ตู้เ้าฮุยเป็คนดวงแข็ง เจอการดักทำร้ายและลอบฆ่าอยู่หลายครั้ง ทว่าทุกครั้งเขาก็สามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้
แน่นอนว่านี่เกี่ยวข้องกับความระมัดระวังตัวเองของตู้เ้าฮุย และเกี่ยวข้องกับความโชคดีของเขาด้วยเช่นกัน
เมื่อทราบว่าตู้เ้าฮุยยังไม่ตาย เสียวอวี่ที่อยู่เผิงเฉิงรู้สึกโล่งใจเป็อย่างมาก หากตู้เ้าฮุยตายไป ต่อให้เซี่ยต้าจวินไม่เป็อะไร ทว่าเขาจะไปหางานที่ได้เงินเดือนหลายพันดอลลาร์ฮ่องกงมาจากที่ไหน! หากตู้เ้าฮุยเป็อะไรขึ้นมา เสียวอวี่คงต้องทิ้งเป้าหมายอย่างเซี่ยต้าจวินไป แต่การจะหาคนที่หลอกได้ง่ายๆ เช่นนี้ก็คงไม่ง่าย ดังนั้นเสียวอวี่จึงใส่ใจเื่นี้มาก
เธอไม่สามารถสืบข่าวอะไรได้ ตู้เ้าฮุยถูกดักทำร้ายระหว่างเดินทางไปสนามบิน คดีนี้เป็คดีอุกฉกรรจ์ ไม่มีทางปรากฎบนหน้าข่าวหนังสือพิมพ์หรือโทรทัศน์ได้
ประชาชนตัวเล็กๆ อย่างเสียวอวี่ไม่มีทางได้รับรู้รายละเอียดของคดี และหลิวเทียนเฉวียนก็ไม่มีทางบอกเธอเช่นกัน
หลิวเทียนเฉวียนหลีกเลี่ยงการพบเจอกับเสียวอวี่ หากเจอกันบ่อยครั้งเสี่ยงที่จะถูกคนจับได้ เช่นนั้นจะเจอไปทำไมกัน!
ขณะที่เสียวอวี่ยังคงรู้สึกสับสน หลิวเทียนเฉวียนก็ถูกเรียกตัวกลับฮ่องกง
ตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่า เถ้าแก่หลิวมีเื่ที่ใหญ่กว่าต้องทำ และโอกาสกลับมายังเผิงเฉิงคงเหลือริบหรี่
เสียวอวี่รู้สึกหวั่นใจ เธอกลัวหลิวเทียนเฉวียนจะถูกตระกูลตู้ปลิดชีวิตแล้วลากเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง ทว่าจะให้เธอหนีไปเมืองอื่นก็ไม่กล้า ถ้าหลิวเทียนเฉวียนกลับมาแล้วรู้ว่าเธอหนีไปเธอคงไม่รอดอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะหนีไปหลบที่ไหน ตระกูลตู้ก็คงสามารถลากตัวเธอออกมาได้อยู่ดี
เสียวอวี่หวาดกลัวจนไม่กล้าออกจากบ้าน ตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัว ทักษะการทำงานหาเงินก็ไม่มี แต่กลับใช้เงินเก่งไม่ใช่น้อย เงินไม่กี่ร้อยหยวนที่เซี่ยต้าจวินทิ้งไว้ให้จะใช้ได้นานแค่ไหน เสียวอวี่กลุ้มใจกับอนาคตของตัวเองเหลือเกิน!
ชะตาชีวิตของเธอช่างอาภัพนัก
เลือกเกิดไม่ได้ โชคก็ไม่ดี ผู้ชายที่เจอก็พึ่งพาไม่ได้สักคน
ขณะที่เสียวอวี่กำลังตัดพ้อต่อชะตาชีวิตของตนเอง ตู้เ้าฮุยก็ได้เดินทางกลับมาถึงเผิงเฉิงแล้ว ครั้งนี้คุณชายใหญ่ตู้กลับมาอย่างองอาจ แผนการลงทุนในเผิงเฉิงได้รับความเห็นชอบจากทั้งสองฝ่ายแล้ว สามารถเซ็นข้อตกลงการลงทุนได้อย่างเป็ทางการ
ภาพของตู้เ้าฮุยจับมือกับนายกเทศมนตรีทังขึ้นอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์ โดยขึ้นอยู่บนคอลัมพ์สำหรับนักธุรกิจฮ่องกงโดยเฉพาะ เสียวอวี่บังเอิญเห็นเข้าถึงได้รู้ว่าคุณชายใหญ่ตู้ปลอดภัยดี
ถ้าอย่างนั้นเซี่ยต้าจวินเล่า?
เสียวอวี่เริ่มมีความหวัง และตั้งตารอเซี่ยต้าจวินมาหา
รออยู่นานหลายวัน เซี่ยต้าจวินก็ยังไม่โผล่มา
เสียวอวี่เคยเดินตามขบวนรถของคุณชายใหญ่ตู้ แต่ไม่เห็นเซี่ยต้าจวินโผล่มายืนข้างกายเ้านายเหมือนก่อนหน้านี้
เซี่ยต้าจวินไปไหน?
หลิวเทียนเฉวียนเป็เ้านาย เซี่ยต้าจวินคือเป้าหมาย ทว่าทั้งสองคนหายไปอย่างไร้ร่องรอย เสียวอวี่ไม่รู้ว่าตนควรทำอย่างไรดี!
เสียวอวี่กัดฟันเข้าไปขวางรถของตู้เ้าฮุย
เธอบอกว่ากำลังตามหาพี่ต้าจวิน
ลูกน้องคนหนึ่งของตู้เ้าฮุยจำเธอได้ “คุณชายใหญ่ นี่คือผู้หญิงที่เซี่ยต้าจวินเลี้ยงไว้ครับ”
หน้าตาจืดชืด รสนิยมของเซี่ยต้าจวินก็แค่นี้เองสินะ
หลังตู้เ้าฮุยกลับมาที่เผิงเฉิงก็ยุ่งอยู่กับการเซ็นสัญญากับทางเทศบาลเมือง เื่ของเซี่ยต้าจวินจึงถูกพักเก็บไว้ก่อน พอเห็นเสียวอวี่เขาถึงฉุกคิดขึ้นได้
“ให้เงินแล้วไล่เธอไป”
คุณชายใหญ่ตู้ปรายตามองเสียวอวี่แค่วูบเดียวเท่านั้น เซี่ยต้าจวินไม่ได้บอกว่าอยากรับหญิงสาวจากบ้านเกิดคนนี้ไปอยู่ฮ่องกงด้วย อีกทั้งคุณชายใหญ่ตู้ไม่ใช่คนดีที่มีเมตตาอะไร ตอนนี้เขานึกถึงเื่ที่เซี่ยต้าจวินอยากให้รับลูกสาวไปหาที่ฮ่องกงขึ้นมาได้ทันที
ตอนนี้เซ็นสัญญาเสร็จแล้ว ตู้เ้าฮุยคิดว่าตนควรพักผ่อนสักหน่อย
อยู่ว่างๆ มันน่าเบื่อ ถ้าอย่างนั้นก็ไปปักกิ่งตามหาลูกสาวของเซี่ยต้าจวินก็แล้วกัน ผู้หญิงเมืองเผิงเฉิงตู้เ้าฮุยไม่ถูกใจแม้แต่คนเดียว ที่นี่แดดแรง แถมพวกเธอยังไม่รู้จักป้องกันตัวเองจากแสงแดด อยากหาคนท้องถิ่นที่มีผิวขาวเนียนสักคนช่างลำบากนัก
คนผิวคล้ำแต่หน้าตาดีมีไม่มาก หากแต่งตัวไม่ทันแฟชั่น พอผิวคล้ำก็ยิ่งดูเชย อย่างไรก็ตามตู้เ้าฮุยมีรสนิยมชอบผู้หญิงผิวขาว และนั่นก็เป็รสนิยมแบบดั้งเดิม
ลูกน้องควักกระเป๋าสตางค์ออกมา ก่อนจะหยิบเงินสดทั้งหมดยัดใส่มือเสียวอวี่
“ไปเสีย อย่าขวางทางคุณชายใหญ่ เซี่ยต้าจวินไม่กลับมาอีกแล้วล่ะ”
คุณชายใหญ่ดูแลเซี่ยต้าจวินเป็พิเศษก็เพราะตอนนี้มันพิการไปแล้ว ความจริงลูกน้องทุกคนล้วนรู้สึกดีใจมาก ไม่มีเซี่ยต้าจวิน คุณชายใหญ่ก็จะกลับมาให้ความสำคัญกับพวกเขาอีกครั้ง!
ทุกคนรู้ดีว่าการติดตามคุณชายใหญ่นั้นมีอนาคต ที่เผิงเฉิงขนาดหลิวเทียนเฉวียนยังอยู่ไม่รอด เนื่องจากตอนนี้คุณชายใหญ่ได้ควบคุมธุรกิจในเผิงเฉิงทุกอย่างเพียงผู้เดียว หลิวเทียนเฉวียนได้มอบหมายหน้าที่สำคัญหรือไม่ไม่สำคัญ แต่โครงการที่คุณชายใหญ่เป็ผู้ดูแลคือการลงทุนระดับร้อยล้าน และถึงอย่างไรเขาก็เป็ลูกชายแท้ๆ ของท่านประธานตู้ ดังนั้นตระกูลตู้มีหรือที่จะมองข้ามหัวคุณชายใหญ่แล้วส่งต่อกิจการให้กับคนนอกตระกูลอย่างหลิวเทียนเฉวียน
เมื่อก่อนตู้เ้าฮุยยังสงสัยว่าผู้ช่วยที่จองตั๋วเครื่องบินเป็คนแพร่งพรายตารางการเดินทางของตน แต่สืบไปสืบมาก็พบว่าผู้ช่วยของเขานั้นขาวสะอาด
เขาเปลี่ยนผู้ช่วยที่ดูไม่น่าไว้ใจออกไปสองคน ถึงอย่างไรก็มั่นใจแล้วว่าเป็ฝีมือของหลิวเทียนเฉวียน ส่วนมีหลักฐานหรือไม่นั้นไม่สำคัญ
ลูกน้องให้เงินเสร็จก็ผลักเสียวอวี่ไปยืนริมถนน
รถยนต์เคลื่อนผ่านไป เศษฝุ่นคลุ้งปะทะใบหน้าของเสียวอวี่
เธอกำธนบัตรดอลลาร์ฮ่องกงสีเขียวในมือพลางรู้สึกหมดเรี่ยวแรง
คุณชายใหญ่ตู้ช่างเป็คนใหญ่คนโตจริงๆ แม้แต่กระจกรถก็ไม่แม้แต่จะลดลงสักนิด มิน่าหลิวเทียนเฉวียนถึงบอกว่าคุณชายใหญ่ตู้ไม่มีทางถูกใจเธอ เสียวอวี่ยืนกัดฟันกรอด เขาไม่ปรายตามองเธอเลยสักนิด!
บนรถ คุณชายใหญ่ตู้กำลังสั่งการผู้ช่วย “ซื้อตั๋วเครื่องบินไปปักกิ่งให้ฉันที ยิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดี”
—--------------------------------------------------
คุณชายใหญ่ตู้จะขึ้นเหนือไปพักผ่อน
ในขณะที่คังเหว่ยเพิ่งตะลอนเดินทางกลับมายังปักกิ่ง และเขาไม่ได้มาคนเดียว ข้างหลังเขามีพานซานติดตามมาด้วย
“พี่พานซานไม่ได้อยู่ที่จีน ทำให้ผมใช้เวลาตามหาเขาเสียตั้งนาน”
ใช่ คังเหว่ยไปตามหาคน แต่พานซานกลับไม่อยู่ในประเทศ คังเหว่ยเฝ้ารอจนกระทั่งพานซานกลับมา พอเจอตัวแล้วทั้งคู่ก็เร่งเดินทางกลับมายังปักกิ่ง พานซานถูกแดดเผาจนผิวดำคล้ำ หน้ากับคอคนละสี ฝ่ามือหยาบกร้าน แค่ดูก็รู้ว่าผ่านการใช้ชีวิตบนเรือมาเป็เวลานาน
“พี่พานซาน ฉันสร้างความเดือดร้อนให้พี่อีกแล้วค่ะ!”
เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกเกรงใจพานซานเป็อย่างมาก เธอทำให้ทั้งคังเหว่ยและพานซานต้องวุ่นวายไปกันหมด
ทว่ามีคนกำลังสงสัยว่าพานซานเป็อาชญากรค้าของเถื่อน การที่เขาโผล่มาที่ปักกิ่งแบบนี้จะไม่เป็ปัญหาจริงหรือ
“เดือดร้อนอะไรกัน คนกันเองทั้งนั้น น้องสะใภ้ ทำให้เธอต้องใแล้ว เื่เฉิงจื่อฉันคงออกหน้าจัดการให้ไม่ได้ เช่นนั้นเธอช่วยพาฉันไปพบคุณลุงโจวทีนะ”
โจวเฉิงหาแฟนได้ดีจริงๆ เป็นักศึกษาของหัวชิง แม้จะดูบอบบางแต่ไม่รังเกียจคนเถื่อนอย่างพวกเขาเลยสักนิด โจวเฉิง ‘ถูกกล่าวหา’ เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ตัดพ้อต่อว่าเขา และยังคงปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง
“ฉันไม่เคยทำเื่ผิดกฎหมายที่จีน แต่สถานการณ์ทางนั้นของฉันซับซ้อนยิ่งนัก ใช่ว่าฉันไม่อยากบอกเธอนะ แต่เื่บางเื่เธอไม่ควรรู้จะดีกว่า” พานซานพูดได้เพียงเท่านี้
เซี่ยเสี่ยวหลานเองก็เข้าใจดี
“ค่ะ เช่นนั้นฉันจะพาพี่ไปบ้านโจวเอง”
เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่อาจรู้ ดังนั้นคังเหว่ยยิ่งไม่จำเป็ต้องรู้ เซี่ยเสี่ยวหลานพาพานซานมาที่บ้านโจว เมื่อโจวกั๋วปินเห็นเขาก็ใเล็กน้อย ทว่าไม่ได้ไล่พานซานออกไปแต่อย่างใด
พานซานอยู่ที่บ้านโจว ส่วนเซี่ยเสี่ยวหลานกำลังเลี้ยงอาหารคังเหว่ย
“เื่นี้ลำบากเธอหลายอย่างเลย ด้วยมิตรภาพของเธอกับโจวเฉิงคงไม่ต้องเอ่ยขอบคุณให้มากความ แต่ฉันจะจดจำความช่วยเหลือนี้ไว้แน่นอน!”
คังเหว่ยรีบเอ่ย “เมื่อก่อนพี่เฉิงจื่อช่วยฉันมาเยอะมาก ในที่สุดฉันก็ได้ช่วยเขาเสียที แม้จะเป็เื่เล็กๆ น้อยๆ อย่างไรนี่เป็สิ่งที่ฉันสมควรทำ พี่สะใภ้พูดแบบนี้จะเกรงใจกันเกินไปแล้ว ไม่เห็นฉันเป็คนกันเองเลย!”
ถ้าไม่ได้โจวเฉิงฉุดขึ้นมา คังเหว่ยก็คงยังใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างแน่นอน
อนาคตหลังคุณปู่คุณย่าของคังเหว่ยตายจากไป คุณอาที่บ้านจะสามารถดูแลเขาได้ทั้งชีวิตหรือ?
หากตอนหนุ่มรักสบายไม่หมั่นเพียร แก่ตัวขึ้นพอเห็นคนอื่นประสบความสำเร็จแล้วมาเสียใจภายหลัง อยากจะฮึดสู้ขึ้นมาก็คงสายเกินไปแล้ว!
จากจุดนี้โจวเฉิงมีบุญคุณกับเขาเหลือเกิน ที่ช่วยดึงคนไร้สติอย่างเขาให้ชีวิตกลับมาเข้าลู่เข้าทาง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้