เวลานี้หญิงสาวผู้เลิศเลออย่างหลินซือฉิงกลายเป็สาวน้อยไปเสียแล้ว ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย การกระทำของเย่เฟิงทำให้เธอรับมือไม่ทัน รู้สึกชาไปทั้งร่างเมื่อผ่านไปสักพักจึงเริ่มดีขึ้น
ด้านเย่เฟิงที่เพิ่งรู้ตัวว่ามือตัวเองััอะไรก็รู้สึกอึดอัดทำตัวไม่ถูก ก่อนรีบถอนมือกลับอย่างรวดเร็ว ในใจอดชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้ สมแล้วที่เป็สาวสวยอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัย หน้าอกใหญ่กว่าของหญิงสาวสองคนที่เขาเคยััมาเสียอีก
หากเทียบกับหญิงสาวที่ชอบใส่ชุดกระโปรงสีแดงอย่างเซียวเยว่แล้วแทบจะไม่ต่างกันมาก... แค่กๆ เย่เฟิงรีบดึงสติกลับมา ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคิดเื่แบบนี้
“ไอ้คนลามก! นายทำอะไรเนี่ย!”
ผู้หญิงทั้งสามคนที่อยู่ชั้นบนต่างรับรู้ความเคลื่อนไหวด้านล่าง หลงหว่านเอ๋อร์เคลื่อนไหวได้รวดเร็วที่สุดจึงรีบวิ่งลงบันไดมา ก่อนจะเห็นเย่เฟิงกดร่างหลินซือฉิงบนโซฟา ดูคลุมเครือมาก!
ในใจหลงหว่านเอ๋อร์นึกโกรธขึ้นมาทันที ทำไมหมอนี่ถึงบ้ากามแบบนี้นะ?
เย่เฟิงรีบเงยหน้าขึ้นมาอธิบาย “เมื่อกี้มีพวกนักฆ่าโจมตีเข้ามา ฉันแค่ดึงเธอหลบ...”
“พวกนักฆ่าหนีไปแล้ว”
หลงหว่านเอ๋อร์พูดด้วยความขุ่นเคือง
จิตหยั่งรู้ของหญิงสาวมีรัศมีกว้างกว่าเย่เฟิง ซึ่งมีระยะมากถึงสองร้อยห้าสิบเมตร ั้แ่อาวุธลับพุ่งเข้ามาตอนแรก เธอก็จับจ้องการเคลื่อนไหวด้านนอกตลอด จึงรู้ว่านักฆ่าหนีไปั้แ่ลงมือพลาดแล้ว
เย่เฟิงถอนหายใจอย่างโล่งใจ ก่อนขยับตัวลุกขึ้น ความคิดของเขายังตราตรึงััอันยอดเยี่ยมเมื่อครู่...
ใบหน้าสวยของหลินซือฉิงยังคงแดงก่ำ เธอรีบจัดแจงเสื้อผ้าและผมเผ้าให้เรียบร้อยก่อนลุกขึ้นนั่ง ภาพนี้ดูราวกับว่าเธอและเย่เฟิงเพิ่งทำเื่ไม่ดีไม่งามกันมา
หลงหว่านเอ๋อร์มองเย่เฟิงด้วยความขุ่นเคือง ก่อนเดินมาข้างโซฟาและดึงมีดที่ปักด้านหลังโซฟาออกมา
บนมีดบินมีกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งผูกเอาไว้
“เป็คนของสำนักอิ่นเซียน พวกมันบอกว่า้าคัมภีร์เคล็ดอสูรร่ำไห้คืน ไม่อย่างนั้นการลอบจู่โจมแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกทุกเมื่อ และเป้าหมายต่อไปก็ไม่ใช่นายแต่จะเป็คนรอบตัวนาย...”
หลงหว่านเอ๋อร์อ่านพลางขมวดคิ้ว
“รนหาที่ตาย!”
เย่เฟิงสบถ คนของสำนักอิ่นเซียนถึงกับเหิมเกริมคุกคามเขาอย่างนี้ ช่างรนหาที่ตายเสียจริง!
หากการโจมตีเมื่อครู่พุ่งเป้าไปที่ซูเมิ่งหานหรือชูชูล่ะก็ คนทั้งคู่คงไม่อาจหลบเลี่ยงได้ทัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าภัยคุกคามจากสำนักอิ่นเซียนในครั้งนี้ทำให้เขาคิดกำจัดอีกฝ่ายทิ้งทันที!
“้าให้ฉันเรียกคนมาช่วยไหม?” หลินซือฉิงมีไหวพริบดีมาก เมื่อได้ยินดังนั้นก็เข้าใจสถานการณ์ทันที จึงรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย แล้วรีบเอ่ยปาก “ถ้ามีเ้าหน้าที่ NSA คอยปกป้องล่ะก็ ทุกคนต้องปลอดภัยแน่”
หญิงสาวคิดว่าต่อให้เย่เฟิงแข็งแกร่งแค่ไหน แต่คงปกป้องซูเมิ่งหานและชูชูตลอดเวลาไม่ได้ เมื่อเขาร่วมมือกับเ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ หากมีบุคคลน่าสงสัยเข้าใกล้ ต้องตรวจพบแน่นอน
ในความเป็จริงอย่างน้อยเวลาที่เย่เฟิงหลับตอนกลางคืนก็ไม่สามารถปกป้องทุกคนได้ หรือเขาจะให้ผู้หญิงสามคนนอนบนเตียงเดียวกับเขา? ไม่ถูกตีตายก็ดีแล้ว...
เมื่อหลงหว่านเอ๋อร์ฟังหญิงสาวพูด ก็ทำให้หวนนึกถึงฉากอันคลุมเครือของทั้งสองคนบนโซฟาเมื่อครู่ เธอโมโหและเตรียมปฏิเสธ ต่อให้เ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติมาแล้วจะทำอะไรได้?
ทันใดนั้นเย่เฟิงกลับกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้นมาเสียก่อน “งั้นก็รบกวนพี่ด้วยแล้วกัน ส่วนเื่งานจัดแสดง ผมตกลง”
เขาตอบรับหลินซือฉิงอย่างไม่เกรงใจ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาตามใจหลงหว่านเอ๋อร์ ไม่ว่าอย่างไรความปลอดภัยของทุกคนก็สำคัญที่สุด หากมีคนของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติมาช่วยคุ้มกัน เย่เฟิงก็พอจะวางใจได้บ้าง
สำนักอิ่นเซียนถึงกับกล้าคุมคามเขา? เยี่ยม เย่เฟิงจะคุกคามฝ่ายตรงข้ามกลับเช่นกัน เขาจะไปสังหารพวกมันถึงหน้าประตู! เพียงมีทักษะล่องหนและอำพรางตา ความสามารถในการลอบสังหารของเขาก็สูงกว่าคนของสำนักนี้ไม่รู้กี่เท่า
“โอเค ฉันจะให้เขาส่งคนมาที่นี่แล้วกัน”
หลินซือฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพ่อของเธออย่างไม่ลังเล
ด้านหลงหว่านเอ๋อร์กลับรู้สึกทุกข์ใจ
“ไม่เอาน่าหว่านเอ๋อร์ เมื่อกี้มันแค่อุบัติเหตุ...” เย่เฟิงเดินไปตบไหล่เธอเบาๆ อย่างปลอบโยน
“หยุดเลย” หลงหว่านเอ๋อร์พูดเสียงเบา “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่ามือนายััตรงไหนของเธอ แล้วยังมีหน้าไปบีบเคล้นมันอีก...”
“…”
เย่เฟิงอึดอัดใจ แม้จะรู้แต่แรกว่าหญิงสาวอาจไม่พอใจ แต่ััอันยอดเยี่ยมในมือทำให้เขาอดบีบสักสองสามทีตามสัญชาตญาณไม่ได้...
“ใหญ่กว่าของฉันรึเปล่า?”
หลงหว่านเอ๋อร์ถามเสียงเบา
“ต่างกันไม่เยอะหรอก...”
เย่ฟิงกลัวว่าเธอจะโกรธจึงตอบอย่างเอาใจ แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อหลงหว่านเอ๋อร์ได้ยินก็โมโหขึ้นมา เธอดึงมือข้างหนึ่งของเขาขึ้นมากัดเต็มคำ ต่อให้ไม่มีจิตหยั่งรู้ แค่มองเธอก็รู้แล้วว่าของหลินซือฉิงใหญ่กว่า เย่เฟิงถึงกับโกหก เื่นี้อภัยให้ไม่ได้!
หลังมือของเย่เฟิงถูกกัดจนห้อเื ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตัวสั่นเทา ผู้หญิงคนนี้ช่างโหดร้ายเสียจริง!
“ห้ามใช้เคล็ดแสงศักดิ์สิทธิ์รักษาเลยนะ”
หลงหว่านเอ๋อร์กระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงน่าสะพรึงกลัว
“…”
เย่เฟิงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันรักนายนะ”
หลงหว่านเอ๋อร์กล่าว ก่อนเขย่งเท้าคล้องคอเย่เฟิง จากนั้นหอมแก้มเขาหลายครั้ง
นี่มันตบหัวแล้วลูบหลัง!
เย่เฟิงงุนงง เขาไม่สามารถคาดเดาความคิดของเธอได้เลย หญิงสาวหอมแก้มเขาต่อหน้าหลินซือฉิง? คาดไม่ถึงว่าเธอจะเปลี่ยนเป็กัดหน้าเขาต่อหน้าหลินซือฉิง!
หลินซือฉิงเพิ่งวางโทรศัพท์ เมื่อเห็นเย่เฟิงถูกหลงหว่านเอ๋อร์กัดก็สะใจอยู่บ้าง ใครให้เมื่อครู่เขาทำตัวรุ่มร่ามกับเธอกันล่ะ? สมควร! เพียงนึกถึงมัน ใบหน้าหญิงสาวก็แดงก่ำ แรงที่เย่เฟิงบีบเคล้นทำให้ร่างกายเธออ่อนปวกเปียกไปหมด ความร้อนที่ปั่นป่วนตรงท้องน้อยจนถึงตอนนี้ยังไม่ลดลง...
หลินซือฉิงในเวลานี้ดูมีเสน่ห์มากกว่าปกติ เธอปัดเส้นผมสลวยที่ยาวคลุมไหล่ออกมาบังหน้าอกทั้งสองข้าง ทว่ากลับเผยให้เห็นหลังคอขาวราวหิมะที่ทั้งดูเซ็กซี่และเย้ายวน
ผนวกกับเรียวขาคู่สวยในถุงน่อง ตลอดจนใบหน้าสวยแดงระเรื่อ ทำให้ชูชูที่ยืนอยู่ข้างๆ นึกชื่นชม คุณหนูหลินคนนี้ช่างเป็หญิงสาวที่สง่างามจริงๆ
ไม่รู้ว่าต่อไปเย่เฟิงจะอดใจได้หรือไม่?
ในใจของชูชูเกิดความสงสัยขณะเดียวกันก็กังวลเกี่ยวกับหลงหว่านเอ๋อร์ หากต้องแบ่งเย่เฟิงกับผู้หญิงมากกว่าหนึ่งคน หลานสาวของเธอจะไม่ต้องทนทุกข์หรอกเหรอ...
“หว่านเอ๋อร์ เล่าข้อมูลสำนักอิ่นเซียนให้ฉันฟังหน่อยสิ”
เย่เฟิงไม่นึกว่าสำนักอิ่นเซียนจะคุกคามเขา หากเขาไม่สั่งสอนกลับไปบ้าง พวกมันจะไม่คิดว่าใครก็ขี้รดหัวเขาได้หรือไง? เขาจำต้องให้บทเรียนพวกมันสักหน่อย ขณะเดียวกันจะได้ประกาศให้ทั้งยุทธจักรรู้ว่าคนอย่างเย่เฟิงไม่ใช่เคยอ่อนข้อให้ใคร!
“สำนักอิ่นเซียนตั้งอยู่ที่...”
หลงหว่านเอ๋อร์ที่กำลังจะพูดพลันขมวดคิ้ว และมองไปยังประตูบ้าน
เย่เฟิงใช้จิตหยั่งรู้สำรวจก็พบว่าชายวัยกลางคนสวมแว่นดำพร้อมรถเบนซ์ กำลังเดินเข้ามากดกริ่งประตูบ้าน ชายหนุ่มโมโหขึ้นมาทันที ให้ตายเถอะ ตอนนี้เขากำลังรำคาญพวกสำนักอิ่นเซียน ชายชราคนนี้ก็ยังจะเข้ามาอีก ช่างรนหาที่ตาย!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้