สถานที่แห่งนี้ได้เงียบสงัดในทันที สายตาของทุกคนตกไปยังนักพรตเซวียนอี้ รอการตัดสินใจของเขา คำพูดถัดไปหมายถึงโชคชะตาของเจียงเฉิน
ดูจากท่าทีของเฝินจงถัง ไม่มีทางที่มันจะปล่อยเจียงเฉินไป เช่นเดียวกับเจียงเฉินที่ได้สังหารผู้าุโนิกายส่วนในและศิษย์ใน นี่เป็การละเมิดกฎของนิกายเซวียนอี้อย่างร้ายแรง ประวัติศาสตร์ทั้งหมดของนิกายเซวียนอี้ ไม่มีศิษย์คนใดที่ทำเช่นนี้มาก่อน ดังนั้น ในฐานะผู้นำนิกายมันเป็โอกาสอันดีที่จะลงทัณฑ์เจียงเฉิน
อย่างไรก็ตามเจียงเฉินได้สังหารราชันย์จันทราโลหิต นั่นถือได้ว่าเป็ความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะละเมิดกฎอย่างร้ายแรง เขาสามารถใช้ความดีความชอบหักล้างได้ นอกจากนี้เจียงเฉินยังเป็อัจฉริยะไร้ผู้เปรียบ เขาเป็ชายที่ถูกลิขิตให้นามของเขาถูกจดไปอีกหลายรุ่นสมัย เขามีศักยภาพและพร์ที่สามารถท้าทาย์ได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาเป็ความหวังของนิกายเซวียนอี้อย่างแท้จริง ด้วยเหตุนี้เพียงเท่านั้น ทำให้เข้าใจได้ว่าเหตุใดนักพรตเซวียนอี้ถึงไม่ลงโทษเจียงเฉิน
ดังนั้นนักพรตเซวียนอี้จะลงโทษเจียงเฉินหรือไม่ การตัดสินใจของเขานั้นเป็ที่เข้าใจอยู่แล้ว ตอนนี้ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร?
นักพรตเซวียนอี้มองไปยังเฝินจงถังที่กำลังเดือดดาล จากนั้นเขาหันไปมองเจียงเฉิน
ฮึ่ม!
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า เขานำมือข้างหนึ่งไขว้หลัง จากนั้นเขาจ้องไปยังนักพรตเซวียนอี้อย่างดุร้าย ในความคิดเขา กั๋วฉานและนักพรตเซวียนอี้จะต้องรับผิดชอบต่ออาการาเ็ของเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยาน นักพรตเซวียนอี้ได้พบกับเจียงเฉินแล้วให้สัญญาว่าจักหาสิ่งที่เขา้า แต่ตอนนี้เขาในฐานะผู้นำนิกายไม่สามารถกระทั่งปกป้องผู้หญิงของเจียงเฉินและพี่ชายเขาได้ นี่มันทำให้เจียงเฉินโกรธจริงๆ
จิตใจนักพรตเซวียนอี้สั่นไหว เขาได้หรี่ตาลงพยายามที่จะมองให้ทะลุเจียงเฉิน แต่เขาต้องผิดหวัง ในสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นมีกลิ่นอายของผู้สูงส่ง เป็กลิ่นอายของผู้ทรงอำนาจและความหยิ่งผยองทะนงตนได้ฝังเข้าลึกถึงกระดูก นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถปลอมแปลงได้
นอกจากนี้ แม้ว่าระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินนั้นอ่อนแอกว่าเขา เจียงเฉินยังคงทำให้เขารู้สึกนับถือ ความรู้สึกนี้มันรู้สึกโดยธรรมชาติราวกับว่าเจียงเฉินเป็เทพเซียนซึ่งลงมาจากโลกแห่งเซียน ดูแคลนทุกสิ่งที่อยู่ใต้หล้า
สำหรับนักพรตเซวียนอี้ ความรู้สึกนี้เป็สิ่งที่นึกไม่ถึง แต่มันปรากฎขึ้นในใจของเขาจริงๆ
"โปรดออกคำสั่งให้สังหารชายผู้นี้ด้วยขอรับ ท่านผู้นำนิกาย"
เฝินจงถังยังคงเอาเื่ต่อ
ในที่สุด นักพรตเซวียนอี้ก็เบนสายตาออกจากเจียงเฉิน เขาหายใจลึกๆแล้วพูดออกมาด้วยเสียงดังก้อง
"ข้ารู้ถึงสาเหตุของเื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เื่นี้คนที่ผิดคือเฝินคุน เขาได้ละเมิดกฎและข่มเหงศิษย์ร่วมนิกาย และเขาสมควรถูกสังหารแล้ว ดังนั้น การแก้แค้นของเจียงเฉินนั้นพอเข้าใจได้ แต่ว่าเจียงเฉินได้สังหารทั้งศิษย์ในและผู้าุโนิกายส่วนใน ความผิดนี้ไม่อาจอภัยให้ได้ แต่เมื่อเขาได้สังหารราชันย์จันทราโลหิตและเหล่าปีศาจโลหิตทั้งหมดในเขตหวงฉี ด้วยความดีความชอบอันมากมายนี้ ได้ทำการหักล้างเื่ทั้งสองไป นั่นคือข้อสรุปสำหรับเื่วันนี้"
คำพูดของนักพรตเซวียนอี้นั้นเป็การราดน้ำมันลงบนกองไฟและได้ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่เกิดความโกลาหลขึ้น ชัดเจนว่าการตัดสินใจของเขานั้นลำเอียงไปทางเจียงเฉิน การสังหารผู้าุโนิกายแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์เป็การล่วงเกินนิกายเซวียนอี้ แต่นักพรตเซวียนอี้่ได้คลี่คลายทั้งอย่างนั้น นี่แสดงให้เห็นถึงว่าเขาเอาใจใส่เจียงเฉินเพียงใด เขาสามารถที่จะล่วงเกินผู้าุโนิกายระดับสูงอย่างเฝินจงถังเพียงเพื่อปกป้องเจียงเฉิน
"พวกเ้าเห็นหรือไม่? นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความสามารถที่แท้จริง! นี่คือสิทธิพิเศษของการเป็อัจฉริยะไร้ที่เปรียบ!"
"ใช่แล้ว! เห็นได้ชัดว่าท่านผู้นำนิกายอยู่ข้างเจียงเฉิน! คิดดูเื่นี้สิ หากว่าเจียงเฉินมิใช่อัจฉริยะไร้ที่เปรียบ และไม่ได้มีพร์อันยิ่งใหญ่! ข้าแน่ใจว่าท่านผู้นำนิกายคงลงทัณฑ์เขาและสังหารเขาในทันที!"
"มันพอเข้าใจได้ในสิ่งที่ท่านผู้นำนิกายได้ตัดสินใจ หากว่าเขาปกป้องอัจฉริยะอย่างเจียงเฉิน เขาก็คงโง่เง่าแล้ว! เฝินคุนมันก็ได้รับโทษทัณฑ์อย่างสาสมแล้ว! พวกมันสองปู่หลานดูถูกทุกๆคนในนิกายเซวียนอี้เพราะว่าสถานะของพวกมันสูงส่ง แต่ในที่สุดพวกเขาก็พบกับคนที่รับมือได้ลำบากอย่างเจียงเฉิน! ทำให้พบกับความสูญเสียเช่นนี้"
หลายต่อหลายคนต่างกระซิบกันและกัน พวกเขาคิดว่าการตัดสินใจของนักพรตเซวียนอี้นั้นเหมาะสมแล้ว ทุกอย่างเป็เพราะคุณค่าของเจียงเฉิน ในโลกแห่งนี้ผู้อ่อนแอย่อมเป็เหยื่อของผู้แข็งแกร่ง เป็กฎแห่งป่า ทุกๆสิ่งล้วน้าผู้ที่มีความสามารถแข็งแกร่งอยู่เื้ั ความสามารถและศักยภาพของเจียงเฉินได้ทำให้นักพรตเซวียนอี้ให้ความสำคัญต่อเขา
ั้แ่หนานเป่ยเฉาได้แสดงตัวออกมาเป็ครั้งแรกในแคว้นฉี เขาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็ดาวรุ่ง หากว่าไม่มีดาวรุ่งดวงอื่นที่สามารถหยุดยั้งเขาได้ ด้วยความสามารถและศักยภาพของหนานเป่ยเฉา สำหรับเขาแล้วใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีก็สามารถเปลี่ยนแปลงผังอำนาจของแคว้นฉีได้โดยสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามการปรากฎตัวของเจียงเฉินนั้นให้ให้ความหวังที่จะหยุดหนานเป่ยเฉาแก่นักพรตเซวียนอี้ และเป็เหตุที่ว่านักพรตเซวียนอี้ได้ให้ความสำคัญต่อเจียงเฉิน
"ท่านผู้นำนิกาย!"
ท่าทีของเฝินจงถังเปลี่ยนไปอย่างมาก มันไม่คิดเลยว่าผู้นำนิกายจะตัดสินใจเช่นนี้ หากว่านักพรตเซวียนอี้คิดจะปกป้องเจียงเฉิน มันคงไม่สามารถแก้แค้นได้อีก
"ไม่จำเป็ต้องพูดอีก! าุโเฝิน ในระหว่างที่เ้าปฏิบัติหน้าที่แทนผู้นำนิกาย เ้าปล่อยให้เกิดเื่แบบนี้ขึ้นและทำให้นิกายพวกเราเกิดความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง เ้าจักต้องถูกลงทัณฑ์โดยการนั่งสำนึกผิดที่ผาสำนึกผิดเป็เวลาหนึ่งเดือน หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนเ้าสามารถกลับมารับตำแหน่งผู้าุโนิกายได้"
นักพรตเซวียนอี้พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน เขาแสดงให้เห็นถึงความสูงส่งและความสง่างามที่มีเพียงแต่ผู้นำนิกาย ทำให้ไม่มีผู้ใดหาญกล้าขัดคำสั่งของผู้นำนิกาย
"ท่านผู้นำนิกาย!"
ดวงตาของเฝินจงถังเบิกกว้าง เขารู้สึกเหมือนอยากอาเจียนเป็เื นี่มันเื่อันใดกันเนี่ย?หลานชายแท้ๆของเขาถูกคนอื่นสังหาร และคนที่สังหารไม่ได้รับการลงทัณฑ์ใดๆ!แต่ตัวมันผู้สูญเสียหลานชายไปถูกพิพากษาให้นั่งสำนึกที่ผาสำนึกผิดเป็เวลาหนึ่งเดือนเนี่ยนะ?
"าุโเฝิน เ้ากล้าตั้งคำถามต่อการตัดสินใจของข้าหรือ?"
ท่าทางของนักพรตเซวียนอี้กลายเป็ดุดัน ในฐานะผู้นำนิกาย เขาจักต้องรักษาถึงความสง่างามที่ไม่มีผู้ใดหาญท้าทาย ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะตั้งคำถามในการตัดสินใจของเขา ถึงแม้ว่าเป็ผู้าุโระดับสูงก็ไม่เว้น
"มิกล้า"
เฝินจงถังประสานมือและคารวะเล็กน้อย แม้ว่ามันไม่้าที่จะยอมรับการตัดสินใจของเขา แต่ความแข็งแกร่งของนักพรตเซวียนอี้เหนือกว่าเฝินจงถัง หากว่าเขาทำการเถียงนักพรตเซวียนอี้ตอนนี้จริงๆล่ะก็ มันไม่ได้รับประโยชน์แม้แต่น้อย
"ไปซะ ไปสำนึกผิดที่ผาสำนึกผิด!"
นักพรตเซวียนอี้โบกแขนเสื้อ เป็สัญญาณให้เฝินจงถังออกไป
เฝินจงถังจ้องไปยังเจียงเฉินอย่างเคียดแค้น ความหมายของการจ้องมองของมันนั้นเห็นได้ชัด มันจะไม่ปล่อยให้เื่ในวันนี้จบลงโดยง่าย
การมองเช่นนี้ทำให้เจียงเฉินรังเกียจมาก แต่มันทำให้เขาตัดสินใจได้ว่า เมื่อเขามีความแข็งแกร่งมากพอที่จะสังหารเฝินจงถังเมื่อใด เขาจะสังหารมันเมื่อนั้น
เฝินจงถังหันกลับแล้วบินไปยังผาสำนึกผิด ความอาฆาตเต็มไปในดวงตาของมัน เหตุการณ์ในวันนี้เหมือนดาบอันแหลมคมได้ทิ่มแทงหัวใจของมัน มันไม่สามารถอถัยให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น และในใจของมันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
"เจียงเฉิน สักวันหนึ่งข้าจะฉีกเ้าเป็พันๆชิ้น! นักพรตเซวียนอี้เ้ารอข้าก่อนเถอะ ไม่ช้าก็เร็วข้าจะสังหารเ้าเช่นกัน!วันที่หนานเป่ยเฉาได้ปกครองทั่วทั้งแคว้นฉีจะเป็วันสุดท้ายของเ้าในโลกนี้ และนิกายเซวียนอี้จะตกเป็ของข้า!"
ในใจของเฝินจงถังเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความเคียดแค้น สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้มันเกลียดชังนักพรตเซวียนอี้อย่างสมบูรณ์ มันเห็นได้ชัดมากว่านักพรตเซวียนอี้อยู่ข้างเดียวกับเจียงเฉิน เขาไม่สนใจถึงความเ็ปของเฝินจงถังซึ่งสูญเสียหลานชายไป
"เจียงเฉิน เ้ามากับข้า"
หลังจากพูดจบ นักพรตเซวียนอี้ได้หายตัวไปอย่างฉับพลัน
เจียงเฉินได้บินไปยังวังเซวียนอี้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานทำให้เขาผิดหวังต่อนักพรตเซวียนอี้ อย่างไรก็ตามนักพรตเซวียนอี้ก็เป็ถึงผู้นำนิกาย และหาได้ยากที่เขาจะมาเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างศิษย์ และเจียงเฉินพึงพอใจต่อการกระทำของนักพรตเซวียนอี้ในวันนี้
แรกเริ่มเจียงเฉินได้วางแผนที่จะพาเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานไปจากนิกายเซวียนอี้และกลับไปเมืองหงหยาง แต่เห็นว่าอาการของเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานนั้นร้ายแรงนัก มันจะดีกว่าหากอยู่พักฟื้นที่นิกายเซวียนอี้ นิกายเซวียนอี้มีอุปกรณ์และทรัพยากรดีเยี่ยมกว่าเมืองหงหยาง และนักพรตเซวียนอี้ปฏิบัติต่อเขาเป็พิเศษและเห็นว่าเขาเป็ความหวังของนิกายเซวียนอี้
สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เจียงเฉินมีศัตรูเป็จำนวนมาก ไม่เพียงแค่เฝินจงถัง เขาเชื่อว่าเมื่อเขาออกนอกเขตของนิกายเซวียนอี้ เฝินจงถังจะไล่ล่าเขาด้วยกำลังทั้งหมดที่มันมี ยังมีนิกายเทียนเจี้ยนและนิกายอัคคีผลาญฟ้าอีก พวกมันก็เป็ศัตรูกับเจียงเฉินเช่นกัน โดยเฉพาะนิกายเทียนเจี้ยน ข่าวที่เจียงเฉินได้สังหารเหลียงเซียวคงแพร่กระจายทั่วนิกายเทียนเจี้ยนแล้ว เมื่อเจียงเฉินออกจากนิกายเซวียนอี้ เขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ว่าเขาจะก้าวไปทางใด เขาจักถูกศัตรูล้อมทุกทิศทาง แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัวเื่นี้ แต่เขาจำเป็ที่จะต้องหาสถานที่เงียบสงบสำหรับเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานไปพักฟื้น
ดังนั้นเจียงเฉินจึงตัดสินใจที่จะอยู่ที่นิกายเซวียนอี้ต่อไป ด้วยความช่วยเหลือของนักพรตเซวียนอี้ อย่างน้อยเจียงเฉินก็ยังมีสถานที่ที่เขาสามารถพักผ่อนได้ แต่ยังไม่อาจที่จะวางใจได้
ภายในวังเซวียนอี้
"เจียงเฉิน เ้ากำลังตำหนิข้าสินะ?"
นักพรตเซวียนอี้ถามขึ้น
"ข้าไม่ได้ตำหนิท่าน ข้าเพียงแค่ผิดหวังในตัวท่าน ขณะที่ข้าได้เสี่ยงอันตรายเพื่อนิกายเซวียนอี้กำจัดเหล่าปีศาจโลหิต คู่หมั้นและพี่ชายของข้ากลับต้องพบกับหายนะภายในนิกายเซวียนอี้"
เจียงเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเ็า เขาไม่ได้แสดงความเคารพใดๆเมื่อเผชิญหน้ากับนักพรตเซวียนอี้ ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้ คงมีเพียงเจียงเฉินเท่านั้นที่กล้าพูดกับนักพรตเซวียนอี้เช่นนี้
"จริงๆแล้ว มันเป็ความประมาทและความผิดพลาดของข้าเอง แต่ข้าไม่้าที่จะอธิบายเื่นี้มากนัก เ้าได้ทำภารกิจที่เป็ไปไม่ได้อย่างสังหารราชันย์จันทราโลหิตและเหล่าปีศาจโลหิตทั้งหมดได้สำเร็จ ซึ่งเหนือความคาดหมายของข้านัก และข้ารู้สึกยินดีต่อความสำเร็จของเ้า ในเวลาเดียวกัน ความรวดเร็วในการเติบโตของเ้าซึ่งทำให้ข้าประหลาดใจนัก และข้ายอมรับว่าเ้าเป็อัจฉริยะไร้ที่เปรียบ เ้าเป็เพียงคนเดียวทั่วทั้งแคว้นฉีที่สามารถต่อกรกับหนานเป่ยเฉาได้ และนี่คือเหตุผลที่ข้าไม่ได้ลงโทษเ้าในวันนี้"
นักพรตเซวียนอี้พูดเข้าประเด็น เขาไม่ได้ลงโทษเจียงเฉินเพราะศักยภาพที่มากมายของเจียงเฉิน ในฐานะผู้นำนิกาย ระดับการบ่มเพาะของเขาอยู่เหนือกว่าผู้อื่น แน่นอนว่าเขาสามารถที่จะบอกได้ถึงศักยภาพอันยิ่งใหญ่และความทะเยอทะยานของหนานเป่ยเฉาเช่นกัน
นี่เป็สาเหตุที่เขาได้เข้าข้างเจียงเฉินด้วยความอัจฉริยะที่สามารถต่อกรกับหนานเป่ยเฉาได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ทุกอย่างที่นักพรตเซวียนอี้กระทำล้วนเพื่อนิกายเซวียนอี้
"เื่หนานเป่ยเฉาข้าจะจัดการเอง อย่างไรก็ตามอาการของเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานนั้นสาหัสมาก และพวกเขา้าเวลาในการฟื้นฟู ข้าจะฝากพวกเขาไว้ทีู่เากั๋วฉาน สำหรับเฝินจงถัง ข้าไม่้าที่จะเห็นเื่เช่นนี้เกิดขึ้นอีก"
เจียงเฉินพูดออกมา
"เ้าวางใจได้ จะไม่มีเื่เช่นนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอน เ้าจะต้องมุ่งมั่นและทุ่มความพยายามในการบ่มเพาะเพื่อให้เ้าสามารถที่จะต่อสู้กับหนานเป่ยเฉาได้ในเร็วๆนี้ สำหรับเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยาน เ้าฝากกั๋วฉานดูแลได้ เขาคือผู้นำนักปรุงยาของนิกายเซวียนอี้และเขาแตกฉานในเื่สมุนไพรมากที่สุดในนิกาย หากเ้า้าสิ่งใด เ้าสามารถขอเขาโดยตรงได้"
นักพรตเซวียนอี้พูดออกมา ในความคิดของเขา การบ่มเพาะของเจียงเฉินได้มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องนั้นเป็สิ่งที่สำคัญ นอกจากนั้น คู่ต่อสู้ของเจียงเฉินคือหนานเป่ยเฉา
