ร่างนั้นเปล่งประกายด้วยแสงสีทอง มันมีความรวดเร็วอย่างมากราวกับดาวตกบนท้องฟ้า แม้ว่าจะมีร่องรอยการวิ่งผ่านที่ดูงดงาม แต่ก็มันพุ่งตัวลงมาด้วยความดุดัน!
ถูกต้อง มันคือเงาของเ้าวิหคัปีกมืดโดยมีิอวี่เกาะอยู่บนคอของมัน ส่วนเิหยูเยียนนั้นก็เกาะเอวของิอวี่ด้วยสองมือเอาไว้แน่น เพราะมันเร็วมากนางจึงต้องเอาหัวซุกไปที่แผ่นหลังของิอวี่เพื่อต้านลมที่พัดมาราวกับมีดกรีด!
ิอวี่ไม่มีทางยอมผ่อนความเร็วเพื่อให้เิหยูเยียนสบายขึ้นแน่นอน กลับกัน เขาจำเป็ต้องไปยังบริเวณที่ัทะเลทรายอยู่ให้เร็วที่สุดด้วย
มันอาจจะไม่ใช่รังของัทะเลทรายจริงๆ ก็ได้ เพราะัทะเลทรายนั้นน่าจะระวังตัวอย่างมาก มันมาครั้งนี้น่าจะมาเพื่อหาอาหาร แต่ว่าอย่างไรก็น่าจะเอาไข่ัของตัวเองมาด้วยแน่
และมันก็น่าจะเอาไข่ัซ่อนเอาไว้ในทะเลทรายในระยะสิบลี้นี้ เมื่อมันหาอาหารเสร็จ มันก็จะกลับไปยังที่เดิมเพื่อเอาไข่ักลับมา
มันเป็วิธีที่แน่นอนที่สุด!
ดังนั้น วินาทีที่ิอวี่เห็นัทะเลทรายโผล่ขึ้นมาจากทะเลทรายดูด เขาก็รู้ทันทีเลยว่ามันซ่อนไข่ัเอาไว้ที่นั่น
เขาไม่ได้ลงมือแต่แรก เพราะไม่แน่ใจว่าัทะเลทรายนั้นสามารถััอากาศได้สูงถึงหนึ่งหมื่นเมตรหรือไม่ ดังนั้นเขาเลยไม่กล้าบุ่มบ่าม จนกระทั่งมันมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่โอวหยางเต้าอวี่ เขาถึงเตรียมที่จะลงมือ
เป้าหมายก็คือ ทะเลทรายดูดที่อยู่ห่างจากจุดนี้ไปอีกสิบกิโลเมตร
ไข่ัมันถูกซ่อนเอาไว้ที่นั่น!
ทันทีที่โอวหยางเต้าอวี่ลงมือต่อสู้กับัทะเลทราย ิอวี่ก็บังคับวิหคัปีกมืดให้บินพุ่งไปทางด้านล่างทันที เพราะรู้ดีว่าตนเองนั้นอยู่สูงถึงหมื่นเมตร จากจุดที่เขาอยู่นั้นเป็รองพวกซูอี้หรานมาก ดังนั้นเขาจำเป็ต้องชิงโอกาสกลับมา ออกตัวทีหลัง แต่ไปถึงก่อน!
“เร็วอีกหน่อย!”
ิอวี่กับเ้าวิหคปีกมืดนั้นใจสื่อถึงกัน เขาตะคอกเสียงเบาๆ ตอนนี้เพื่อชิงโอกาสในทุกวินาที จะให้มีอะไรผิดพลาดไม่ได้เลย
วิหคัปีกมืดมีกล้ามเนื้อและปีกที่แข็งแกร่ง มันบินพุ่งลงไปราวกับพญาเหยี่ยว ทะลุทะลวงอากาศ ยิ่งบินยิ่งเร็ว ลมที่พัดผ่านหน้าราวกับมีดกรีด แม้แต่ิอวี่เองก็รู้สึกว่ารับไม่ไหว เขาถึงกับต้องปล่อยลมปราณออกมาเป็เกราะเพื่อต้านทานเอาไว้!
เมื่อเห็นว่าจุดที่ทะเลทรายดูดสิบกิโลเมตรกำลังใกล้เข้ามาแล้ว จากสถานที่เล็กเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ผ่านทะลุเมฆหลายต่อหลายชั้น ไม่กี่อึดใจก็น่าจะพุ่งลงไปในทะเลทรายดูดได้แน่นอน
แต่ในเวลานี้เอง เ้าวิหคัปีกมืดที่พุ่งลงมาเหมือนดาวตกนั้นกลับถูกเงาของหลายต่อหลายคนที่กำลังบินมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็วพบเข้า
ซูอี้หรานนั่งอยู่บนพญาเหยี่ยวที่เพิ่งจะจับมาได้จากทะเลทราย สายตาของเขาดีมาก เขามองเห็นเงาคนอย่างรวดเร็ว ถึงแม้แสงนั่นจะรวดเร็วมาก แต่ว่า ซูอี้หรานนั้นกลับมองเห็นใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน!
“ ... ิอวี่!”
ซูอี้หรานนั้นตะลึงไปเลยทันที เขารู้สึกเหมือนตัวเองนั้นมองผิดไป
แต่ว่า เขาจะมองผิดได้อย่างไรกัน? สายตาเขาดีขนาดนี้ไม่มีทางมองพลาดแน่ หากบอกว่าเขามองผิดไป ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของิอวี่ เิหยูเยียน ใบหน้าแบบนั้น เขาไม่มีทางมองผิดแน่!
“เ้าสวะนั่น!” สีหน้าของซูอี้หรานนั้นนิ่งเข้มลงทันที ทำให้ในหัวของเขานั้นผุดอะไรขึ้นมามากมายเยอะแยะเต็มไปหมด
ก่อนอื่นเลย ิอวี่ไม่ได้บีบหยกหนีออกจากสนามรบร้างโบราณ เดิมทีมันก็เหนือความคาดหมายของซูอี้หรานมากพอแล้ว
เื่ต่อมา เขาไม่เพียงไม่หนีไป แต่ยังวิ่งเข้ามาในถ้ำเสือทั้งๆ ที่รู้ว่าด้านในนั้นมีเสืออยู่? ใครให้ความกล้าขนาดนี้กับเขากัน!
ตอนที่ซูอี้หรานเอ่ยปากขึ้นมา ลั่วอิงที่อยู่ด้านข้างก็มองไปที่เขาด้วยความใ เห็นซูอี้หรานหน้าแดงมาก ดวงตาของเขาทมึงถึง สายตาเต็มไปด้วยความแค้น ... นางก็รู้เลยทันทีว่า เงาที่ว่านั่นน่าจะเป็คนที่เผาผมและคิ้วของซูอี้หรานก่อนหน้านี้เป็แน่
พอคิดถึงคนคนนั้น ในใจของลั่วอิงก็รู้สึกโมโห
คนที่เผาผมของซูอี้หรานจนทำให้ทุกคนจำไม่ได้ในตอนแรก ตอนนั้นที่นางเห็นซูอี้หรานครั้งแรก แล้วยังเป็ตัวนำในการกระทืบเขาอีก ทำให้ซูอี้หรานถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ...
นางตบหน้าน้องชายแท้ๆ ของโอวหยางเต้าอวี่ต่อหน้าเขา!
ถึงแม้โอวหยางเต้าอวี่จะไม่ได้พูดอะไร แต่หลังจากวันนั้นมา โอวหยางเต้าอวี่ก็แทบไม่ได้สนใจนางไปหลายวัน ทำให้นางรู้สึกละอายมาก ...
ทุกอย่าง มันเป็เพราะิอวี่คนเดียว!
ในเวลานี้เอง ซูอี้หรานก็ชักกระบี่ออกมา แล้วบังคับเ้าเหยี่ยวทะเลทรายพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เขาพูดโดยไม่สนใจลั่วอิงเลยว่า “เ้าไปขโมยไข่ั ข้าจะไปจัดการเ้าเดรฉานนั่น”
“ไม่ เราร่วมมือกันฆ่าเขา หากเขาหนีไปได้ในสิบวินาที ต่อไปเราคิดอยากจะฆ่าเขาอย่างน้อยก็ต้องรอให้สายเลี่ยนเหยียนล่มสลายก่อนเลยนะ ข้ากลัวเ้าจะรอไม่ไหว”
ลั่วอิงพลิกข้อมือ แส้หนังงูสีน้ำเงินเข้มก็ปรากฏขึ้นมาในมือ สายตาของนางเต็มไปด้วยจิตสังหาร “อีกอย่าง สิบวินาที ก็ไม่ได้ทำให้เราเสียเวลาในการขโมยไข่ัขนาดนั้นหรอก”
“เยี่ยมเลย”
ท่าทางของซูอี้หรานดูตื่นเต้นมาก แล้วก็บังคับอสูรสัตว์ปีกบินเข้าไปใกล้กับเ้าวิหคัปีกมืด
และในวินาทีคับขัน เ้าวิหคัปีกมืดก็ลงมาจากที่สูง มันพุ่งลงจมหายไปในทะเลทราย
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”
ซูอี้หรานเองก็เข้าใกล้ในทันที เขาตั้งสติและปล่อยกำลังการต่อสู้ออกมาเต็มที่ พลังจิตพุ่งเป้าไปที่เงาที่มุดลงทะเลทรายดูดไป เขาปล่อยลมปราณที่น่ากลัวออกมา โดยไม่ได้ปรานี
ส่วนลั่วอิงที่อยู่ด้านข้างก็ฟาดแส้ลงที่กลางอากาศจนเกิดการะเิไปที่เงาดังกล่าว
กระบวนท่าสังหารปล่อยไปตามทิศทางที่วิหคัปีกมืดนั้นมุดลงไป ทำให้มันต้องพุ่งออกมาจากทะเลทรายดูดใหม่ แล้วใช้สายตาจ้องไปที่ซูอี้หรานและลั่วอิงด้วยความโมโห
ถึงแม้เ้าวิหคัปีกมืดนั้นจะมีความเร็วอย่างมาก แต่มันก็ยังเป็แค่อสูรระดับสิบเท่านั้น เมื่อเจอการโจมตีของซูอี้หรานกับลั่วอิง มันก็ไม่มีทางมุดฝ่าต่อไปได้อีก ทำได้แค่ต้องย้อนกลับขึ้นมา
เ้าวิหคัปีกมืดเหมือนจะเสียใจนิดหน่อย สายตาของมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ในเวลานี้ ิอวี่กับเิหยูเยียนที่อยู่บนตัวของเ้าวิหคัปีกมืด สายตาก็เต็มไปด้วยความโกรธเช่นกัน โดยเฉพาะิอวี่ สายตาของเขาเหมือนเปลวไฟลุกโชน ...
“เ้าสวะ คิดไม่ถึงเลยว่า์มีทางเ้าไม่เดิน นรกไม่มีประตูเ้ากลับคิดจะฝ่าเข้าไป ถ้าอย่างนั้นเ้าก็อย่าได้โทษว่าข้าไม่ปรานี วันนี้ข้าจะฆ่าเ้าให้ได้คอยดู!”
ซูอี้หรานชี้กระบี่ไปที่ิอวี่ วินาทีที่วิหคัปีกมืดพุ่งออกมา ศิษย์ชั้นยอดคนอื่นก็ตามมาทันพอดีและล้อมพวกเขาเอาไว้เป็วงกลมในกรอบรัศมีร้อยเมตร
ิอวี่นั้นยิ้มมุมปาก “อย่างนั้นหรือ? เ้ารู้หรือเปล่า ตอนนี้ข้ามีกำลังต่อสู้แค่ไหนแล้ว!”
พูดจบ ิอวี่ก็ปล่อยลมปราณที่น่ากลัวออกมา ...
เขามีขอบเขตอมฤตขั้นที่สองระดับสูงสุด!
ในเวลานี้ เิหยูเยียนยังคงเกาะเอวของิอวี่เอาไว้ เพราะว่าความกลัวทำให้นางยังคงเอาหน้าซุกไปที่หัวไหล่ของเขาอยู่โดยไม่ได้มองใครเลย แต่ดวงตาของนางนั้นเปลี่ยนเป็สีม่วงแล้ว ...
นั่นคือ พลังเวทลวงตา!
“หือ?”
เมื่อครู่ซูอี้หรานนั้นมัวแต่ดีใจ เลยไม่ทันได้สังเกตลมปราณของิอวี่ แต่หลังจากได้ััแล้วเขาก็ตะลึงไป ิอวี่ทำได้อย่างไร ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งเดือนก็ไปถึงขอบเขตอมฤตขั้นที่สองระดับสูงสุดแล้วหรือ?
ซูอี้หรานเปิดพลังจิตของเขาขึ้นมา หลังจากที่ััได้ว่าในร่างกายของิอวี่นั้นมีเทวะสองดวง ซึ่งมันสอดคล้องกับลมปราณที่เขาปล่อยออกมาเมื่อไม่กี่วันก่อน เพียงแต่พลังฝีมือของเขานั้นมีการเปลี่ยนแปลงไป
ถึงแม้ซูอี้หรานจะไม่เชื่อ แต่ิอวี่ก็ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาจริง จะไม่เชื่อก็ไม่ได้!
“ไม่ต้องกลัว เราร่วมมือกันฆ่าเขานะ” ลั่วอิงพูดเตือนสติ
“ถูกต้อง”
ซูอี้หรานยิ้มอย่างร้ายๆ “วันนี้ สิบวินาที ข้าจะทำให้เ้าไร้ที่ฝังเลย!”
ิอวี่ที่อยู่ตรงข้ามนั้นกลับส่ายหน้า สายตาที่มองไปที่ซูอี้หรานเต็มไปด้วยความดูถูก เขาใช้มือชี้หน้าซูอี้หราน ยิ้มแล้วพูดว่า “อย่างนั้นหรือ? เ้าหัวล้าน ข้ารอดูฝีมือเ้าอยู่นะ รักษาเวลาสิบวินาทีของเ้าให้ดี อย่าได้ทิ้งความเสียใจอะไรไว้ล่ะ”
“ ... เ้า!”
ซูอี้หรานนั้นตัวสั่นไปทั้งตัว เดิมที “หัวล้าน” มันก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไร แต่ตอนนี้ สองคำนี้มันเป็เหมือนคำต้องห้ามสำหรับเขา!
“ข้าจะฆ่าเ้า!” ซูอี้หรานคำรามเสียง แล้วก็สั่งให้เหยี่ยวทะเลทรายบินพร้อมกับพุ่งแทงกระบี่โจมตีใส่ิอวี่ ลั่วอิงที่อยู่ด้านข้างของซูอี้หรานนั้นก็หน้านิ่งเหมือนกัน ในมือตวัดแส้รวบรวมลมปราณและโจมตีออกไปด้วยความน่ากลัว
สายตาของิอวี่มีเปลวไฟที่ลุกโชน เขาอัญเชิญกระบี่หวงฉวนออกมา และออกกระบี่ปะทะกับการโจมตีของทั้งสองคน ...
......
“ ... ตู้ม!”
ใต้ทะเลทรายดูด มีเงาที่มุดเข้ามาด้านในได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวที่อยู่้าแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้หยุด ยังคงเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ
หากพวกซูอี้หรานเห็นเงาชายหนุ่มที่เข้ามาในทะเลทรายคนนี้ พวกเขาจะต้องใมากแน่ เพราะชายหนุ่มคนนี้นั้นคือิอวี่!
ถูกต้อง คนที่อยู่้าทะเลทรายไม่ใช่ิอวี่ แต่เป็ทาสเพลิงที่ิอวี่สร้างขึ้นมา!
ถึงแม้ทาสเพลิงจะเกิดมาจากดวงจิตแห่งไฟ บนตัวเขานั้นจึงไม่ได้มีเทวะอะไรเลย แต่ิอวี่ก็คิดเื่นี้เอาไว้แล้ว หากเขา้าปกปิดความจริง อาศัยแค่ร่างของทาสเพลิงคงทำไม่ได้แน่ เพราะใช้สมองคิดสักนิดอย่างไรก็แยกออกว่านั่นมันคือทาสเพลิง
แต่ว่า คนที่ซ่อนจุดบอดจุดนี้ได้นั้นไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็เิหยูเยียน
ตอนที่ซูอี้หรานเห็นิอวี่กับเิหยูเยียนพุ่งลงมาจากที่สูง เิหยูเยียนนั้นก็ได้ร่ายพลังเวทลวงตาแล้ว ทุกคนก็จับจ้องมาแค่ิอวี่จนไม่ได้ระวังหรือป้องกันอะไรอย่างอื่นเลย ดังนั้นพลังเวทลวงตาของเิหยูเยียนก็เลยพุ่งเข้าสู่หัวของแต่ละคนโดยพวกเขาไม่รู้ตัว
ตอนที่ิอวี่พุ่งเข้าไปในทะเลทรายดูด เขาก็เรียกทาสเพลิงออกมา ส่วนตัวเขาก็ดำลงไปในทะเลทราย เมื่อเ้าวิหคัปีกมืดบินพุ่งขึ้นมา คนที่ทุกคนเห็นนั้นจึงไม่ใช่ิอวี่ แต่เป็ทาสเพลิง
และในวินาทีนั้น เิหยูเยียนก็เริ่มร่ายมนต์ลวงตาเพื่อให้ทุกคนหลับ ดังนั้น แต่ละคนจึงคิดไปเองว่าในร่างของทาสเพลิงนั้นมีเทวะอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่า มันเป็เพราะเิหยูเยียนสร้างภาพลวงตาในหัวของพวกเขา!
ถึงแม้เวทลวงตานี้จะใช้ได้ไม่นาน แต่ก็สามารถยื้อเวลาที่มีค่าอย่างมากให้กับิอวี่
ิอวี่ว่ายลงลึกเรื่อยๆ ถึงแม้ตาเปล่าจะมองไม่เห็นอะไรรอบตัวเลย แต่เขาก็ได้เปิดััแห่งิญญาเอาไว้จึงมองเห็นได้ทะลุทะลวง เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่ารอบตัวนั้นมีอะไรบ้าง
แค่ไม่ถึงห้าวินาที ิอวี่ก็พบว่าตรงด้านล่างที่เยื้องออกไปไม่ไกล มันมีของที่มีลักษณะเป็เปลือกทรงกลมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่ มันเหมือนถูกเก็บซ่อนเอาไว้ใต้ทะเลทรายลึกกว่าพันเมตร วางซ่อนอยู่ภายในโขดหินจำนวนมากกองหนึ่งซึ่งมองเห็นได้ยากมาก
นั่นคือ ... ไข่ั!
ิอวี่ว่ายลงไปในทะเลทรายลึกอย่างตื่นเต้น หลังจากที่ลงลึกลงไปเรื่อยๆ เขาก็รู้สึกว่า หยกโบราณที่อยู่ตรงบริเวณหน้าอกของเขานั้นมันสั่นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ...
