ระบบอั่งเปาสะท้านภพ
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 118 กู่เทียนสมองทึ่มมาอีกแล้ว
ตอนจบที่น่าทึ่งแบบนี้ ทำให้ใครต่างก็คาดไม่ถึงกันจริงๆ
เย่จื่อเฉินมองซูเหยียนที่มีสีหน้าบึ้งตึง อีกทั้งยังมีเซี่ยเขอเข่อที่ยืนทำหน้านิ่งขรึมเล็กน้อยอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบเอาทั้งคู่เข้ามาในอ้อมกอด
“ซาบซึ้งเลยใช่ไหมล่ะ ถ้าซาบซึ้งแล้วก็รีบเอาบัตรคอนเสิร์ตมาให้พวกฉันได้แล้ว”
ซูเหยียนกับเซี่ยเขอเข่อที่อยู่ในอ้อมกอดดันตัวออกมาทันที แล้วยื่นมือขอบัตร
รู้สึกว่าบทมันจะแปลกๆ นะ
ในเวลานี้ทั้งสามคนควรจะต้องแสดงความภาคภูมิใจซึ่งกันและกันอย่างอบอุ่น แล้วตัวเขาก็จะต้องรับปากกับพวกเธอว่าต่อไปนี้จะไม่เ้าชู้หลายใจ จะทำให้พวกเธอทั้งคู่มีความสุขไม่ใช่เหรอ!
“มองอะไรเล่า เอาบัตรมาให้พวกฉันสิ”
“อ่อ”
ความคิดผู้หญิงนี่ซับซ้อนจริงๆ เย่จื่อเฉินล้วงเอาบัตรคอนเสิร์ตออกมาจากกระเป๋ากางเกงสองใบด้วยหน้าตามึนงง แล้ววางลงบนมือของทั้งคู่คนละใบ
“โอเค นายไปได้แล้ว”
...
พอได้บัตรไปแล้ว เย่จื่อเฉินก็โดนผู้หญิงสองคนนี้ทิ้งทันที
เดินเอ้อระเหยอยู่ในสวนหม่อนของมหาวิทยาลัยด้วยใบหน้ามึนงง ในหัวเอาแต่คิดถึงแต่เหตุการณ์เมื่อครู่นี้
อะไรกันเนี่ย
“หึ ครั้งนี้นายมีความสุขใช่ไหมล่ะ” หลิวฉิงลอยมาอยู่ตรงหน้าเย่เจื่อเฉินด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะพูดขึ้น “ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขอเข่อกับซูเหยียนคิดอะไรกันอยู่ ทำไมถึงได้ยอมผู้ชายเฮงซวยอย่างนาย”
“ฉันเฮงซวยยังไงอีกเนี่ย!”
“ก็มีแฟนแล้วยังมาทำตัวเ้าชู้หลายใจอีก แบบนี้ไม่ใช่ผู้ชายเฮงซวยหรือไง?”
หลิวฉิงยกสองมือขึ้นเท้าเอว ก่อนพูดด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง
เย่จื่อเฉินโดนผีสาวต่อว่าจนพูดไม่ออก เขาไม่ได้จะรังแกผู้หญิงคนไหนรอบตัวเขา
แต่ก็ต้องบอกว่าการทำแบบนี้มันก็ไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับพวกเธอ
“เถียงไม่ออกใช่ไหมล่ะ?”
หลิวฉิงเชิดหน้าขึ้นอย่างได้ใจ ทันใดนั้นร่างดำทะมึนร่างหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเย่จื่อเฉิน
“พี่ชายเย่ ผีน้อย!”
“กู่เทียน!”
เย่จื่อเฉินไม่เจอเ้าเด็กคนนี้นานมากแล้ว แน่นอนว่าเขาก็ไม่อยากเจอเ้าเด็กนี่แล้วเหมือนกัน
ไอคิวต่ำ พูดจาวอนโดนตี
“นายไม่อยู่เฝ้าห้างนายหรือไง วิ่งโร่มาทำอะไรที่มหาลัยพวกฉันอยู่บ่อยๆ”
“มาหาพี่ไง” กู่เทียนเม้มปากยิ้ม แล้วพูดขึ้น “เมื่อกี้ผมเจอพี่สะใภ้ด้วย แล้วก็คุยกับเธออยู่แป๊บหนึ่ง”
พี่สะใภ้!
เ้าเด็กนี่หมายถึงเซี่ยเขอเข่อแน่นอน
“ตกลงว่ามาหาฉันทำไม บอกมาตามตรง”
เย่จื่อเฉินข่มอารมณ์ที่อยากจะตีเขาลงไป กู่เทียนเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูด
“จริงสิ เมื่อกี้ตอนเจอพี่สะใภ้มีผู้หญิงสวยๆ คนหนึ่งอยู่ข้างเธอด้วย ตอนผู้หญิงคนนั้นได้ยินผมเรียกพี่สะใภ้ ก็ดูท่าทางไม่ค่อยพอใจด้วย”
“คนนั้นก็พี่สะใภ้นายเหมือนกัน ต่อไปนี้ถ้าเจอก็เรียกทั้งคู่ เขาก็ดีใจแล้ว”
“ว้าว ไม่ธรรมดาจริงๆ พี่เย่” กู่เทียนทำมือชี้วนๆ อยู่ข้างตัวเย่จื่อเฉิน “มีผีสาวน่ารักขนาดนี้อยู่ด้วยแล้วแท้ๆ ยังมีสาวสวยอีกตั้งสองคนมาชอบอีก ทั้งคนทั้งผีไม่มีเว้นเลย สุดยอด!”
...
ใบหน้าของเย่จื่อเฉินถมึงทึงทันที เขาหรี่ตาลงพร้อมกับพูดกับกู่เทียน
“ถ้านายยังพล่ามอีกแค่ประโยคเดียว ฉันต่อยนายแน่”
“ทำไมต้องต่อยผมล่ะ ที่ผมพูดมันไม่จริงเหรอ?”
“ฉัน…อย่ามาห้ามฉัน ฉันจะสั่งสอนเ้าเด็กบ้านี่!”
เย่จื่อเฉินโดนหลิวฉิงดึงเอาไว้ แต่กู่เทียนกลับยู่ปากพูดด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
“ทำไมจะต้องโมโหขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“ฉัน…” เย่จื่อเฉินเงื้อมือขึ้นจะต่อยเ้าเด็กนี่ แต่หลิวฉิงก็ดึงเขาไว้สุดแรง เขาจึงหันไปขมวดคิ้วมุ่นพูดกับกู่เทียน “นายช่วยพูดให้มันน้อยๆ หน่อยจะได้ไหม!”
“ก็ได้ แต่ว่าพี่เย่นี่ก็...”
“เ้าบ้านี่!”
พลั่ก
ครั้งนี้แม้แต่หลิวฉิงเองก็ห้ามไม่อยู่แล้ว เ้าเด็กนี้วอนโดนตีจริงๆ
เย่จื่อเฉินยกเท้าขึ้นถีบก้นของกู่เทียน จนได้ยินเสียงกระดูกดังลั่น
บริเวณหน้าร้านขายเครื่องดื่มภายในมหาวิทยาลัยมีสองร่างกำลังนั่งยองอยู่
กู่เทียนจดจ้องขอบตาที่เขียวช้ำพร้อมกับสูดจมูก ในมือกำแก้วโค้กเอาไว้พร้อมกับมองเย่จื่อเฉินด้วยหน้าตาใสซื่อ
“พี่ตีผมทำไม”
“ฉันตีนายแล้วจะทำไม?”
เย่จื่อเฉินกลอกตาใส่เขา อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย เ้านี่วอนโดนตีชะมัด
ถ้าเป็คนทั่วไป ป่านนี้คงได้ไปนอนอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว แต่เ้านี่ยังสามารถนั่งกินโค้กอยู่กับเขาตรงนี้ได้
เย่จื่อเฉินจุดบุหรี่ให้ตัวเอง โดยไม่ได้สนใจสายตาขุ่นเคืองของกู่เทียน ก่อนจะเหลือบตามองเขาแล้วพูดขึ้น
“ตกลงว่ามาหาฉันทำไม?”
เมื่อเอ่ยถึงเื่นี้ กู่เทียนก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ก่อนหน้านี้ผมเห็นว่าในบ้านผีสิงหลังหนึ่งมีิญญาร้ายตนหนึ่งที่ไม่ยอมให้ทางนรกเอาตัวไป ผมคนเดียวกำจัดมันไม่ได้ เลยอยากให้พี่เย่ไปกับผมหน่อย”
ก็รู้อยู่หรอกว่าถ้ากู่เทียนมาหาเขาต้องไม่ใช่เื่ดี แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็เื่บ้าบอแบบนี้
บ้านผีสิง
ิญญาร้าย
คนบ้าเท่านั้นแหละถึงจะไป
...
“บ้านผีสิงที่นายว่าคือที่นี่เหรอ?”
เย่จื่อเฉินยกสองมือขึ้นเท้าเอว มองบ้านหลังตรงหน้า
บ้านหลังที่อยู่ตรงหน้านี้ดูเก่ามาก ประตูหน้าต่างก็ไม่มี พอเข้าไปใกล้ก็รู้สึกถึงความเย็นะเือยู่จางๆ
“ที่นี่แหละ”
เทียบกับนิสัยทำอะไรตามอำเภอใจของเย่จื่อเฉิน กู่เทียนจะต้องระวังตัวให้มาก
เขาเคยมาที่นี่หลายครั้ง รู้ลึกรู้จริงว่าเ้าตัวที่อยู่ในบ้านหลังนี้มันดุขนาดไหน
“งั้นก็เข้าไปดูกันเถอะ”
เย่จื่อเฉินค่อนข้างสนใจิญญาร้ายตนนี้ เมื่อเห็นแล้วจะได้โทรให้ยมทูตดำขาวมาจับผีไป
คิดไม่ถึงว่าจะมีผีที่สามารถหนีรอดจากการจับกุมของยมทูตไปได้ เพราะแบบนี้เขาถึงได้อยากเห็นว่าเ้าผีตัวนี้มันเป็ยังไง
ตอนอยู่ข้างนอกแค่รู้สึกแปลกๆ อยู่บ้างนิดหน่อย แต่ในทันทีที่เข้ามาในบ้าน…
เย็นะเื
เพิ่งเหยียบเข้าไปในบ้านผีสิงที่ผุพัง เย่จื่อเฉินก็รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว
กลไกการป้องกันตัวทำงานโดยอัตโนมัติ พร้อมกับก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว
“ตกลงว่าิญญาร้ายที่นายบอกมันอยู่ที่ไหนกันแน่ ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่เห็นอะไรเลย?”
เขาเดินวนรอบบริเวณบ้านหลังนี้กับกู่เทียนมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ไม่เห็นเงาของิญญาร้ายตนนั้นเลย
“อาจจะไปนอนแล้วก็ได้”
เพียะ!
เย่จื่อเฉินยกมือขึ้นตบหัวกู่เทียนเล็กน้อย
“นายกวนฉันเหรอ ผีต้องนอนด้วยหรือไง?”
“ใครกวนพี่กัน” กู่เทียนทำหน้าโอดครวญ แล้วพูด “แล้วผีน้อยที่อยู่กับพี่ไม่นอนหรือไง?”
“เธอ…”
แก๊ก
ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังออกมาจากในบ้าน สีหน้าของกู่เทียนกับเย่จื่อเฉินเกร็งขึ้นมาทันที
หลังจากที่มองไปรอบๆ ทั้งคู่ก็เลื่อนสายตาไปทางประตูบ้านที่อยู่ข้างหน้า
“เหมือนว่าเสียงมันจะออกมาจากตรงนั้นนะ”
“น่าจะใช่”
กู่เทียนกลืนน้ำลายแล้วพูดขึ้น
ปัง!
เย่จื่อเฉินไม่คิดอะไรมากมาย ใช้เท้าถีบประตูออกทันที จากนั้นทั้งคู่ก็พุ่งเข้าไป
“กรี๊ด!”
ทันทีที่ประตูพัง ภายในบ้านก็มีเสียงกรีดร้องใดังขึ้นมา
เย่จื่อเฉินกับกู่เทียนหันไปตามเสียงนั้น
“ห้ามมองนะ!”
ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งยองฉี่อยู่ตรงมุมหนึ่งของบ้าน
“ลูซี่ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
เย่จื่อเฉินทำหน้างง เสียงเมื่อครู่นี้ก็น่าจะมาจากการที่เธอเกิดไปเหยียบโดนอะไรบางอย่างในบ้าน
แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มาอยู่ในบ้านที่ผุพังแบบนี้?
หรือว่านี่จะเป็บ้านของเธอ?
“นายมายุ่งอะไรด้วย ยังไม่รีบหันกลับไปอีก”
ใบหน้าของลูซี่เห่อแดงด้วยความอาย เย่จื่อเฉินถึงได้สติ แล้วดึงกู่เทียนหันหลัง
ทันทีที่หันหลังกลับมา หลิวฉิงที่อยู่ในเนตรัก็ได้ะโขึ้นมาทันที
“ออกมาแล้ว!”
“อะไรนะ!”
เย่จื่อเฉินหันขวับทันที…
จึงได้เห็นว่าข้างหลังของลูซี่มีเงาสีเทาเงาหนึ่งปรากฏขึ้นมา
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
