ถอดเสื้อผ้าออกหรือ?
ประกายความชั่วร้ายส่องประกายในดวงตาของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เต็มใจที่จะขยับตัว
ในความมืด หานอวิ๋นซียังคงเห็นชายหนุ่มจ้องมองมาที่นาง
“มองอะไรนักหนา ไม่ถอดแล้วข้าจะเห็นแผลได้อย่างไร? เ้าเป็ผู้ชาย ข้าเป็ผู้หญิง แล้วคนที่ทรมานก็คือเ้าไม่ใช่ข้า” หานอวิ๋นซีพูดพร้อมกับลงมือทำด้วยตนเอง
อธิการบดีหลินของโรงพยาบาลหลิงหยุนพูดถูก ต่อหน้าแพทย์ ไม่มีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง อย่างน้อยหานอวิ๋นซีก็คุ้นเคยกับมันมานานแล้ว
มือของหานอวิ๋นซีที่กำลังเข้าไปใกล้ แต่ชายคนนั้นก็ปัดออกราวกับว่าเขาเกลียดการััของผู้หญิง
“ข้าทำเอง” ั้แ่แรกจนถึงตอนนี้ ทุกคำของเขาช่างเ็าและไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย
แม้ว่าจะโดนพิษมาไม่น้อย ทว่าชายคนนี้ก็ยังมีพละกำลังและถอดเสื้อคลุมออกได้อย่างรวดเร็ว ความจริงแล้ว ในความมืด หานอวิ๋นซีไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อย่างชัดเจน
ร่างกายของคนไม่ได้ต่างกันมาก นางสามารถหาจุดฝังเข็มหลักในร่างกายได้ด้วยการหลับตา เข็มสีทองสองเล่มถูกเจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มใกล้กับหัวใจของชายคนนั้นเพื่อทำให้พิษคงที่ จากนั้นก็ใช้เข็มเก็บเืจากาแ
ทันใดนั้น ชายคนนั้นรู้สึกว่าอาการแน่นหน้าอกของเขาคลายลง และค่อยๆ ผ่อนคลายการระวังตัวของเขา
“ช้าก่อน ข้าจะไปเอาไฟ”
หานอวิ๋นซีลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องนอน และใช้โอกาสนี้ใส่เืเข้าไปในระบบล้างพิษเพื่อทำการทดสอบ ผลลัพธ์ที่ได้ออกมากลับเป็สิ่งที่คาดไม่ถึง
พิษนี้เป็พิษงูผสม อย่างไรก็ตาม พิษงูทั่วไปในปัจจุบันแตกต่างจากพิษงูโบราณ งูพิษในโบราณจำนวนมากได้สูญพันธุ์ไปแล้วในตอนนี้ ดังนั้นในระบบล้างพิษ จึงมีเพียงบันทึกที่เกี่ยวข้องและไม่มีการจัดเก็บยาแก้พิษที่สอดคล้องกัน แม้กระทั่งสมุนไพรแก้พิษก็ไม่มี
เมื่อเข้าใจอาการเหล่านี้แล้ว หานอวิ๋นซีก็ััาแดาบที่คอ แล้วหยุดนิ่ง ไม่มียาก็ไม่ต้องใช้ เป็นักฆ่าที่น่ารังเกียจ ฆ่าผู้บริสุทธิ์โดยไม่เลือกหน้าแบบนั้น นางไม่น่าไปช่วยเขาเลยจริงๆ!
ดังนั้นนางจึงหยิบยาและอุปกรณ์บางอย่างที่ใช้ไล่พิษ ถือตะเกียงแล้วเดินเข้าไป
ไฟที่สว่างไสว พร้อมกับหานอวิ๋นซีที่เดินเข้ามาจากระยะไกล ก็ค่อยๆ เห็นชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ แต่ก็สามารถเห็นได้จากร่างกายและแขนขาของเขาว่าผู้ชายคนนี้มีรูปร่างดี อย่างน้อยเขาก็สูง
แสงจากตะเกียงที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และเมื่อแสงส่องตรงไปที่ใบหน้าของชายคนนั้น หานอวิ๋นซีก็ถึงกับชะงัก
พระเ้า!
ผู้ชายคนนี้...
เขาเป็นักฆ่าที่ไม่ได้สวมหน้ากาก ใบหน้าที่เ็าและมีกรอบหน้าที่ชัดเจนราวกับเทพเ้าที่แกะสลักจาก์ แม้ว่าเขาจะได้รับาเ็และนั่งอยู่ที่ตรงนั้น แต่กลับไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย ร่างกายของเขาเปล่งรัศมีของท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์และมีอำนาจเหนือกว่าออกมา ไม่ว่าใครที่อยู่ต่อหน้าเขา ก็จะต้องรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าแน่นอน
ทว่าแสงกลับไม่สามารถส่องเข้าไปในดวงตาที่มืดและลึกล้ำของเขาได้ สีดำสนิทนั้นราวกับสามารถดูดซับทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้เข้าไปได้
ดวงตาสีเข้มคู่นั้นจ้องมองมาที่หานอวิ๋นซีอย่างเ็า ราวกับ้าจะดูดนางเข้าไป
หานอวิ๋นซีจ้องมองด้วยความตกตะลึง มือสั่นเทาจนตะเกียงตกลงไปที่พื้น นางเคยเห็นผู้ชายที่เก่งกาจมามากมาย แต่เพียงแวบแรกนางก็ยอมรับเลยว่าชายตรงหน้านั้นมีความสามารถที่จะกำราบผู้คนได้
“จะยืนบื้ออยู่ทำไมอีก?” ชายหนุ่มถามอย่างไม่พอใจ รังเกียจปฏิกิริยาของหานอวิ๋นซีอย่างมาก
ตอนนั้นเอง หานอวิ๋นซีจึงรีบเบนสายตามองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว และสงบสติอารมณ์อีกครั้ง “ข้าไม่ได้กินข้าวน่ะ มือเลยไม่มีแรง”
ขณะที่พูด ก็หยิบตะเกียงและเดินเข้าไปหาเขาโดยที่ไม่ได้มองเขาอีกเลย หลังจากวางตะเกียงแล้ว ก็คุกเข่าลงข้างๆ แล้ววางยา สำลี ผ้าก๊อซ และสมุนไพรทีละอย่าง
เมื่อชายหนุ่มเห็นสำลีพันก้านที่ใช้ทางการแพทย์และผ้าก๊อซที่ทำอย่างประณีต เขาก็เกิดความสงสัยขึ้นมา “นี่คืออะไร?”
หานอวิ๋นซีแสร้งทำเป็ไม่ได้ยิน เงยหน้าขึ้นเพื่อดูาแ แต่เมื่อเห็นาแ นางก็ไม่สามารถเพ่งความสนใจให้อยู่แค่ที่าแได้เลย ครั้งนี้ล้มเหลว!
ผู้ชายคนนี้หุ่นดีเป็บ้า!
หน้าอกที่ดูบึกบึนแข็งแรง หน้าท้องที่มีสัดส่วนชัดเจน ภายใต้แสงสะท้อนของไฟ ผิวสีน้ำผึ้งที่เปล่งประกายแวววาวอย่างมีเสน่ห์ แผ่มวลดิบเถื่อนเฉกเช่นสัตว์ป่าที่ไม่อาจต้านทาน
ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ไม่มีความแตกต่างระหว่างชายและหญิงต่อหน้าแพทย์ มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์เท่านั้น!
หานอวิ๋นซีถึงกับลืมเื่าแไป สายตามองไปทั่วเรือนร่างของเขาโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับหูที่ค่อยๆ แดงขึ้น...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้