“ ศิษย์พี่ท่านขอรายละเอียด ลูกเขย จากพ่อแม่ของพี่สาวด้วยเราจะต้องยื่นเื่ให้เ้าหน้าที่ไปสอบสวนต่อหรือว่าเป็เราที่ต้องสืบสวนเองเ้าค่ะ”
“ยื่นเื่ให้กับ ให้กับเ้าหน้าที่ไปจัดการต่อจะดีกว่า แต่มันก็ช้าเราต้องร่วมมือกับเ้าหน้าที่ด้วยรวมถึงจะจบไว”
“ อย่างนี้พวกเราไม่ต้องเดินทางไปที่เมืองหนานหรือเ้าค่ะ ศิษย์พี่”
“ ต้องไปแต่อาจจะไม่อยู่นาน เ้าไม่อยากช่วยพี่สาวซินอี ให้จบนำคนร้ายมาลงโทษรึ”
“ อยากเ้าค่ะแต่ข้าไม่อยากเดินทางไกล ข้าชอบเข้าป่ามากกว่าเข้าเมืองแต่ถ้า มีขนมอร่อยๆไปก็ได้เ้าค่ะ”
“ ถ้าได้ข้อมูลแล้วเราจะเดินทางกลับสำนักเทียนซานก่อนต้องไปรายงานกับท่านอาจารย์แล้วค่อยเดินทางไปที่เมืองหนานกัน”
“ พวกเ้าทำดีมาก ถ้าไปเมืองหนานเสร็จเื่แล้วก็แวะหาน้ำผึ้งในป่ามาฝากอาจารย์ด้วย ข้า้าน้ำผึ้งเป็จำนวนมากเอามาผสมยา ลดความขมของยาจะได้กิน ง่ายๆ”
ทั้งหกคนเดินทางมาที่เมืองหนาน เกาเจี๋ยและหวังข่ายเข้าไปรายงานเื่ ซินอี ทั้ง4คนเลยมาเดินดูขนมที่ตลาด จะซื้ออะไรก็ลำบากเพราะว่าใบไม้ทองคำเงินทอนถ้าจะซื้อต้องซื้อเป็จำนวนเยอะสิ่งของที่จะมาแลกเปลี่ยนก็ไม่มี
ต้องซื้อรวมกับอาหารคาว สามหนุ่มต้องช่วยกันถือ พวกเขาต้องหาที่พักแต่เกาเจี๋ย เดินมาบอกหลังคุยกับเ้าหน้าที่เมืองหนานแล้ว ว่าให้ไปพักที่เรือนรับรองแขก ของเมืองหนานได้
คดีนี้ถิงถิงไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวด้วย เพราะยังเด็กจึงอยู่กับศิษย์พี่จางซุน แต่ใครจะคิดว่าผีสาวซินอีจะตามด้วย นางมา ปรากฏตัว เป็สาวสวยชุดแดงรอบนี้จางซุนไม่ได้วิ่งไหน
ผีสาวพาถิงถิงและจางซุน ไปดูที่ซ่อนสมบัติสินเ้าสาว ที่อยู่ในเรือนหลังหนึ่งหลังจวน เหมาเต๋อเ้าบ่าวเขามี ภรรยาอยู่แล้ว โดยมีสัญญาหมั้นหมาย มาั้แ่สมัยพ่อแม่เขายังมีชีวิตอยู่
เขาไม่้าจะฆ่าซินอีเพราะนางหน้าตาสะสวยรูปร่างดี ให้มาเป็อนุก็ยังได้แต่คนที่ไม่ยอมคือภรรยาของเขาที่ลงมือสั่งฆ่านาง และให้สะกดิญญานางไว้ เพื่อที่จะกลับไปบอกทางบ้านหรือ จะทางฝันหรือทางไหนก็แล้วแต่
และที่สำคัญคือทั้งสอง้าสินสมรสที่มีจำนวนมากเพราะครอบครัวซินอีมีลูกสาวคนเดียว ความโลภทำให้ทั้งสองร่วมมือกันทั้งที่ถ้าบอกพ่อแม่ของซินอีก็ไม่ต้องแต่งงานก็ได้
เพราะทั้งสองตระกูลคุยกันปากเปล่าไม่ได้มีสินสอดทองหมั้นอะไรทั้งนั้น จะยกเลิกก็ได้
“ พวกท่านเอาอะไรมาพูดข้าถูกโจรปล้นจริง ได้รับาเ็เพิ่งฟื้นตัวได้วันสองวันนี้เองยังไม่ได้ไปแจ้งข่าวกับพ่อแม่ของเ้าสาวข้าเลย ว่าลูกสาวของพวกเขาถูกพวกโจรจับตัวไป”
ร่างกายเขามีาแ ถูกทำร้ายมาจริงนั่นเป็เพราะเขาทะเลาะกับภรรยาเื่ที่เขาจะเอาผู้หญิงคนนั้นกลับมาเป็อนุ จึงถูกผู้เป็ภรรยาผลักแล้วเขากำลังที่เมาสุรา ไม่ทันได้ระวังตัวหลังกระแทกพื้นทำให้ได้รับาเ็
เ้าหน้าที่ได้ทำการตรวจค้นที่บ้านแต่ไม่เจออะไรที่เป็หลักฐานว่าเขาได้ทำร้ายเ้าสาว และไม่มีพยานรู้เห็นจึงกำลังจะเตรียมตัวเดินออกจากบ้าน
“ ศิษย์พี่เ้าค่ะตามข้ามาตอนนี้พี่สาวอยู่กับข้า นางไม่ได้ปรากฏตัวเท่านั้นสินเ้าสาวถูกซ่อนไว้ที่เรือนหลังเล็กท้ายจวน” เ้าหน้าที่ และศิษย์พี่ของถิงถิง ถึงกับ ใเมื่อรู้ว่ามีิญญาของหญิงสาวตามมาด้วย
สองสามีภรรยาซึ่งอยู่ ในบ้านกำลังแอบ ดีใจที่พ้นข้อกล่าวหา ต่อไปพวกเขาไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว สินเ้าสาวก็สามารถเอาออกมาใช้ได้
เ้าหน้าที่เจอสมบัติวางอยู่ในบ้านหลังนี้เต็มไปหมดเพราะว่าเ้าสาวเป็ลูกสาวคนเดียว และเป็ผู้มีอันจะกินระดับต้นของเมืองโจ ตอนขนมาใช้รถม้าตั้งหกคัน
“ นี่คือสมบัติ ส่วนตัวของข้าที่เก็บไว้ตรงนี้พวกท่านจะมาว่าเป็ของผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง พวกท่านมีพยานหลักฐานอะไรว่าเป็ของนาง”ซูเจิน ภรรยาของเหมาเต๋อพูดขึ้น หลังจากเ้าหน้าที่ไปเชิญตัวนางมาที่บ้านหลังนี้
“ ถ้าเป็ของเ้าจริงทำไมถึงไม่เก็บให้เรียบร้อยถึงได้เอามาซ่อนไว้แบบนี้บางชิ้นยังไม่ได้แกะออกจากห่อด้วยซ้ำเ้าแต่งงานมาตั้งนานแล้วยังเก็บทรัพย์สินมีค่าหอด้วยผ้าสีแดงอีกรึ” หัวหน้าชุดตรวจผู้ขึ้น
“ จับสองสามีภรรยาไปสอบสวน ที่จวนเ้าเมือง”
“ พวกท่านจะจับข้าไปไม่ได้และมีหลักฐานอะไรว่ามันไม่ใช่สมบัติของข้าในเมื่อมันวางอยู่ในบ้านของข้า พอใจจะวางตรงไหนก็ได้ สีแดงข้าเป็คนชอบสีแดงก็เลยห่อของพวกนี้ด้วยสีแดงมันแปลกตรงไหน”
“ พี่สาวซินอีบอกว่า ในห่อผ้าสีแดงมีของนางอยู่ถ้าเป็ของท่านน่าจะจำได้ว่าอะไรอยู่ในหอผ้านั้น”
“ เด็กน้อยเ้าพูดเื่อะไรซินอีมันตายไปแล้ว จะมาบอกได้ยังไงว่าในห่อผ้ามีอะไร”
“ หรือท่านบอกได้ว่าข้างในคืออะไรเพราะตอนนี้พี่สาวซินอียืนอยู่กับข้า”
“ เ้าโกหกแล้วเด็กน้อยซินอีถูกสะกดิญญานางจะมายืนอยู่กับเ้าได้ยังไง”
“ พี่สาวซินอีถูกโจรฆ่าตาย แล้วท่านรู้ได้ยังไงว่าพี่สาวถูกสะกดิญญา แม้แต่ผู้ตรวจการที่ยืนอยู่ทั้งหมดที่นี่ ก็ยังไม่รู้นอกจาก ลูกศิษย์ของสำนัก เทียนซานและชาวบ้านหมู่99 อ๋อ!ยังมีพ่อแม่ของผู้ตาย”
“ ข้าก็เดาเอานะสิเพราะปกติพวกโจรชั่วมันฆ่าใครมันก็จะสะกดิญญาคนผู้นั้นไว้อยู่แล้ว” แล้วเื่ของในหอผ้าสีแดงของข้ามีตั้งเยอะแยะไม่มานั่งจำหรอกว่าข้างในคืออะไร
“ แล้วถ้าเกิดว่าข้าที่เพิ่งเข้ามาที่นี่เป็ครั้งแรกสามารถตอบได้ล่ะว่าข้างในหอผ้าคืออะไร หรือไม่ก็ให้พี่ซินอีเองจัดการกับเ้าเอง”
“ มาซิเ้ามันเด็กพูดหลอกลวงข้าไม่กลัวอยู่แล้ว ข้าไม่ได้ฆ่านาง เป็นางที่หน้าด้านผู้ชายก็แต่งงานแล้วยังจะหน้าด้านแต่งงานมาอีก”
“ ถ้าชายชั่วแต่งงานแล้วทำไมต้องไปแต่งงานกับนางอีก หน้าตาไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ แถมยังอยู่ต่างเมืองถ้าไม่ใช่ว่า้าสินสมรสของนาง”
“พี่สาวซินอี ท่านจัดการทั้งสองคนเลยเ้าค่ะแต่อย่าฆ่าให้ตายเพราะดวงิญญาท่านจะมีบาปติด ข้าเป็เด็กี้เีพูดแล้ว”
สิ้นเสียงของถิงถิง สองสามีภรรยาใช้มือบีบคอตัวเองดิ้นทุรนทุราย ไปมาจนน้ำลายฟูมปาก เ้าหน้าที่รวมถึงลูกศิษย์สำนักเทียนซานต่างยืนค้างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ผีสาว ไม่ปรากฏตัวให้ใครเห็นร่างของทั้งสองถูกทุบตี ซึ่งที่ทุกคนเห็นก็คือทำร้ายตัวเอง จนาเ็ตามร่างกายมีเืออกมา นอนแน่นี่อยู่กับพื้น
“ พี่สาวซินอีพอแล้วเ้าค่ะเดี๋ยวพวกเขาจะตายเสียก่อน แค่นี้ก็ทรมานไปอีกนานดูเหมือนแขนขาจะหักด้วย”
“ ศิษย์พี่เ้าคะ พี่สาวซินอีบอกว่าสมบัติสินเ้าสาวนี้ให้ช่วยขนกลับไปให้ท่านพ่อท่านแม่ของนางด้วยเ้าค่ะ พวกท่านจะได้เอาไปทำบุญให้แก่เด็กยากไร้ เดี๋ยวพี่สาวจะไปเข้าฝันเอง”
เกาเจี๋ยส่งเื่ให้กับเ้าหน้าที่ไปส่วนทั้งหกก็พากันเข้าป่าที่เมืองหนานเพื่อหาน้ำผึ้งให้อาจารย์
ถิงถิง รู้มาว่าที่มีผึ้งชนิดหนึ่ง ถ้าโดนต่อยถึงกับตาย ผึ้งหนึ่งพิษมีตัวสีแดงจึงห้าม ศิษย์พี่ทั้งหลายห้ามไปแตะต้อง เด็ดขาด รอให้เก่งกว่านี้ค่อยว่ากัน
ถิงถิงช่วยหาแต่ตอน เก็บรังผึ้งยกหน้าที่ให้ศิษย์พี่ มีรังผึ้งหนึ่ง ใหญ่มากแทบจะติดพื้นดินเพราะมันทำรังอยู่กิ่งไม่สูง ทั้งห้าคนกำลังปรึกษากันว่าจะใช้วิธีไหนเก็บมา
ถิงถิงมอง สภาพศิษย์พี่ทั้งห้าแล้วถ้าเกิดพวกเขาวิ่งแล้วทิ้งนางไว้นางไม่โดนผึ้งต่อยทั้งตัวเลยรึ
“ เดี๋ยวศิษย์พี่พวกท่านไม่ต้องใช้ควันไฟ ไล่มันก่อนหรือเ้าคะ ข้าไม่เห็นมีอุปกรณ์ป้องกันผึ้งต่อยเลย”
“ ศิษย์น้องเล็กพวกข้าไม่เคยใช้ เรามีพลังปานถึงขั้นหนึ่งแล้ว แค่ใช้พลังกดดันมันก็ ใช้ควันมาทำอะไรข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้องใช้ควันไฟไล่มัน”
“ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ศิษย์พี่ว่าสามารถใช้พลังกดดันพวกมันได้ รังอื่นมันเล็กแต่รังนี้มันใหญ่มากพลังพวกท่าน จะสะกดมันได้ทุกตัวหรือเ้าคะ”
“ ศิษย์น้องเ้าสบายใจได้พวกข้าช่วยกัน ไม่เกินจิบชาก็เรียบร้อยแล้ว ไม่แน่ถ้ารังนี้น้ำผึ้งเยอะพวกเราก็จะได้กลับสำนักเร็วขึ้น”
ถิงถิงถอยออกมา หาหญ้าแห้งมัดไว้ แล้วเอาใบไม้ดิบมัดไว้ข้างนอก เพราะที่สังเกตผึ้งนี้รังใหญ่ไม่พอตัวมันยังใหญ่อีกด้วย
ศิษย์พี่เริ่มลงมือถิงถิง จุดไฟทันที ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนางค่อยดับป้องกันไว้ดีกว่า เพราะถ้าเกิดผึ้งไล่ต่อยถึงนางจะวิ่งไวได้ก็หนีไม่พ้น
“ เฮ้ย!ทำไมผึ้งรังนี้ ถึงสะกดยากมันไม่ยอมบินออกไปจากรังของมันเลย ดูเหมือนมันจะเยอะและตัวใหญ่กว่าหลังอื่นพวกเราต้องได้น้ำผึ้งเยอะแน่ ”จางซุนพูดพร้อม กับเดินเข้าไปดูรังผึ้งใกล้ๆ
พวกเขาใช้ดาบในมือเขี่ยแม่ผึ้งออก จากรังเหมือนเคยทำ ปกติผึ้งแตกรัง จะบินวนอยู่รอบๆ ไม่เข้ามากัดต่อยพวกเขา แต่ผึ้งรังนี้มันบินออกจากรังบินเข้า โจมตีทั้งห้าคน
พวกเขาวิ่งหนีทันที แต่ยังช้ากว่าผึ้ง ทั้งห้าคนโดนผึ้งต่อย แค่ออกวิ่งได้ไม่กี่ก้าวเอง
“อ๊าก ! ช่วยข้าด้วย!”
“ ผึ้งอะไรต่อยเจ็บขนาดนี้ โอ๊ย! มันต่อยอีกแล้ว”เสียงทั้งห้าคน ร้องประสานเสียงกันดังลั่นป่า
มันเ็ปจนพวกเขาล้มลงกับพบพื้นถิงถิงรีบถือ คบไฟที่มีแต่ควันเข้าไปหาทั้งห้าคน แล้วเอาควันปัดไล่ผึ้งออกไป จากศิษย์พี่ทั้งห้า พวกเขาต้องเ็ปกับโดนผึ้งต่อยแถมยังมาสำลักควันไฟถิงถิงอีก
“ ศิษย์พี่รีบกินยาถอนพิษก่อนเร็ว ดูตัวพวกท่าน เริ่มแดงและบวมแล้ว”ถิงถิงป้อนยาแก้พิษ ที่อาจารย์ให้มาแก่ศิษย์พี่ทั้งห้า
“ ศิษย์น้องเล็กเ้าทำอะไร พวกข้าจะสำลักควันตายอยู่แล้ว”
“ ก็ไล่ผึ้งตัวใหญ่ไง พวกท่านก็เอาผ้าปิดจมูกปิดปากไว้เหมือนข้าจะได้ไม่สำลักควัน แล้วใครพอมีแรงไปตัดรังผึ้งบ้าง ผึ้งหนีไปหมดแล้ว”
“ ศิษย์พี่พอไหวศิษย์น้องเล็ก แต่เ้าถือควันไฟไว้ใกล้ๆนะกลัวมันจะเป็กลับมาอีก เ้าเอาถังใส่น้ำผึ้ง ที่วางอยู่ตรงโน้นมาหน่อย ข้าโยนออกไปตอนผึ้งมาไล่ต่อย”เกาเจี๋ยและหวังข่ายพอลุกไหว ส่วนทั้งสามคนนั่งนิ่งอยู่กับพื้น
ผึ้งรังใหญ่ ทีแรกจะตัด เอาแต่น้ำผึ้งแต่ทั้งสองคนแทนที่โดนต่อยเลยต้องเอามาทั้งรัง ตัดเป็ท่อนใส่ในถังไม้จนเต็มถัง เพราะความใหญ่ของรังผึ้ง ถิงถิงเสียดายน้ำผึ้ง ที่หยดลงมาจากกิ่งไม้ จับน้ำผึ้งขึ้นมาชิมดู