“ติ๊ง! ช่างตีเหล็กหวังขอร้องให้ท่านช่วยปลอบโยนภรรยาของเขา
ระดับภารกิจ: ภารกิจลับ
เวลาจำกัด: ไม่มี
รางวัล: ความขอบคุณของช่างตีเหล็กหวัง
ท่านจะยอมรับภารกิจหรือไม่?”
เสียงแจ้งเตือนภารกิจดังขึ้น เมื่อหูของเย่เทียนเซี่ยได้ยินคำว่า “ภารกิจลับ” หัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นมาทันที จริงๆ แล้วนี่คือภารกิจลับ!
เย่เทียนเซี่ยเลือกจะยอมรับภารกิจทันทีอย่างไม่ลังเล อัตราการปรากฏของภารกิจลับนั้นมีต่ำมาก แต่ละภารกิจก็มีความแตกต่างไม่เหมือนกัน อีกทั้งรางวัลที่จะได้รับก็มากมายกว่าภารกิจธรรมดา แม้ว่าใน่เริ่มต้นแบบนี้อัตราการปรากฏของภารกิจลับจะน้อยซะยิ่งกว่าน้อย แต่เขากลับเจอภารกิจลับง่ายๆ ซะงั้น
หรือว่าเหตุผลที่แท้จริงจะเป็เพราะค่าเสน่ห์ที่เพิ่มขึ้นมาถึง 20 หน่วย ภารกิจลับชิ้นนี้เดิมทีมีเงื่อนไขว่าจะต้องมีค่าเสน่ห์มากกว่า 10 หน่วยขึ้นไปและมีค่าความประทับใจจากช่างตีเหล็กหวังมากกว่า 30 ขึ้นไปอีกด้วย เงื่อนไขเช่นนี้แท้จริงแล้วเป็เงื่อนไขที่โหดร้ายมาก เพราะแค่จะหาผู้เล่นสักคนที่ใช้คะแนนคุณสมบัติถาวรทั้งหมดเพิ่มไปที่ค่าเสน่ห์เพียงอย่างเดียวอย่างเย่เทียนเซี่ยได้นั้นก็ถือว่ายากมากๆ เห็นได้ชัดว่าเงื่อนไขในการปรากฏของภารกิจลับนี้ค่อนข้างยากมากจริงๆ
การที่เย่เทียนเซี่ยนำคะแนนคุณสมบัติถาวรไปเพิ่มให้ค่าเสน่ห์ทั้งหมดั้แ่แรกนั่นไม่ใช่ครั้งแรกของเขา และไม่ใช่การคิดไม่รอบคอบ แต่ทว่าเมื่อก่อนตอนที่เขายังอยู่ในเกม Killing God หรือ Atlas นั้นคะแนนคุณสมบัติถาวรที่สามารถกำหนดได้อย่างอิสระก็ถูกเขาเทไปที่ค่าเสน่ห์ให้เป็ค่าที่สูงที่สุด ผลลัพธ์อันเป็ส่วนสำคัญที่สุดของโชคก็คืออัตราการดรอป อัตราการดรอปยิ่งสูงก็หมายถึงการได้รับสมบัติมากยิ่งขึ้นและความน่าจะเป็ที่จะได้รับไอเทมระดับสูงๆ แต่สำหรับเย่เทียนเซี่ยแล้วเขาไม่เคย้าอัตราการดรอปเลย
นั้นก็เพราะ...เขาไปฆ่าคนอื่นแล้วแย่งมาก็ได้ยังไงล่ะ!
ถ้าไอเทมของใครเข้าตาเขาละก็ ไม่มีทางที่มันผู้นั้นจะหนีไปได้ ในขณะเดียวกันไอเทมที่เป็รางวัลจากภารกิจลับที่ต้องใช้ค่าเสน่ห์ระดับสูงมักจะเป็ไอเทมที่ดรอปจากร่างของมอนสเตอร์ที่ฆ่าได้ และค่าความฉลาด...ค่าความฉลาดมักจะทำให้ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์ซึ่งสำหรับผู้เล่นเกือบจะทั้งหมดแล้วนี่ถือเป็สิ่งดึงดูดชั้นเยี่ยม เพราะโลกแห่งเกมระดับถือเป็มาตรฐานสำคัญในการวัดความสามารถของผู้เล่น ความเร็วของการเพิ่มระดับทักษะและความเข้าใจในทักษะก็สำคัญเช่นกัน แต่สำหรับเย่เทียนเซี่ยความฉลาดนั้นจะมีหรือไม่มีก็ได้ ใน World of Fate แม้ว่าจะเพิ่มค่าความฉลาดจนเต็มก็ได้โบนัสค่าประสบการณ์ไม่เกิน 3% และอีกอย่างเขาเชื่อว่าด้วยไอเทมและระดับที่เท่ากันกับผู้เล่นธรรมดา ความเร็วในการเก็บเลเวลของเขาก็ยังสูงกว่าคนพวกนั้นอย่างน้อย 30% ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว 3% นั่นทำให้เขาสนใจได้ไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ
แต่คนที่จะกล้าเพิ่มค่าคุณสมบัติถาวรเหมือนคนบ้าแบบนี้ก็มีแค่เย่เทียนเซี่ยคนเดียวเท่านั้นแหละ ถ้าเป็ผู้เล่นธรรมดาที่มาพร้อมค่าโชค 0 ก็คงไม่มีฝีมือมากพอที่จะไปปล้นคนอื่นเขาหรอก แล้วคนคนนั้นก็คงต้องจบลงด้วยการไม่มีอะไรจะกิน ต้องพึ่งพาความเมตตาจากเพื่อนมนุษย์...
ประตูร้านช่างตีเหล็กส่วนที่ไม่เคยถูกผู้เล่นเปิดเข้ามาเยี่ยมเยือนเลยสักครั้งมีแสงสลัวส่องผ่านเข้ามาทำให้เย่เทียนเซี่ยมองเห็นร่างผอมแห้งผมเผ้ายุ่งเหยิงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เก่าๆ ตัวหนึ่ง ช่างตีเหล็กหวังมองไปที่เธอแวบหนึ่งแล้วส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา “ขอร้องเ้าละ เ้าหนุ่ม”
พูดจบเขาก็ปิดประตูจากด้านนอก มีเพียงแค่เย่เทียนเซี่ยที่เดินเข้ามาภายใน มันจะเป็จุดสิ้นสุดของภารกิจ หรือความสำเร็จ หรือความล้มเหลว หรือการยอมแพ้กันแน่นะ
หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเก่ามีดวงตาเหมือนคนไร้ิญญา เธอไม่รับรู้ถึงการเข้ามาของเย่เทียนเซี่ยแม้แต่น้อย ไม่ต่างอะไรกับการแสดงออกของคนเสียสติในโลกแห่งความเป็จริงเลย เย่เทียนเซี่ยกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว หลังจากครุ่นคิดเงียบๆ อยู่สักพักเขาก็เดินเข้าไปตรงหน้าหญิงสาวที่กำลังเหม่อลอยคนนั้น ภารกิจประเภทโน้มน้าวนี้ั้แ่เย่เทียนเซี่ยเล่นเกมโลกเสมือนจริงเป็อาชีพก็ไม่เคยพบเจอภารกิจแบบนี้มาก่อน ระดับความยากของภารกิจแบบนี้ยากยิ่งกว่าการไปฆ่าบอสสักตัวซะอีก และปกติแล้วจะไม่มีโอกาสที่สองด้วยเพราะหากล้มเหลวในครั้งแรก ครั้งที่สองหากพบกับผู้เล่นคนเดิมฝ่ายตรงข้ามก็จะปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ
ขณะที่เย่เทียนเซี่ยกำลังจะอ้าปากพูดแกนแอปเปิลอันใหญ่ก็หล่นลงมาจากความว่างเปล่า กั่วกัวลูบท้องน้อยๆ ของเธอ ความพอใจฉายชัดเต็มใบหน้า “ฮ่าๆๆ อิ่มมากจริงๆ ไอ้สิ่งที่เรียกว่าแอปเปิลนี่อร่อยจริงๆ นะเ้าคะนายท่าน เอ๋? ที่นี่คือที่ไหนน่ะ?”
เย่เทียนเซี่ยมองไปยังแกนแอปเปิลที่แทบจะไม่มีเนื้อเหลืออยู่เลยบนพื้นอย่างเงียบๆ เขาเชื่อว่าบนโลกใบนี้คงไม่มีใครกินแอปเปิลได้สะอาดหมดจดได้แบบนี้อีกแล้ว นอกจากนี้คนธรรมดากินแอปเปิลคงไม่เท่าไร แต่ร่างขนาดกั่วกัวนี่สิ...เย่เทียนเซี่ยเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าท้องเล็กๆ ภายใต้ชุดกระโปรงนั่นป่องออกมาหน่อยๆ เมื่อกินอิ่มแล้วกั่วกัวก็นั่งลงบนไหล่ของเขาแล้วเอนตัวลงมาซบที่ซอกคอของเขาอย่างเกียจคร้าน ทำตัวสบายสุดๆ ไปเลยละ
“เพื่อเป็การขอบคุณนายท่านที่ให้ข้ากินของอร่อยๆ กั่วกัวสาวน้อยที่น่ารักและเชื่อฟังที่สุดคนนี้จะบอกความลับท่านอย่างหนึ่งแล้วกัน” กั่วกัวบิดี้เีไปมา ดวงตาสองข้างปิดลง เข้าทำนองหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน แต่คำพูดของเธอทำให้เย่เทียนเซี่ยเลิกคิ้วถามทันที “ความลับอะไร?”
“โอ๊ะโอ นี่เป็ท่านป้าที่แปลกจริงๆ ถ้าจะพูดปลอบโยนท่านป้าละก็ ง่ายมากๆ แค่บอกว่าลูกของนางยังไม่ตายก็จบแล้ว ข้ารู้สึกง่วงแล้วละ กั่วกัวอยากนอนแล้ว แล้วเจอกันนะเ้าคะนายท่าน”
กั่วกัวทิ้งประโยคที่คลุมเครือไม่ชัดเจนไว้ไม่กี่ประโยคก็กลายเป็แสงสีขาวลอยหายเข้าไปในห้วงเวลาแห่งโชคชะตาทันทีโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เย่เทียนเซี่ยได้ถามอะไรทั้งสิ้น
การชี้นำที่ไม่ชัดเจนและท่าทางที่รีบหนีไปเนื่องจากกลัวว่าจะถูกเขาถามทำให้ภายในใจของเย่เทียนเซี่ยยิ่งรู้สึกได้ถึงความลึกลับมากขึ้น เขาเอาคำแนะนำจากกั่วกัวมาคิดทบทวนในใจอยู่หลายรอบก่อนจะเรียบเรียงเป็ประโยคของตัวเองแล้วพูดออกไป
ทั่วทั้งเมืองเริ่มต้นมีร้านช่างตีเหล็กเพียงแห่งเดียว ใน World of Fate ที่มีอัตราการดรอปที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างโหดร้ายนี้ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงต้องเก็บรวบรวมเงินอย่างยากลำบากแล้วรีบตรงมาที่ร้านช่างตีเหล็กเพื่อซื้อไอเทมขาวสักชิ้นหรือไม่ก็มารับมอบภารกิจ แต่ช่างตีเหล็กหวังที่กำลังรับมือกับผู้เล่นจำนวนมากขณะนี้กำลังเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด สายตาของเขาเอาแต่ลอยไปที่ประตูร้านที่ปิดอยู่
เวลาผ่านไปแล้วกว่าหนึ่งชั่วโมง
แอ๊ด...ในที่สุดก็มีเสียงประตูเปิดออกมา ประตูห้องที่ถูกปิดไปกว่าหนึ่งชั่วโมงถูกเปิดออกมาแล้ว เย่เทียนเซี่ยเดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพลางถอนหายใจยาว ช่างตีเหล็กหวังเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาถามไถ่ทันที “เ้าหนุ่ม เ้าทำ...”
เขาเพิ่งพูดได้เพียงครึ่งประโยคสายตาก็เปลี่ยนเป็ตื่นเต้นทันที เนื่องจากเขามองเห็นภรรยาของตัวเองที่ไม่เคยก้าวออกมาจากประตูห้องนั้นหนึ่งเดือนเต็มๆ กำลังเดินตามหลังเย่เทียนเซี่ยออกมา แม้แต่สายตาที่เหม่อลอยนั่นก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เปลี่ยนเป็สดใสเหมือนแต่ก่อน หญิงสาวใช้น้ำเสียงแจ่มใสพูดกับเขา “ข้าไม่เป็อะไรแล้ว...”
ความรู้สึกปลื้มใจของช่างตีเหล็กหวังนั้นมากมายจนไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร ได้แต่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ขอบใจเ้ามากเ้าหนุ่ม ข้าจะไม่ลืมน้ำใจของเ้าวันนี้เลย”
“ติ๊ง! ท่านทำภารกิจปลอบโยนภรรยาของช่างตีเหล็กหวังสำเร็จแล้ว ได้รับความประทับใจจากช่างตีเหล็กหวัง +20”
เมื่อเดินออกมาจากร้านช่างตีเหล็ก เย่เทียนเซี่ยก็มุ่งหน้าต่อไปยังหุบเขาหมาป่าทางเหนือของเมืองเริ่มต้นทันที ภารกิจลับนั้นแท้จริงแล้วไม่อาจสำเร็จได้โดยง่าย ตอนที่เขาใช้เวลากว่าหนึ่งชั่งโมงปลอบโยนหญิงสาวคนนั้นจนกระทั่งเธอมีปฏิกิริยาตอบสนองเขาถึงเพิ่งรู้ว่าการปลอบโยนนั้นเป็เพียงแค่การเริ่มต้นของภารกิจลับเท่านั้น ท้ายที่สุดหญิงสาวคนนั้นก็ยกศีรษะที่เต็มไปด้วยเส้นผมยุ่งเหยิงขึ้นมา ดวงตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เขาอย่างไร้ชีวิต “พ่อหนุ่ม ขอเพียงเ้าช่วยนำเสี่ยวิลูกชายของข้ากลับมา แม้ว่าจะเป็ร่างไร้ชีวิตก็ตาม ข้าจะบอก...ความลับ์เื่หนึ่งให้เ้ารู้!”
สีหน้า น้ำเสียง และสายตาของเธอตอนนั้นทำให้เย่เทียนเซี่ยรู้สึกขนลุก ราวกับว่ามีลมเย็นๆ พัดผ่านร่างของเขาไป เขารู้ได้โดยสัญชาติญาณว่าหญิงสาวคนนี้มีอะไรมากกว่าที่เห็น
ความลับ์...แท้จริงแล้วเป็ความลับแบบไหนกันนะถึงจะเรียกได้ว่าเป็ความลับ์?