แน่นอนว่าซูจิ่นซีจะไม่ไปเพียงผู้เดียว
ผู้ใดจะรู้ว่าที่หอสุราตู้คังจะเป็สถานที่เช่นไร หากฮั่วซืออวี่ถูกพิษจากหอสุราตู้คังนั้นจริงๆสถานที่นั้นก็จะต้องมีอันตรายที่ไม่อาจรู้ได้ซ่อนอยู่มากมาย
นางเป็ผู้ที่ไม่เข้าใจในวรยุทธ หากเข้าไปเพียงผู้เดียวก็เท่ากับว่าเอาตนเองเข้าไปเสี่ยง
ซูจิ่นซียังไม่มีความกล้าถึงเพียงนั้น
ซูจิ่นซีสังเกตเห็นสีหน้าท่าทางของแม่ทัพฮั่วที่กังวลว่านางจะใช้โอกาสนี้หนีไปซูจิ่นซีจึงกล่าวขึ้นว่า “ท่านแม่ทัพฮั่วรบกวนท่านไปกับข้าสักครั้ง ความปลอดภัยครั้งนี้ของข้าฝากไว้ที่ท่านแล้ว ”
“หากแก้ได้ก็แก้ ถ้าแก้ไม่ได้ก็พูดออกมาตรงๆ เหตุใดต้องพูดจาซี้ซั้วมั่วซั่วมากมายถึงเพียงนี้ด้วยเล่า? ”
ท่าทางแม่ทัพฮั่วดูจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง
ชั่วพริบตาเดียว ซูจิ่นซีก็มีความรู้สึกเหมือนคุยอยู่กับวัว
บางคน เ้าไม่ต้องอธิบาย แม้จะเป็คนที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกันมากนัก ทว่าเพียงสบสายตาให้รู้เป็นัยเท่านั้นเขาก็สามารถเข้าใจว่าเ้าอยากทำสิ่งใด เช่น อวิ๋นจิ่น เป็ต้น
ทว่าบางคน แม้ว่าเ้าจะอธิบายจนปากแห้งลิ้นแห้ง [1] เขาก็ไม่สามารถยืดหยุ่นพลิกแพลง ยังคงดึงดันยืนกรานจนถึงที่สุดยกตัวอย่างเช่น ท่านแม่ทัพฮั่วที่ยืนอยู่ตรงหน้าผู้นี้
“ตอนนี้ฟ้าใกล้จะมืดแล้ว หากข้ากลับจวนไประดมกำลังคนกับท่านอ๋องก็คงต้องเสียเวลาเป็แน่อีกทั้งยังต้องเสียเวลาดำเนินการในวันพรุ่งอีก ทว่าบุตรชายของท่านมีเวลาให้ถอนพิษเพียงสามวันเท่านั้นล่าช้าหนึ่งวันก็เท่ากับเสี่ยงอันตรายขึ้นอีกหนึ่งวัน และเสียโอกาสช่วยชีวิตไปอีกหนึ่งวันดังนั้นจึงต้องใช้วัตถุดิบที่มีในพื้นที่แทน”
“หึ อย่างไรท่านก็เล่นลูกไม้อันใดไม่ได้ ข้าจะไปกับท่านก็ได้! ”
แม่ทัพฮั่วกล่าวเสียงขึ้นจมูกอย่างเ็า
เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหามากคนมากความให้วุ่นวาย แม่ทัพฮั่วจึงพายอดฝีมือเพียงสี่นายปลอมตัวติดตามซูจิ่นซีไปยังหอสุราตู้คังนอกเมืองตี้จิง
อย่างไรก็ตาม หอสุราตู้คังกับหอสุราในเมืองตี้จิงนั้นมีความคึกคักและสีสันบรรยากาศที่ไม่เหมือนกันแม้แต่น้อยแม้ว่าหอสุราตู้คังจะมีชื่อเสียงมาก ทว่ากลับซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกของูเาชังชุ่ยนอกเมืองหลวง
ทิวเขาเขียวขจีและน้ำทะเลสีมรกตกระจ่างใส ต้นไผ่สีเขียวงอกงามปกคลุมพื้นที่จากโลกภายนอกหลังจากเดินเข้ามาแล้วก็ทำให้ผู้คนััได้ถึงความลึกลับที่น่ารื่นรมย์
กระทั่งพนักงานในหอสุราต่างก็สวมชุดแขนกว้างสีเขียวมรกตที่สง่างามสะอาดสดชื่นดั่งธรรมชาติ เรียบร้อยเหมือนกันไปหมด
ทันทีที่ซูจิ่นซีเดินเข้ามาก็มีชายชราผมขาวอายุราวห้าสิบหกสิบปี สวมเสื้อแขนยาวสีเทาเข้มออกมาต้อนรับ
“ฮูหยินท่านนี้ เหมือนท่านจะมาหอสุราของพวกเราเป็ครั้งแรกฮูหยินเชิญด้านในขอรับ”
ซูจิ่นซีพยักหน้าแล้วเดินตามชายชราเข้าไปด้านใน
ชายชราพาซูจิ่นซีและผู้ติดตามเข้าไปในห้องไม้ไผ่ที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงามห้องหนึ่ง
“ไม่ทราบว่าฮูหยิน้ารับสิ่งใดหรือขอรับ?”
ซูจิ่นซีมองไปรอบๆ ห้องไม้ไผ่ นางลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่คิดว่าโลกภายนอกจะมีของตกแต่งหรูหราถึงเพียงนี้ดูเหมือนว่าเ้าของหอสุราแห่งนี้หากไม่ได้เป็ผู้มีอำนาจหรือฐานะ ก็ต้องเป็ผู้ที่มีความมั่งคั่งไม่น้อยเลยทีเดียว
“ที่หอสุราของพวกเ้ามีสุราชนิดใดบ้าง? ”
ใบหน้าของชายชรายกยิ้มเล็กน้อย พลางเหลือบมองสตรีเสื้อสีเขียวที่คอยรับใช้อยู่ด้านข้าง
สตรีเสื้อสีเขียวพยักหน้าแล้วเดินออกไป ผ่านไปไม่นานนางก็กลับเข้ามา ในมือมีหนังสือเล่มเล็กยื่นให้ชายชรา
ชายชรารับมา ก่อนจะมอบให้ซูจิ่นซี
“ฮูหยินท่านนี้ รายชื่อสุราทั้งหมดของหอสุราข้าน้อยล้วนอยู่ตรงหน้าฮูหยินสามารถเลือกได้เองขอรับ”
ซูจิ่นซีเปิดดู เป็ชื่อสุราทั้งหมดจริงๆ
อย่างแรกคือสุราตู้คัง เป็สุราชนิดพิเศษของหอสุราตู้คัง
นอกจากนั้นยังมีสุราจู๋เยี่ยชิง สุราหลานหลิงเหม่ย สุราจ้วงหยวนหง สุราหนี่ว์เอ๋อร์หง สุราจิ่วอวิ้นชุน สุราเฮ่อเหนียนก้ง สุราถูซู สุราจูอวี๋ สุราหนานจู๋ สุราซงฮวา สุราเฝิน และอื่นๆ อีกกว่าร้อยชนิด
แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นมีสุราดอกเหมยที่ซูจิ่นซีเดินทางมาเพื่อตรวจสอบด้วย
ซูจิ่นซีมองดูอย่างคร่าวๆ ไม่ได้พูดถึงสุราดอกเหมยทว่ากลับเลือกสุราที่มีชื่อว่าจ่าวจี๋มาหนึ่งชนิด
“ได้ยินมาว่าสุรานี้มีสรรพคุณช่วยรักษาความงามดูแลผิวพรรณ ข้า้าลิ้มลองเสียหน่อย”
ชายชรารับหนังสือเล่มเล็กมาแล้วรีบให้คนไปเตรียมสุราให้ซูจิ่นซี
ระหว่างรอสุราจ่าวจี๋ ซูจิ่นซีก็เปิดระบบถอนพิษทั้งระบบ เพื่อตรวจสอบหอสุราตู้คังอย่างระเอียดรวมถึงตำแหน่งของอุโมงค์เก็บสุราของที่นี่ ทว่าซูจิ่นซีตรวจสอบด้วยระบบถอนพิษจนแล้วเสร็จกลับไม่พบพิษที่เกี่ยวข้องกับชางหลงแต่อย่างใด
ในกรณีนี้มีความเป็ไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้น
อย่างแรกคือ หอสุราแห่งนี้ค่อนข้างใหญ่มีสถานที่ที่ระบบถอนพิษไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างทั่วถึง
อีกอย่างก็คือ ที่แห่งนี้ยังมีพิษที่ความร้ายแรงของมันไม่ธรรมดายิ่งกว่าพิษชางหลงเสียอีกมันเหมือนกับพิษที่อยู่บนร่างกายของเฉินไท่เฟยอย่างไรอย่างนั้น ทว่าในระหว่างการตรวจสอบระบบการถอนพิษได้ถูกบางสิ่งรบกวน นางจึงไม่สามารถตรวจสอบได้
“ฮูหยิน สุราจ่าวจี๋ที่ท่านสั่งขอรับ”
ชายชรายกสุราที่ซูจิ่นซีสั่งขึ้นมา
ซูจิ่นซีรับแก้วมาด้วยอาการสงบเยือกเย็นไม่แสดงพิรุธ แล้วค่อยๆจิบอย่างระมัดระวัง
“แท้จริงเป็สุราชั้นดี สมควรเป็สุราอันดับหนึ่งของหอสุราตู้คังแห่งแคว้นจงหนิงชื่อเสียงไม่น้อยหน้าผู้ใด”
“ขอบคุณฮูหยินที่ชื่นชมขอรับ”
ชายชรายอมรับคำชมของซูจิ่นซีอย่างสงบไร้กังวลใด
ซูจิ่นซีดื่มอีกแก้ว
“ได้ยินมาว่าสุราดอกเหมยของหอสุราสูงส่งไม่เลวเลยทีเดียวสามีของข้าชอบดื่มมาก ท่านผู้เฒ่า ข้ายัง้าสุราดอกเหมยหนึ่งไหกลับไปด้วย”
“ฮูหยินโปรดรอสักครู่ ผู้เฒ่าอย่างข้าจะให้คนไปนำมาเดี๋ยวนี้! ”
“ท่านผู้เฒ่าโปรดรอก่อน ข้ากับสามีพึ่งแต่งงานกันได้ไม่นานครั้งนี้เป็ครั้งแรกหลังจากแต่งงานที่ข้าออกมาซื้อสุราให้สามี ข้า้าเป็ผู้ลงมือเทสุราและปิดไหด้วยตนเองหวังว่าหอสุราแห่งนี้จะเต็มใจช่วยเติมเต็มความรักของภรรยาที่มีต่อสามีอย่างข้า”
ความลำบากใจปรากฏบนใบหน้าของชายชรา
“เื่นี้... ในเมื่อฮูหยินมาที่หอสุราตู้คังของเราแล้ว จำเป็ต้องรู้กฎของหอสุราตู้คังของเราอย่างหนึ่งตราบใดที่สามารถตอบสนองความ้าของลูกค้าได้หอสุราตู้คังของเราก็จะทำให้ลูกค้าพอใจ ทว่าห้องเก็บสุรานี้...ตามกฏแล้วห้ามให้คนนอกเข้าขอฮูหยินอภัยให้ด้วยขอรับ”
เพื่อหลีกเลี่ยงเพื่อนร่วมอาชีพปะปนเข้าไปและขโมยเรียนเคล็ดลับการกลั่นสุรา หอสุราทั่วไปจึงมีกฎที่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไปในโรงกลั่นสุราและห้องสุรา
ซูจิ่นซีทราบอยู่แล้วว่าชายชราจะต้องปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ นางหมดหวังแล้ว
“เช่นนั้นรบกวนท่านผู้เฒ่าช่วยไปนำเหล้าสุราเหมยมาให้ข้า ขอที่เก็บไว้นานและรสชาติดีที่สุด”
“ฮูหยินรอสักครู่นะขอรับ! ”
ชายชราพาคนไปนำสุรามาให้ซูจิ่นซีด้วยตนเอง
ซูจิ่นซีส่งแววตาบอกเป็นัยให้แม่ทัพฮั่ว นางใช้ข้ออ้างขอออกไปเข้าห้องน้ำกับลวี่หลีเพื่อที่จะได้ออกไปจากห้องไม้ไผ่
แม่ทัพฮั่วผู้ซื่อตรงและเข้มงวด คาดไม่ถึงว่าจะเข้าใจความหมายของซูจิ่นซี
เขาไม่ขัดขวาง อีกทั้งยังไม่ทำให้นางยุ่งยากลำบาก
ซูจิ่นซีออกจากห้องไม้ไผ่และเดินตรงไปยังทิศทางของห้องเก็บสุรา
แม้นี่จะเป็ครั้งแรกที่ซูจิ่นซีมาเยือนหอสุราตู้คัง ทว่าระบบถอนพิษของนางกลับสามารถระบุตำแหน่งของห้องเก็บสุราได้อย่างง่ายดายโดยอาศัยการตรวจจับปริมาณของสุราที่มีอยู่เป็จำนวนมาก เนื่องจากส่วนประกอบที่สำคัญหลายอย่างในสุราก็เป็พิษเช่นกัน
ตลอดทาง ซูจิ่นซีใช้ระบบถอนพิษตรวจสอบบริเวณโดยรอบอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบพิษชนิดนั้นที่ซูจิ่นซีตามหา
ความหวังสุดท้ายคงต้องฝากไว้กับอุโมงค์เก็บสุราที่เก็บสุราไว้เยอะที่สุดแล้ว
สถานที่ที่มีชื่อเสียงเช่นนี้มักให้ความสำคัญกับลูกค้าเป็อันดับแรกซูจิ่นซีเดินเตร่ไปมารอบหอสุรา ตราบใดที่ไม่เจอผู้จัดการพนักงานธรรมดาทั่วไปจะไม่สามารถเข้ามาขัดขวางได้
ไม่นานนัก ซูจิ่นซีและลวี่หลีก็เดินมาถึงด้านนอกอุโมงค์เก็บสุรา
ซูจิ่นซีซ่อนตัวอยู่ในความมืด นางเปิดระบบถอนพิษทั้งระบบอีกครั้งเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดรอบคอบนางตั้งใจตรวจองค์ประกอบสารพิษทั้งหมดในอุโมงค์เก็บสุรา
ทว่าครั้งนี้ก็ยังหาสิ่งที่นาง้าไม่พบ
ในระยะใกล้ถึงเพียงนี้ ไม่ควรมีสิ่งใดที่สามารถหลุดพ้นจากประสิทธิภาพการตรวจสอบของระบบถอนพิษได้
หรือว่าความคิดของนางผิดพลาดไป?
เดิมทีชางหลงไม่ได้อยู่ที่หอสุราตู้คัง ฮั่วซืออวี่ก็ไม่ได้ถูกพิษที่นี่?
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดซูจิ่นซีก็ตัดความเป็ไปได้ที่หอสุราตู้คังเป็ที่มาของพิษออกไปนางตัดสินใจว่าหลังจากกลับไป นางจะหาเบาะแสอื่นและคิดหาวิธีใหม่อีกครั้ง
ทว่า...
ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า ขณะที่ซูจิ่นซีกำลังจะหันหลังกลับ ทันใดนั้นนางก็ถูกบางอย่างกระแทกเข้าที่ศีรษะอย่างแรงดวงตาของนางมืดแสงลง นางมองไม่เห็นสิ่งใดและล้มลงกับพื้นในทันที
คาดไม่ถึงว่าจะมีคนตีซูจิ่นซีจนสลบ
......
เชิงอรรถ
[1] ปากแห้งลิ้นแห้ง คือสุภาษิตจีน หมายถึง พูดจนปากเปียกปากแฉะ พูดไม่หยุด
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้