นความประหม่าจาง ๆ ที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอขณะมองมิดไนต์
ขัดขวาง่เวลาอันแสนหวานกับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ก็ยังมีอีกคนหนึ่งสินะ
“ขอบคุณครับ ผมกินอันนี้ดีกว่า” มิดไนต์ตอบด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ ขณะหยิบพิซซ่าหนึ่งชิ้นจากกล่องตรงหน้าขึ้นมากิน
“ตอนนี้เรากำลังลองเดาอาชีพเล่น ๆ กันอยู่ รู้มั้ยครับว่าคนส่วนใหญ่เดาอาชีพคุณมิดไนต์ว่าอะไร” คริมสันกล่าวชวนมิดไนต์ที่กำลังเคี้ยวพิซซ่าตุ้ย ๆ คุย
“อะไรครับ?”
“พวกเราคิดว่าคุณน่าจะเป็เชฟ เมื่อวานตอนเห็นสกิลการใช้มีดของคุณดูมืออาชีพมาก...”
โนเอลฟังแล้วก็เผลอนึกจินตนาการถึงมิดไนต์ในชุดเชฟก็รู้สึกว่าดูเข้ากันไม่เลว แถมผู้ชายคนนี้ยังแข็งแรงอย่างมาก คงสามารถถือกระทะใบใหญ่ ๆ กับอุปกรณ์ทำครัวหนัก ๆ ได้สบาย
“ผมแค่เคยเรียนทำอาหารคอร์สสั้น ๆ น่ะครับ แต่ไม่ถึงขนาดเชฟหรอก”
“สกิลขนาดนั้นผมว่าไม่น่าใช่แค่คอร์สสั้น ๆ นะครับ”
โนเอลเอื้อมมือไปหยิบซองซอสมะเขือเทศ ตั้งใจจะฉีกเพื่อราดลงบนชิ้นส่วนพิซซ่าของตน ทว่าดูเหมือนเ้าของโรงงานจะใช้บรรจุภัณฑ์ที่ดีมากเกินไปจนไม่อาจฉีกขาดได้โดยง่าย จนเขาต้องก้มหน้าก้มตาใช้แรงเพื่อฉีกซองมากขึ้น
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” มิดไนต์ใช้โทนเสียงราบเรียบทว่าดูไม่เย่อหยิ่งแม้แต่น้อย อีกฝ่ายกลับดูถ่อมตนชวนให้ผู้ฟังเกิดความประทับใจดี ๆ อย่างมาก “อาชีพคุณคริมสันให้ผมลองทายบ้างดีมั้ยครับ”
โนเอลยังคงตีอยู่กับซองมะเขือเทศซองเดิมไม่เลิก ตอนนั้นเอง จู่ ๆ ฝ่ามือเรียวของคนข้าง ๆ ก็ยื่นมาแบมือต่อหน้าเขา
หันไปมองมิดไนต์อย่างมึน ๆ เ้าตัวยังคงมองหน้าคริมสันขณะสนทนาแต่มือยังคงยกค้างต่อหน้าเขา
โนเอลวางซองมะเขือเทศลงบนฝ่ามือที่เล็กกว่าตน มิดไนต์เมื่อได้ซองซอสเ้าปัญหาดังกล่าวก็จัดการใช้สองมือฉีกมันออกอย่างง่ายดาย แล้วส่งกลับให้โนเอลรับไป
“...”
“เทรนเนอร์มั้ยครับ คุณปั้นกล้ามมาได้สวยมาก”
โนเอลมองซองซอสในมือตนเองเงียบ ๆ หันไปมองมิดไนต์ที่ตลอดการกระทำเ่าั้ ไม่แม้แต่จะปรายตามามองเขาเลย
แม้ในใจจะเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดหนึ่งขึ้นมา แต่โนเอลก็ได้ราดซอสมะเขือเทศลงบนพิซซ่าของตนสมใจอยาก
“อย่างคุณฮันนี่ก็น่าจะเป็นายแบบมั้ยคะ”
จู่ ๆ บทสนทนาก็พลันถูกโยนมาให้โนเอลซึ่งกำลังนั่งกินพิซซ่าอย่างตะกละตะกลาม ทุกสายตาในห้องพลันพุ่งตรงมาหาเขาทันที ไม่เว้นแม้แต่ชายหนุ่มผู้ฉีกซองซอสมะเขือเทศเมื่อครู่
“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นเหรอครับ” โนเอลแสร้งทำเป็หัวเราะเสียงแ่ประกอบคำพูด แม้หัวใจจะเต้นไม่เป็ส่ำ
กรี๊ดดดดดดดดทำไมคำแรกมาก็เดาถูกเลย (TOT)
“คุณตัวสูงแล้วก็ดูแตกต่างจากพวกเรามาก” รูบี้ที่นั่งฝั่งตรงข้ามเข้ามามีส่วนร่วม เธอมองหน้าเขายิ้ม ๆ “หรือบางทีอาจจะเป็ไอดอลหรือเปล่านะ ปกติฉันไม่เคยตามเพลงทีป๊อบเลย”
“คุณเหมือนคนที่อยู่ในวงการบันเทิงจริง ๆ ค่ะ แล้วก็ดูเหมือน Heart Breaker ด้วย” โอลีฟพูด
ตอนนี้โนเอลต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่เผลอขย้อนพิซซ่าในท้องออกมาหลังจากฟังประโยคนั้นจบ
“ผมหักอกใครไม่เป็หรอกครับ” โนเอลหัวเราะร่วน ยกพิซซ่าขึ้นกัดอีกคำ พยายามสอดสายตาไปรอบห้องเพื่อตามหาตัวช่วยแล้วจึงเหลือบไปเห็นคนข้างตัวซึ่งกำลังจ้องหน้าเขาพลางกินพิซซ่าอย่างสบายใจเฉิบ “ผมว่าน่าจะเป็มิดไนต์มากกว่ามั้ยครับ เขาทั้งหล่อทั้งเท่ ถ้าผมเป็ผู้หญิงคงเลือกเดตกับเขา”
“...” คนถูกพาดพิงไม่ได้โต้ตอบ ั์ตาสีดำคู่นั้นยังคงเอาแต่จ้องมองเขาขณะที่ปากก็เคี้ยวพิซซ่าตุ้ย ๆ
“อ... อะไรครับ” กลับกลายเป็ว่าคนที่เลิ่กลั่กคือโนเอลซึ่งถูกจ้องหน้า
“คุณหล่อกว่าอีกครับ” คนหน้านิ่งพูดเสียงเนิบนาบ “ถ้าผมเป็ผู้หญิงคงเลือกเดตกับคุณเหมือนกัน”
“...”
“...”
วินาทีนั้นคล้ายกับว่าโนเอลได้ยินเสียงอะไรบางอย่างะเิตู้มมาจากที่ไกล ๆ
“เอ่อ... ครับ” คนถูกชมโดยไม่ทันตั้งตัวบื้อใบ้จนนึกคำที่จะตอบรับไม่ออก
“คุณหน้าแดงหมดแล้วค่ะ พึ่งรู้ว่าฮันนี่ของเราขี้เขินขนาดนี้” แอชนั่งฟังบทสนทนาของผู้ชายตรงข้ามทั้งสองคน นั่นทำให้เธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างจึงทักขึ้นมาเป็คนแรก
“น่ารักจัง แบบนี้คงต้องชมเยอะ ๆ แล้ว” รูบี้หลุดยิ้มขำส่งมาให้เขา
ตอนนี้ใบหน้าของโนเอลร้อนผ่าวไปทั่ว ถ้าหากให้ส่องกระจกคงได้เห็นใบหน้าของตัวเองที่แดงแปร๊ดเป็ลูกมะเขือเทศ โนเอลที่นึกคำพูดไม่ออกจึงทำเพียงหัวเราะโง่ ๆ ไปตามสถานการณ์ ก่อนจะทำทีก้มหน้าแล้วยกพิซซ่าในมือขึ้นมากินต่อ
ฮ่าฮ่าฮ่า อะไรเนี่ยอยู่ดี ๆ ก็มาชมกัน Simple Honey มันหล่อเหลาเอาการจนแม้แต่หนุ่มฮอตของ Love or Lies ยังต้องหลุดปากชมเลยหรือไงฮ่าฮ่าฮ่า
“...” หึหึหึฮ่าฮ่าฮ่าวะฮาฮ่าฮ่า
เวร... หยุดหัวเราะในใจเดี๋ยวนี้!
tag ; #ฮันนี่มิดไนต์
เชิงอรรถ
- ^เยอรมันซูเพลกซ์ (German Suplex) - ท่าทุ่มคนในกีฬามวยปล้ำ โดยเป็ท่าจับเอวคู่ต่อสู้จากด้านหลัง เอนไปด้านหลังแล้วจับคู่ต่อสู้ทุ่มลงกับพื้น
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
